ΚΡΑΑΑΑ ΡΕ

Εκεί να καταλάβεις πόσο ανόητες είναι οι γυναίκες και πόσο ψοφάνε για ρομαντζάδα. Η κάθε τυχάρπαστη μέση ελληνίδα (ανόητη, το ξαναλέω) ταυτίζεται με μία μεγαλοκαρχαρία, που έκανε το γάμο της ζωής της, μιλάνε λες και ξέρουν πως έφτασε στην κορυφή ο Πετράν και λένε πως παίρνουν κουράγιο απο την πλούσια με τις σανέλ γοβίτσες, που μοιράστηκε και καλά τον εσωτερικό της κόσμο μαζί τους.
Χαζοχαρούμενες που μιλούν για το μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα του ζεύγους Κωστόπουλου με την ευκολία που πλένουν τα πιάτα της κουζίνας τους.
Και κάπου εδώ θυμάμαι την Ιζαζμπέλ Αλιέντε που λέει πως το σημείο g των γυναικών είναι το αυτί και κάπου εδώ θυμάμαι έναν φίλο μου που διαφωνεί με την Αλιέντε, τονίζοντας πως το πολυπόθυτο σημείο, είναι στο χέρι, όταν ακουμπάς τα 50ευρο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Η κοκκινοσκουφίτσα βαρέθηκε άλλαξε χρώμα και άρχισε να χτυπά και να μαρκάρει ένα τύπο με ένα βρακί σε κάτι αποδυτήρια. Σκηνοθέτης φυσικά ο Κωνσταντίνος Ρήγος, πρωταγωνίστρια η Δέσποινα Βανδή, έεε συγνώμη η Αγγελική Ηλιάδη, το σενάριο φυσικά δεν υπάρχει, γιατί ο μεσιέ Ρήγας βάζει έναν-δυο τύπους ή με μαγιό ή με βρακιά να περιφέρονται και να κακοποιούνται ανάλογα με τις διαθέσεις κάθε τραγουδιάρας ή κάθε μπουζουκοντίβου.
Αν θέλεις κάποιος να κάνει βίντεο κλιπ με αρχίδια, οφείλει να στιψει το μυαλό του και να βρεί θέμα, αρχή-μέση-τέλος, καλά μέσα και να το ολοκληρώσει, κλιπίδια με πούλιες, γκλομπ, κραγιόν και κάπες δεν γίνεται. Αν η κάθε Ηλιάδη πιστεύει πως, με με το να κόψει φράντζα και να αλλάξει κραγιόν (της πάει το νέο λουκ περισσότερο) γίνεται η Gaga της Ελλάδας είναι πολύ γελασμένη. Α ντου τα λερ αγαπούλες.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

Η ΙΜΑΚΟ του Πετράν Κωστόπουλου, έκλεισε, ή μάλλον την έκλεισαν. Κρίμα ρε γαμώτο, τώρα που θα διαβάζουμε τα ατελείωτα γλειψίματα σε διαφόρους και διάφορες? που θα ενημερωνόμαστε για το αν παντρεύεται ο Μιχάλης Χατζηγιάννης? που θα βλέπουμε πόσο λαμπερές και αδύνατες απο ποτέ, είναι όλες αυτές οι βλαχούλες της τηλεοπτικής μας πλήξης? Αφού ο Πετράν την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, η χαρωπή συζυγούλα του, δημοσιεύει ένα γράμμα αγάπης για το πόσο δεμένη οικογένεια είναι, μαζί στη χαρά και στη δυστυχία, μαζί στην ίωση, μαζί και στη λέπρα, μαζί στα εκατομμύρια, μαζί και στα δίφραγκα (no). Aστο ρε κοπελία το δακρύβρεχτο σου πόνημα και κοίτα τους εργαζόμενους που μένουν στο δρόμο και μην προσπαθείς να πείσεις κάθε ανόητο πως σε πήρε ο πόνος. Εχεις εξασφαλίσει ζωή χαρισάμενη για 13 ζωές.

