Ενα αστέρι πέφτει , πέφτει.

Άκουγα πολύ U2 κάποτε. Τα τελευταία χρόνια είμαι απογοητευμένος από το image που έχει δημιουργήσει ο Bono. Παρά τις προσπάθειες του "The Edge", τον οποίο θεωρώ σπουδαίο μουσικό, οι U2 απλώς σέρνουν το κουφάρι τους πια...

Boy, October, Unforgettable Fire, Joshua Tree και Achtung Baby παραμένουν αγαπημένα μουσικά ακούσματα αλλά από το Achtung Baby και μετά, μία δυστυχία...

Γιώργος Ιωσηφίδης

Δυστυχώς, είναι κρίμα τόσο μεγάλα συγκροτήματα να καταλήγουν έτσι. Εγώ πλέον τους καταλαβαίνω απο την μυρωδιά. Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι πως, όταν ακούς παλιά τους τραγούδια, κάτι σου χαιδεύει το αφτί και μετά ακούς τις παπαριές απο τους 3 τελευταίους δίσκους και καταλαβαίνεις πως... να ζήσουμε να τους θυμόμαστε.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μέγκ Ράιαν. Δεν θέλω να βάλω στη λίστα ακόμα άλλες συναδέλφους της, τύπου Τζούλια Ρόμπερτς, ακόμα διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Η Μέγκ Ράιαν έπαιξε σε καλές ταινίες, ήταν συμπαθητική, δεν ήταν αντιπαθητική στις γυναίκες και οι κινήσεις της ήταν προσεγμένες. Μετά ήταν διάσημή λόγω της κόμης της. Οντως πολύ καλή, και μετά γυρνάει και μου κάνει τα χείλια του ψαριού, ενώ θέλει να περνάει ως μπεμπέκα παρά τα 40αντα φεύγα της. Που πας ρε καραμήτρο να ανταγωνιστείς μία Τζέσικα Αλμπα ή μία Μέγκαν Φοξ θα σε φάνε στη γωνία. Οι επιλογές της απο τα κακό στο χειρότερο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Τομ Κρούζ. Χα το περίμενα πως και πως. Ο Τόμ Κρούζ ήταν μεγάλος στάρ. Είχε δικά του στοιχεία και κατασκευάστηκε, ακριβώς για αυτό τον σκοπό απο τα μεγάλα στούντιο. Δεν ήταν ο αδωνις, αλλά το χαμόγελο του έπειθε όλες τις τότε πιτσιρίκες. Ταλέντο δεν είχε ποτέ. Αποστήθισε κάποιες τεχνικές υποκριτικής, αφουγκράστηκε όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες που τον σκηνοθετούσαν και εκτοξεύτηκε. Ομολογώ πως ενώ δεν τον γουστάρω καθόλου, έχει παίξει αξιοπρεπώς σε 4 ταινίες, αυτό όμως εμένα δεν μου λέει τίποτα. Και μετά αρχίζει η κατρακύλα. Κακές ταινίες που αναλαμβάνει να παίξει όλους τους ρόλους, σκηνοθέτη, παραγωγού, μουσικού επιμελητή, ενδυματολόγου, διαιτολόγου κάτι σαν τον Παπακαλιάτη ένα πράμα. Ο Τόμ Κρούζ ποτέ δεν αβαντάριζε τις γυναίκες που έπαιζαν μαζί του, διάλεγε κάτι άχρωμες, άοσμες, πάντα στην αρχή της καριέρας τους, μόνο και μόνο για να φαίνεται αυτός περισσότερο στο πλάνο. Χώρισε απο την άλλη ατάλαντη την Νικόλ Κίντμαν, ξαναπαντρεύτηκε και τον τελευταίο καιρό κάνει καριέρα ως πατέρας της κόρης του στις φωτογραφίες. Πα μαλ Θωμάκο πα μαλ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

