Επίθεση στον Ντούσαν Μπάγεβιτς, προπονητή της Α.Ε.Κ.

Είναι πολύ ωραίο μερικές φορές να νιώθεις διαφορετικός. Δεν μιλάω αυτάρεσκα, ούτε για σπουδαία πράγματα, έτσι μιλάω, με κάποια ελαφρότητα, σαν να μιλάει ένα παιδί. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι για μικρά και μεγάλα παιδιά, και είναι χαρά, και είναι ήττα και στεναχώρια, είναι πολλά, αλλά δεν είναι τα πάντα. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που οι μισοί είναι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού και οι άλλοι μισοί του Ολυμπιακού, αλλά εγώ ακολούθησα τον πατέρα του πατέρα μου, που από μικρό με βομβάρδιζε σε πληροφορίες για την ΑΕΚ, μου μίλησε για τα σύμβολα της, για τα χρώματα της, για τους παίκτες, για τους μύθους της, για την ΕΝΩΣΗ, για την ΙΔΕΑ, και κυρίως για την προσφυγιά, αυτό το ποτάμι που συνέδεσε όλα τα υπόλοιπα κανάλια της προσφυγιάς (για αυτό και το Ένωσις). Και όλα συνδυάστηκαν τέλεια στο μυαλό μου. Έγινα φίλος της ΑΕΚ.

Χάρηκα πρωταθλήματα, πολλές νίκες αλλά και στενοχωρήθηκα και με πολλές ήττες, με πισωγυρίσματα, με συμβιβασμούς, με μετριότητα. Όλα καλά όμως. Δεν τρέχει τίποτα. Είναι ένα παιχνίδι, και δεν χρειάζονται συγκεκριμένα χρώματα για να το απολαύσεις. Προτιμώ τα κιτρινόμαυρα πάντως...  

Παρακολούθησα τον αγώνα με την Καλλιθέα, που η ΑΕΚ ηττήθηκε 2-1 αφού έπαιξε μάλλον κουρασμένη, μουδιασμένη και χωρίς την σωστή τακτική που είχε ακολουθήσει στα προηγούμενα φιλικά. Μόλις μπήκε το πρώτο γκολ της Καλλιθέας, σχεδόν χάρηκα μέσα μου, γιατί σκέφτηκα ότι η ομάδα μου επιτέλους θα ξυπνήσει και σιγοψιθύρησα μέσα μου "ωραία, θα δούμε μπάλα τώρα και τρεξίματα, άντε να βάλει και άλλο ένα η Καλλιθέα, να λιώσουν στο τρέξιμο οι δικοί μου". Αυτό βεβαίως δεν έγινε, αλλά δεν με πείραξε καθόλου. Δηλαδή τι; Δεν ήθελα να κερδίσει η ομάδα μου; Δεν ήθελα να δω μερικές ωραίες ενέργειες; Μία ωραία πάσα; Ένα γκολ; Δεν με ένοιαξε! Είναι φιλικό προετοιμασίας, και μετράνε δυνάμεις, βλέπουν κενά, διορθώνουν... Δηλαδή, μιλάμε για ένα απλό φιλικό, η ομάδα μου βρίσκεται σε φάση προετοιμασίας, γιατί να διαμαρτυρηθώ; Γιατί να θυμώσω;

Εννοείται ότι θα θύμωνα αν ο αγώνας ήταν επίσημος! Αν μετρούσε το αποτέλεσμα! Εννοείται αυτό! Θέλω και εγώ να κερδίζει η ομάδα μου, σε κάθε αγώνα, όποτε και όπου και όπως να' ναι, αλλά δεν θα σκάσω κιόλας. Θα θυμώσω, αλλά δεν θα σκάσω κιόλας. Θα βρίσω, θα πωρωθώ, αλλά δεν θα σκάσω κιόλας γαμώ το στανιό μου! Είναι ποδόσφαιρο, ένα παιχνίδι, και στο παιχνίδι, υπάρχουν ισάξιες πιθανότητες να χάσεις. Έτσι είναι η ζωή, και κανένας δεν βγαίνει από πάνω της.

Πόσο ντροπή και γελοίος ένιωσα, όταν είδα τα επεισόδια με τον κ. Bajevic. Πόσο ντροπή... Πόσο "διαφορετικός μαλάκας" για να επαναφέρω το θέμα της ... διαφορετικότητας που ανέφερα σχεδόν με αφελή περηφάνια στην αρχή.

Πόσο διαφορετικός μαλάκας είμαι Θεέ μου...

Μπορώ ως ένα σημείο να καταλάβω την απογοήτευση κάποιων για την ήττα, αλλά δεν ήταν η πρώτη, δεν ήταν η πιο... ντροπιαστική ας πούμε και επιτέλους, γνωρίζω από τώρα, και εγώ, και αυτοί, και όλοι, ότι θα έρθουν πολλές ήττες, σε πολλά επίπεδα... μία ομάδα θα χάνει, θα κερδίζει...