Ευηηηηηη εχεις κανα ψιλο? Ο Πετραν θελει βοηθεια...

Mισό να ψαχτώ.
Λοιπόν έχω ένα 50λεπτο και 10, 20, 30 σέντ. Φτάνουν δεν φτάνουν?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Κρααα σε αυτούς που δε μπορούν να ελέγξουν τα νεύρα τους!!!

ΚΡΑ στους γιατρούς που σου κλείνουν ραντεβού στις 10 και σε δέχονται μετά απο 2μιση ώρες.Μ@λ@κες!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Σε παρακαλω παρα πολυ, 2.5 ωρες τι ειναι δηλαδη?

Το καλυτερο που μου ειχε συμβει, τετοιο καιρο κλεινω ραντεβου για οφθαλμιατρο (για το κλασικο ετησιο ελεγχο), το ραντεβου εκλεισε για Μαιο (ΙΚΑ power).

Παω εκει, γιατρος πουθενα. Κατεβαινω κατω στα ταμεια ρωταω τι και πως και η απαντηση ηταν "ε καπου θα πεταχτηκε". Καλα λεω, ας περιμενω. Μετα απο 40 κατι λεπτα δεν εμφανιστηκε κανεις, φυσικα και ζητησα αμεσως να μου κλεισουν νεο ραντεβου στις επομενες μερες (οπως και εγινε γιατι με ειδαν να βγαζω καπνους). Παω την επομενη, ευτυχως τον πετυχαινω εκει και αφου με εξετασε (δεν λεει να τον νευριασω πιο πριν) του λεω το και το για προχτες. Λιγο εως παρα πολυ με εβγαλε τρελο και πως τον προσβαλουμε κιολας (οχι εγω εδω ημουν ολη την ωρα και τα σχετικα).

Τεσπα καπου καταλαβα πως μερικοι δεν αξιζουν ουτε καν 1 sec απο τον χρονο σου και το σταματησα εκει. Απο τοτε (~3 χρονια) κανω τις εξετασεις σε μαγαζι με οπτικα δωρεαν (που εχουν επαγγελματιες με τα καταλληλα μηχανηματα) και που δεν σου φερονται σαν να εισαι σκουπιδι.

Απο την μία σκέφτεσαι,να αρχίσω τις δοξολογίες και να σηκωθώ να φύγω ή να κάνω την δουλειά μου και να ελπίζω να μην τους ξαναδώ;;;

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Ο Γιάννης Αγγελάκας έγραψε ένα κείμενο-απάντηση στην "απολογία" του Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της IMAKO.

"Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικες σκέψεις ψύχραιμες χωρίς ίχνος χαιρεκακίας , μερικες στιγμες μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας.
Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται τη τελευταία στιγμή στο τελευταίο υστερόγραφο:
''ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε…"

Δεν λέω , μπορεί και να'ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας 'δεν μετανοιώνω', αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα απο τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο. Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώσης μέσα στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.
Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:

Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
Θα'ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ'αδειανό σου;) το κεφάλι"

tvxs.gr

Γιώργος Ιωσηφίδης

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Mεγάλε Αγγελάκα, ελπίζω να έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο γιατί μάλλον θα γράψεις και άλλα παρόμοια γράμματα...
Πάντως το δόγμα, δεν μετανιώνω για τίποτα και αν ξαναζούσα την ζωή μου πάλι τα ίδια θα έκανα, πρέπει να σταματήσει. Τοσο εγωιστικά ανόητοι καταντά ύβρις προς την λογική.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Vote for πουτάνα.
Υ.Γ μην μου το διορθώσει κανείς τον έσφαξα.

