Black μπεε

Το video το είδα 2 φορές για να σιγουρευτώ. Δεν αμφιβάλλω πως το θέμα του είναι ενδιαφέρον, αλλά ο τρόπος κινηματογράφισης του και προβολής του δεν είναι καθόλου θελκτικός. Εκτός απο την δική μου προκατάληψη για τους έλληνες σκηνοθέτες (δικαιολογημένη) η εκφορά του λόγου του ομιλητή είναι δασκαλίστικη και κάνει το ντοκιμαντέρ λίγο άκαμπτο. Ο τρόπος παρουσιάσης απο τοιχογραφίες και εικόνες σε βάζει σε ένα τριπάκι (έχω πάει εκδρομή με το σχολείο, μιλάει ο ξεναγός και εγώ κοιτάζω τον συμμαθητή που μου αρέσει). Απο το λίγο που κατάλαβα δεν είναι γρήγορο και ενδιαφέρον ως προς την παρουσίαση του και επειδή όταν ο θεατής ακούει ντοκυμαντέρ κρατάει ακόμα πιο μικρό καλάθι, εκεί όφειλε ο σκηνοθέτης να έχει κάνει καλύτερη δουλειά. Τα ντοκιμαντέρ πρέπει να έχουν κίνηση και ζωντανή παρουσίαση αυτών που προτείνουν και παρουσιάζουν αλλιώς το έχουν χάσει το παιχνίδι. Δεν είμαστε χώρα με σκηνοθετική άποψη και προσέγγιση, πόσο μάλλον στην απόπειρα για ένα ντοκιμαντέρ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Όταν κάνεις ντοκιμαντέρ με βαρετό θέμα, θα πρέπει τουλάχιστον να μην το κάνεις με βαρετό τρόπο, και το συγκεκριμένο απέτυχε σε αυτόν τον τομέα. Έκανα γαϊδουρινή υπομονή για να το δω όλο...
Όσο για τον τίτλο black μπεε, είναι ξεκάρφωτος αφού βασικά είναι ντοκιμαντέρ για τη Νάπολι, τους ελληνόφωνους της νότιας Ιταλίας, τη μουσική τους, άντε και λίγο για τον Επίκουρο.
Κρατάει πάνω από 70 λεπτά και σίγουρα η εκκλησία θα αδιαφόρησε πλήρως αφού δεν είπε σχεδόν τίποτα εναντίον της εκτός από δύο προτάσεις στο τέλος.

ΥΓ. Καλά της έκανε της Πομπηίας ο Βεζούβιος, τέτοιο πορνείο που είχε καταντήσει.
ΥΓ2. Και φυσικά δεν χρειάζεται να δει κανείς αυτό το ντοκιμαντέρ για να καταλάβει τα χάλια της ελληνικής παιδείας/κοινωνίας.

Νίκος "sonic" Κροντηράς