Κακή εκπαίδευση

Ακόμα κλαίω τα 7 ευρώ The Day The Earth Stood Still

Μαζί τα κλάψαμε Πάνο!!!!

Το δικό μου κλάμα περιορίστηκε στα 2 ευρώ του dvd. Ηταν κακη θα συμφωνήσω, έπαιζε και ο ατάλαντος τι να περιμένω?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ποποπο, τι τρελο τοπικ ειναι αυτο?

Εχουμε και λεμε (εδω δεν θα πω τις χειροτερες ταινιες του αιωνα, αλλα αυτες που με εκαναν να βαρεθω και να κλαψω τις ωρες που χαλασα για να τις δω)

Ας ξεκινησω απο τις πιο προσφατες που ειδα,

Marley and Me

The Brothers Grimm

The Hangover (οκ, ειχε μερικες καλες σκηνες, αλλα κατα βαση ηταν μουφα)

Zombieland

G.I Joe

Gamer

The men who stare at goats (4ς καλοι ηθοποιοι πηγαν στα σκουπιδια... )

Αυτες μου ερχονται προς το παρων, i'll be back

Πφφφτ, εμένα μου άρεσε αρκετά. Zombie comedies ftw!

Ρόκι όλα μετά απο το πρώτο που ήταν καλή ταινία. Το 4 με τον Ιβαν Ντράγκο αγαπώ να το μισώ κυρίως γιατί όταν ήμουν μικρή είχα ξετρελαθεί να τον Ντόλφ Λούντγκεν. Αργότερα παραβλέποντας τον Ντράγκο, κατάλαβα τι μεγάλη πατάτα ηταν.

Δεν μου άρεσαν καθόλου τα Batman με τον Κρίστιαν Μπέιλ, γενικά δεν μου αρέσει ο συγκεκριμένος ηθοποιός, νομίζω είναι υπερεκτιμημένος. Δεν με συγκίνησε γιατί προσπάθησαν να τον κάνουν πιο ανθρώπινο και πιο ρεαλιστικό. Ρεαλιστικός ο batman και ο spiderman? Δεν με ενδιαφέρει να δώ κάτι τέτοιο. Ισως με διαφορετική σκηνοθεσία να μην με ενοχλούσε τόσο. Και με διαφορετικό πρωταγωνιστή βεβαίως βεβαίως. Μιλούσε και με την στολή ως βραχνιασμένη πορνοστάρ. Υπόκωφα και βαρετά. Kαι ο Τζόκερ δεν μου πολυάρεσε όχι γιατί δεν έπαιζε καλά, ίσα ίσα, αλλά νομίζω αν του έβγαζες το μακιγιάζ θα μπορούσε να σταθεί ως κακός χαρακτήρας σε οποιαδήποτε άλλη ταινία. Στο ακρωτήρι του φόβου π.χ.

Ναι θα συμφωνήσω με τον z3et το να βλέπω τον Τζόρτζ Κλούνει να κοιτάει κατσίκια ήταν απο τα χειρότερα μου φέτος. Χαζό, χαζότερο, χαζότατο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Για τις δύο πρώτες θα διαφωνήσω κάθετα.
Η πρώτη είναι ένα αλληγορικό ποίημα
και η δεύτερη ένα αριστούργημα χαρακτήρων και εκπληκτικών καταστάσεων με φανταστική ατμόσφαιρα, σενάριο και μοντάζ.
Πάντα κατά την προσωπική μου άποψη.
Η τρίτη ταινία, ήταν απλώς μια αδιάφορη ταινία, όχι όμως και... ντροπή της 7ης τέχνης.

Επειδή υπάρχουν πάρα πολλές κακές ταινίες, θα αναφέρω μερικές που είχα μεγάλες προσδοκίες πριν τις δω, αλλά τελικά αποδείχτηκαν κατώτερες των προσδοκιών. Αυτές για την ώρα...

• Ο πόλεμος των κόσμων του Στήβεν Σπήλμπεργκ με τον Τομ Κρούζ
• Χάνιμπαλ του Ρίντλεϊ Σκότ
• The Μen Who Stare at Goats
• Alexander του Oliver Stone

Γιώργος Ιωσηφίδης

Χα! το άκουσα και αυτό, αλληγορικό ποίημα μια λεωφόρος χωρίς ταυτότητα. Ο Λίντς είναι ένας σκηνοθέτης που ένα s τελικό στο επίθετο του τον διαχωρίζει απο έναν πραγματικά μεγάλο σκηνοθέτη τον Ντέιβιντ Λιν. Ο ένας αλληγορούσε φλυαρώντας στο μπερδεμένο του μυαλό και ο άλλος χωρίς s στο τέλος έδινε μεγάλες ταινίες.

