Στιγμές Αθανασίας.

Αμπέμπε Μπικίλα. Κέρδισε το χρυσο μετάλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης. Η έκπληξη ήταν οτι κέρδισε τρέχοντας ξυπόλυτος γιατί τον στεύνευαν τα παπούτσια του, και αποφάσισε να αγωνιστεί έτσι οπως προπονούνταν. Τεράστια μορφή στην ιστορία των Ολυμπιακών.

jesse owens. O αθλητής σύμβολο που πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα του Βερολίνου το 1936 κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια και έδωσε την πιο σκληρή απάντηση στον ναζισμό και στην "ανίκητη" αρία φυλή. Λέγεται πως κατά την παράδωση των μεταλλίων ο Χίτλερ έφυγε απο το στάδιο μή μπορώντας να δεί έναν μαύρο να κερδίζει χρυσό μετάλλιο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Στις 8 του Ιουνίου του 1972, ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με napalm τον πληθυσμό του Trang Bang. Εκεί βρισκόταν η Kim Phuc με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το κορίτσι, εννέα ετών, έτρεξε έξω με τον κόσμο. Κατόπιν, όταν καταστράφηκαν τα ρούχα της, ο φωτογρά-φος Nic Ut τράβηξε τη διάσημη φωτογραφία.
Αμέσως, ο Nic Ut την πήγε στο νοσοκομείο. Παρέμεινε εκεί για 14 μήνες, και πέρασε από 17 επεμβάσεις δέρματος. Οποιοσδήποτε βλέπει τη φωτογραφία μπορεί να δει το βά-θος του βασάνου, την απόγνωση, τον αν-θρώπινο πόνο του πολέμου, ειδικά για τα παιδιά.
Σήμερα η Pham Thi Kim Phuc, το κορίτσι της φωτογραφίας, είναι παντρεμένη, με 2 παιδιά και κατοικεί στον Καναδά. Προεδρεύει στο ίδρυμα «Kim Phuc», αφιερωμένο στη βοήθεια των νέων θυμάτων του πολέμου και είναι πρέσβειρα της ΟΥΝΕΣΚΟ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Kim_Phuc

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

katerina wrote:

Στις 8 του Ιουνίου του 1972, ένα αμερικανικό αεροπλάνο βομβάρδισε με napalm τον πληθυσμό του Trang Bang. Εκεί βρισκόταν η Kim Phuc με την οικογένειά της. Με τα ρούχα της να καίγονται, το κορίτσι, εννέα ετών, έτρεξε έξω με τον κόσμο. Κατόπιν, όταν καταστράφηκαν τα ρούχα της, ο φωτογρά-φος Nic Ut τράβηξε τη διάσημη φωτογραφία.
Αμέσως, ο Nic Ut την πήγε στο νοσοκομείο. Παρέμεινε εκεί για 14 μήνες, και πέρασε από 17 επεμβάσεις δέρματος. Οποιοσδήποτε βλέπει τη φωτογραφία μπορεί να δει το βά-θος του βασάνου, την απόγνωση, τον αν-θρώπινο πόνο του πολέμου, ειδικά για τα παιδιά.
Σήμερα η Pham Thi Kim Phuc, το κορίτσι της φωτογραφίας, είναι παντρεμένη, με 2 παιδιά και κατοικεί στον Καναδά. Προεδρεύει στο ίδρυμα «Kim Phuc», αφιερωμένο στη βοήθεια των νέων θυμάτων του πολέμου και είναι πρέσβειρα της ΟΥΝΕΣΚΟ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Kim_Phuc

Πολύ καλή τοποθέτηση Κατερίνα!!!!

"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."

I have a dream

Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ (αγγλ.: Dr. Martin Luther King Jr.) (15 Ιανουαρίου 1929 – 4 Απριλίου 1968) ήταν Βαπτιστής διάκονος και ακτιβιστής υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων. Το 1964 τού απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για τον αγώνα του κατά των φυλετικών διακρίσεων μέσω κοινωνικής ανυπακοής και άλλων μέσων χωρίς τη χρήση βίας.

I have a dream

. . .

Do you see the Indian running into the wind?

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

Δυο χρονιες που η χωρα μας διεπρεψε και εγινε ξακουστη στα περατα του κοσμου, Ευρωπαικό Πρωταθλημα Μπασκετ τη χρονιά 1987 [με Γκαλη, Γιαννακη, Καμπούρη, Φιλίππου και τα αλλα παιδια] και το Ευρωπαικο Πρωταθλημα Ποδοσφαιρου το 2004 [με Νικολαιδη,Δελλα,Ζαγορακη,Μπασινα και τα αλλα παιδια].
Δυο αξέχαστοι θριαμβοι.

