Βιβλιοπροτάσεις
Κατάσταση:
Εγγραφή: Απρ 2009
Καταχωρήσεις: 225
Αυτό τον καιρό διαβάζω την "Ασκητική" του Καζαντζάκη .
Όταν το τελείωσω θα σας γράψω τις εντυπώσεις μου .
Εσείς ποιό βιβλίο διαβάζετε αυτόν τον καιρό ;
Από ποιό βιβλίο αποκομίσατε άριστες εντυπώσεις ;
Ποιό βιβλίο , κατά την γνώμη σας, δεν αξίζει να διαβάσουμε ;
marooned — Τρι, 28/04/2009 - 15:25
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Ξεκίνησα να διαβάζω "το σπίτι του ύπνου" του Τζόναθαν Κόου.Τα πρόσωπα του μυθιστορήματος είναι υπνοβάτες,ναρκοληπτικοί και άγρυπνοι...Ουσιαστικά ανάφερεται στην αυπνία και είναι αρκετά ενδιαφέρον.Θα δείξει...
Άριστες εντυπώσεις είχα και θα έχω απο "τα όνειρα του Αινστάιν" του Alan Lightman.Αναφέρεται στη φύση του χρόνου και στις μορφές που θα μπορούσε να πάρει.Μονάχα μία φαντάζει επιτακτική...Απο τα καλύτερα που έχω διαβάσει!
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
terrasanctum — Τρι, 28/04/2009 - 17:31
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 55
Μας νύσταξες, lol, η τελευταία σελίδα είμαι σχεδόν σίγουρος θα τελειώνει κάπως έτσι zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz lolololol
Και κατά την γνώμη μου Κύρος, το ομορφότερο βιβλίο, είναι το βιβλίο της ζωή μας.
marooned — Τρι, 28/04/2009 - 20:23
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Και κατά την γνώμη μου Κύρος, το ομορφότερο βιβλίο, είναι το βιβλίο της ζωή μας.
lol!!!Γι'αυτό το διαβάζω πριν κοιμηθώ.
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
Kύroς — Τρι, 28/04/2009 - 20:55
Κατάσταση:
Εγγραφή: Απρ 2009
Καταχωρήσεις: 225
lol!!!Γι'αυτό το διαβάζω πριν κοιμηθώ.
Εχω κάτι αυπνίες , τωρα τελευταία.
Σε ευχαριστώ marooned .
kostas — Τρι, 28/04/2009 - 21:09
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 140
Αν θες πραγματικά να ασχοληθείς με Καζαντζάκη , ξεκινά με την αναφορά στον Γκρέκο. (συμβουλή από καλό φίλο που με ‘φώτισε ‘).Μετά ζορμπά και τέλος τελευταίο πειρασμό. Αν σου αρέσει(?) η ασκητική διάβασε κατευθείαν Νίτσε για να μη χαθείς στη μετάφραση. Αν και κατά τη γνώμη μου η επαναστατική και πρωτότυπη σκέψη του ήταν τελείως λάθος. Για σκεπτικισμό αν το αντέχεις ….εκκρεμές του Φουκώ !!!!! σουρεαλισμό και όχι μόνο 100 χρόνια μοναξιάς . ανθρώπινες σχέσεις, ρολόι(δύσκολη λέξη) και δομές κουντερα. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι λέει πολλά για πολλά. Για φιλοσοφία……… χαχαχαχα! Ξυπνά το πρωί και πριν ρίξεις νερό στο πρόσωπο σου ρωτά που πάω τώρα και γιατί!!! Η ερώτηση των ερωτήσεων. Αν απαντήσεις έχεις κάνει λάθος και επανέλαβε τη διαδικασία.
