Αγαπημένη "εμμονή"

eve wrote:

το πήρα, το πήρα, το πήρα.

Φοβερό comic! Όταν το πρωτοδιάβασα πιτσιρικάς είχα ξετρελαθεί! Φυσικά έχω ολόκληρη τη σειρά στην πρώτη της έκδοση.

Γιατί τα comics είναι μια από τις εμμονές μου!

Από όσα "μετράνε"δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν "δεν μετράνε" όλα.

ΠΩΠΩ!!! Φυσικά και θυμάμαι!!!χθες βράδυ βρήκα την ησυχία μου και το διάβασα μονοκοπανιάς με φόβο ψυχής μην τυχόν και τσαλακώσω καμία σελίδα…. Άθικτο το έργο. Επέστρεψαν όλα.. ο Μερλιν ο γιος του διαβόλου , πειραχτήρι μυστήριος ξέρει τα πάντα αλλά δεν αποκαλύπτει παρά μόνο όταν πρέπει και ασχολείται με αυτό που πρέπει (be gone.-). Δεν μιλά αν δεν χρειάζεται παντοδύναμος και παντελώς ανήμπορος απέναντι στην nyneve. Όλοι έχουμε τη Νέμεσι μας. Τελικά την σκότωσε με την ιδία της τη γλωσσά. Πολύ το χάρηκα αυτό!
Ο Αρθούρος βασιλιάς και άνθρωπος. περήφανος ακόμα και όταν αντιμετωπίζει την προδοσία και την απάτη, δίκαιος και σοφός. Δεν κρίνει μόνο τι έκανε κάποιος αλλά και το γιατί. Εξαρτάται από τον μάγο αλλά δεν είναι υποτελής σε αυτόν και δεν διστάζει να πάρει συμβουλές και να τις ακολουθήσει. Έχει αδυναμίες και δεν τις κρύβει… το τέλος δικαίως είναι δική του υπόθεση
Λανς και Γκουεν…. Όταν το πόθος γίνεται πάθος? Δεν ξέρω τι να πω για αυτό. Νομίζω ότι η φράση του μάγου (δεν έχω καμία δύναμη σε αυτό γιατί δεν το έχω νιώσει) εμ αυτά. Πάντως αυτός που έφτιαξε την Γκουεν έχει τα συγχαρητήρια μου!!!
Μοργάνα. Πανούργα σατανική με μόνο σκοπό την εκδίκηση και την καταστροφή. Αλλά έτσι όπως την βλέπεις όλο και κάτι θέλεις να της κάνεις Καλό κακό δεν ξέρω!!!
Τέλος πάντων για να μην γράψω βιβλίο, το διάβασα χθες βράδυ και κοιμήθηκα σαν καλό παιδάκι (και δεν είμαι!). Γλυτώνω και την πυρπόληση τουλάχιστον για τώρα από εσένα και για τον λόγο που μου έταξες!!

-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)

Nαι είναι αριστούργημα. Τα τελευταία τεύχη δεν τα θυμόμουν καλά και ευτυχώς που τα πήρα σε μορφή τόμου τώρα. Εγώ πάντα είχα μια αδυναμία στον Πέρσιβαλ εκτός βεβαίως βεβαίως απο τον Αρθούρου. Η στιγμή της μεταμόρφωσης είναι εκπληκτική. Αυτό που δεν θυμόμουν πολύ καλά στο κόμικ, είναι οτι ο Λανσελοτ είναι λίγο αδικημένος ως χαρακτήρας ενώ σε άλλα βιβλία μπορείς να δεις τις πραγματικές του διαστάσεις, φυσικά και αδυναμίες του.