Eurobasket 1987

Euro 2004

Ο Κώστας Κεντέρης (επίσης γνωστός και ως "Αίολος" Κεντέρης) είναι αθλητής του στίβου, που αναδείχθηκε Ολυμπιονίκης στο Σίδνεϊ στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα

O Κεντέρης ....ο Κεντέρης

Είχαμε πάρα πολλά χρόνια να πανηγυρίσουμε ένα χρυσό ανδρικό μετάλλιο στον στίβο σε Ολυμπιάδα .

asperatus αν και οι κρίσεις μας είναι υποκειμενικές, η ένσταση μου είναι πως το 2004 ο Αίολος Κεντέρης έγινε αίωλος Κεντέρης. Τέτοια ξεφτίλα ήταν παροιμειώδης. Ασε που ποτέ δεν τον θεώρησα μεγάλο αθλητή. Ενα άλογο που έτρεχε ήταν απο τα αναβολικά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Η θυσία του Λεωνίδα και των 300 συμπολεμιστών του, έγινε διαχρονικό σύμβολο .

300

katerina wrote:

IndianCloud wrote:

. . .

Πω πω πω ...το ...έκαψες το πληκτρολόγιο σου ...σε αυτό το post

"...words are very uneccessary, they can only do harm..."

Do you see the Indian running into the wind?

αποκλειεται να ηταν "αρνακια" Asperatus 0 αλλα υπαρχει μια διαφορα.Δεν εκαναν θεατρινισμούς [ατυχημα],δεν ζητησαν ειδικη "περιποίηση"[αιμοκαθαρση μηπως]σε νοσοκομειο που ηταν μιλημενα ολα,δεν ειπαν ψεματα,δεν εγιναν ρεζιλι παγκοσμιως και δεν εξεθεσαν την πατριδα τους στο μεγαλυτερο γεγονος που διοργανωσε ποτε.Αναφέρομαι και στην Θανου.

Gabrielle Andersen-Scheiss το 1984 στους Ολυμπιακους του Λος Αντζελες [τα καταφερε τελικα].

O Derek Redmond στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992

Eτσι όπως έχουν καταντήσει τα πράγματα ξέρεις πως ο κάθε αθλητής που θέλει ρεκόρ είναι κινούμενο εργαστήριο ντόπας. Ολοι παίρνουν, ή έστω το 90 τις εκατό (δεν μου αρέσει να γενικεύω είναι φασιστικό) θα συμφωνήσω με τον samurai το θέμα το τραβήξανε απο τα βυζιά. Ενώ το υποτιθέμενο ατύχημα έγινε στη Γλυφάδα και εφημέρευε νομίζω νοσοκομείο στη Βούλα πήγαν στο ΚΑΤ, με μιλημένο γιατρό με μιλημένο προσωπικό, δεν σηκώνανε τηλέφωνα, όλη η ΔΟΕ τους έψαχνε και βγαίνοντας απο το νοσοκομείο μιλούσαν και για σκευωρία! Αυτό όμως που με είχε κάνει έξαλη τότε εκτός όλων των παραπάνω είναι πως όταν ήταν να γίνει η κούρσα των 200 μέτρων και απουσίαζε ο "αίωλος" το μισό στάδιο φώναζε Κεντέρης- Κεντέρης. Λες και ήταν γραμμένο να το πάρει ο ελληναράς. Ενα στάδιο δεν σεβάστηκε άλλους, εξίσου καλούς αθλητές ή καλύτερους και φώναζε το όνομα ενός αθλητή που η πάσης φύσεως λογική σου φώναζε πως είναι ντοπαρισμένος μέχρι τα αφτιά και έγινε "σώβρακο" σε όλο τον κόσμο με την γελοία συμπεριφορά του.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

ενταξει.συμφωνουμε.τοτε ειχα νιωσει υπεροχα.τωρα δεν θελω να το θυμαμαι γιατι επηρεαστηκα απο ολα οσα ακολουθησαν το 2004 και δεν σημαινει τιποτα για μενα η κουρσα του 2000.λυπαμαι.

δεν ειναι το καταλληλο μερος για να συζητησουμε για αυτο το θεμα.ειμαι σιγουρος οτι δεχτηκαν μεγαλο κυνηγι,πριν,τοτε,μετα.η Θανου με τον Κεντερη.για πολλους λογους.διοτι ας υποθεσουμε οτι μπορει να επαιρναν το χρυσο απο καποιον αμερικανο ή τζαμαικανο που τον σπονσοραρει καποια μεγαλη αθλητικη φιρμα, φυσικα ντοπε κατασταση και αυτος.γιατι τα παιρνει η ΔΟΕ για να κανει στραβα τα ματια αλλου και να κυνηγαει λυσσαλεα αλλους.Σε αυτο το επιπεδο αθλητισμού δεν ειναι καθαρα τα πραγματα,δεν υπαρχει κατι που να λειτουργει τυχαια.Ολος ο κοσμος ξερει οτι σε αυτο το επιπεδο ντοπαρονται και οι κριτες που λεει ο λογος.Κριμα που τους επιασαν αλλα τα καραγκιοζιλίκια και οι σκηνοθεσιες δεν χρειαζονταν.τα εκαναν χειροτερα τα πραματα και για αυτο η κουρσα του 2000 ειναι σαν μην υπαρχει για μενα.

