Η ύπαρξη καθαυτή είναι εγωιστική?

Νομίζω ότι...αγχώθηκα.

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Eννοείς την "έννοια" που έχει δώσει ο άνθρωπος στην ύπαρξή του ή στην γέννηση της ύπαρξής του ;

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

Όχι αλλο το εγώ και άλλο η ύπαρξη, το εγώ ειναι η δήλωση της ταυτότητας και κατά προέκταση της προσωπικότητας, και η ύπαρξη είναι η αντικειμενική αντίληψη του όντος (είναι ) δηλαδή, που ορίζετε απο τις αισθήσεις, και την σκέψη. Cartesios, Cognito ergo sum. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Εγωισμός είναι λοιπόν η επικέντρωση μόνο στις δικές μας αισθήσεις και σκέψη, οταν το άτομο εμένει στην δικιά του μόνο πραγματικότητα, που ορίζετε από τις αισθήσεις και την σκέψη του, απορίπτοντας τις αισθήσεις και τις σκέψεις των άλλων, που πιθανών να ορίζουν μια άλλη πραγματικότητα, ανάλογα των εμπειριών και της μνήμης τους. Όμως το εγώ μπορεί, κάτω από προυποθέσεις να είναι και δημιουργικό. Η Ανθρώπινη υπαρξη δεν είναι εγωιστική, είναι ανάλογο όσο και εγωιστική είναι η ύπαρξη και των άλλων όντων. Όμως μπορεί να γίνει εγωιστική, όταν το όν Άνθρωπος εγκλωβίζεται στον εσωτερικό ορισμό της μοναδικότητας της αυτοπεριγραφής,Νάρκισος, αψηφώντας την αυτοπεριγραφή και των υπολοίπων.

Mιλάς όμως για τον προσανατολισμό που έχει δώσει ο άνθρωπος στην ύπαρξή του και όχι στην τυχαιότητα της ύπαρξής του .

Ναί. Τυχαιότητα στο Σύμπαν δεν υφίσταται, (τύχη ορίστηκε , η μη γνώση κανόνων και λειτουργιών, στην κάθε δεδομένη χρονική στιγμή) η διαφορετικά σύμπαν και άνθρωπος είναι συνηφασμένοι ας πούμε, όπως και κάθε όν βέβαια. Αλλά από τη μεριά του ο Άνθρωπος, στο επίπεδο που είναι προς το παρών, στο βασίλειο της σκέψης και αντιληψής του, ορίζει ή προεκτείνει και μια άλλη διάσταση του Οικοσυστήματος , που αποκαλούμε και Σύμπαν. Αριστοτέλης, Πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται φύσει. Και η κατάσταση της αντίληψης της ύπαρξης, ονομάζεται κατά άλλους, συνείδηση. Αυτό είναι και ένα σημείο του δέντρου που έχεις ως σύμβολο lol

Kαι να ρωτήσω κάτι ;
Η συνείδηση του ανθρώπου είναι εγωιστική ;

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

αααα θα μας φάει το βράδυ lol. λοιπόν η συνείδηση όταν επικεντρώνετε μόνο στο εγώ, στην περιγραφή της ατομικότητας και μόνο, στα στοιχεία που απαρτίζουν το εγώ, μπορεί να γίνει μονόπλευρη, αυτό που αποκαλούμαι εγωιστική, δηλαδή, Ναρκισισμός. Αυτό ειναι και η ερυνίες (τύψεις) των αρχαίων ή η άλλη πλευρά τους η θετική, πότε τιμωρούσαν και πότε επιβράβευαν. Ολα είναι ανάλογα δηλαδή, του τρόπου χρήσης του εντός μας. Όταν με την σειρά του ανακαλυφθεί και αυτό. (πάει τόκαψα) lol

Ειπώθηκε ότι " οτιδήποτε και αν κάνει ένας άνθρωπος πρώτα από αλλα το κάνει για δικη του ευχαρίστηση" επίσης "ακόμα και η αυτοθυσία είναι εγωιστική". δεν ξέρω εκείνη την στιγμή με την ανάλυση που έκανε με επίεσε.