Spoiler: Highlight to view

Ρε wolfi πως ήταν ο τίτλος του άλλου κόμικ με τον αστροναύτη και την κοκκινομάλα που χάνονται σε άλλο πλανήτη? Πρέπει να αρχίσω την αναζήτηση και για αυτό!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Θυμήθηκα. Storm το έλεγαν.
Αρχίζει ο αγώνας πάλι. Για όσους το διάβαζαν και αυτό, ορίστε μια ανάμνηση εικονογραφημένη.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αγαπημένη εμμονή;
δεν ξέρω αν είναι έμμονη το σίγουρο είναι ότι για τα χρόνια που το στερήθηκα ήταν μεγάλη παραχώρηση από μέρους μου. Για τώρα που το έχω είναι οι στιγμές που μπορώ να νιώσω πραγματικά ο εαυτός μου. Και πια τώρα οτιδήποτε ανάμεσα είναι απλά διάστημα αναμονής μέχρι την επομένη ανάσα.
Είστε καθόλου περίεργοι ? οκ γιατί έχω όρεξη να μοιραστώ την έμμονη μου και να σας τα πω όλα! Ταχύτητα ,δρόμος, αδρεναλίνη ….και λεφτά (για αυτό δεν θα πω τίποτα ). Ίσως και να μην είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αναφέρομαι σε σωστά πράγματα και έτσι θα αφήσω εσάς να κρίνετε… βλέπετε δεν είμαι κάνα οργισμένο νιάτο που απλά ξεσπά στην άσφαλτο καθώς αίσιος και παράδοξος είμαι 35 Αυγούστων και το χαίρομαι!!!!
Το εργαλείο του πόθου είναι ένα δίκυκλο με βάρος 180 κιλών και δύναμη 110 πραγματικών αλόγων σε έναν και μόνο πίσω τροχό. Μαύρη καλλονή κυρία και αλήτισα, έτσι όπως ακριβώς μου αρέσει… Kawasaki z750 φιλική και άγρια, ανάλογα με τη διάθεση μου. Πώς να μην την ερωτευτώ και πράγματι ήταν έρωτας με μια μάτια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Όποιος από εσάς νομίζει ότι οι μηχανές είναι ένα γρήγορο μεταφορικό μέσο κάνει πολύ μεγάλο λάθος και καλά θα κάνει να μην τις πλησιάσει γιατί μια τέτοια πεποίθηση είναι ασέβεια και η τιμωρία …. Αίμα! Το να ανέβεις σε μια μηχανή είναι ιεροτελεστία και γίνετε με ευλάβεια και συνέπεια. Τα λάθη δεν συγχωρούνται .
Η καλύτερη ώρα της ημέρας είναι το πρωινό ξημέρωμα. Τα λουλούδια χαρίζουν τα καλυτέρα άρωμα τους και ο ήλιος δείχνει τα πιο όμορφα χρώματα στον καθαρό από την νύχτα ουρανό. Εγώ είμαι εκεί έτοιμος και περιμένω τη στιγμή. Έχω ξυπνήσει από νωρίς έχω κάνει το ντουζάκι μου και έχω φάει ένα γεμάτο πρωινό με μαρμελάδες βούτυρο και γάλα γιατί θα χρειαστώ την ενεργεία. Κρατά μια ζεστή κούπα καφέ και περιμένω δεν αργεί και να το πρώτο φως της ημέρας που αποκαλύπτει έναν καθαρό ουρανό ενώ η πρωινή αύρα μια δροσερή ημέρα. Όλα είναι τέλεια και αυτό είναι το σύνθημα της εκκίνησης.
Ο εξοπλισμός είναι έτοιμος αλλά τον ξαναελέγχω. Το κράνος καθαρό με τις μεμβράνες (2 ,μια φιμέ μια διαφανή) φρεσκοπλυμένες. Το μπουφάν δέρμα και αυτό καθαρό απαλλαγμένο από οτιδήποτε (σε μια πτώση πιστέψετε δεν θέλετε ούτε το κινητό σε τσέπη). Η τσάντα με τα απαραίτητα, αδιάβροχα, μια αλλαξιά εσώρουχα κάλτσες κλπ εκεί και τα κινητά, χαρτιά, λεφτά και ότι άλλο χρειάζομαι κοντά μου. Γανωτήδες ,μπότες, γάντια ,όλα οκ . ντύνομαι και σφίγγω τα πάντα δεν πρέπει τίποτα να είναι χαλαρό. Είμαι έτοιμος.
Η μηχανή είναι κάτω και περιμένει και αυτή. Χθες την έπλυνα και γυαλίζει το τζι-τζι μου, τα λάστιχα οκ, γράσαρα και την αλυσίδα, έτοιμη! Ξεσκεπάζω και βάζω μπροστά. Ξυπνάει με ένα σχεδόν ναζιάρικο γουργουρητό, σε δυο λεπτά ζεστάθηκε και μου έδωσε την ένδειξη 40. Βγαίνω στον δρόμο. Το πρώτο βήμα.
Η παρέα είναι ήδη κάτω από χθες και δεν με περιμένει. Με τρώγανε από χθες να φύγουμε όλοι μαζί με αυτοκίνητο (δεν θα σπάσεις την παρέα ρε μα!κα. όλοι μαζί θα πάμε με αυτοκίνητα) είπα ψέματα ότι έχω δουλεία για να μην δώσω εξηγήσεις. Δε νιώθω τύψεις για τέτοιου είδους ψέμα έξαλλου όλοι έχουν καταλάβει ότι το έχω δουλεία σημαίνει παρατάμε θέλω να μείνω μονός μου και να κάνω του καραφλού κεφαλιού μου. Τρανό επιχείρημα απέναντι σε ανθρώπους που νοιάζονται και πάνε πάσο. Μου αρέσει η μοναξιά μου και δεν μου κάθεται καθόλου ούτε η δέσμευση ούτε η εξάρτηση. Κακή εμπειρία? Αυτό είμαι.
