Review: Nvidia Geforce GTX 680

Adaptive VSync

Παλαιότερα, τα νέα καρέ κατά το rendering των τρισδιάστατων γραφικών στα παιχνίδια συγχρονίζονταν με τον ρυθμό ανανέωσης των οθονών (Vertical sync. Ρυθμός κάθετης ανανέωσης). Αυτή η προσέγγιση ωστόσο οδηγούσε σε προβλήματα (π.χ stuttering) ειδικά όταν o rendering rate έπεφτε κάτω από τον ρυθμό ανανέωσης της οθόνης, τυπικά κάτω από τα 60Hz. Για να αποφευχθεί το stuttering στην κινούμενη εικόνα, οι χρήστες απενεργοποιούσαν το Vsync, ώστε τα καρέ να παρουσιάζονται άμεσα χωρίς υστέρηση.

Αυτή η προσέγγιση λύνει εν’ μέρη το πρόβλημα αλλά όταν το framerate είναι χαμηλό παρατηρείται η δημιουργία ενός άλλου ενοχλητικού artifact που ονομάζεται “tearing” (το συγκεκριμένο artifact παρατηρείται και όταν το framerate είναι χαμηλότερο του refresh rate αλλά είναι εντονότερο όταν τα fps είναι πολλά). Πρόκειται για μία (ή και περισσότερες) νοητή γραμμή που κόβει την εικόνα, διακριτή στο γυμνό μάτι, που ουσιαστικά αντικατοπτρίζει την εναλλαγή ανάμεσα στα παλαιά και τα νέα καρέ. Οι περισσότεροι χρήστες λόγω του tearing δεν μπορούν να απολαύσουν το gaming όπως θα ήθελαν.

Για να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα, οι μηχανικοί της Nvidia επινόησαν το Adaptive VSync. Ουσιαστικά, ενεργοποιείται και απενεργοποιείται το VSync κατά περίπτωση, ώστε να μην παρατηρούνται τα φαινόμενα stuttering και tearing.

Έτσι, όταν ο framerate είναι χαμηλότερος από 60 frames per second, απενεργοποιείται ο VSync, για να μην παρατηρείται το φαινόμενο του stuttering, ενώ όταν τα καρέ ανά δευτερόλεπτο φτάσουν τα 60fps, το Adaptive VSync ενεργοποιεί τον VSync για να μειώσει το φαινόμενο του tearing.

Το Adaptive VSync ενεργοποιείται μέσω του πίνακα ελέγχου των Geforce drivers.Εκεί οι χρήστες θα βρουν δύο επιλογές, τις Adaptive VSync και Adaptive (half refresh rate). Στην 2η περίπτωση χρησιμοποιείται όταν η απόδοση του συστήματος κυμαίνεται μεταξύ 25 fps και 50 fps.