Η εθνική επίσημη πουτάνα της χώρας βρήκε τρόπο να βγεί πάλι στο προσκήνιο μετά το σύρμα που είχε πέσει απο τους καναλάρχες να μην παίζει τίποτα σχετικό με δαύτην. Ετσι θα κατέβει υποψήφια με τους αγανακτισμένους οικολόγους (??!! ) για να διεκδικήσει και αυτή μια καλύτερη Ελλάδα. Οταν ένα ψοφίμι σαν αυτή, εντάσεται κάπου, το κάνει μόνο για να ακουστεί. Ας περιμαζέψουν λοιπόν οι οικολόγοι αυτό το κουφάρι που έχουν, μπας και ξεβρωμίσει ο τόπος. Τι σκατά οικολόγοι είναι άλλωστε?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μπρος στον δρομο που χαραξε η Τσουλια!

Το είδα χθές, έτριβα τα ματάκια μου, το βρήκα τώρα. (αυτό έλειπε να μην το έβρισκα)
Λοιπόν αρχίζω,
το άσμα αρχίζει σαν μπάλος, σαν κάτι παραδοσιακό και μετά βγαίνει η μαντάμ Δέσποινα με μια αλογοουρά και άδει. Μέχρι εδώ μέτρια, μετά παίρνει τον ρόλο της αφηγήτριας και μας δείχνει ο εκπληκτικός σκηνοθέτης (Καπετανίδης) ιστορίες ζευγαριών που σηκώνονται οι κοκόνες θυμωμένες (τάχα μου τάχα μου) και προχωρούν στον δρόμο σαν παράλεση. Το γιατί δεν το ξέρω, η μαντάμ Δέσποινα σύνεχίζει να τραγουδά, αυτές συνεχίζουν να παρελαύνουν και μπαίνουν στο στούντιο που έχει ανακατωμένα καλώδια (???) πλαισιώνουν την τραγουδιάρα που θυμήθηκε την hip hop συνεργασία της με τους Goin' Through και κάνει τα χέρια της κάπως έτσι (δεν μπορώ να δείξω ) και αυτό ήταν.
Μια μαλακία δηλαδή, οτι έχει ο καιρός γυρίσματα και όποιος πονέσει μια γυναίκα θα έρθει και αυτουνού η ώρα του. Σιγά τα αίματα, όποια βασανίζεται να σηκωθεί να φύγει, να μην παρελαύνει ακολουθώντας το δεσποινάκιον. Κατρακυλάς καλή μου, άντε καλό δρόμο και σε σένα. Προσοχή στις στροφές.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς ετοιμαζόμαστε για Eurovision.Ούστ ρεεεεεε!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Aυτός ο ευγενικός κύριος με τα πάντα περιποιημένα ασημένια του μαλλιά, την ποσέτ του, τα καλοραμένα κουστουμάκια του, τις φιλανθρωπίες του, τις βραβεύσεις του, απολύει όποιον δεν του γουστάρει, ή όποιον δεν είναι yes sir. Επειδή ο μεσιέ Λυμπέρης οσονούπω θα ακολουθήσει την πορεία του Πετράν Κωστόπουλου και επειδή μάλλον τα νευράκια του δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση, θα έπρεπε να προσέχει περισσότερο. Οχι τίποτα, αλλά τα νεύρα είναι ο χειρότερος εχθρός για το μπότοξ αγαπητέ και για το ψεύτικο μαύρισμα. Εύχομαι μόνο η πτώση να γίνει ακόμα γρηγορότερα, μπας και αρχίσει και ξεβρωμίζει ο τόπος απο όλους αυτούς τους επιδειξιομανείς lifestylάδες που μια ζωή πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ο μόνος λόγος που δεν θέλω να πτωχεύουν όλα αυτά τα τομάρια είναι γιατί βρίσκονται στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενοι. Κατά τα άλλα καλό δρόμο φίλτατε. Good riddance βλάχε πολυτελείας. Αν δεν ξέρεις τι σημαίνει βάλε τον Ζαμπούνη να στο εξηγήσει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

...

Απολυεις καποιον που ο κοσμος τον ξερει χρονια και ισως μερικοι ακουνε τον σταθμο για παρτη του (δεν ειμαι απ' αυτους αλλα φυσικα και την ξερω ως Best-οφιλος). Βασικα ολοι λιγο πολυ την ξερουμε ή μαλλον πιο σωστα την εχουμε ακουσει γιατι η φωνη της παιζει συχνα σε διαφημισεις.