Σταματάω στο πρώτο βενζινάδικο στην παραλιακή.
-ποσό?
-γεμίζεις.
-βολτίτσα?
-ναι βολτίτσα.
-πένα την έχεις. Καλό ταξίδι!
Η ΕΥΧΗ. Ανατρίχιασα και έχω γούνα ο άτιμος. Το νου σου. Ξυπνάω για τα καλά. Σε λίγο είμαι εθνική Αθηνών – Κορίνθου. Είναι Κυριακή πρωί όμως δεν έχει ακόμα παρά πολύ κίνηση. Είναι ότι πρέπει για χορό. Ο κινητήρας και τα λάστιχα έχουν ζεσταθεί αρκετά και έχω ανάμεσα στα πόδια μου κάτι θελκτικό να γουργουρίζει… άνθρωπος είμαι! –χορεύουμε? Χορεύω ένα ζωηρό ταγκό γύρο από τα αυτοκίνητα με νυσταγμένους οδηγούς που σίγουρα δεν με βλέπουν αλλά εγώ τους βλέπω . ο νους ιδιάζει. Η δουλεία που πια δεν μου δίνει καμία ικανοποίηση, η γκόμενα η σκάρτη, οι ιδιοτελείς φίλοι, η τσέπη που δεν είναι ποτέ γεμάτη… αν θες να χορέψεις αυτή τη καλλονή wolvι πρέπει να είσαι καθαρός. Το μυαλό καθαρίζει και ιδιάζει. Κοιτώ παντού και πρέπει να υπολογίζω τα πάντα. Που κοιτάζει ο μπροστινός μην τυχόν και έχει αφήσει το τιμόνι και έχει βάλει το δάχτυλο στη μύτη? Αν τον πασπατεύει το γκόμενοι διπλά αν κοιτάζει για οικόπεδο ακόμα και αν κοιτάζει τον καθρέφτη (σπάνιο) για να αλλάξει λωρίδα. Τα μάτια μου δακρύζουν μα δεν τα ανοιγοκλείνω δεν υπάρχει χρόνος . αυτή η καλλονή απαιτεί όλη μου την προσοχή και εγώ πρόθημα της την δίνω, το αξίζει και ανταποκρίνεται! Την τραβά ποτέ από δω ποτέ από κει και εκείνη… λυγίζει, γέρνει, μαζευτεί, σκύβει και τεντώνεται ανάλογα με τα βήματα μου . είναι απερίγραπτο και το αίμα μου έχει το απαιτούμενο ποσοστό αδρεναλίνης ώστε οι αισθήσεις και τα ανακλαστικά να φτάσουν στο επίπεδο εγρήγορσης. Η κάρδια έχει ανεβάσει παλμούς και η γλωσσά έχει μουδιάσει από την αδρεναλίνη. Αίσθημα ευχαρίστησης σχεδόν ερωτικό και νιώθω καθαρός από τις σκοτεινές σκέψεις και αισιόδοξος.
Έχω φτάσει ήδη στα διόδια Ελευσίνας και προς μεγάλη μου έκπληξη η κοπελίτσα είναι νέα και όμορφη! (συνήθως δεν είναι λες και τις επιλέγουν να μην είναι)
-ένα για Επίδαυρο!
Γελάει .καλό αυτό. Μου δίνει το χαρτάκι .
-το νούμερακι αυτό είναι το τηλέφωνο σου? Τώρα έχει βάλει για καλά τα γέλια και έχει κοκκινίσει.
-ευχαριστώ μάτια μου αυτό μόνο ήθελα από εσένα, το χαμόγελο σου.
-Καλό ταξίδι!!!
-ευχαριστώ!
Φευγω. Μετα τα διοδια το σκηνικο αλλαζει. Ο ΔΡΟΜΟΣ είναι ανοιχτός και τα αυτοκίνητα μακρια το ένα από το άλλο. Υπάρχει χώρος να φανερώσεις, όμορφη μου, όλη τη δύναμη σου. Πρώτη ,ήρεμα. Δευτέρα, ήρεμα. τρίτη και σε κρατά λίγο κάτω από τη ροπή. 110 άλογα στο δρόμο και κάτω από τα πόδια νιώθω ένα ρίγος που μου γαργαλάει… τα πόδια. Κοντοστέκεται στις 7.5 χιλιάδες στροφές σα να μου κλείνει το μάτι. Χαϊδεύω το γκάζι και αμέσως σα στήθος γυναικάς που γνώρισα χθες και σήμερα μου δίνετε για πρώτη φορά ανασηκώνεται. Τη σφίγγω δυνατά και τερματίζω το γκάζι απότομα. Ο ήχος από Βάρης βρυχηθμός λιονταριού γίνεται οξύς και ψήλος. 200χλμ\ωρα σε λιγότερο από 10 sec! Ένα κατέβασμα, κούμπωσε η ανάρτηση στο δρόμο! Απαιτεί να σκύψω επάνω της και να την αγκαλιάσω και το κάνω με ευχαρίστηση. Την σφίγγω με χεριά και με πόδια γινόμαστε ENA. Τώρα πια θυμίζει γυναίκα ζηλιάρα. Τη ζήλια την καλή όμως. Δεν θα κοιτάξεις άλλη όχι γιατί θα σου θυμώσω αλλά γιατί θα σου αρέσω τόσο πολύ που δεν θα θες να κοιτάξεις άλλη. Με ανέβασε στα 256+(μετά δεν τολμούσα να κοιτάξω).
Σε αυτές τις ταχύτητες οι ευθείες είναι μικρές. ο χώρος (δρόμος) και ο χρόνος αποκτούν μια σχετικότητα. Μηχανόβιος ο Αϊνστάιν?

