Ο αντίπαλος Εραστής…
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Ο έρωτας ,
όνομα ουσιαστικόν ,
πολύ ουσιαστικόν ,
ενικού αριθμού ,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού ,
γένους ανυπεράσπιστου .
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες .
(Κική Δημουλά – Ο πληθυντικός αριθμός)
<<Η νίκη, η τελική νίκη είναι μία: να στέκεσαι ενώπιος ενωπίω με τον εαυτό σου και να αισθάνεσαι καλά. Δίχως αυτό το στήσιμο πουθενά δεν στέκεσαι. Αν στο πάτωμα του εαυτού σου μόνος σου δεν μπορείς να σταθείς, πώς να ισορροπήσεις στο τεντωμένο σχοινί της σχέσης.
Οι σπουδαίοι έρωτες, οι σπουδαίες μοναξιές, οι σπουδαίες ελευθερίες θέλουν αίμα. Όλοι ονειρεύονται τη λάμψη τους αλλά τρέμουν και την παραμικρή αμυχή στο κορμί τους.>> (Μάρω Βαμβουνάκη)
Ο έρωτας πολλές φορές είναι απρόσωπος παρά προσωπικός, φτιάχνουμε εμείς το πρόσωπο που θέλουμε να έχει … ίσως είναι αυτό που θα θέλαμε να ήμασταν απαλλαγμένοι από το βάρος του εγωιστή εαυτού μας…
Ο αντίπαλος εαυτός μας, αυτός που ερωτεύεται ή ερωτευόμαστε και που καλά κρύβεται μέσα μας , ένας μηχανισμός που αντιδρά σε οπτικά, ακουστικά και συναισθηματικά ερεθίσματα… χτυπά τα τοιχώματα μέσα μας, έτοιμος να εκραγεί!
Το αμφίδρομο στον έρωτα είναι γεγονός για τις αμφίδρομες καταστάσεις και εκκρίσεις συναισθημάτων, πολλές φορές την πατάμε σαν νάρκισσοι εγκλωβισμένοι στα δεσμά του εαυτού μας … Ζητάμε μόνο να πάρουμε και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ποτέ δεν δώσαμε… και εκεί η πρώτη απογοήτευση!
Στον έρωτα πρέπει να χαρίζεις και όχι να δανείζεις !
<<Για να κοιτάξεις τους άλλους κατάματα πρώτα πρέπει να μπορείς ανά πάσα στιγμή να κοιτάς κατάματα τον εαυτό σου και να μην ντρέπεσαι για αυτόν ! Εξαιρούνται οι έχοντες αμνησία, οι εμπλουτισμένοι με άρρωστο ναρκισσισμό και άκρατο εγωισμό!
Όσο κι αν προσπαθείς να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθείς! Ας αφήσουμε το ότι πολλοί γύρω σου θα σε έχουν πάρει χαμπάρι!
Είναι γνώρισμα πολλών το να το "παίζουν" ή το να δείχνουν ελεύθεροι κρύβοντας τα βαρίδια που σέρνουν και τις αλυσίδες που είναι δεμένοι! >> (Μάρω Βαμβουνάκη)
Το ερώτημα λοιπόν είναι: ερωτευόμαστε τον άλλον ή μέσω του άλλου τον ίδιο μας τον εαυτό???
Τα σχόλια δικά σας … ελπίζω φίλοι μου να μην σας κούρασα …
samurai — Τετ, 10/03/2010 - 02:39
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιουν 2009
Καταχωρήσεις: 120
Είναι μέρος του μυστήριου ταξιδιού της ζωής,άλλοτε λαμπερός σαν πυρακτωμένος φωσφορος υψώνεται σαν τον πιο ψηλό πύργο.
Κάποτε πιο σκοτεινος απο το βλέμμα μάνας έχιδνας.
Μία φορά θρίαμβος. Μία φορά μύθος.
Δυο φορές θυσία.
Ειναι το κραύγελιο της χαράς,ο αφρος της τρέλας.
Τον αγκαλιάζεις,
αυτον του χθες,
παρόν,
διχως αύριο.
Αλλιως τι αξία έχει;
Δεν εχει σημασία.Δεν ειναι απαραίτητο να τον ξεσκίσουμε,και αυτόν,στο βωμό της εκλογίκευσης.
eve — Τετ, 10/03/2010 - 09:36
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Δεν πιστεύω στα αίματα, ούτε σε σχέσεις λουσμένες σε αυτό. Σε αυτό διαφωνώ με την Βαμβουνάκη και πιθανόν με όσους πιστεύουν οτι οι μοναξιές, οι σχέσεις και όλα τα συναφή απαιτούν "κοψίματα" και θυσίες. Είναι μέρος ενός "δράματος" και συμπεριφορών που εγώ δεν τις έχω καθόλου και δεν μπορώ να τις καταλάβω.