Παμε κι'αλλο ενα, φρεσκο ακομα.

Ολα αυτά τα λόγια τα μεγάλα τα διευθυντικά, συνήθως λέγονται σε περιόδους κρίσεως, κοπών πίτας, και άλλες συναρθροίσεις γενικού περιεχομένου. Κάθονται οι εργαζόμενοι απο κάτω και κοιτούν σαν χάπατα τους κουστουμαρισμένους μεγαλοεπιχειρηματίες, που μιλούν τάχα μου τάχα μου, απο ψυχής. Φυσικά ψυχή δεν έχουν. Ολο για καράβια μιλούν, για φουρτούνες, για συνειδήσεις, για, για, για. Φυσικά όλοι οι παραπάνω μένουν σε βιλάρες 1.000 τετραγωνικών (σαν του Κωστόπουλου ένα πράμα) οδηγούν καγιέν και πηδούν κάθε wanna be playmate ή κάθε σφουγγοκωλάριο της.
Στα τσακίδια, δεν δίνω δεκάρα, απλά το είπα και πριν, λυπάμαι μόνο τους εργαζόμενους και κανέναν άλλο. Και φυσικά μαζί με όλους αυτούς του ασημομαλλιάδες, να πάνε μαζί τους και όλοι οι οικονομικοί διευθυντές, οι σκατομάνατζερ του κερατά και όλοι αυτοί που εκβιάζουν κάθε εργαζόμενο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

O Κωστόπουλος αποχαιρέτησε με την απειλή ότι θα τα... ξαναπούμε. Ο Λυμπέρης πρώην εργοδότης μου, έχει στα χέρια του ένα όμιλο έτοιμο να καταρρεύσει. Και αυτός σύντομα από ότι φαίνεται, με τόσα χρέη, θα μας αποχαιρετήσει. Ίσως να αρχίσει να ξεπουλάει περιοδικά του, και ραδιοσταθμούς ή άλλες εταιρείες στον Φιλιππόπουλο (Αττικές Εκδόσεις) - ο Φιλιππόπουλος ήταν ο τελευταίος εργοδότης μου, όσο εργαζόμουν για το PC Magazine - όπως έκανε ο Κωστόπουλος, πριν τα "τινάξει".
Αυτό βεβαίως θα ήταν μεγάλη ντροπή, να ξεπουληθεί στον Κάτι τρέχει με τον Γκοντό, που είχαν εμπλακεί και σε δικαστικές διαμάχες, αλλά αμφιβάλλω αν υπάρχει μπέσα μεταξύ τους.

Ο Κάτι τρέχει με τον Γκοντό, μοιάζει για την ώρα να είναι ο πιο ασφαλής, αν και έχει απολύσει πολύ κόσμο (για να απορροφήσει τον μισό περίπου κόσμο από εξαγορές περιοδικών του Κωστόπουλου) αλλά και αυτός φαίνεται να μην έχει μακροπρόθεσμα μέλλον, έστω και αν έχει δυνατές πλάτες από πίσω του. Λίγοι εργαζόμενοι ζουν σε περιβάλλον ασφάλειας. Οι περισσότεροι περιμένουν να πέσει... η σπάθα στον σβέρκο τους.
Κρίμα για τους συνάδελφους εργαζόμενους που έδωσαν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, κρίμα για τις ατελείωτες ώρες και τα ξενύχτια που έριχναν και ρίχνουν για να "βγάλουν" στα περίπτερα ένα όσο το δυνατόν αρτιότερο αποτέλεσμα. Για τις αμέτρητες υπερωρίες. Κρίμα.