Δέχομαι αυτό που λές αλλά εγώ δεν ένοιωσα ανώτερη ως ελληνίδα ούτε όταν ο Κεντέρης πήρε το χρυσό ούτε όταν ο Μελισσανίδης πήρε επίσης το χρυσό στην Ολυμπιάδα και αυτό τρελό επίτευγμα ήταν για την Ελλάδα στην ενόργανη. Τι να πούν οι Ρώσοι τότε για τον Νέμοφ? Αντιθέτως αισθάνομαι μεγάλη χαρά όταν βλέπω τον Βλάσση Μάρα να σαρώνει και να δηλώνει παρών σε κάθε μεγάλη διοργάνωση και ας του λείπει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Το παιδί είναι αθληταράς δεν λέει, ούτε κάνει μαλακίες και προπάντων είναι σεμνότατος. Εγώ σε τέτοιους αθλητές βγάζω το καπέλο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ο Μάρας μόνο χρυσό Ολυμπιακό δεν έχει πάρει. Εχει πάρει όμως χρυσό παγκόσμιο, πανευρωπαικό και πολλές φορές μάλιστα. Απλά το παιδί είναι σεμνό και δεν ευχαριστούσε χριστούς, παναγίες, δεν μιλούσε για το ελληνικό αθάνατο πνεύμα που τον φώτιζε και ήταν συμπαραστάτης του στους αγώνες. Οπως έκανε η Χαλκιά ο Κεντέρης η Θάνου. Και τώρα που το είπα θυμήθηκα, η Χαλκιά που είχε παρατήσει τους στίβους και εργαζόταν ως δημοσιογράφος στην εκπομπή του Τριανταφυλλόπουλου θυμήθηκε να ξαναγυρίσει και ήθελε να σπάσει και το παγκόσμιο. Κάτι τέτοια έβλεπαν οι ξένοι δημοσιογράφοι και έτριβαν τα χέρια τους. Καλά έκαναν βέβαια.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εχω δηλώσει πως αγαπώ πολύ τους Ολυμπιακούς Αγώνες ενώ ξέρω τι ακολουθείται. Οταν πήραμε την "αδεια" να τους διοργανώσουμε στην Ελλάδα είχα τις αντιρρήσεις μου, λόγω κόστους και όλα τα συναφή. Η εναρξη με είχε βρει στη Μήλο να ψάχνουμε να κλείσουμε καφετέρια, ταβέρνα, μεζεδοπωλείο για να την δούμε. Ηξερα την δουλειά του Παπαιωάννου και είχα καλή αίσθηση, αλλά αυτό που είδαμε εκείνο το βράδυ θα μου μείνει αξέχαστο. Το θέαμα αυτό έσπασε το γυαλί και μετέφερε ένα σχεδόν μυσταγωγικό αίσθημα σε όλους μας. Η αγαπημένη μου στιγμή είναι όταν το παρελθόν στην Ολυμπία ενώνεται με το παρόν στην Αθήνα μέσω των παιδιών που παίζουν τύμπανα. Η στιγμή αρχίζει στο 3.55 και μετά ανήκει στην αιωνιότητα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

http://www.youtube.com/watch?v=danmxywtXjI
NO COMS....

Epeidi to adokimasto kai to ap' allou fermeno, den to antexoun oi anthrwpoi, ine nwris, m' akous. Einai nwris akomi mes ton kosmo auton agapi mou na milw gia sena kai gia mena..

Ειναι κάποιοι άνθρωποι που είναι διαφορετικοί απο όλους τους άλλους. Στέκονται αγέρωχοι, δυνατοί, επιβλητικοί και σίγουροι. Είναι κάποιοι άνθρωποι που γίνονται σύμβολα μόνο και μόνο με το να στέκονται στον δρόμο. Ενας άνθρωπος εναντίον ενός καθεστώτος. Και ενός τάνκ. Και να βγαίνει νικητής. Ο άνθρωπος. Αλλά πάντα έτσι είναι, ένας άνθρωπος λίγο διαφορετικός απο τους αλλους κάνει την αλλαγή.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Σήμερα κλείνουν 20 χρόνια απο την πτώση του τείχους της ντροπής στην Γερμανία. Η πύλη του Βραδεμβούργου σήμερα αποτελεί σύμβολο ενότητας του Γερμανικού λαού. Εκεί το 1990 έγινε ίσως η μεγαλύτερη συναυλία που δόθηκε ποτέ. Αυτό ήταν το τραγούδι που έκλεισε την συναυλία.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Το Πολυτεχνείο αποτελεί πολύτιμη "προίκα μας". Και απόδειξη της μεγάλης δύναμης μιας νεολαίας που δεν εφησυχάζεται και παρασύρει μαζί της όλη την κοινωνία. Ετσι πρέπει να γίνεται.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"