Τώρα αν ερωτευόμαστε τον άλλον μέσω του δικού μας εαυτού και αυτό παίζει, όχι απαραίτητα λόγω εγωισμών, αλλά λόγω στερεοτυπικών εικόνων που κουβαλάμε και απαιτήσεων δικών μας συμπεριφορών. Αν ενας έρωτας σε κάνει καλύτερο, ευτυχισμένο, δοτικό, και "αλεξίσφαιρο" με όποια μορφή και αν έχει, είτε του εγωισμού, (αρχικά) είτε του απόλυτου πάθους, είτε της συνηδειτοποίησης εμένα δεν με πολυενδιαφέρει, ίσως λίγο αργότερα σε συζητήσεις μεταξύ φίλων και ξεκαθαρίσματων να βλέπουμε απο που προήλθαν.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
DALI — Τετ, 10/03/2010 - 11:58
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Eve πολύ ορθολογική η άποψη σου και δεν σου κρύβω πως μου αρέσει αυτός ο τρόπος σκέψης που έχεις εσύ και πολύς άλλος κόσμος... όλα υπό λογικές προϋποθέσεις ... νομίζω πως στον έρωτα η λογική μπαίνει στην άκρη ... αρχίζει η μάχη συναισθημάτων και εκεί όταν δίνεις καρδιά τα πράγματα είναι πολύπλοκα. Μπορείς να σκεφτείς λογικά σε πολλά άλλα θέματα αλλά εκεί νομίζω η καρδιά πρωτοστατεί ...
Δεν πιστεύω στους ανθρώπους που ερωτεύονται με την λογική τους, αυτό είναι συναλλαγή που γίνεται σε αγορές και όχι σε συναισθήματα, κανείς δεν μπορεί να αγοράσει τα συναισθήματα και κανείς δεν μπορεί να απαιτήσει αν δεν δώσει... πρέπει να παραδοθείς στον άλλο ψυχοσωματικά... δεν μπορείς να μετρήσεις το πάθος όπως πολλές φορές και το λάθος ... Ο φόβος γίνεται πολλές φορές η λογική, αυτή η μηχανική αντίδραση που σε κρατά αλυσοδεμένο πίσω από τον μεγάλο φόβο του ερωτευμένου μην πληγωθεί, μην προδοθεί, μην βρεθεί εξ απροόπτου ...
Οι μάχες ε? μεγάλες η μικρές εμπεριέχουν και τις θυσίες ... αν δεν στάξει αίμα δεν γίνεται μάχη ... μεταφορικά πάντα και στον έρωτα ... η μάχη ξεκινά αρχικά με τον εγωπαθή εαυτό μας, αυτόν που δεν έχει μάθει να δίνει και τώρα καλείται να δοθεί, να χαρίσει και όχι να δανείσει ... αυτό σε πολλούς ανθρώπους δεν είναι εύκολο... θέλει τόλμη στον έρωτα... θέλει ρίσκο ... και εκεί μόνο οι δυνατοί κερδίζουν ... αυτοί που χαρίζουν απλόχερα στιγμές συναισθήματα ... αυτοί που πάντα θα είναι κερδισμένοι γιατί έχουν μάθει να διεκδικούν...
Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός:
Οι φόβοι
Οι φόβοι για όλα απο εδώ και πέρα
(Κική Δημουλά)
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
fidelio — Τετ, 10/03/2010 - 12:21
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιουν 2009
Καταχωρήσεις: 173
Οι μάχες ε? μεγάλες η μικρές εμπεριέχουν και τις θυσίες ... αν δεν στάξει αίμα δεν γίνεται μάχη ... μεταφορικά πάντα και στον έρωτα ... η μάχη ξεκινά αρχικά με τον εγωπαθή εαυτό μας, αυτόν που δεν έχει μάθει να δίνει και τώρα καλείται να δοθεί, να χαρίσει και όχι να δανείσει ... αυτό σε πολλούς ανθρώπους δεν είναι εύκολο... θέλει τόλμη στον έρωτα... θέλει ρίσκο ... και εκεί μόνο οι δυνατοί κερδίζουν ... αυτοί που χαρίζουν απλόχερα στιγμές συναισθήματα ... αυτοί που πάντα θα είναι κερδισμένοι γιατί έχουν μάθει να διεκδικούν...