whitney houston. Φωνή απο τις μεγαλύτερες, πρόσωπο μοντέλου, καριέρα τότε, ισάξια της Νταιάνα Ρός. Καριέρα σήμερα σε κλινικές αποτοξίνωσης. Πολύ κρίμα. Απο τότε που παντρεύτηκε τον Μπόμπι Μπράουν άρχισε να μετρά τα σκαλιά ανάποδα. Σκληρά ναρκωτικά, πολύ ξύλο, φωτογραφίες που σόκαραν τους θαυμαστές της και η Whitney ακύρωνε την μία συναυλία μετά την άλλη λόγω overdose. Aν και φαίνεται πολύ δύσκολο να επανέλθει στα περασμένα της μεγαλεία, δειχνει σημαντικά σημάδια ανάκαμψης.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Σιλβέστερ Σταλόνε. Ο άνθρωπος τίποτα. Η μόνη αξιόλογη ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ήταν το Ρόκι το πρώτο. Τα ίδια πιστεύω και για τον Σβαρτσενέιγκερ αλλά νομίζω αυτός χειρίστηκε καλύτερα τους τόνους μυικού ιστού του και δεν ξεφτιλίστηκε τόσο. Ο Σταλόνε είχε ένα πολύ γυμνασμένο κορμί, μία άσχημη φάτσα, μια πολύ κακή φωνή και καθόλου ταλέντο και για 2 δεκαετίες τα περιέφερε στα πλατό και οι γυναίκες τον θεωρούσαν και σύμβολο του σεξ. Σιγά τα ωά. Σήμερα το πρόσωπο του απο το μπότοξ και τις πλαστικές είναι ακόμα πιο άσχημο και ως γνωστόν στο χόλυγουντ οι γυναίκες μετά τα 30 (χωρίς ταλέντο) θεωρούνται πεθαμένες και οι άντρες μετά τα 50. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.

Σάρον Στόουν. Απο τα ομορφότερα πρόσωπα τα τελευταία χρόνια, και δεν είναι πατατούλα σαν ηθοποιός. Ομοίως με τον παραπάνω κύριο χρειάστηκε ένα σταυροπόδι, ομολογουμένως πολύ καλό, για να μείνει στην κινηματογραφική ιστορία. Απο κει και πέρα αυτό που βλέπω είναι πως την διακατέχει μία αγωνία, της γυναίκας που έχει περάσει τα 50 και προσπαθεί να μείνει τόσο όμορφη όσο την θυμάται η ίδια. Οι περισσότερες γυναίκες το έχουμε αυτό αλλά υπάρχουν και κάτι άλλες τύπου Τζέσικα Λάνγκ (για μένα η πιο όμορφη απο όλες) που και μεγαλώνει όμορφα χωρίς να συμπεριφέρεται υστερικά και καλή ηθοποιός είναι και μαλακίες δεν λέει ή κάνει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Δέσποινα Βανδή. Το απόλυτα κατασκευασμένο αντίπαλο δέος την απόλυτης ελληνίδας σταρ. (Κουράστηκα και να το γράφω!) Γενικά η ελληνική ποπ και λαική δισκογραφία, μην πω η παγκόσμια είναι σε ελεύθερη πτώση, η ξένη τουλάχιστον είναι βιομηχανία έχει άλλους μηχανισμούς. Το δεσποινάκι λοιπόν ξύπνησε μια μέρα, είδε τα σουξέ του κλέφτη φοίβου να μην πιάνουν μία και αποφάσισε να θυμηθεί τον ρόκ παλιό ευατό της, (αφού είχε βγάλει πριν εκατομμύρια με τον λαικό,ελαφρύ ποπ ευατό της.) Ποτέ δεν είχε, έτσι την λένε να πεί, τα άθλια περιοδικά του κωστόπουλου φίλου της. Μου έβαλε λοιπόν ένα κοντό σορτσάκι, all star έβαλε και σκούρο eyeliner μέχρι τα αφτιά της και αυτοβαφτίστηκε ροκ, κάνοντας συναυλίες με τον Βουρλιώτη (εδώ γελάμε). Μετά κάθε βδομάδα, πάλι ο φίλος της κωστόπουλος την ανακυρήσσει καλύτερη ελληνίδα μάνα (κονταροχτυπιούνται για αυτόν τον τίτλο με την μενεγάκη) καλύτερη ελληνιδα νοικοκυρά, καλύτερη μαγείρισα και ότι καλύτερο υπάρχει ως τίτλος. Το δυστυχώς για αυτήν είναι πως δεν είναι η καλύτερη φωνή και η καλύτερη τραγουδίστρια, ποτέ δεν θα γίνει, κόπιασε για όλα τα υπόλοιπα και άφησε εκτός όλα αυτά που είναι τα "υλικά" της.
Δεσποινάκι πες αλεύρι! Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη σε γυρεύει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Metallica: τους αξίζει η αγγλική έκφραση "from hero to zero", αφού πρόδωσαν το μέταλ για να ακολουθήσουν το ρεύμα της εποχής που στρεφόταν προς το hip hop για να βγάλουν ακόμα περισσότερα λεφτά (πόσα χρειάζονται πια;), και μετά το black album έγιναν φλώροι. Τους έχουν πάρει είδηση μέχρι και 16χρονες ξανθιές και όποτε βλέπουν νέο δίσκο τους μιλάνε για 'ακόμα μία αρπαχτή από τους Metallica".