Οσο για το πόνημα του Κιούμπρικ νομίζω αν ζούσε και έβλεπε το τελικό αποτέλεσμα θα έψαχνε να βρεί και αυτός ένα τελικό s η κάποιο άλλο γράμμα για να μην θεωρείται δική του η συγκεκριμένη ταινιούλα. 3 βασανιστικές ώρες. Και με Τομ Κρουζ και με Νικόλ Κίντμαν και με ένα θέμα που το πήγε μέσω Τρικάλων.
Γούστα είναι αυτά όμως.
Αφού τις έθαψα μου αρέσει πως λέω γούστα είναι αυτά!

Για τον μικρό Αλέξανδρο θα συμφωνήσω. Μικρός ο καημένος, με μια τεράστια κόκκινη περικεφαλαία και με μια Αντζελίνα να μιλάει σπαστά αγγλικά (για ποιό λόγο ακόμα δεν έχω καταλάβει) . Δράμα. Μόνο ο βουκεφάλας έπαιζε καλά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Υπάρχουν σκηνοθέτες διεκπεραιωτές και σκηνοθέτες δημιουργοί, καλλιτέχνες, ποιητές και οραματιστές. Μην τους βάζουμε όλους στην ίδια κλίμακα.

Ο David Lynch μας έχει χαρίσει ταινίες όπως το Dune, το Elephant Man, το Blue Velvet και το Wild at Heart. Αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τον κινηματογράφο.

Για το Eyes Wide Shut, το μοντάζ αν θυμάμαι καλά δεν ήταν του Kubrick, ωστόσο δεν νομίζω να άλλαζε παρά ελάχιστα πράγματα αφού η ταινία είναι έτσι όπως την είχε οραματιστεί. Ναι, ο Kubrick πάντα πήγαινε μέσω τρύκ άλλων
Δεν υπάρχει άλλος σκηνοθέτης σαν αυτόν. Αμφιβάλλω αν υπάρξει...

Γιώργος Ιωσηφίδης

Σε αυτό συμφωνώ.

Ναι το dune είναι ταινιάρα 5 νοματαίοι σε μια έρημο που απο την άμμο έβγαιναν φαλόμορφα σκουλήκια. Και διψάγαν και δεν έβλεπαν. Τον άνθρωπο ελέφαντα δεν το έχω δει το μπλε βελούδο ναι, δεν το πολυθυμάμαι αλλά δεν μου είχε αρέσει. Ναι κεφάλαιο μεγάλο τεράστιο. Σαν ταφόπλακα.

voltmod wrote:

Για το Eyes Wide Shut, το μοντάζ αν θυμάμαι καλά δεν ήταν του Kubrick, ωστόσο δεν νομίζω να άλλαζε παρά ελάχιστα πράγματα αφού η ταινία είναι έτσι όπως την είχε οραματιστεί. Ναι, ο Kubrick πάντα πήγαινε μέσω τρύκ άλλων
Δεν υπάρχει άλλος σκηνοθέτης σαν αυτόν. Αμφιβάλλω αν υπάρξει...

Μεγάλος σκηνοθέτης συμφωνώ, αλλα όχι και το μάτια ερμητικά κλειστά που ένα άνευρο ζευγάρι προσπαθούσε να πείσει για ερωτευμένο σε κρίση, εν μέσω στοών και χορευτικών φιγούρων.

Edit: Διόρθωση quotes.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αχα, ενα που θυμηθηκα τωρα που ειδα ενα τσουρμο κοπελιτσες να περνανε.

The Notebook, δεν εχω γνωρισει κοριτσι-κοπελα-γυναικα μεχρι τωρα που να μην το εχει δει και να μην εχει κλαψει σε αυτη την ταινια.

Την ειδα πριν κατι μερες, WTF WAS THAT? Ποοοο... ειλικρινα επιασα τον εαυτο μου ωρες-ωρες να χαζευει τα λαμπακια απο το case. Η γκομενα δεν με επεισε, ο γκομενος δεν με επεισε, ο ερωτας δεν με επεισε και γενικα σκυλοβαρεθηκα.