eve — Τετ, 10/03/2010 - 15:53
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Dali δεν μου αρέσει να με σκιαγραφούν άτομα που δεν με ξέρουν, και εσύ το επιχείρησες βάσει ενός κειμένου χωρίς να ξέρεις πως αντιδρώ, στον γκόμενο μου, στους φίλους μου, στους γνωστούς μου. Είμαι όχι απλά ορθολογίστρια αλλά κυνική σε πολλά πράγματα ακόμα και στις σχέσεις. Εκεί που χρειάζεται λογική, (γιατί φυσικά οι σχέσεις χρειάζονται λογική) χρησιμοποιώ λογική εκεί που απαιτείται συναίσθημα αντιδρώ ανάλογα. Τα συναισθήματα έχουν διακυμάνσεις και εμένα το τελικό τους όριο δεν με αφορά, δεν με αγγίζει και το κοροιδέυω γιατί το θεωρώ μέρος ενός συναισθηματικού θεάτρου που το θεωρώ ψεύτικο. Τι νόημα έχει να κυλιέμαι στα πατώμα ουχί για να μην μου πέσει ο κώλος, αλλά γιατί αυτό που θέλω να πω, μπορώ να το πω, με συναίσθημα χωρίς οδυρμούς και κλαυθμούς? Δεν πιστεύω σε πιέσεις, δεν διεκδικώ και δεν μου αρέσει να με διεκδηκούν. Τώρα όσον αφορά τον φόβο, σε μένα δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο, καθώς δεν σκιάζομαι εύκολα. Ούτε ο φόβος με αφορά, ούτε το πάντα, ούτε το ποτέ. Με αφορά η εμπιστοσύνη, το να γελάει όταν είναι μαζί μου και να με αφήνει να τρώω απο το πιάτο του.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
DALI — Πεμ, 11/03/2010 - 12:34
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Eve ... μπέρδεψες τον έρωτα με την αγάπη και την σχέση - συντροφικότητα ...?
Στον έρωτα δεν υπάρχει το περιθώριο του χρόνου να σκεφτείς και να φτιάξεις πλάνο ... στις σχέσεις γίνεται αυτό... ή μπαίνεις στο παιχνίδι ή μένεις θεατής ή απέχεις και ψάχνεις με την λογική να βρεις κάτι περισσότερο στα μέτρα σου, κάτι που βολεύει το μυαλό σου ... Η καρδιά θέλει εντάσεις ... θέλει συναισθήματα και εναλλαγές για να χτυπήσει δυνατά, θέλει πάθος στον έρωτα και όχι 1+1=2 ...
Η διαφωνία μας είναι εκεί ... τουλάχιστον από αυτά που γράφεις(και που θεωρώ δεδομένο οτι τα πιστεύεις), στον διάλογο υπάρχει και αντίλογος και εμείς οι δύο έχουμε διαφωνήσει αρκετές φορές στο παρελθόν... προσωπικά μου αρέσει να βλέπω ορθολογιστές και απόψεις που ξεφεύγουν απο εμένα μιας και εμπεριέχω το συναίσθημα σε ότι κάνω και χαρακτηρίζομαι απο αυτό και ξέρεις καθόλου δεν φοβάμαι να το παραδεχθώ μιας και αυτός είμαι και ότι πιστεύω πρέπει να το γράφω και να το φωνάζω δυνατά, κάποιοι ακούνε και κάποιοι όχι ... Η λογική είναι καλή ... αλλά αν δεν ζήσεις κάτι απαλλαγμένος απο τα πρέπει δεν θα την καταλάβεις ποτέ ... και εννοείτε και το αντίστροφο... απο όλα έχουμε ανάγκη !
Ναι δεν σε ξέρω, όπως δεν ξέρω και πολύ κόσμο εδώ μέσα αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να ανταλλάζω απόψεις, να κάνω διάλογο, να εκφράζω τις σκέψεις μου... και τέλος να βγάζω τα συμπεράσματα μου.
Τι σημασία θα είχε να γράφαμε αράδα σειρές από λέξεις χωρίς να βγάζουμε συμπέρασμα ???