Νίκος "sonic" Κροντηράς

Φοβερή φωτό.
Που είσαι νιότη που'λεγες πως θα γινόμουν άλλος. Ξέρεις Εl Nino αυτό μου με ενοχλεί περισσότερο είναι πως όλοι αυτοί κάνουν καραγκιοζιές μόνο όταν δεν πουλάνε. Για μένα δεν σημαίνει πως επειδή κάποιος είναι ρόκ πρέπει να κυκλοφορεί χειμώνα καλοκαίρι με το ίδιο τζιν. Γιατί και οι Rolling Stones με "κουρέλια" πολυτελείας ντύνονται, το φουλάρι που φοράει ο Μίγκ Τζάγκερ μπορεί να κάνει και 500 ευρώπουλα, αυτό που μου τι βαράει, είναι πως όταν οι δίσκοι και η έμπνευση παίρνει την κατιούσα στρέφονται σε κινήσεις επαναφεύρευσης του ίματζ τους, χάνοντας ολοσχερώς την ταυτότητα τους, ως μουσικό συγκρότημα και την φερεγγυότητα τους ως καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες που αναγεννιώνται απο την τέφρα τους μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το θέμα με τους καλλιτέχνες είναι πως πιστεύουν όλοι οτι είναι μοναδικοί, πανέξυπνοι, φωσφορίζουν την νύχτα, πετάνε πάνω απο ουρανοξύστες και μπορούν να ελέγξουν τον καιρό. Αρες μάρες κουκουνάρες δηλαδή.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Νομίζω πως "προσπάθησε" πολύ να παίζει σε ταινίες μέτριες μόνο και μόνο για να συγκεντρώνει χρήματα για την εταιρία παραγωγής του. Ο Ντε Νίρο είναι ένας απο τους μεγαλύτερους ηθοποιούς και ναι μεν δεν του αξίζει να τον κατατάσω σε αυτήν την κατηγορία, λόγω όλων αυτών των τεράστιων ρόλων που έχει υποδυθεί, αλλά τα τελευταία χρόνια έχω εκνευριστεί να τον βλέπω να βαριέται στο πανί. Κατι που δεν το έχει κάνει ο Αλ Πατσίνο και ο Τζάκ Νίκολσον. Εν μέρει τον δικαιολογώ, λόγω οτι δεν υπάρχουν ρόλοι τόσο δυνατοί όσο αυτοί που υποδύθηκε παλιότερα, αλλά μετά βλέπω την Μέριλ Στρίπ να παίζει στο Μάμα Μία μια ανάλαφρη κομεντρί και να "εκτοξεύεται" για άλλη μία φορά και καταρίπτω την οποιαδήποτε προσπάθεια δικαιολογίας μου για τον Ντε Νίρο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Tζόν Τραβόλτα. Χα χα χα. Ενας ηθοποιός που άρχισε την καριέρα του με σπαγκάτ, έπαιξε έναν ενδιαφέροντα ρόλο στη ζωή του (Pulp fiction) νεκραναστήθηκε για λίγο καιρό, όχι γιατί ήταν αλησμόνητος στο ρόλο, αλλά γιατί ο ρόλος που είχε γράψει ο Ταραντίνο για αυτόν, ήταν τόσο καλός που μέχρι και ο Τζώρτζογλου καλά θα έπαιζε. Μετά πάλι ξαναγύρισε σε κακές ταινίες