Βγήκα από την εθνική και περνώ μέσα από τα πρώτα χωριουδάκια. Στάση για νερό και οδηγίες. Τραβά τα βλέμματα σα μαγνήτης το μωρό μου, πιτσιρίκια! Δύστυχος δεν έχω την πολυτέλεια να είμαι αρκετά ανόητος έτσι περνώ μοναχά αυτά που χρειάζομαι και συνεχίζω.
Στροφές!!! Η χαρά μου! Και πάλι χορός, διαφορετικός όμως τώρα. Ανάβαση. Από τη μια η φυγόκεντρος και από την άλλη η επιτάχυνση. Αχ και να μας τα εξηγούσαν έτσι και στο σχολειό… μάλλον θα ήμουν ακόμα στην ιδία τάξη! Ένα ατελείωτο ζικ –ζακ .Τι ομορφιά, τι διαδρομή . ότι και να πω είναι λίγο. Η δροσιά του δάσους η μυρωδιά τον πεύκων και αργότερα τα έλατα… δεν έχω λόγια για αυτό, δεν περιγράφεται. Γέμισε το μάτι από εικόνες. Έχω κάνει τη διαδρομή και με αυτοκίνητο σας το υπογραφώ δεν είναι το ίδιο. Μια μοναχά λέξη υπάρχει. Ελευθερία. Νιώθεις πραγματικά ζωντανός.
Φτάνω σε λίγο είμαι στο Μετόχι . περνώ τηλέφωνο.
-που είστε?
- πάμε πόρο για καφέ . τι μα!ας που είσαι έχασες που δεν ήρθες.
Σε λιγότερο από μια ώρα ήμουν εκεί και εγώ. Εύκολο να βρω την ΠΑΡΕΑ.
-Δεν το πιστεύω ,ήρθες.
-ήρθα.
-ρε δεν πας καλά ήρθες μονός σου με την μηχανή?
- ναι. Με την μηχανή ήρθα!
Τα υπόλοιπα είναι απλά αστεία και υπεκφυγές. Δεν εξηγώ, δεν το έχω ανάγκη και δεν το κάνω. Ανόητες ερωτήσεις, ηλίθιες απαντήσεις .απλά πέρασα καλά, η διαδρομή όμως … Έξαλλου το χαμόγελο που ήθελα να πάρω το πηρά, χωρίς λόγια και αυτό.
Τώρα η παρέα, τα γέλια, το χαμόγελο. Την ξέχασα τη μηχανή. Τώρα δεν είναι παρά μόνο μέταλλο και πλαστικό…. Μέχρι την επομένη φορά!
Όλα αυτά τα κατέθεσα εδώ γιατί λίγοι με ξέρετε και από αυτούς ακόμα πιο λίγοι θα με μάθετε. Ελπίζω να σας άρεσε η διαδρομή.