Πάλι ξεφύγαμε από το θέμα !!! LOL
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
samurai — Πεμ, 11/03/2010 - 17:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιουν 2009
Καταχωρήσεις: 120
Ο έρωτας είναι μία φάση,μία πάλη με τοεγώ,μία πάλη με τον άλλον,αλλά ειναι και πολλά άλλα πράγματα μαζί που συνθέτουν κάτι πεπερασμένο που όταν φεύγει,γιατι φεύγει,αναλόγως πως εκτιμά κάποιος την εμπειρία του θα του έχει αφήσει μια γλυκιά γεύση στο στόμα ή ένα κατάπικρο χαμόγελο.Δεν βιώνεται ο έρωτας με τον ίδιο τρόπο από όλους,ούτε καν από τους δύο που συνθέτουν τον έρωτα του ζευγαριού,αφού εξαρτάται από την προσωπικότητα,την ψυχοσύνθεση,την ψυχική υγεία.Αυτό που βιώνουμε στον έρωτα μας,μπορειί να μην έχει καμία σχέση με αυτό που νιώθει ο άλλος για εμάς.Ο έρωτας, είναι πολύ προσωπικός, πολύ εγωιστικός.Είναι μόνο,δικός μας.Είναι ένα σκαλοπάτι συνειδητοποίησης.Ένας μηχανισμός που αργότερα θα λειτουργήσει αυτοπροστατευτικά.Είναι ένα βήμα προς την ολοκλήρωση.Και τίποτα άλλο.Έχω βιώσει τον έρωτα και το έχω πληρώση με τον πιο επώδυνο τρόπο.ειναι στιγμές, που θα ήθελες να βίωνες ξανά και ξανά,και άλλες,που απλώς δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, ότι κάποτε ήσουν εσύ αυτός που θυμασαι να κάνεις πράγματα, σημερα που εισαι συνειδητοποιημένος,διότι τότε ήσουν σκετη πλάνη,ζούσες μία σαπουνοφουσκα,σκεπασμένος με ένα ψεύτικο πεπλο,μία οφθαλμαπάτη, απολυτα εξαρτημένος, μόνος,ζητιάνος συναισθημάτων και επιβεβαίωσης.Ένας πολεμοχαρής νάρκισσος.Είναι όμορφος ο έρωτας,αλλά δεν έχει αρμονία,είναι ένα χάος, μες το χαος,και όταν τελειώνει,ερχεται η ωρα να αποφασίσεις αν θες να ζεις μες την πλάνη,η θα κανεις το βήμα που θα σε οδηγήσει στην πραγματικότητα,στην αγάπη,στην συντροφικότητα και κυρίωςστην αλήθεια των αισθημάτων.
DALI — Πεμ, 11/03/2010 - 22:57
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
χμμμ... πολύ καλές οι σκέψεις σου !
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
iokasti — Πεμ, 11/03/2010 - 23:27
Κατάσταση:
Εγγραφή: Σεπ 2009
Καταχωρήσεις: 105
DALI — Παρ, 12/03/2010 - 00:43
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, γυρνούν σαν φαντάσματα απο το παρελθόν και μας αναστατώνουν... το πάθος και ο ενθουσιασμός μας κάνει να νομίζουμε πως ίσως ήταν ιδανικοί αλλά για να μην πραγματοποιήθηκαν ποτέ θα υπάρχει κάποιος λόγος και απλά επιστρέφουν σαν απωθημένα και βασανίζουν για λίγο το μυαλό μας... ο εγωπαθής εαυτός μας μαζί με την φαντασία πολλές φορές μας κάνουν να ωραιοποιούμε μια κατάσταση και να νομίζουμε πως βλέπουμε το μέλλον και την εξέλιξη της αλλά ο έρωτας είναι παρόν δίχως μέλλον... ένα φτερό στον άνεμο... όπως είπες και εσύ iokasti είναι χείμαρρος που δεν σε αφήνει να σκεφτείς με την λογική... τίποτα δεν είναι τυχαίο... Ίσως... λέω αν, αν τους είχαμε ζήσει, να είχαν μετατραπεί στους χειρότερους εφιάλτες μας! Εμείς οι ίδιοι τους μυθοποιούμε...
Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες παρόλα αυτά αποτελούν την βαθύτερη και βασική πηγή έμπνευσης, στοχασμού, οίστρου και δημιουργίας!
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
katerina — Παρ, 12/03/2010 - 00:55
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 1117
"αν είσαι ο άγιος έρωτας σκύβω να προσκυνήσω
μα
αν είσαι η αγάπη μου με σένα πια θα ζήσω"
dali o αντίπαλος εραστής δεν είναι τίποτα άλλο από ένας καθρέφτης,που ο αντικατοπτρισμός του, δεν είναι τίποτα άλλο από επιθυμίες,θυμηδίες,πηγαινέλα,παλιμπαιδισμούς,παλινωδίες,παραιτήσεις,κορυφώσεις,μικροαπογοητεύσεις...το χάος που περιέγραψε ο samurai αλλά αυτο δεν μας χαλά γιατί η αιτία είναι σημαντική!!!
το λιθαράκι για να κλείσει κύκλος του εγώ μας διαμέσου ενός άλλου,ξένου, που παραφυλάμε και προσμένουμε να γίνει δικός μας,ένα μας...