-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)
Kύroς — Τρι, 28/04/2009 - 21:51
Κατάσταση:
Εγγραφή: Απρ 2009
Καταχωρήσεις: 225
Lacrimosa_daemon — Τετ, 29/04/2009 - 11:05
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 2113
Ξεκίνησα πρίν λίγο καιρό να διαβάζω τις Νυχτερίτες του Stephen King , πάντα όμως ρίχνω και κλεφτές ματιές στα Άπαντα του Κ.Γ.Καρυωτάκη (πάντα επίκαιρος).
marooned — Τετ, 29/04/2009 - 11:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Tommyknockers, Tommyknockers, knocking at the door.
Πολύ καλό!Λυπάμαι που η ταινία δεν κατάφερε να αγγίξει το βιβλίο όσο θα ήθελα...Ευτυχώς που η Λάμψη και το Πράσινο Μίλι έκαναν τη διαφορά.Είναι μαλλον σκηνοθετικό το θέμα.
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
voltmod — Τετ, 29/04/2009 - 11:41
Κατάσταση:
Εγγραφή: Δεκ 2008
Καταχωρήσεις: 2764
Πολύ καλό!Λυπάμαι που η ταινία δεν κατάφερε να αγγίξει το βιβλίο όσο θα ήθελα...Ευτυχώς που η Λάμψη και το Πράσινο Μίλι έκαναν τη διαφορά.Είναι μαλλον σκηνοθετικό το θέμα.
Επιπλέον, και το βιβλίο που στηρίζεται το θέμα των ταινιών παίζει ρόλο
Τα τελευταία βιβλία που διάβασα, και ήταν πρίν αρκετό καιρό δυστυχώς, ήταν το American Psycho του Bret Easton Ellis που θέλει πολύ, πολύ γερό στομάχι και (κλασικά) το "Κώδικας ΝταΒίντσι" του Ντάν Μπράουν.
Γιώργος Ιωσηφίδης
georgek — Πεμ, 30/04/2009 - 19:21
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 625
Πολύ καλό!Λυπάμαι που η ταινία δεν κατάφερε να αγγίξει το βιβλίο όσο θα ήθελα...Ευτυχώς που η Λάμψη και το Πράσινο Μίλι έκαναν τη διαφορά.Είναι μαλλον σκηνοθετικό το θέμα.
Επιπλέον, και το βιβλίο που στηρίζεται το θέμα των ταινιών παίζει ρόλο
Τα τελευταία βιβλία που διάβασα, και ήταν πρίν αρκετό καιρό δυστυχώς, ήταν το American Psycho του Bret Easton Ellis που θέλει πολύ, πολύ γερό στομάχι και (κλασικά) το "Κώδικας ΝταΒίντσι" του Ντάν Μπράουν.
Πραγματικά κορυφαία μυθιστορήματα τα παραπάνω. Το American Psycho έγινε και φοβερή ταινία. Αυτά που διάβασα τελευταία και ξετρελάθηκα ήταν "Οι Πύλες της φωτιάς" του Πρέσσφιλντ, και το "Άρωμα" του Ζισκίντ. Καταπληκτικά και τα δύο.
Από όσα "μετράνε"δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν "δεν μετράνε" όλα.
voltmod — Παρ, 01/05/2009 - 00:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Δεκ 2008
Καταχωρήσεις: 2764
Πραγματικά κορυφαία μυθιστορήματα τα παραπάνω. Το American Psycho έγινε και φοβερή ταινία.
Το American Psycho, θα το χαρακτήριζα... επικίνδυνο για "ασταθείς" χαρακτήρες, λόγω των εικόνων που δημιουργεί το μυαλό και των συναισθημάτων που προκαλεί.
Είναι ένα πολύ δύσκολο βιβλίο, όχι με την έννοια, ότι είναι ακατανόητο, δυσνόητο ή κάτι τέτοιο. Προσοχή
Γιώργος Ιωσηφίδης
DALI — Σαβ, 02/05/2009 - 09:16
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Άριστες εντυπώσεις είχα και θα έχω απο "τα όνειρα του Αινστάιν" του Alan Lightman.Αναφέρεται στη φύση του χρόνου και στις μορφές που θα μπορούσε να πάρει.Μονάχα μία φαντάζει επιτακτική...Απο τα καλύτερα που έχω διαβάσει!