ασχολήθηκε και αυτός με την σαιεντολογία όπως ο άλλος ατάλαντος Τόμ Κρουζ και σε λίγο καιρό ίσως δούμε και αυτόν να δηλώνει γερουσιαστής κάποιας πολιτείας της Αμερικής. Αυτή είναι η μοίρα του ηθοποιού πατάτα. Αρπαχτές, 2 μέτριοι ρόλοι και μετά βουρ για το κοινοβούλιο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Επανέρχομαι στο θέμα Σάρον Στόουν. Χθες πέτυχα το βασικό ένστικτο 2. Δεν ήξερα οτι η Σάρον Στόουν είχε παίξει σε κωμωδία. Το κατάλαβα χθες. Δεν άντεξα τον υποκριτικό της οργασμό άλλη μία φορά, νομίζω πως αν δεν έχει πάρει χρυσό βατόμουρο για αυτήν την ταινία είναι αδικημένη. Φρίκη. . Εχω βαρεθεί να βλέπω ωραίες γυναίκες σε ρόλους μοιραίου θυληκού, με το βλέμα φιδιού (αρχίζω να κοιτώ απο κάτω μέχρι να φτάσω να κοιτώ επίμονα το αντικείμενο το πόθου μου) να περπατούν σαν σε πασαρέλα και να έχουν όλες αυτό το ύφος λες και έχουν πάρει το κουραδόκαστρο. Το υπέρμετρο αυτό ταλέντο της γυναικείας μπαρούφας το βλέπω και στην Αντζελίνα Τζολί που παίζει ακριβώς ίδια σε τουλάχιστον 4 ταινίες. Οι πολύ όμορφες γυναίκες όπως οι 2 παραπάνω εγκλωβίζονται ή τις εγκλωβίζουν οι σκηνοθέτες και τα στούντιο (φυσικά δεν είναι άμοιρες ευθυνών) στον ρόλο της μοιραίας γυναίκας και μετά όταν φτάσουν στα 45 τους και το μόνο που έχουν παίξει είναι τα άπαντα της Μάρβελ αναζητούν ρόλους αξιώσεων. Ομως πόσους ρόλους αξιώσεων μπορείς να ελπίζεις όταν δεν "βγαίνει" απο πάνω σου η στολή της wonder woman?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ωπ προσγειώθηκα λοιπόν. Ταραντίνο. Αρχισε καλά. Πολύ καλά. Πλασαρίστηκε ως ο νέος σουπερ ουαου σκηνοθέτης που ήρθε να ταράξει τα νερά της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Για την ακρίβεια απλώς βούτηξε το μικρό του δαχτυλάκι. Και μετά τον πήρε το κύμα. Τέτοιου είδους σκηνοθέτες πέφτουν στην παγίδα "θα κάνω ταινίες που μου αρέσει εμένα να βλέπω". Το κακό είναι πως όταν τις κάνουν τις βλέπουν μόνο αυτοί. Πάνε να πλασάρουν ένα ρετρό σπαγγέτι γουέστερν με τωρινά δεδομένα ένα σπλάτερ με χιουμοριστική διάθεση και αυτό που βγαίνει είναι ο ορισμός του κίτς. Τέτοια πορεία έχει και ο Σιάμαλαν που μετά την 6η αίσθηση δεν έχει σηκώσει κεφάλι απο το φτύσιμο.
Και όχι το φτύσιμο να μην τον ματιάσουν.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