Δεν την έχω δεί, δεν ξέρω καν ποιά είναι.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

lol!

Οκ γνωρισα

http://www.imdb.com/title/tt0332280/

Ουφ οι ρομαντικές κομεντί με κουράζουν απίστευτα. Αγόρι γνωρίζει κορίτσι, ερωτεύονται αλλά δεν μπορούν να είναι μαζί για χ,ψ λόγους, μετά τα φτιάχνουν, μετά μαλώνουν, στα πολύ δραματικά αυτός ή αυτή έχει ανίατη ασθένεια (εμείς βαρεμάρα ) και μετά στο αισιόδοξο τέλος τα ξαναφτιάχνουν και στο απαισιόδοξο κάποιος πεθαίνει αλλά δεν μας το δείχνει μας το αφήνει να αιωρείται.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ακριβως...

Τι? Ξέχασα την απίστευτη πατάτα? Βαν Χέλσινγκ με τον Χιού Τζάκμαν. Δεν ξέρω απο που να πρωτοαρχίσω. Σενάριο, τρύπιο, σκηνοθεσία για γέλια, ηθοποιοί, βάλανε 2 ονόματα πιασάρικα και νόμιζαν οτι θα κοροιδέψουν τον κόσμο. Το χειρότερο ήταν οι περούκες, το μακιγιάζ και οι προφορές. Η Τρανσιλβανία ακόμα προσπαθεί να συνέλθει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

z3et wrote:

Ακριβως...

Oρισμένες πάντως, τις βλέπω ευχάριστα και μου αρέσουν. Το Notting Hill και άλλες 2-3.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Metal Gear Solid

Dragon Ball

Zombiland

The man who state at goat (την είχα προτείνει εγώ δυστυχώς )

έχω και πολλές άλλες ακόμα

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Υπολογαχός Νατάσσα αυτό με την Βουγιουκλάκη, πρέπει να είναι η μοναδική κρατούμενη παγκοσμίως που βασανίζεται με φτιαγμένο μαλί, μακιγιάζ και σκισμένο ρούχο για να φαίνεται το μαυρισμένο μπουτάκι. Αυτά την φάγανε την Βουγιούκλο και μετά ήθελε να παίξει και στην επίδαυρο την Αντιγόνη και την έκραζε ο Γεωργουσόπουλος με το κλασσικό πλέον νιάου νιάου αντιγονούλα.

Το κλάμα βγήκε απο τον παράδεισο. Των Ρέππα Παπαθανασίου, ούτε το safe sex μου είχε αρέσει, αλλά αυτό το είχα σιχαθεί. Ανεπιτυχής σατυρική? απόδοση των κακών κείμενων του παλιού κακού κινηματογράφου.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οι σπεσιαλίστες. Αυτή η ταινιάρα με τον Σιλβέστερ Σταλόνε και την κυρία σταυροπόδι. Αυτός ειδικός πυροτεχνουργός, αυτή βασανισμένη ψυχή που κοιμάται με ένα τομάρι που σιχαίνεται (ερικ ρόμπερτς, ο αδελφός της τζούλιας) και ψάχνει τρόπο να τον σκοτώσει. Συννενοούνται μέσω τηλεφώνων με τον Σταλόνε, πάντα και οι δυο με βραχνές μπάσες φωνές, τι διάολο ολοι να μιλάνε ανόητα, μετά βρίσκονται και κάνουν σεξ στην ντουζιέρα (έχουμε δεί και καλύτερα) μετά τους βρίσκουν, κυνηγιούνται όλοι με όλους και στο τέλος τα δυο πονεμένα πιτσούνακια χάνονται μαζί στο ηλιοβασίλεμα.