Εξαιρετικά και τα δύο... πολύ διαφορετική θεματολογία... το σπίτι του ύπνου διαβάζεται πολύ ευχάριστα... το άσχημο είναι το φινάλε του που ειναι τραγικό κατά την γνώμη μου...!!!
Τα όνειρα του Αϊνστάιν είναι ένα βιβλίο που θα έπρεπε να το έχουμε διαβάσει όλοι μιας και όλους μας αγγίζει το μυστήριο του χρόνου...!!!! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ βιβλίο !!!
Μπράβο σου marooned υπέροχες οι προτάσεις σου!!!
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
DALI — Σαβ, 02/05/2009 - 09:18
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Τα όνειρα του Αϊνστάιν - Άλαν Λάιτμαν…. εξαιρετικό βιβλίο… ο χρόνος μέσα από την διόπτρα του σύμπαντος, ο χρόνος αλλάζει, μεταβάλλει αλλά δεν μεταβάλλετε… υπέροχο, καλογραμμένο και πολύ έξυπνο… αξίζει να το διαβάσετε, το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!
Το άρωμα του ονείρου – Τομ Ρομπινς… Από τους αγαπημένους μου συγγραφείς μιας και ξέρει να μπερδεύει καταστάσεις πολύ καλά…!!! Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα μαγικό φίλτρο που κρύβει την αιωνιότητα… Μια περιπέτεια, ένα φανταστικό θρίλερ, ένα κωμικό έπος, μια ιστορία αγάπης… δεν μπορεί κανείς εύκολα να περιγράψει βιβλίο του Ρόμπινς… Ο Ρομπινς είναι ένας συγγραφέας που ή θα σου αρέσει πάρα πολύ ή θα τον σιχαθείς από την πρώτη σελίδα… για όσους διαβάσουνε θα τους πω μόνο ότι είναι εξαιρετικά ευφυείς ο λόγος του και πολύ αλληγορικός…!!!!
Η μοναξιά είναι από χώμα – Μ. Βαμβουνάκη…. Μια πολύ καλή συγγραφέας ερωτικών μυθιστορημάτων μέσα από την ψυχολογική προσέγγιση…Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αδιήγητα γράμματα ενός ερωτευμένου άντρα προς την γυναίκα που έχασε… μέσα από κάθε γράμμα ανακαλύπτουμε το μεγαλείο των συναισθημάτων του…το μαγικό με την Βαμβουνάκη είναι ο λόγος της, σύνθετος, πολύπλοκος και ποιητικός…Εξαιρετική σε όλα της τα μυθιστορήματα (τα περισσότερα τα έχω διαβάσει για αυτό και σας την προτείνω)!!!
Έγκλημα και τιμωρία – Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι… Το καλύτερο μυθιστόρημα- θρίλερ που διάβασα ποτέ… κάθε κεφάλαιο και 1000000000000 εικόνες… θεωρώ πως είναι τόσο καλογραμμένο που πάρα πολύ δύσκολα η ταινία θα είχε επιτυχία… είναι από τα βιβλία που αξίζει να διαβάσεις ακόμη και αν δεν είσαι λάτρης αυτού του είδους… Εξαιρετικός και όχι τυχαίος συγγραφέας!!!
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."
eve — Πεμ, 10/12/2009 - 20:06
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ο μικρός μου αντρούλης. Του Πασκάλ Μπρικνέρ. Μόλις ολοκληρώθηκε. Καταπληκτικό. Αλλά εμένα μου αρέσει πολύ ο Μπρικνέρ. Για άλλη μια φορά καταπιάνεται με τα μεγέθη. Και τα πραγματικά και τα αλληγορικά. Σίγουρα ο συγγραφέας, θεωρεί τις γυναίκες δυνατότερες απο τους άντρες, αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, και σίγουρα τις θεωρεί πηγές πολλών κακών, αυτό αν με βρίσκει σύμφωνη.