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Σωστά.
Σύμφωνα και με τον Alfred Adler (February 7, 1870 – May 28, 1937) η αδυναμία για συνεργασία και για συμβίωση και η έλλειψη του αισθήματος κοινωνικότητας γεννούν ένα πολύμορφο αίσθημα κατωτερότητας. Ενώ η διαρκής τάση για υπερνίκησή του προτρέπει να καλυφθεί αυτό το αίσθημα με ένα άλλο, εκείνο της υπεροχής. Το αίσθημα της κατωτερότητας μπορεί να γεννιέται από αυτήν την έλλειψη που καθορίζει ο Adler και αυτό είναι μέρος της αλήθειας. Προϋπάρχει κάποια έλλειψη βεβαιότητας για το νόημα και τον προορισμό της ζωής και εξ’ αρχής, η ανθρώπινη διάνοια προτρέπεται να βρει το επαρκές νόημα της. Με τη διαμόρφωση της εμπειρίας μέσα στο φυσικοκοινωνικό περιβάλλον ο άνθρωπος ανακαλύπτει εκ των υστέρων διάφορες άλλες ελλείψεις, αδυνατότητες και δυνατότητές του. Έτσι, στην πραγματικότητα, το αίσθημα κατωτερότητας δεν έρχεται από την απώλεια μιας προηγούμενής μας τελειότητας, αλλά προσδιορίζεται και μεταμορφώνεται στην πορεία της ζωής με την εμπειρία. Γι’ αυτό, δεν μπορεί να υπερνικηθεί τελείως χωρίς τη διαμόρφωση αυτογνωσίας και χωρίς την απαλλαγή από τις αυταπάτες, παρά μόνο σχετικά και ανεπαρκώς, με την πραγματοποίηση ορισμένων δυνατοτήτων μας. Αντιστρόφως, η αδυναμία να υπερνικηθεί προτρέπει στη δημιουργία κοινωνικών και αντικοινωνικών σχέσεων .

Εύγε!!!!

Ο εγωισμός κάθε ανθρώπου εξωτερικεύεται με δύο φαινομενικά αντίθετους τρόπους. Με τον ένα , ο άνθρωπος συμπεριφέρεται παρακινούμενος από τη συναίσθηση κάποιας μειονεκτικότητας και αβεβαιότητας για τη θέση του στον κόσμο ή στην κοινωνία γενικότερα . Με τον άλλο τρόπο εκδηλώνει κάποια υπεροπτική άποψη για τον εαυτό του , και μειονεκτική άποψη για όλους τους άλλους .

Μονο και μονο που ίππαρχοι είναι εγωιστικό. Αν σεφτούμε ότι αν κάνουμε μια καλή πράξει για κάποιον άλλον (βοηθάμε μια γριούλα να περάσει τα φανάρια πχ) ουσιαστικά την κάνουμε για δικη μας ευχαρίστηση πρώτα και κατά δεύτερον λόγο επειδή θα νιώσει καλύτερα η γριούλα. Ακόμα και αν αυτοθυσιαστούμε για κάποιον συνάνθρωπο μας είναι εγωιστικό από την άποψη ότι αυτοθυσιαζόμαστε για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Καιρός ν'αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας :pp

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Η έννοια ευχαρίστηση δεν υφίστατται βέβαια είναι παιγνίδι της προβολής του εγώ και της μεταβίβασης ευθυνών υπέρ ή κατά, όπως αναφέρει ο Κύρος ώς άνω. Η πιό περιεκτική λέξη που προσδιορίζει την κατάσταση αυτή ως έννοια, αν ήθελε να εννοήσει πιθανών αυτό, ο συνομιλητή σου Death είναι η λέξη ευδαιμονία, αν εννούσε αυτό!! , που σημαίνει ευ και δαίμων, εσωτερική ικανοποίηση, αίσθηση και μετοχή της αίσθησης, από το ευ και το δαίμων από το δαίμων, γνώστης ειδικός κλπ.