demi moore. Αμελητέα ποσότητα. Το υποτιθέμενο αστέρι της άρχισε να ανεβαίνει στην κινηματογραφική βιομηχανία των 80s, έκανε μια ταινία καλή το ghost, όπου έγινε πρώτο όνομα γιατί έκλαιγε ωραία, μετά γυμνάστηκε σαν τον Σουγκλάκο για να παίξει την πονεμένη μάνα-στριπτιτζού, μετά ξαναγυμνάστηκε για να παίξει την αρχιλοχία και κάπου εκεί χάθηκε. Μετά επανεμφανίστηκε σαν τον κακκό χαμένο άγγελο, στους άγγελους του τσάρλι. Τώρα έχει παντρευτεί τον πιτσιρικά Αστον Κούτσερ και κάνει διαφημίσεις για εταιρία καλλυντικών. Αυτή είναι καριέρα, παίζεις μαλακίες, βάζεις βυζιά, αφαιρείς τα ξίγκια απο 3 εγκυμοσύνες και πουλάς κρέμες για μεγάλη εταιρία. Ολες οι άλλες που παίζουν Σέξπηρ, Τένεσι Ουίλιαμς, ελληνικές τραγωδίες, Μπρέχτ είναι άσχημες, χοντρές και φτωχες. Σαν την Κριστίν Σκοτ Τόμας.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πω πω τι μου θύμησες. Άγγλος ασθενής. Αυτή η γυναίκα ακόμα και όταν γελάει βγάζει μια μελαγχολία που παγιδεύει και ερωτεύεσαι!!!!

-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)

Εγώ στον Αγγλο ασθενή είχα σκυλοβαρεθεί. Νομίζω είχα καταφέρει να μετρήσω κοκκο, κόκκο όλη την άμμο της ερήμου.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Κέβιν Κόστνερ. Ωραίος άντρας και μόνο. Ηρθε και στο Ελλάντα για να τραγουδήσει!?!? Τραγουδάει ο Κέβιν? Μάλλον.

Και τώρα που είπα τραγούδι. Γιάννης Πάριος. Ο τροβαδούρος της αγάπης, του έρωτα, του πόθου, του πάθους του του του του. Δεν μου άρεσε ποτέ. Εγώ γενικά με τις πολλές αγάπες και λουλούδια στην υπερβολή τους, κάτι παθαίνω, φρικάρω (και δεν το λέω για καλό). Το μελό και το πολύ κουτσούνι μου, γιουβαρλακι μου, μωρουλίνι μου δεν τα θέλω, και για αυτό δεν μου άρεσε ποτέ. Είχε όμως πολύ καλή φωνή. Γιατί τώρα δεν έχει, περιφέρει τα κλαμμένα του μάτια απο πικραμένους ή μη έρωτες σε πίστες και cd. Και δεν είναι καθόλου ωραίο σαν εικόνα να βλέπεις έναν άνθρωπο είτε άντρα είτε γυναίκα να αρνείται να συμβιβαστεί με το γεγονός οτι δεν έχει πια καλή φωνή (Μοσχολιού, Πάριος, Τζένη Βάνου) και να αγκιστρώνεται στο, τι αστέρι ήταν κάποτε. Κάτι που δεν έκανε ποτέ η Μαρινέλα, αν και δεν την προτιμώ, αποδείχθηκε το μεγαλύτερο γατόνι απο όλους τους.
Και για να με καννιβαλίσω λίγο παραπάνω ενα τραγούδι, που η λογική μου σηκώνει τα χέρια ψηλά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Bon Jovi. Περίεργο συγκρότημα. Τα αγόρια δεν τους άκουγαν ποτέ αν και πλασάραν τον εαυτό τους ως ροκ μπάντα, αντίθετα τα κορίτσια τους λατρεύαμε κυρίως για τον τραγουδιστή. Για τα κορίτσια ήταν μια πρώτη απόπειρα να λέμε πως ακούμε ροκ μουσική αν και δεν γνωρίζαμε τίποτα παραπάνω, θέλαμε να περάσουμε ως σκληρά καρύδια. Παπαριές καμαρωτές. Βγάλανε μερικά καλά κομμάτια και τα τελευταία χρόνια περιφέρουν τα κουφάρια τους (τα ακριβά ντυμένα κουφάρια τους) απο μουσικό βραβείο σε μουσικό βραβείο, δεν λαμβάνουν ποτέ, αλλά τους καλούνε, να μην πάνε?