) και ενός πουλιού. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον δεν φοβάται τον τίτλο και την ιδιαίτερη γραφή του Μπρικνέρ.
Είναι η ιστορία ενός ζευγαριού και την σμίκρυνση του άντρα, όχι μόνο την σωματική. Θα μπορούσα σε κάποια σημεία να το παρομοιάσω με την μεταμόρφωση του Κάφκα χωρίς να θεωρείται πως τον μιμείται, δεν έχει την ίδια κατάληξη με την μεταμόρφωση αλλά την δικαίωση. Με "συμμάχους" μια γάτα (ειλικρινά δεν το ήξερα όταν το επέλεγα
Ο μικρός μου αντρούλης παρουσιάζει κοινά στοιχεία με το θείο βρέθος του ίδιου συγγραφέα, ένα καταπληκτικό βιβλίο, αλλά δεν θεωρώ πως "εκμεταλλεύτηκε" τη δόξα του δεύτερου.
Υπέροχο.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
mafalda — Τρι, 15/12/2009 - 12:39
Κατάσταση:
Εγγραφή: Νοε 2009
Καταχωρήσεις: 34
Ερχονται γιορτες ,ολο και καποιο δωρο θα κανουμε,για οσους σκεφτονται το βιβλιο για δωρο εχω να προτεινω μερικα , που εμενα μου αρεσαν πολυ.Τα ιστορικα μυθιστοριματα του Μικα Βαλταρι,ο Αιγυπτιος,ο Ετρουσκος,ο Προσκυνητης,οΑγγελος του Βορρα,ο Περιπλανωμενος, ο Ρωμαιος,ο Μαυρος Αγγελος.Επισης θα προτεινα ολα τα βιβλια της Σωτης Τριανταφυλλου με πρωτο βεβαιως στη λιστα ,Το Εργοστασιο των Μολυβιων και το Αλμπαντρος και τα δυο ειναι εξαιρετικα.Στα μικρα παιδια θαυμασια επιλογη ειναι οι περιπετειες του μικρου Νικολα,ο μικρος πριγκηπας,οι παιδικες εκδοσεις που αναφερονται στην Ελληνικη Μυθολογια
eve — Πεμ, 07/01/2010 - 19:07
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Η ιστορία της τρέλας του Μισέλ Φουκώ. Επιτέλους ετελείωσε. (πανυγηρικές κραυγές) Δύσκολο βιβλίο. Σχεδόν επιστημονικό. Αλλά πολύ ωραίο. Το συνιστώ σε όποιον δηλώνει λάτρης όλων αυτών των βιβλίων. Ο Φουκώ προσεγγίζει την τρέλα απο τα τέλη του Μεσαίωνα δίνοντας και ιστορικό πλαίσιο και φιλοσοφικό. Είναι απο τα βιβλία που δεν πρέπει να ξεφεύγει η σκέψη σου, πρέπει να μένει προσυλωμένη στα γραφόμενα, γιατί αλλιώς χάνεις τη σειρά της γραφής του συγγραφέα και το όλο νόημα. Αν χαζεύεις έστω και λίγο μετά με μαθηματική ακρίβεια γυρίζεις 5 σελίδες πίσω να καταλάβεις αυτό που δεν πρόσεχες! Σαν σχολείο ακούστηκε αυτό. Εύη στον πίνακα!
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
DEATH — Σαβ, 09/01/2010 - 01:44
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 2219
Πολύ παλιά είχα διαβάσει από Jack London το Γραφείο δολοφονιών Ε.Π.Ε. . Μου άρεσε παρα πολύ και είναι ένα από τα αγαπημένα μου βιβιλία
Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία
eve — Σαβ, 09/01/2010 - 18:40
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
death για κάνε μια μικρή περίληψη.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
georgek — Σαβ, 09/01/2010 - 19:32
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 625
Σχεδόν βασανιστήριο ακούγεται. Μάλλον θα μείνω στη πολιορκία του Λενινγκράντ. Σκληρό αλλά πολύ καλο για όσους τους αρέσει η ιστορία.
