Αξιοπρεπής προσπάθεια
Καλός αμςερικάνικος κινηματογράφος
Χλιαρό γενικά
Σε κάνει να σκεφτείς
Επιτέλους μία ταινία χωρίς Morgan Freeman και Laurence Fishburne.
Μπορούσε και χωρίς Brad Pitt.
Ανήκει δυστυχώς στην κατηγορία των ταινιών "θα μπορούσε να ήταν καλύτερο".
Νάτη νάτη η ταινία που θα σαρώσει τα αγαλματάκια. Η ακαδημία πάντοτε γοητευόταν απο ανάλογες βιωματικές ταινίες, με πολύ καλό στόρι και "τραυματικές". Φυσικά έχει ερμηνείες, φυσικά εχει καλό τέλος, φυσικά θα τα σαρώσει μάλλον όλα. Μου θύμισε λίγο ως "αφήγηση" το Mississippi Burning του υπερταλαντούχου Αλαν Πάρκερ και με εξέπληξε που πίσω απο τα 12 χρόνια βρίσκεται ένας μαύρος σκηνοθέτης, καθώς μερικές εικόνες ήταν συναισθηματικά ολίγον δύσκολο στο να τις διαχειριστώ. Αλλά μετά κατέληξα πως μόνο ένας απο την ίδια "ράτσα" θα μπορούσε να με πείσει για την ωμότητα που υπήρχε. Υπέροχες ισορροπίες, ωμότητα που δεν σε συγκλόνιζε ως εικόνα, αλλά ως σκέψη, παράνοια, αμάθεια και μια σαδιστική θρησκοληψία που ερχόταν να υπογραμμίσει την κακότητα.
Υ.Γ δείτε την είναι πολύ καλή.
Υ.Γ και ναι μπορώ πλέον με υπευθυνότητα να πω, πως ο Φασμπέντερ είναι ο νέος Μοντγκόμερι Κλίφτ. Ο νέος ωραίος, έχω όλο τα πακέτο, είναι εδώ.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Τρι, 16/07/2013 - 12:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Τις βαριέμαι απίστευτα τις ταινίες εποχή.
Υ.Γ αδιάφορο τρέιλερ.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
El Niño — Παρ, 27/12/2013 - 22:48
Κατάσταση:
Εγγραφή: Δεκ 2008
Καταχωρήσεις: 798
Αξιοπρεπής προσπάθεια
Καλός αμςερικάνικος κινηματογράφος
Χλιαρό γενικά
Σε κάνει να σκεφτείς
Επιτέλους μία ταινία χωρίς Morgan Freeman και Laurence Fishburne.
Μπορούσε και χωρίς Brad Pitt.
Ανήκει δυστυχώς στην κατηγορία των ταινιών "θα μπορούσε να ήταν καλύτερο".
6.5/10
Νίκος "sonic" Κροντηράς
eve — Κυρ, 02/03/2014 - 14:41
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Νάτη νάτη η ταινία που θα σαρώσει τα αγαλματάκια. Η ακαδημία πάντοτε γοητευόταν απο ανάλογες βιωματικές ταινίες, με πολύ καλό στόρι και "τραυματικές". Φυσικά έχει ερμηνείες, φυσικά εχει καλό τέλος, φυσικά θα τα σαρώσει μάλλον όλα. Μου θύμισε λίγο ως "αφήγηση" το Mississippi Burning του υπερταλαντούχου Αλαν Πάρκερ και με εξέπληξε που πίσω απο τα 12 χρόνια βρίσκεται ένας μαύρος σκηνοθέτης, καθώς μερικές εικόνες ήταν συναισθηματικά ολίγον δύσκολο στο να τις διαχειριστώ. Αλλά μετά κατέληξα πως μόνο ένας απο την ίδια "ράτσα" θα μπορούσε να με πείσει για την ωμότητα που υπήρχε. Υπέροχες ισορροπίες, ωμότητα που δεν σε συγκλόνιζε ως εικόνα, αλλά ως σκέψη, παράνοια, αμάθεια και μια σαδιστική θρησκοληψία που ερχόταν να υπογραμμίσει την κακότητα.
Υ.Γ δείτε την είναι πολύ καλή.
Υ.Γ και ναι μπορώ πλέον με υπευθυνότητα να πω, πως ο Φασμπέντερ είναι ο νέος Μοντγκόμερι Κλίφτ. Ο νέος ωραίος, έχω όλο τα πακέτο, είναι εδώ.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"