Γιώργος Ιωσηφίδης

Για να χτιστεί ένα καλύτερο οικοδόμημα πρέπει να πέσει το παλιό, έτσι συμβαίνει στις μεταβατικές περιόδους. Πραγματικά κρίμα για τους υπαλλήλους, μακάρι να υπήρχε κάποιος άλλος τρόπος. Μέσα από αυτή την μάχη θα επιβιώσουν μόνο οι πολύ δυνατοί και θα την πληρώσουν οι ασθενέστεροι και οι άτυχοι. Κάποτε θα γινόταν, το ξέραμε λίγο-πολύ όλοι. Κουράγιο σε όλους.

ΚΡΑΑΑΑΑ στον Death γιατί μου σπάει τα νεύρα!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Μόλις λάβαμε το δελτίο τύπου παρακάτω και είπα να σχολιάσω λίγο:

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ CHIEF CREATIVE OFFICER ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ ΔΑΦΝΗ EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΑΝΤΕΝΝΑ

Καθήκοντα Chief Creative Officer στην εταιρία ΔΑΦΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ αναλαμβάνει ο Πέτρος Κωστόπουλος παράλληλα με το ρόλο του Special Advisor του Αlexander Holland, COO του Ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ στην Ελλάδα. Ο Φάνης Ταμπάκης διατηρεί τη θέση του Γενικού Διευθυντή στη ΔΑΦΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ.

O Πέτρος Κωστόπουλος με τις εξαιρετικές δημιουργικές του ικανότητες και τη μοναδική εμπειρία που έχει χρόνια τώρα στον περιοδικό τύπο και τα ηλεκτρονικά Μέσα, πρόκειται να συμβάλει αποφασιστικά στην εδραίωση της εταιρίας ως το πλέον δημιουργικό και δυναμικό εκδοτικό συγκρότημα στην Ελλάδα.

Η ΔΑΦΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ σκοπεύει να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό την παρουσία και την τεχνογνωσία του Πέτρου Κωστόπουλου και να επεκταθεί σύντομα σε νέα projects που θα έχουν την «σφραγίδα» και την δική του δημιουργική κατεύθυνση.

Ο κ. Alexander Holland CΟO του Ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ στην Ελλάδα με αφορμή την νέα συνεργασία τόνισε μεταξύ άλλων: « Ο Πέτρος είναι χρόνια τώρα ένα από τα πλέον δημιουργικά μυαλά στο χώρο του περιοδικού τύπου στην Ελλάδα. Ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός ορισμένων από τους πιο επιτυχημένους τίτλους περιοδικών και ηλεκτρονικών Μέσων. Τον καλωσορίζω στην ΔΑΦΝΗ και είμαι βέβαιος ότι θα δώσει νέα πνοή και δυναμική στην εταιρία σε νέα, πολλά υποσχόμενα projects ».

Aχου το, το Κωστοπουλάκι, βρήκε δουλίτσα στο πιτς φιτίλι, θα αναλάβει χρέη συμβούλου στη Δάφνη Επικοινωνίες (του ομίλου Αντένα, ο φίλος του ο Λάτσιος δηλαδή) που ψυγοραγούν για να τις βάλει στο χάρτη του life style. Γιατί έτσι είναι ωρέ τα παλικάρια! Γράφουν μελούρες σαν προσωπικό editorial, κάθεται η συζυγούλα του ως κλαίουσα και παραμυθιάζει τις απανταχού ανόητες για το "μαζί στα εύκολα, μαζί και στα δύσκολα" και μετά με τις κατάλληλες γνωριμίες εμφανίζεται ως διευθυνταράς σε εκδόσεις που μετρούν απώλειες. Κλαπ, κλαπ, κλαπ χειροκροτείστε ωρέ το παλικάρι, που άφησε οικογένειες στο δρόμο και τώρα πάει να "σώσει" άλλες...

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

ΚΡΑΑΑΑΑΑΑ στην ταινία Marley and Me γιατί πάνω που έχω συμπαθήσει,για να μην πω έχω αγαπήσει τον σκύλο,στο τέλος τον πεθαίνουν!Καθίκια...

