August Osage County

Η καλύτερη μου ταινία για φέτος. Είμαι ακόμα (για άλλη μια φορά) αποσβολωμένη απο την ερμηνεία της Μέριλ Σρίπ. Το κινηματογραφικό σπίτι της Μπερνάλντα Αλμπα με λιγότερες κόρες και με ανδρικούς χαρακτήρες (εδώ) να υπάρχουν. Τόσο όσο, όμως καθώς επιχειρήθηκε να φωτιστούν οι γυναικείοι χαρακτήρες και φυσικά η γυναικεία γονεική χειραφέτηση ως προς τα παιδιά. Με σκληρότητα, με υποβιβασμό, με νουθεσίες με προβληματικές αδελφικές σχέσεις απόρια της μαμαδίστικης συμπεριφοράς και φυσικά εκρήξεις ύψιστου υποκριτικού τάλαντου. Ο καλύτερος ρόλος της Τζούλια Ρόμπερτς μέχρι τώρα και φυσικά όλο το κάστ που είναι πολύ υψηλών προδιαγραφών, να μένει αμήχανο μπροστά σε αυτήν την σούπερ νόβα Μέριλ που υποκριτικά κανείς δεν μπορεί να την ανταγωνιστεί. Ναι μεν ο ρόλος είναι ο πρώτος σε σημασία, αλλά, τώρα σοβαρά, η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται με κανέναν γνωστό τρόπο. Το κλειδί, της όλης κακοποίησης το δίνει ο σκηνοθέτης σε ένα πλάνο, σε μία λέξη και υπονοείται το Munchausen by proxy. Oρθότατα για μένα, ώστε να δώσει την συνειδητοποίηση και την τελική φυγή. Την ολόσωστη.

9/10.

Υ.Γ δείτε την και μην ακούσω γελοιότητες οτι είναι γυναικεία ταινία...