-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)

Πρώτον δεν είσαι ακόμα 35 είσαι 34. Την αγάπη που έχετε οι άντρες με τις μηχανές δεν μπορώ να την ακολουθήσω αλλά την καταννοώ. (ειναι σχεδόν ίδια με αυτήν που έχουμε οι γυναίκες για τις τσάντες, σχεδόν είπα) Νομίζω αυτό που σας συγκινεί τόσο είναι μια αποκόλληση απο την πραγματικότητα και όλα αυτά που σας κρατάνε "δέσμιους" που για σας επιτυχγάνεται με αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα οι γυναίκες δεν έχουμε τέτοιου είδους διεξόδους και γενικά πολύ λιγότερες απο τους άντρες. Ειναι μια πηγή του "κακκού" για μάς. Θα κλείσω αυτή μου την παράγραφο με μία νύξη προς το πρόσωπο σου, λέγοντας πως η επιλογή να πηγαίνεις μόνος σου είτε στον παραπάνω προορισμό είτε σε κάποιον άλλο είναι και ένα δικό σου εσωτερικό, σχεδόν κρυφό "τέστ" για το ποιός θα σε ακολουθούσε. Χωρίς πολλά λόγια και με μόνο ένα χαμόγελο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ο ένας επιπλέον χρόνος είναι καβάντζα και απωθημένο ταυτόχρονα.

-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)

Μια και είμαι εδώ να γράψω και μια εμμονή μου (η χειρότερη και δεν παλεύεται)

Το ροζ χρώμα.