Από όσα "μετράνε"δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν "δεν μετράνε" όλα.
eve — Σαβ, 09/01/2010 - 19:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Yuri — Κυρ, 10/01/2010 - 00:03
Κατάσταση:
Εγγραφή: Δεκ 2009
Καταχωρήσεις: 7
Στην καρδια της θαλασσας ' Ναθανιελ φιλμπρικ εκδοσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ ψαξτο! ακομᨨη ιστορια ενος γατου που εμαθε σ'ενα γλαρο να πεταει' lui sepulveda για να συμβαλλω στην κουλτουρα κι'εγω
DEATH — Κυρ, 10/01/2010 - 02:34
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 2219
Το «Γραφείο Δολοφονιών» είναι μια "ανθρωπιστική επιχείρηση" που σκοτώνει στο όνομα της πιο εξαίρετης ηθικής τιμιότητας. Ο Λόντον στηλιτεύει με παράδοξο τρόπο ήθη, αξίες, ακόμη και την ίδια την ανθρώπινη ζωή, για την οποία λέει χαρακτηριστικά: «Μόνο τα κτήνη που είναι φτιαγμένα από πηλό φοβούνται το θάνατο. Ο θάνατος δεν είναι λιγότερο σημαντικός από τη ζωή».
Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία
eve — Κυρ, 10/01/2010 - 10:53
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Στην καρδια της θαλασσας ' Ναθανιελ φιλμπρικ εκδοσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ ψαξτο! ακομᨨη ιστορια ενος γατου που εμαθε σ'ενα γλαρο να πεταει' lui sepulveda για να συμβαλλω στην κουλτουρα κι'εγω
Το επόμενο βιβλίο μου. Θα το πάρω αυτήν την βδομάδα!
Γιατί ο δρόμος του Μακκάρθυ ήδη μου έχει προκαλέσει φουσκάλες στα πόδια μου. 
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 10/01/2010 - 10:57
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Το «Γραφείο Δολοφονιών» είναι μια "ανθρωπιστική επιχείρηση" που σκοτώνει στο όνομα της πιο εξαίρετης ηθικής τιμιότητας. Ο Λόντον στηλιτεύει με παράδοξο τρόπο ήθη, αξίες, ακόμη και την ίδια την ανθρώπινη ζωή, για την οποία λέει χαρακτηριστικά: «Μόνο τα κτήνη που είναι φτιαγμένα από πηλό φοβούνται το θάνατο. Ο θάνατος δεν είναι λιγότερο σημαντικός από τη ζωή».
Xμ! me likes.
Ενα βιβλίο "παρόμοιο" είναι η Γενέθλια γή, πάλι του Μπρικνέρ (αδυναμίες είναι αυτές) Στη γενέθλια γη που διαδραματίζεται στην Ινδία ο πρωταγωνιστής διαπράττει εγκλήματα για να γλιτώσει τα θύματα του, απο την πείνα, την εξαθλίωση, την αβάσταχτη φτώχια.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ — Κυρ, 18/04/2010 - 16:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Απρ 2010
Καταχωρήσεις: 3
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ακούει στον τίτλο "ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ" με συγγραφέα τον Γιάννη Μπέλλο.Ο τίτλος προδίδει και το περιεχόμενο,εξειδικευμένο αλλά αφορά στους πάντες.
DEATH — Πεμ, 22/07/2010 - 21:17
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 2219
Σκακιστικη Νουβελα- Stefan Zweig
Στο πλοίο, με δρομολόγιο από τη Νέα Υόρκη στο Ρίο και το Μπουένος Άιρες, όπου αρκετοί Ευρωπαίοι επιβάτες, φεύγοντας μακριά από τη βία και τη σύγχυση του ναζισμού, αναζητούν καταφύγιο στην Αργεντινή και τη Βραζιλία ως τόπο εξορίας και ελπίδας, ο δρ. Μπ. αντιμετωπίζει σε μια παρτίδα σκακιού τον Μίρκο Τσέντοβιτς, τον σκοτεινό παγκόσμιο πρωταθλητή.