Αν υποψιαστώ πως θα καταντήσει έτσι και ο Kiedis η μόνη μουσική που θα ακούω θα είναι απο το pacman.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Amy Winehouse. Δυστυχώς και αυτήν, εδώ πρέπει να την κατατάξω. Εξαιρετική φωνή και πολύ μεγάλο ταλέντο, χρόνια είχε να παρουσιαστεί τέτοια φωνή στη μουσική. Με το που εμφανίστηκε η Amy όμως, σχεδόν αμέσως άρχισε να πέφτει. Πολύ σκληρά ναρκωτικά, βαριές συναισθηματικές πτώσεις και αλλοπρόσαλη συμπεριφορά. Ακόμα και ο πατέρας της έκανε έκκληση στους θαυμαστές της να σταματήσουν να αγοράζουν τους δίσκους της μπας και καταφέρει να "ξυπνήσει" το παιδί του. Ελπίζω να συνέλθει και να πάει κόντρα στο live fast, die young μοτό που υπάρχει στη μουσική βιομηχανία.

Nομίζω πως είναι ώρα να γυρίσει σε πιο ζωντανά χρώματα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Και Κιάνου και Ρίβς. Ψηλός, μελαχροινός, ωραίος. Εμένα δεν μ'αρέσει. Δεν υπήρξε ποτέ ταλέντο, απλά η ωραία του φάτσα κληροδότημα απο διάφορες φυλές καταχωρημένες στα γονίδια του, του εξασφάλισε κάποιους καλούς ρόλους. Είναι ο πιο άκαμπτος και άγαρμπος ηθοποιός της γενιάς του και είναι ανίκανος να σου μεταφέρει ένα συναίσθημα. Οταν είσαι ωραίος και μόνο, είναι μαθηματικά σίγουρο πως θα βρεθεί κάποιος ομορφότερος και κυρίως νεότερος απο σένα να παίξει τους ρόλους που προορίζονται για σένα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μπρους Γουίλις. Μου άρεσε μόνο ως κωμικός ηθοποιός και κυρίως στο αυτός, αυτή και τα μυστήρια. Μετά βαρέθηκα να τον βλέπω (μάλλον και άλλοι μαζί με μένα) να παίζει τον ήρωα που σώζει γήπεδα μπέιζομπολ, την Αμερική και το σύμπαν με ιδρωμένα φανελάκια. Υποκριτικά δεν είχε ποτέ να σου προτείνει κάτι το ιδιαίτερο και τώρα που μεγαλώνει και δεν μπορεί να φορά ακόμα τα φανελάκια που σώζουν τον κόσμο, οδηγείται σε ταινίες απο μέτριες ώς κακές και σε ρόλους που δεν είναι πολύ σκληρός για να μην πεθάνει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

διονύσης σαββόπουλος ή αλλιώς νιόνιος

από την συγκέντρωση της εφεε, στις συγκεντρώσεις της οννεδ
από την άδεια του αγκαλιά, στις αγκαλιές της καλομοίρας
από την αμνηστεία του 64, συμπαράταξη με τον αποστάτη του 65

σε ένα παρέμεινε αμετακίνητος, στον καραγκιόζη.