-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)

Η εμμονή μου αυτή λαμβάνει σάρκα και οστά τα Χριστούγεννα. Να είναι μέσα Δεκεμβρίου, να κάνει κρύο, να έχω βγεί για ψώνια, να κατηφορίζω με τα πόδια την στολισμένη Βασ. Σοφίας και οι άνθρωποι που συναντώ να είναι χαμογελαστοί και με πολλές σακούλες ανα χείρας. Το feedback που έχω είναι απο τα καλύτερα, μια συμμετοχή σε ένα μαζικό συναίσθημα οτι όλα είναι όμορφα, τουλάχιστον για λίγες μέρες.
Kαι ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Το incosept το ρόζ για να πλένω τη μούρη μου. Καλά η sanex πρέπει να μου στήσει αδριάντα έξω απο τα εργοστάσια της. Σε λίγο σκέφτομαι να διεκδικήσω και την θέση του επίτιμου προέδρου της εταιρείας.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Aθλητικά παπούτσια της reebok. Αν και με όλα τα αθλητικά έχω κόλλημα, με τα συγκεκριμένα ένα παραπανω. Τα αγοράζω τουλάχιστον 10 χρόνια γιατί είναι ένα απο τα καλύτερα και πιο άνετα παπούτσια που έχω βάλει ποτέ. Κάποτε ήταν μόδα τώρα πλέον τα φοράω εγώ και οι ξένες τουρίστριες.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μια αγαπημένη εμμονή που έχω είναι οι κούπες που πίνω τον καφέ μου.
Εχω κούπα με την αγαπημένη μου ομάδα,κούπα για την κακή μου διάθεση,για τα χριστούγεννα,για το πάσχα ,για τις απόκριες,για το καλοκαίρι, για τον χειμώνα, πολλές και διάφορες.
Όταν ανοίγω το ντουλάπι το πρωί σε δευτερόλεπτα,σαν μια ψυχανάλυση, διαλέγω την κούπα ξεκινήματος της μέρας μου.

Να βλεπω ταινια, βραδυ, στο PC μου ή στο σαλονι, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ!

Πραγματικα, δεν μ'αρεσει να βλεπω ταινιες μ'αλλους. (To Cinema εξαιρειται).

Με εκνευριζουν τα σχολια του τυπου: "Φιλα την, ΦΙΛΑ ΤΗΝ" ή... "Την σκοτωσε!?!??!" ή γενικα οποιοδηποτε σχολιο κατα την διαρκεια την ταινιες...

Grrrr

ΥΓ: Αν ειναι φιμωμενος/η ή μουγκος/η ο/η αλλος/η δεν εχω προβλημα

Α εγώ αν δεν μιλάω σε ταινία δεν μπορώ. Και παρόλο που έχω φάει γλιστρίδα παρατηρώ και κάτι κουφές λεπτομέρειες του τύπου, τι προιόντα και ποιάς μάρκας έχει μέσα στη τσάντα απο το μανάβικο η πρωταγωνίστρια ή ο πρωταγωνιστής.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Στο σινεμά βγάζω τον σκασμό. Είμαι ήσυχη ως ποντίκι. Στο σπίτι όμως...

Αυτό με τις κούπες το έχω και εγώ, βέβαια οι δικές μου είναι τίνγκα στα ζώα και πάντα πολύχρωμες απο έξω, γιατί απο μέσα θέλω να είναι λευκές!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Με ζώα δεν θυμάμαι να έχω αλλά έχω μία που από μέσα έχει μεζούρα με αστεία σχόλια του τύπου:"δεν κοιμήθηκες καλά σήμερα" ή "νευράκια-νευράκια".

Ένα φοβερό κόλλημα που έχω είναι με τα εικονίδια του desktop. Θέλω να είναι τακτοποιημένα ανά κατηγορίες. (games, utilities, κλπ). Επίσης έχω και εγώ αυτό το θεματάκι με την ησυχία. Όταν παρακολουθώ κάποια ταινία θέλω νεκρική σιγή, γι'αυτό τις βλέπω όλες σε προχωρημένες ώρες που όλοι κοιμούνται.