Ο συγγραφέας αναπτύσσει με μεγαλειώδη τρόπο το θέμα του πνευματικού εγκλεισμού που δεν μπορεί να βρει διέξοδο παρά στην τρέλα. Ο δρ. Μπ., πριν ταξιδέψει, υπέστη από τους ναζί μια ιδιαίτερη φυλάκιση σ' ένα εντελώς άδειο δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς τίποτα να μπορεί ν' απασχολήσει ή να διασκεδάσει το μυαλό του, μέχρι που ανακάλυψε ένα εγχειρίδιο με παρτίδες σκακιού που άρχισε ν' αποστηθίζει και να ξαναπαίζει από μνήμης. Έχοντας εξαντλήσει τις πηγές του βιβλίου, τον μυαλό του τον οδήγησε σε παρτίδες με αντίπαλο τον εαυτό του κι έτσι άρχισε να υποβάλλεται σε μια σχιζοφρενική διάλυση που επρόκειτο να αποβεί μοιραία.
Στο αφήγημα απεικονίζεται η πάλη του πνεύματος και της φαντασίας -χαρακτηριστικά του παλαιού κόσμου- ενάντια στον εσωτερικό δαίμονα και στην αδιάβλητη και πεισματική λογική της σύγχρονης βαρβαρότητας.
Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία
marooned — Τρι, 28/12/2010 - 18:41
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόϊερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ' αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού της. Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης.
"Προτείνεις ότι κάθε πράξη που κάνω, κάθε πόνος που νιώθω, θα βιώνεται συνεχώς στην αιωνιότητα?"
"Ναι, η αιώνια επανάληψη σημαίνει ότι κάθε φορά που επιλέγεις μια πράξη θα την επιλέγεις αιώνια. Και ισχύει το ίδιο για κάθε πράξη που δεν κάνεις, κάθε εμποδισμένη σκέψη, κάθε επιλογή που απέφυγες. Και όλη η αβίωτη ζωή θα μένει να φουσκώνει μέσα σου, αβίωτη για όλη την αιωνιότητα. Κι η αδιόρατη φωνή της συνείδησής σου θα σου διαμαρτύρεται αιώνια.
Τη σιχαίνεσαι αυτή την ιδέα? Ή σ' αρέσει??"
"Τη σιχαίνομαι"
"Τότε ζήσε με τέτοιο τρόπο που να σου αρέσει η ιδέα..!!"
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
marooned — Τρι, 28/12/2010 - 19:00
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
"Όλη του η ζωή ήταν απλώς μια ατέλειωτη αναμονή μέσα σ' έναν εγκαταλειμμένο τηλεφωνικό θάλαμο μπροστά στο ακουστικό ενός τηλεφώνου απ' το οποίο δεν μπορούσε να τηλεφωνήσει πουθενά". Ωστόσο βγαίνει από εκεί, κυρίως χάρη στην ποίηση. Γιατί είναι ποιητής. Τον έχρισε πρώτα η μητέρα του, που σκηνοθετεί από πριν τη ζωή του, και τον βαφτίζει Γιάρομμιλ, "που σημαίνει αυτός που αγαπάει την άνοιξη ή αυτός που τον αγαπάει η άνοιξη". Ο Γιάρομιλ μεγαλώνει, κουβαλώντας σαν σημάδι στο μέτωπο τη μητρική αγάπη, αυτήν "που απωθεί τη συμπάθεια των συμμαθητών", στο σχολέιο, απέραντα μόνος, αδέξιος με τα κορίτσια. Και αναζητεί απεγνωσμένα την ωρίμανσή του και την αναγνώριση, από την ποίηση, αλλά πιο πολύ από τη ζωή. Έτσι, αρπάζεται από την εποχή, τα πρώτα κομμουνιστικά χρόνια στην Τσεχοσλοβακία -όπου βαδίζει και αυτός, ακολουθώντας την κοινή άλλωστε ανθρώπινη μοίρα, μέσα στην ομίχλη, όπως το διατυπώνει ο ίδιος ο Κούντερα στις υστερότερες "Προδομένες διαθήκες" του.