Η ήττα δεν πρέπει να ήταν αφορμή για να κινηθούν ορισμένοι χούλιγκανς (με τίποτα δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω οπαδούς της ΑΕΚ αυτούς) εναντίον του προπονητή ή εναντίων των παικτών. Είναι κατάντια, είναι ντροπή. Και εγώ, όταν ο Dusan Bajevic είχε πάει στον Ολυμπιακό είχα φρικάρει και είχα θυμώσει - δεν είχαν σχηματιστεί τότε όλοι οι νευρώνες στον εγκέφαλο μου τότε φαίνεται -  αλλά και εγώ πιθανότατα να το είχα κάνει αν το αφεντικό μου ήταν ο... Τροχανάς. Είναι αυθεντικός ΑΕΚτζής ο Τροχανάς, αλλά τότε ήταν με... υπογλώσσια και με λίθιο και επιτέλους, ο Bajevic, πέρα από παίκτης και προπονητής της ΑΕΚ ήταν και είναι επαγγελματίας. Δέχτηκε μία δελεαστική πρόταση, έφυγε. Ποιος λέει ότι ένα πρόσωπο είναι πάνω από την ΑΕΚ; Ποιος το λέει αυτό; Είναι ο Bajevic πάνω από την ΑΕΚ; Είναι ο Μαύρος; O Παπαϊωάννου; Ο Ντέμης; Ο Χατζηχρήστος; Κανένας δεν είναι ρε... και σίγουρα δεν είναι τα χουλιγκάνια, η Original, οι οπαδοί ή οι φίλαθλοι της...

Τότε ήταν το τέλος ενός κύκλου. Είχαν φύγει οι δυνατοί παράγοντες της ΑΕΚ... είχε αρχίσει ο κατήφορος και ο Bajevic προτίμησε να μας κλείσει την πόρτα στα μούτρα με ένα δυνατό χαστούκι. Ε, και; Πήρε πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός. Ε, και; Από τότε έχουμε να ξαναδούμε πρωτάθλημα. Ε, και; Ήρθε Τροχανάς, NETMED κ.α... E, και; έκαναν κάτι; Βοήθησαν πουθενά; Μέχρι τότε είχε γίνει κάτι; Και ήρθε επιτέλους μία διοίκηση, με τον Ντέμη, που ήταν ειλικρινής, αλλά άπειρος. Έσωσε την ΑΕΚ για να μην πέσει στην Δ Εθνική και ήταν και τρελαμένος ΑΕΚτζής αλλά έκανε λάθη... Ε, και; Κερδισμένοι (χάρη στο άρθρο 44) βγήκαμε... Ποιος μπορεί να το ξεχάσει αυτό ρε χουλιγκάνια; 

Σήμερα, κάτι πάει να γίνει. Η νέα διοίκηση, έφτιαξε επιτέλους κάτι, έκανε μία σπουδαία αρχή, δημιουργώντας ένα σχετικά καλό σύνολο, που μπορεί να καταφέρει κάτι καλό - δεν μιλάω για πρωτάθλημα, αλλά για καλή μπάλα, που έχουμε να δούμε χρόνια - και επιπλέον, κατασκευάζει το πρώτο ιδιόκτητο προπονητικό κέντρο για την ΑΕΚ, το μόνο έργο που έχουμε δει τόσα χρόνια! Και πας να το διαλύσεις ρε τσογλάνι; Να το ξεφτιλίσεις; Τι φταίω εγώ ρε συ; Ναι εγώ, που είμαι δίπλα σου στο γήπεδο και φωνάζουμε μαζί, τι φταίω; Για σένα λέω ρε τσόγλανε, που έχεις σηκωμένες τις γροθιές. Σε σένα μιλάω...! Ο Μπάγεβιτς, δεν είναι ο καλύτερος προπονητής, το ξέρουμε αυτό, έχει τα κολλήματα του, μία συγκεκριμένη συμπεριφορά αλλά και τι έγινε; Εγώ, εσύ, αυτός, αυτοί, όλοι δεν έχουμε κολλήματα και συγκεκριμένη συμπεριφορά δηλαδή; Είσαι εσύ καλύτερος; Η μάνα σου σου έδωσε άλλο γάλα από την δική μου ρε;

Για ακόμη μία φορά, από Αύγουστο, τελειώνει άδοξα μία χρονιά για την ΑΕΚ, πριν καλά, καλά ξεκινήσει, και αυτό, είναι το πιο οδυνηρό. Δεν νομίζω μετά τα χθεσινά να πάρει μπρος η μηχανή, γιατί κάποιοι, εκ' των έσω, της έριξαν ζάχαρη... Ποιος είναι ο προδότης της ιστορίας της ΑΕΚ τώρα; Μία με έκανε να νιώσω κάποτε ντροπή αυτός, ΕΣΥ, αγνέ, φίλαθλε της ΑΕΚ, πόσες φορές θα με κάνεις να νιώσω ντροπή; Για να το εμπεδώσω ρωτάω! 

Τι σημαίνει το "δεν ξεχνάω";

Ότι και να σημαίνει, υπάρχει και το ξεπερνάω, το προσπερνάω, το συνεχίσω, το ενώνω, το βοηθώ, το ολοκληρώνω, το αγαπώ. Τι μαλακίες είναι αυτές; Δεν ξεχνάω... Και εγώ από εχθές, δεν ξεχνάω πόσο μαλάκας ένιωσα...
Ζούμε σε ένα κοινωνικό βούρκο. Και από τα σκατά, μόνο σκατά μπορείς να περιμένεις.

Το βίντεο της ντροπής, για να μην ξεχνιόμαστε...