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Βλέπω μια γνωστή μου τις προάλλες, τι ρωτάω πως είναι το παιδί? μου απαντά πως επειδή είναι πάλι άρρωστος η παιδίατρος του έδωσε πάλι αντιβίωση. Ξέρετε αυτό το ραδιενεργό υλικό που προκαλεί τύφλωση/παράλυση/ψώρα/κώφωση σε παιδιά.
Οι γονείς αν δεν το ξέρετε, έχουν και ιατρικές γνώσεις και μπορούν να ακυρώσουν τόσο εύκολα μια παιδίατρο που σπούδασε 6 χρόνια ιατρική, 2 χρόνια ειδικότητα και 2 χρόνια αγροτικό, έτσι γιατί διάβασαν πως η αντιβίωση είναι ντα-ντα κακό πράγμα.
Αν έχεις θέμα με τον οποιοδήποτε γιατρό (χωρίς φυσικά να μπορείς να κρίνεις τις ιατρικές του γνώσεις, γιατί εσύ είσαι τούβλο) αλλάζεις γιατρό, δεν κρίνεις εσύ αν το παιδί σου που βήχει ως γαιδούρι, πρέπει να πάρει κορτικοειδή ή αντιβίωση. Τα φάρμακα δίνονται για κάποιο λόγο, είναι ελεγμένα απο τον ΕΟΦ και πληθώρα γιατρών και αντιμετωπίζουν σχεδόν κάθε ιό. Να κάνεις ατμόλουτρα με ευκάλυπτο (ως θεραπεία ) είναι αν μη τι άλλο, ανεύθυνο και γελοίο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Στις 24 Φεβρουρίου έκανα κάποιες εξετάσεις στο νοσοκομείο τάδε(δεν έχει σημασία).Μου είπαν πως οι απαντήεις θα βγουν σ'ένα μήνα.
Πήρα λοιπόν τηλέφωνο στις 24 Μαρτίου και μου λένε να πάρω σε μία εβδομάδα.Πήρα ξανά μετα απο μία εβδομάδα και μου λένε δεν είναι έτοιμες,ξαναπάρτε σε μία εβδομάδα.Τους αφήνω ένα μικρό περιθώριο ημερών και τους ξαναπήρα χθές.
Η απάντηση που πήρα είναι πως πρέπει να κάνω υπομονή γιατί δεν έχουν προσωπικό............

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Mια φορά και έναν καιρό σε ένα μεγάαααλο κάστρο ζούσε μια πριγκιποπούλα και ένα πριγκιπόπουλο... Κάπως έτσι μας παρουσιάζουν τις ζωές διαφόρων επωνύμων ανάλογα έντυπα, δημοσιογράφοι βρίσκονται μπροστά σε οποιοδήποτε γεγονός και μπορούν ανα πάσα λεπτομέρεια να μας παρουσιάσουν κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια απο τη ζωή επώνυμων ανθρώπων. Κοκκινίζει η γάμπα της Αντζελίνας μετά την αποτρίχωση? Φυσικά, για αυτό βάζει ενυδατική με αλόη. Πρήζεται η μύτη της Κιμ Καρντάσιαν όταν κλαίει για την κακή λήψη απο το ριάλιτι? Ναι και για΄αυτό σκουπίζετει μόνο με μαντιλάκι ζέβα. Οκ παιδιά και εσείς το ψωμάκι σας βγάζετε, αλλά μπάστα πια με όλες αυτές τις υποτιθέμενες λεπτομέρειες απο την προσωπική ζωή διαφόρων. Με γειά της με χαρά της το μονόπετρο, απο εκεί και πέρα ούτε μας ενδιαφέρει αν έκλαψε, ούτε αν γλύρισε, ούτε αν ξεράθηκε στα γέλια γιατί σκέφτηκε την Τζένιφερ Ανιστον.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Κρααααα στις οικολογικές μπάλες πλυντηρίου!!!Ναι στην οικονομία αλλά ΌΧΙ στην φαγούρα!

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Στις ποιες?

Και εγώ, στις ποιές?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"