Noμίζω πως το ανθρώπινο είδος χαρακτηρίζεται για τον εγωισμό του. Σχεδόν όλες μας οι επιλογές, κρίσεις, διαπιστώσεις, έργα ζωής εμπεριέχουν τον εγωισμό. Απλά εγώ προσπαθώ να χωρίζω τα χαρακτηριστικά μας σε καλά και άσχημα, χρήσιμα ή βαρίδια. Ούτως η άλλως, χάρη σε αυτόν τον "εγωισμό" η ανθρωποτητα έχει να καυχέται για την Μόνα Λίζα, τον Παρθενώνα, τις Πυραμίδες, την θεωρία της Σχετικότητας και αμέτρητα άλλα "εγωιστικά" επιτεύγματα πολιτισμού. Είχα διαβάσει πριν χρόνια την δήλωση του Χίλαρι, του ορειβάτη, γιατί θέλει τόσο πολύ να ανέβει στο Εβερεστ και εκείνος είχε απαντήσει "γιατί υπάρχει". Μερικές φορές όταν γνωρίζουμε τόσο βαθιές αλήθειες και τις ξεστομίζουμε τόσο άνετα και απροκάλυπτα τις ξορκίζουμε και απο το βάρος της έννοιας τους.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πολύ καλός διάλογος...!!!
Μπράβο σας...!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

Θα συμφωνήσω!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε στοιχεία ναρκισσισμού από τη στιγμή που γεννιόμαστε. Επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας, στις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Η αυτοεκτίμηση και η δημόσια εικόνα μας, είναι η γέφυρα του ναρκισσισμού με την κοινωνία. Όλοι όσοι έχουμε λόγο και τον στηρίζουμε θα πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας. Η άποψη διαμορφώνεται από τα βιώματα μας… Πιστεύω πως η εγωκεντρική συμπεριφορά δεν είναι σωστή όταν συνδυάζεται με την απόλυτη μορφή της… θα πρέπει να ακούμε και να συλλέγουμε πληροφορίες… να αναθεωρούμε τις απόψεις μας όταν χρειάζεται… Ο ναρκισσισμός είναι μέρος του εαυτό μας… Εξάλλου μόνο όταν αγαπάμε τον εαυτό μας, μπορούμε να αγαπήσουμε και τους άλλους…!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

Πολύ καλό!Βέβαια η δόση του ναρκισσισμού να είναι σαν το αλάτι στο φαγητό...Τόσο ώστε να μην λυσσάξεις!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Πολύ καλό!Βέβαια η δόση του ναρκισσισμού να είναι σαν το αλάτι στο φαγητό...Τόσο ώστε να μην λυσσάξεις!

Δεν εχεις και άδικο... ολα με μετρο !!!!!!!!!!!!!!!!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

Γιατί ;

Mέτρο ...; Όλα με πάθος και με φλόγα .

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

και τα δυο αυτά στοιχεια είναι καταστροφικά.

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Φέρνουν όμως μαζί με την γνώση τις μεγάλες ανατροπές .

«παν μέτρον άριστον»
... Νομίζω... καλό και το πάθος αλλά ορισμένες φορές πρέπει να υπάρχει και φρένο!!! Αλλιώς καταστραφήκαμε!!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

Xμμμμ
Πειράζει να πιστεύω ότι ήδη είμαστε κατεστραμένοι ; επειδή είχαμε το μέτρον αλλά μας έλειπε το άριστον ;

Υποκειμενικά είναι όλα σε αυτή την ζωή δεν ξέρω αν στην άλλη γίνουν αντικειμενικά... αλλα στην εδω εγώ δεν εχω κανένα πρόβλημα!!! LOL!!! H φθορά ειναι μέρος της ζωής και η καταστροφή προϋποθέτει την γέννηση... Χωρίς τέλος δεν θα μιλούσαμε για αρχή και αντίστροφα... Σε μπέρδεψα αλλά κάπως ετσι είναι στο μυαλό μου... Εγωκεντρισμός σου λέει μετά!!! χα χα χα...!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

+1000

« Ο μοναδικός αποδεκτός εγωισμός είναι να φροντίζει κάποιος να είναι όλοι καλά, για να είναι αυτός καλύτερα » .