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

...κάποιος editor μήπως μπορεί να κάνει ένα edit στο αποπάνω post και να βάλει το ορθό 65 αντί του λάθους 69;...σας μερσώ προκαταβολικώς....

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

Done

Nικόλ Κίντμαν. Εντάξει δεν είναι και σε ελεύθερη πτώση απλά βιάζομαι λίγο εγώ.
Δηλώνει ηθοποιός. Δεν ήξερα πως ένας ηθοποιός που δεν κουνιέται τίποτα στο πρόσωπο του απο τους τόνους υαλουρανικού οξέος που του έχει διοχετεύσει, μπορεί να παίζει καλά. Αυτή για το μόνο ρόλο που είναι καλή, είναι για να παίζει στο μουσείο της Μαντάμ Τισό. Καλή ηθοποιός δεν ήταν ποτέ, απλά στέκεται καλά σε μερικές ταινίες. Το όσκαρ το πήρε λόγω βιογραφίας και μύτης μόνο. Η φωνή της επίσης δεν έχει βάθος και τείνει στο να νιαουρίζει.
Στα επόμενα επαγγελματικά της σχέδια είναι να τσιτώσει περισσότερο η μάπα της, να φουσκώσουν περισσότερο τα χείλη της ε και που θα πάει, τώρα που έχει περάσει τα 40 να βάλει επιτέλους βυζιά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μίκι Ρούρκ. Οχι απλά έπεσε, θάφτηκε μόνος του κιόλας. Τον τελευταίο χρόνο αρχίζει να βρίσκει τον δρόμο προς την επιφάνεια, αλλά ένας χρόνος δεν μου δίνει την αβάντα να τον κατατάξω αλλού. Καλός ηθοποιός, με προσεγμένες δουλειές και μετά αρχίζει η κατρακύλα. Ξυλοφόρτωνε άγρια την καλλονή γυναίκα του Κάρε Οτις, έπαιζε σε φτηνιάρικες παραγωγές, αποφάσισε να ξαναγίνει μποξέρ, έκανε οτι πλαστική εγχείρηση στη μάπα του και σνίφαρε ακόμα και ταλκ. Λυπηρό. Λέγεται πως η Αμερική δημιουργεί είδωλα για να τα δει μετά να πέφτουν. Εχει βάση. Πέρσι με τον παλαιστή του Αρανόφσκι σήκωσε λίγο κεφάλι, ελπίζω να διατηρηθεί, να ξεφύγει απο τους πολλαπλασιαζόμενους δαίμονες του και να δώσει μεγάλους ρόλους αν και το κατεστραμένο πρόσωπο του απο τις πλαστικές, του αφαιρεί ρόλους.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μπρίτνει Σπίαρς. Νόμιζε πως ήταν δυνατότερη απο την μουσική βιομηχανία. Αυτό μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστεί. Ξεκίνησε με πάνες στο μίκι μάους σόου, με μια "μανούλα" που την ωθούσε να γίνει τραγουδίστρια και διαχειριζόταν την καριέρα της, μέχρι που ανέλαβε η δισκογραφική της εταιρια. Μας την πάσαραν ως παρθένα, αγνή, αμόλυντη σε ένα κόσμο σκληρό, βρώμικο. Μέχρι εκεί καλά. Μετά τα πήρε στο κρανίο η Μπρίτνει, αποφάσισε να ενιληκιωθεί, μέγα λάθος, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά μάνι μάνι, ξύρισε το κεφάλι της, έβαζε τα παιδιά της σε κίνδυνο, φυλλοροούσε απο τα ναρκωτικά και το ποτό. Τώρα προσπαθούν να την επαναφέρουν ως τραγουδίστρια, βγάζει βλακωδώς τραγούδια αυτοβιογραφικά, σε λίγο θα κάνει και δηλώσεις μετάνοιας, (πάντα γίνεται αυτό) στην προσπάθεια της να πάρει πίσω λίγο απο το κοινό που έχασε. Δεν θα τα καταφέρει, γιατί προσπαθεί να κερδίσει μια παιδική αθωότητα που ποτέ δεν έζησε, και μια αθωότητα πλήρως κατασκευασμένη, που ποτέ δεν έπεισε.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Διαφωνω εν μερη. Ειναι δυνατον ενα κοριτσι 17? 18 χρονων να κανει τοση επιτυχια και να μην χασει την μπαλα? Απο την στιγμη που ηταν υποχειριο μεγαλοΜεγαλων τι να κανει και αυτη?