Πάλι Ντέμι Μούρ να κάνει στριπτίζ αυτή τη φορά. Αυτή στριπτιζέζ, που της έχει πάρει το παιδί ο πρώην άντρας της και ψάχνει τρόπο και λεφτά για να την πάρει και πάλι πίσω. Αυτό το άσχημο κορίτσι που έπαιζε ήταν το πραγματικό της, αν προσέξετε είναι ο μικρός μπρους γουίλις με μαλλιά, μετά γνωρίζει ένα βουλευτή που την καψουρεύεται, ένα αστυνομικό που την βοηθά και καταφέρνει να πάρει πίσω το βλαστάρι της. Κλαπ κλαπ κλαπ. Χειροκτοτώ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ο αντίχριστος του Λαρς φον Τρίερ. Υπάρχουν 2 απόψεις στην κουλτούρα ή δεν κάνεις καθόλου σεξ ή του δίνεις και καταλαβαίνει και το soft porno βαφτίζεται τέχνη. Που αν το δεύτερο το έκανε ένας άλλος σκηνοθέτης θα τον είχαν πάρει με τις λεμονόκουπες. Ενας μαλάκας κομπλεξικός σκηνοθέτης, ο Τρίερ είναι, σου δίνει μισοφωτισμένα πλάνα, αργά, φωτογραφικά και καθόλου θέμα. Ολα αυτά τα βάζει στο μίξερ και σου βάζει και έναν τίτλο τύπου, ο ροζ κροκόδειλος με τις σομόν γόβες ψαρεύει στον Γάγγη και τρέχουν όλοι οι και καλά κουλτουριάρηδες και ψάχνουν κροκόδειλους και θέματα.

Χορεύοντας στο σκοτάδι. Και αυτό του παραπάνω σκηνοθέτη. Είναι ο μόνος που κατάφερε να κάνει μιούζικαλ της κατάθλιψης και πήρε για αυτό το λόγο την Μπιόρκ που ήτανε τυφλή και τραγουδούσε όπου έβρισκε, σε νεκροθαλάμους, σε τρένα, σε στάσεις παντού. Χωρίς κανένα μέτρο, χωρίς κανένα ρυθμό και χωρίς καμία κατάληξη αυτός ο ατάλαντος κάνει ταινίες. Και τον υμνούν ορισμένοι. Τον λόγο ακόμα δεν τον έχω καταλάβει. Μάλλον δεν θέλω και να τον μάθω.

O Μελισσοκόμος του Αγγελόπουλου. Κατάφερε να βάλει τον Μαστρογιάνι να περπατά 20 ολόκληρα λεπτά!!! και εμείς έπρεπε να το δούμε γιατί ήταν Αγγελόπουλος. Ούτε βηματάκι παραπάνω. Ειχα διαφωνήσει παλιότερα με μια γνωστή μου, γιατί υποστήριζε πως ο Αγγελόπουλος κάνει τέχνη και αντιγράφει την ζωή που είναι αργή. Ναι και αργή είναι και γρήγορη, αλλά αν ήθελε να αναπαραστήσει την νωθρότητα ας ζωγράφιζε για να χαζεύαμε 3 ώρες, όχι να βάζει τον δύστυχο τον Μαστρογιάννι να περπατά λόφους και βουνά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αυτο που εδειχνε στην ΝΕΤ?

lul...

ποιό? Τον τεό έδειχνε?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εναν ασπρομαλι γεροντα με ενα παιδακι νομιζω και περπαταγε για πολυ ωρα. Εκανα ζαπινγκ και καθε φορα που πηγαινα στην ΝΕΤ εδειχνε το ιδιο πραγμα (πολυ περπατημα λεμε, σε κατι βουνοπλαγιες).

Ο Μαστρογιάνι δεν ήταν και πολύ ασπρομάλης στην ταινία, μπορεί να ήταν και άλλη δεν ξέρω. Κρίμα, αν νύσταζες έπρεπε να την παρακολουθήσεις.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Planet terror. Του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ. Ναι. Ναι. Ψάχνω να βρώ έναν ορισμό για το χάλια. Α! το βρήκα ο τίτλος της ταινίας. Εβαλε εκεί και την γκόμενα του την Ρόουζ Μακγκόουεν να λικνίζεται και για όλα τα υπόλοιπα άνοιξε ένα λεξικό στο λύμα κιτς και αποφάσισε να το κάνει ταινία. Τα πολλά χρώματα, τα πολλά υφάσματα, τα πολλα τρίκ, τα πολύ δεύτερα και τα πολύ κιτς πρέπει να είσαι πολύυυυυυ μεγάλος μάγκας για να τα κάνεις ταινία, φόρεμα, μακιγιάζ γιατί αλλιώς καταλήγεις ο μέντορας του λύματος που έψαχνες στο λεξικό.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εμενα μου ψιλο αρεσε, ηταν lol

Κοίτα το βρίσκω λογικό αφου σου αρέσει και ο will smith

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Κακιααααααα

Επειδή στην κατάσταση σου ο εξορκισμός είναι το καταλληλότερο μέσον και επειδή μου έδωσες την πάσα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"