Αθάνατοι... σε 20 χρόνια από σήμερα

Εμενα 70-80 χρονια για τον ανθρωπο και για το τι ειναι ικανος να κανει μου φενονται λιγα... αλλα την αιωνιοτητα με ΤΙΠΟΤΑ.

Αλλα, θα αντικρουε τους νομους της φυσης. Δηλαδη ξαφνικα (αν ζουσαμε για πανω απο 100 χρονια ολοι) δεν θα χοραγαμε σε αυτο τον πλανητη

Με μια 150 χρονια θα ημουν gg παντος

Αλλο ένα εύκολο θέμα, αφού λύσαμε τα περί τέχνης, ρατσισμού, εγωισμού της ύπαρξης θα λύσουμε και αυτό. Αν και η μεγαλύτερη απόδειξη εγωισμού της ύπαρξης νομίζω πως καθρεφτίζεται στην αθανασία του topic αυτού. Δεν νομίζω πως θα ήθελα να στοιχειώσω μέχρι το τέλος όλων των πραγμάτων. Αν και είμαι εγωίστρια (πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν είναι) ένας τέτοιου είδους εγωισμός με τρομάζει. Εχουμε βαλθεί να αναμετρόμαστε με ότι οριο υπάρχει, μόνο και μόνο για να βαυκαλίζουμε την αλλαζονεία μας στο οτι εγώ είμαι καλύτερος, πιο όμορφος, εξυπνότερος, ψηλότερος απο κάποιον άλλο. Πόσο κενό είναι όταν πάντα θα υπάρχει κάποιός καλύτερος απο μας. Αυτή η είδηση θα με ενδιέφερε μόνο ως πανάκεια σε κάθε μορφή ανίατης μέχρι τώρα ασθένειας και στο πόσο θα βελτιωνόταν η ποιότητα της ζωής μας, ούτως η άλλως αν ποτέ γίνει θα απευθύνεται μόνο σε μία οικονομική ελίτ, που μάλλον εγώ δεν θα αποτελέσω ποτέ μέρος, οπότε πάλι με βρίσκει αντίθετη.

Spoiler: Highlight to view

το μόνο που θα με ενδιέφερε απο το άρθρο είναι να μπορώ να κρατώ την ανάσα μου για 4 ώρες κάτω απο το νερό.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Τρομοκρατικό το άρθρο Eve, πολύ καλά έκανες και το πέρασες!!!
… υπάρχει ένα εξαιρετικό βιβλίο που μιλά για τον χρόνο και τον άνθρωπο « τα όνειρα του Αϊνστάιν», για όποιον έχει διάθεση να χαθεί μέσα στον κόσμο του χρόνου είναι ένας καλός οδηγός για να κατανοήσει κάποια θέματα με πολύ απλό τρόπο μέσα από διαφορετικές ιστορίες.
Πιστεύω ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα αόρατο ρολόι… αυτό το ρολόι σταματά να χτυπά κάποια ώρα και γίνεται για κάποιον λόγο…
H ζωή και ο θάνατος είναι μια πολύ λεπτή γραμμή τόσο διαφορετική και τόσο ίδια αφού σε έναν οργανισμό μέσα από αλλεπάλληλη καθημερινή μάχη κύτταρων… πεθαίνουν και ξανά δημιουργούνται νεα… μέσα από τον θάνατο ο οργανισμός ζει, αναπτύσσεται και γερνά … Αν το δούμε σε μεγέθυνση το παραπάνω δεν αξίζει τον κόπο να πονάμε αφού και εμείς θα ξανά γεννηθούμε κάποια στιγμή… αυτός φυσικά ο μηχανισμός είναι περισσότερο φιλοσοφικός σε αντίθεση με τον πρώτο που ανέφερα ο οποίος είναι επιστημονικά(ιατρικά) αποδεδειγμένος.
Δεν μπορώ να φανταστώ τερατόμορφα κονσερβοκούτια στον δρόμο ν φτάνουν τα 200 χρόνια ζωής… και δεν βρίσκω το λόγο να δημιουργηθούν τερατουργήματα-μηχανές!!!
Αυτό που θεωρώ πολύ καλύτερο από τον φίλο επιστήμονα είναι να κοιτάξει να βρει κανένα φάρμακο για τις αρρώστιες(μπας και φτάσουμε τα 80, χωρίς να πονάνε κόκαλα, προβλήματα με καρδιά, καρκίνοι κτλ… ) και να αφήσει της τερατουργίες… !!!
Δεν ξέρω η τρέλα του κόσμου που μπορεί να φτάσει… μεταξύ μας, όλοι στα σενάρια επιστημονικής φαντασίας είναι πρώτοι, ακόμη περιμένουμε φάρμακα για τον καρκίνο το AIDS κτλ και αυτός προσπαθεί να φτιάξει μηχανές…
Ο καθένας τον χαβά του !!!
Σε 20 χρόνια από τώρα είμαι σίγουρος θα έχουν βγει και νέες ανακαλύψεις… νέες μπούρδες για να εντυπωσιάζεται – τρομάζει ο κόσμος και να την κάνει από τα 40 για τα πευκάκια!!!
Δεν αμφισβητώ τις ανακαλύψεις του φίλου μου απλά τις θεωρώ ανούσιες όταν ο κόσμος πονά και υποφέρει αντί να βρούνε παυσίπονα… κάθονται και φτιάχνουν τέρατα!!!
ΕΛΕΟΣ!!! Ας παρέμβει ρε παίδες κάποιος… LOL!!! OMG!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

Αρχή μέση τέλος. Δεν θέλω να αποτελέσω εξαίρεση της προηγούμενης νομοτελειακής και μάλλον αβάσταχτης για πολλούς αλήθειας. Αυτό που θέλω και για μένα είναι το πιο δύσκολο, να γεράσω με χάρη.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"