Μέσα στην ομίχλη ο Γιάρομιλ δεν γίνεται απλώς εκφραστής της νέας εποχής και του καθεστώτος, αλλά φτάνει να γίνει καταδότης. Γιατί πάντα αναζητεί τη ζωή, που όμως είναι πάντοτε αλλού από εκεί που την αναζητεί αυτός. Έτσι όπως ήταν αλλού και για τον Σέλλεϋ, τον Ρεμπώ, τον Λέρμοντοφ, τον Μαγιακόφσκι.
Παιδική ηλικία, μητρότητα, επανάσταση, η ίδια η ποίηση, αξίες ταμπού, διαβρώνονται μεθοδικά από την ειρωνική ματιά και το χιούμορ του Κούντερα, χωρίς όμως να λείπει η τρυφερότητα, ακόμα και η συγκίνηση, έτσι όπως τις γεννά η βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης μοίρας που διακρίνει όλο το έργο του συγγραφέα.
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
marooned — Τρι, 28/12/2010 - 19:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Ο Στράμαν, το παραμύθι του ουρανού, δεν είναι παρά η έκφραση και εξωτερίκευση της προσπάθειάς μας, ν'απαντήσουμε στ'αμέτρητα "γιατί" των παιδιών μας, που γιγαντώνονταν όσο αυτά μεγάλωναν και πλούτιζαν τις γνώσεις τους γύρω από τις φυσικές επιστήμες. Στο μεγάλο αυτό παραμύθι της γνώσης τίποτα δεν έπρεπε να είναι ψεύτικο. Γι'αυτό ακόμα και τα κατά πολλούς μυθικά ίσως στοιχεία της πλοκής, είναι δανεισμένα από τις παραδόσεις και τις αντιλήψεις άλλων λαών και πολιτισμών. Πέρα όμως από μια απλή εξιστόρηση των μυστικών του Σύμπαντος, αυτό που θέλαμε να μεταφέρουμε στην ψυχή των παιδιών μας ήταν η νέα ποιότητα επιστημονικής, αλλά και ανθρώπινης ηθικής που έχει αρχίσει να ανατέλλει και η οποία βασίζεται σε μια νέα φυσική αντίληψη της κοσμικής δημιουργίας που μας περιβάλλει. Συγχρόνως ήταν βαθιά επιθυμία μας, να τα πείσουμε ότι, στα πλαίσια του αγώνα για τη γνώση του Σύμπαντος, δεν χωρούν οποιοιδήποτε δογματισμοί, αναστολές, προκαταλήψεις ή σκοπιμότητες. Παρ'όλα αυτά όμως, ο Στράμαν είναι ένα μαγικό παραμύθι και για μεγάλα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας που στην ψυχή τους δεν έπαψε να ζει ο ταξιδευτής και ο εξερευνητής του κοσμικού χάους. Ίσως μέσα από την πλοκή του ουράνιου παραμυθιού, ο καθένας από τους μεγαλύτερους αναγνώστες αναγνωρίσει κομμάτια των κρυφών του σκέψεων και ενοράσεων, ενώ ίσως μέσα από το κείμενο διαλέξει υποσυνείδητα να αντιληφθεί καλύτερα διαφορετικά πράγματα, εκείνα τα οποία η ψυχή και ο νους του καθενός έχει ανάγκη να καταλάβει...
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
DALI — Τετ, 29/12/2010 - 18:57
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 481
Πρέπει να είναι καλό !
"Φωτιά να κάψω τον Παράδεισο
Νερό την κόλαση να σβήσω..."