Μια υπερφωτεινή ταινία με θεσπέσια χρώματα και με σκηνοθεσία (σε ορισμένες σκηνές) που αναρωτιόσουν πως το έβγαλε αυτό το πλάνο. Θέλησε να το παίξει Τέρενς Μαλίκ στο tree of life θέλωντας να αποδόσει την απεραντότητα του σύμπαντος και το πόσο μικροί είμαστε μπροστά του, δεν τα κατάφερε, αλλά τουλάχιστον πέτυχε πλάνα που σου μένουν στον εγκέφαλο. Την παράσταση έκλεψε η τίγρης σε μια ταινία που πρωταγωνιστούσε ο άνθρωπος. Φάουλ σκηνοθετικό καθώς αγωνιούσες αν θα ταιστεί η τίγρης. Της έλειπε το συναίσθημα και το "συμπαντικό βάθος" που ήταν το ζητούμενο του Λι. Μια ταινία επιβίωσης, πίστης, θεού, χαρακτήρα και εντός μας δύναμης και "ζώου" εναντλήθηκε στα νύχια ενός πεινασμένου αιλουροειδούς. Δεν ξέρω αν στα χέρια άλλο σκηνοθέτη τα πήγαινε καλύτερα, αλλά τα την χρονιά της αρκούδας του Ζαν Ζακ Ανό, είχα να απολαύσω τόσο ένα ζώο στο πλάνο.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Τετ, 09/01/2013 - 15:52
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Μουχαχαχαχα
eve — Κυρ, 27/01/2013 - 10:12
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Μια υπερφωτεινή ταινία με θεσπέσια χρώματα και με σκηνοθεσία (σε ορισμένες σκηνές) που αναρωτιόσουν πως το έβγαλε αυτό το πλάνο.
Θέλησε να το παίξει Τέρενς Μαλίκ στο tree of life θέλωντας να αποδόσει την απεραντότητα του σύμπαντος και το πόσο μικροί είμαστε μπροστά του, δεν τα κατάφερε, αλλά τουλάχιστον πέτυχε πλάνα που σου μένουν στον εγκέφαλο. Την παράσταση έκλεψε η τίγρης σε μια ταινία που πρωταγωνιστούσε ο άνθρωπος. Φάουλ σκηνοθετικό καθώς αγωνιούσες αν θα ταιστεί η τίγρης. 
Της έλειπε το συναίσθημα και το "συμπαντικό βάθος" που ήταν το ζητούμενο του Λι. Μια ταινία επιβίωσης, πίστης, θεού, χαρακτήρα και εντός μας δύναμης και "ζώου" εναντλήθηκε στα νύχια ενός πεινασμένου αιλουροειδούς. Δεν ξέρω αν στα χέρια άλλο σκηνοθέτη τα πήγαινε καλύτερα, αλλά τα την χρονιά της αρκούδας του Ζαν Ζακ Ανό, είχα να απολαύσω τόσο ένα ζώο στο πλάνο. 
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"