Αηδιαστική η Μπαρτσελόνα

Δεν ξέρω αν το νιώσατε και εσείς - εφόσον είδατε τον αγώνα ή φάσεις του αγώνα - αλλά σε κάποια φάση ένιωσα μία αηδία βλέποντας τον αγώνα της με την Ρεάλ Μαδρίτης με τελικό σκορ 5 - 0 υπέρ των Καταλανών. Εκεί που μασούσα κάτι doritos με πατατάκια μαζί με κόκα κόλα, ένιωσα μία ανεξήγητη ζαλάδα και να ανεβαίνει μία ξινίλα από το στομάχι στον οισοφάγο μου.

Είναι εκείνη η στιγμή που σου έρχεται... έμετος. Αν δεν ήταν οι εναλλαγές στην εικόνα, να δείχνει τις εκφράσεις του Μουρίνιο - μεγάλος προπονητής βεβαίως - σίγουρα θα είχα ξεράσει. Φταίει σίγουρα ότι ζαλίστηκα, όχι εξαιτίας του junk food αλλά επειδή δεν μπορούσαν τα μάτια μου να ακολουθήσουν την πορεία της μπάλας. Πήγαινε τόσο γρήγορα, που αντί για μπάλα εγώ έβλεπα μία συνεχιζόμενη γραμμή σαν φιδάκι, σαν να ήταν κομήτης με ουρά, να πηγαίνει από εδώ και από εκεί και κάτι μπλεγμένα χρώματα μπλε με μπορντό και κίτρινο, που δεν ήταν ξεκάθαρο αν ήταν άνθρωποι, να μπλέκονται με το πράσινο σαν να ήταν ένα πράμα, μία μάζα. Τον Ράμος, τον Ρονάλντο και τον Μουρίνιο τους έβλεπα πεντακάθαρα πάντως αλλά από την Μπαρτσελόνα δεν πρόλαβα να δω και πολλά, νομίζω πως ήταν 11. Καλύτερα να βλέπεις Olympiakos vs Panathinaikos, Olympiakos vs AEK ή Panathinaikos vs AEK και να... σε παίρνει ο ύπνος, παρά να πιάνεις το στομάχι σου και να έχεις αυτή την αηδία γεύση στο στόμα βλέποντας Μπάρτσα εναντίον Ρεάλ.  Αηδιαστικό ποδόσφαιρο, όχι διαστημικό που λένε πολλοί.