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.
Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.
IndianCloud — Πεμ, 15/04/2010 - 09:37
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μάι 2009
Καταχωρήσεις: 277
Τα σχόλια δικά σας … ελπίζω φίλοι μου να μην σας κούρασα …
...σα να ρωτάς κάτω από τον Πύργο τον Λευκό, αν είναι ΠΑΟΚ ο άλλος, ΓΙΑ αν είναι Άρης...
...Και Ηρακληδείς θα βρεις, και Παναθηναϊκούς ακόμα - μέχρι και Ολυμπιακούς (ενδέχεται βέβαια να είναι σφαγμένοι, αλλά οκ) ακόμα...
...Άχαρη η ποδοσφαιροποίηση του έρωτος ε; Κι όμως, κι όμως...Πολλά τα κοινά στοιχεία...
Η αρένα, οι μάχες, τα...ύπουλα χτυπήματα, οι νίκες......οι ήττες.....τα κλάμματα......οι χαρές......οι προσδοκίες κι οι...προδοσίες....οι παράγκες.......οι...αναπληρωματικοί.......(χαχ) και ου...πόσα άλλα.....
Πάντως, γι' αλλού το ξεκίνησα : είναι τόσο περίπλοκος (ΚΑΙ...πολυπλόκαμος...) ο άνθρωπος...Άλλος έτσι, άλλος γιουβέτσι, άλλος.....κοκορέτσι.....κι άλλος......ρυζώνει (γκούχ).
Δηλαδή, τον εαυτό μας βλέπουμε, τον άλλον βλέπουμε, την μάνα μας βλέπουμε, τον ντάντη μας βλέπουμε, το αδέρφι που χάσαμε βλέπουμε, αυτό που θέλουμε να είμαστε βλέπουμε, το ομώνυμο βλέπουμε, το ετερώνυμο βλέπουμε, θαυμάζουμε, ζηλεύουμε, ασφάλεια παίρνουμε, ασφάλεια να δώσουμε ψάχνουμε - και γενικώς σηκώνει πολλή ανάλυση το ζήτημα, που δεν καλύπτεται ζωγραφίζοντας ένα ξεβράκωτο αγγελάκι με τοξόβελο.
...Εκτός βέβαια κι όταν είναι κανείς σε φάση που η μόνη ζωγραφιά που του βγαίνει, είναι ακριβώς αυτή, και την καταλαβαίνει μόνο όποιος είναι στην ίδια φάση...
Το μόνο ΣΙΓΟΥΡΟ με τον έρωτα είναι πως όταν συμβαίνει, καλύπτει μία (μία τουλάχιστον) έλλειψη. Και τότε ανοίγουν, που λέω και ΄γω, κάτι βρυσούλες ξεχασμένες και σκουριασμένες και σταλάζουν κάτι κάπου μέσα μας, κάτι σα βάλσαμο...Και γίνεται καμμιά φορά η σταγόνα λίμνη - και γίνεται κι η σπίθα πυρκαγιά....
Και μετά.......αρχίζουν τα τραγούδια....
Do you see the Indian running into the wind?
samurai — Πεμ, 15/04/2010 - 09:52
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιουν 2009
Καταχωρήσεις: 120
Τους πιο "μεγάλους έρωτες" πάντως,τους ζουν όσοι έχουν τα περισσοτερα "θεματάκια"
eve — Πεμ, 15/04/2010 - 10:01
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Να το ενισχύσω και εγώ λίγο.
Πάντως συμφωνώ για τα θεματάκια που ανέφερες.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
DALI — Δευ, 26/04/2010 - 01:41
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
χαχαχα .... Γεια σου ρε IndianCloud ! Τα τραγούδια πάνω απο όλα ... παντός καιρού !!!
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
DALI — Δευ, 26/04/2010 - 01:55
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Όταν την δαγκώσεις την λαμαρίνα δεν ανοίγονται θεματάκια αλλά θεματάρες !
Εξαιρούνται οι βολεμένοι σε μακροχρόνια σχέση, οι ορθολογιστές και οι ανασφαλείς !
Όλοι εμείς οι υπόλοιποι συναισθηματίες πάμε κατά διαόλου !
Όλα δεν είναι ιατρική πάντως ... τείνουν να γίνουν αλλά δεν είναι ... απολαύστε τις χαρές τις ζωής και όλα στο πρόγραμμα είναι ... Όπως λέει και ο Σοφός καλύτερα να μετανιώσω για πράγματα που έκανα παρά για αυτά που δεν πρόλαβα να κάνω ...
Όλα με μέτρο !
Το μυστήριο παραμένει πάντως ...
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."