Χαθίντο Μπεναβέντε

Πολύ καλό!!! Αυτός πρέπει να είναι ψαγμένος εγωκεντρικός!!! LOL!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

Αυτή πάντως, είναι συνήθως μια καλή δικιολογία για να "εξομαλύνει" κάποιος τον εγωισμό του, γενικεύοντας.

Διότι γνωστός ο "τρόμος" του ανθρώπου να μην εξαπατηθεί, και βρίσκει "εύκολη λύση" στην...κατασυκοφάντηση του αλτρουισμού : "...ποιός αλτρουισμός...δεν υπάρχει αλτρουισμός...όλα εγωιστικά είναι...: βοηθάς τον άλλον - οκ; Θα νιώσεις άσχημα; Αν ναι δε θα το κάνεις, έτσι; Θα
νιώσεις καλά; Άρα το κίνητρό σου είναι εγωιστικό..."

...ΒΕΒΑΙΩΣ και θα νιώσεις καλά, αλλά δεν βοηθάς "μπας και νιώσεις εσύ καλά". Το όλο ζήτημα είναι ότι βοηθώντας, πρωτ' απ' όλα εξυπηρετείται κάτι ΑΛΛΟ απ' το "εγώ" σου - το άλλο άτομο. Κάτι σαν το...ωφέλιμο μετά του τερπνού.

Η όλη όμως αυτή φάση, δεν θα ΄πρεπε τεχνιέντως να συνδέεται με την αντικειμενική αλήθεια ότι κάθε πλάσμα, ό,τι κάνει, το κάνει για το καλό του, το καλό όπως το υπαγορεύει ο ίδιος του ο εαυτός.

Με λίγα λόγια αλτρουισμός υπάρχει, όπως υπάρχει και εγωισμός, μόνο που ο πρώτος σπανίζει ο ρημάδης

Do you see the Indian running into the wind?

"Quod me nutrit me destruit, o,τι με θρέφει με καταστρέφει". Λατινική ρήση που έχει χτυπηθεί με τατού απο την υπερκαλονή Αντζελίνα Τζολί.
Εγωισμός, μήπως τελικά είναι η αυτοκαταστροφή μας? Εβλεπα χθες μια εκπομπή στον σκάι, με ένα ζευγάρι που είχαν βρει μια βίδρα, την μάζεψαν γιατί ήταν πολύ μικρή, την τάισαν, την φρόντισαν και την ετοίμασαν να την επιστρέψουν στο φυσικό περιβάλλον της. Οταν η βίδρα απογαλακτίστηκε, έγινε επιθετική προς τα χέρια που την τάιζαν και διαταράχθηκε ο δεσμός που είχε δημιουργηθεί μέχρι πρότινος. Ο άντρας της οικογένειας με το που έγινε επιθετική, άρχισε να εκνευρίζεται και ο δεσμός που είχαν αναπτύξει έδειχνε να σπάει.
Μήπως τελικά αγαπάμε την ανταπόδοση? (λογικό δεν γίνεται να σε φτύνουν και εσυ να λες ευχαριστώ) μήπως φροντίζουμε κάποιον, για το ευχαριστώ του? μήπως ενδιαφερόμαστε για κάποιον επειδή μας γυρίζει πίσω το ενδιαφέρον μας? Μήπως τελικά οι εγωισμοί μας καθορίζουν όλες μας τις σχέσεις?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"