Από όσα "μετράνε"δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν "δεν μετράνε" όλα.

Eίπαμε εμμονή, και επειδή η φωτογραφία αυθαιρετούσε και αποχωρούσε μόνη της, την ξαναβάζω, ας τολμήσει τώρα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Nα κάνει κρύο σαν σήμερα (επιτέλους η πρώτη χειμωνιάτικη μέρα) να περπατάω και να μου χτυπάει ο αέρας το πρόσωπο. Λίγο η μύτη υποφέρει και είναι κόκκινη αλλά δεν πειράζει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Θέλω οι μπατονέτες να είναι Τζόνσον. Αν για κάποιο λόγο δεν βρώ αναγκάζομαι να καθαρίζω τα αυτιά μου και να γκρινιάζω απο μέσα μου. Ουφ τι μπατονέτες είναι αυτές? Οικονομία στο βαμβάκι κάνουν? και αυτό το καλαμάκι (που καταλήγει στις άκρες) γιατί το κάνουν τόσο λεπτό? Βρίσκω και λέω απίστευτα πράγματα.

λα λα λα που λέει και ο φιλος μου ο z3et.

Spoiler: Highlight to view

κου-κου κου-κου

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ποπο, μπατονετες... πονεμενη ιστορια. Ο Doctoras μου τις εχει απαγορεψει (πηγα να κουφαθω καποια περιοδο)...

Spoiler: Highlight to view

Yes, you are a maaaaaaniac, maaaaaaaniac

έσπασες τύμπανο? Κοίτα υπάρχουν και χειρότερα η παιδική μου φίλη, που η μητέρα της είναι γιατρός, σχεδόν κάθε δίμηνο έσπαγε τα τύμπανα της Ρούλας.

Spoiler: Highlight to view

και τώρα τι κάνεις βάζεις πετσέτα απο την μία και βγαίνει απο την άλλη?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Παραλιγο ναι. Στο τσακ με προλαβαν (ειχε αρχισει αιμοραγια αλλα την γλυτωσα...)

Spoiler: Highlight to view

Πολλα κομικς βλεπεις , αλλα ναι η δουλεια γινεται μονο με πετσετα πλεον

Τυχερός.

Spoiler: Highlight to view

φυσικά, με μπαγκς μπάνι και με τρανσφόρμερς μεγάλωσα

Spoiler: Highlight to view

η παιδική μου φίλη απο τα 3 μας χρόνια, με τα παρολίγον τρυπημένα τύμπανα

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οι τρίχες των μαλλιών μου στο λευκό λεκανάκι του μπάνιου!Ούτε βλεφαρίδα δεν θέλω να βλέπω!

Spoiler: Highlight to view

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Δεν σ'αρεσει απο αισθητικης αποψης ή οτι θα μεινεις καραφλη σε λιγο?

Spoiler: Highlight to view

Τι ρωταω και εγω, ο φοβος καθε γυναικας ειναι αυτος (και τα δυο λολ)

z3et wrote:

Δεν σ'αρεσει απο αισθητικης αποψης ή οτι θα μεινεις καραφλη σε λιγο?

Spoiler: Highlight to view

Τι ρωταω και εγω, ο φοβος καθε γυναικας ειναι αυτος (και τα δυο λολ)

+1

Spoiler: Highlight to view

Spoiler: Highlight to view

κυρίως αισθητικής όμως...ιουυυυυ!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Και εκεί που ψωνίζω, κάνω ένα τσακ το κεφάλι μου και αντικρύζω το αντικείμενο του πόθου μου. Στην παλιά του συσκευασία, με το ίδιο άρωμα. Κινούμαι με ταχύτητα φωτός και παίρνω 3 για να έχω, μάλλον δεν θα ξαναβρώ αλλά δεν πειράζει βρήκα για τώρα.

Spoiler: Highlight to view

το ξέρω οτι έγινα κουραστική αλλά εμμονή είναι αυτή.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"