Προσφατο παραδειγμα ο MJ. Απο τα 10 του σε στουντιο και συναυλιες.

Παιδικο παιχνιδι, παιδικη αθωοτητα... ανυπαρτα.

Πως να μην τους βγει αργοτερα αυτο? Και μαλιστα οταν εχεις ολα τα φωτα στραμενα πανω σου, να γινεται ακομα χειροτερο...

Αστα...

Στην Αμερική όσο πιο νωρίς τόσο πιο καλά. Γιατί τους πλάθουν όπως θέλουν αυτοί. Αυτό με κάνει και φρίττω. Απο την άλλη έχουνε και κάτι "μανούλες" απο δίπλα που τρέχουν τα παιδιά τους κυρίως τα κοριτσάκια, σε ότι καλλιστείο υπάρχει, προσπαθώντας να υλοποιήσουν δικά τους όνειρα χαμένα. Αυτό με κάνει και φρίττω ακόμα περισσότερο. Καμία αθωότητα δεν κερδίθηκε ή αναπληρώθηκε ποτέ. Το παιδί πρέπει να παίζει με παιχνίδια και με τους φίλους του, ποτέ με ένα φακό είτε κινηματογραφικό είτε φωτογραφικό. Είναι μια βιομηχανία άκρως καννιβαλιστική φίλε z3et, αλλά αυτό που δεν μπορώ με τίποτα να δεχτώ, είναι πως οι ίδιοι οι γονείς τους πάνε "δωράκια" τα παιδιά τους. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που τα παιδιά θαύματα κάνουν καριέρα μεγαλώνοντας, γιατί μεγάλωσαν ανεπιτυχώς. scary!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Βάνα Μπάρμπα. Δεν υπήρξε ποτέ καλή ηθοποιός (αν και ακόμα και για το ηθοποιός έχω ενστάσεις) υπήρξε μόνο ωραία γυναίκα. Πολύ ωραία γυναίκα. Τι σκατά θέλει και δηλώνει την παρουσία της σε θεατρικά δρώμενα που σκηνοθετεί η ίδια, τύπου stand up comedy και εκπομπές σε τριτοκλασάτα κανάλια με σκοπό να ανακαλύψει τη χαμένη αθωότητα της Εφης Θώδη? Αγωνία ύπαρξης και μόνο. Μόνο έτσι μπορώ να το δικαιολογήσω. Η Βάνα Μπάρμπα έχει επίσης το απίστευτο ταλέντο να αναιρεί η ίδια τον εαυτό της με ταχύτητα φωτός, φυσικά λέγοντας πάντα μπαρούφες. Σε λίγο θα καταντήσει να βρίσκεται σε πάνελ μεσημεριανής εκπομπής σχολιάζοντας τα τηλεοπτικά δρώμενα. Δεν θα το κάνει λόγω χρημάτων έχει πολλλλα λεφτα, λόγω υπαρξιακού θα το κάνει. Κρίμα, ας μείνει σε αυτό που υπήρξε καλή. Στο να είναι όμορφη, στην περίπτωση της είναι το μόνο αθώο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"