Aρβύλα versus τακούνι

Οι γυναίκες αντιπαθούμε σφόδρα τα σόκιν ανέκδοτα και τα σεξιστικά σχόλια. Αυτό απο μόνο του είναι ένα μεγάλο επικύνδυνο Χ πάνω απο τα κεφάλια σας. Οι άνδρες τα θεωρούν ένα μέσον για να γίνουν συμπαθείς, ειδικά στην παρέα και ένας τρόπος να νικήσουν την αμηχανία τους.
Σόκιν ανεκδοτα και σχολιάκια μόνο απο μέσα σας.

Είναι μύθος πως στους άνδρες δεν αρέσει το μακιγιάζ. Τους αρέσει και τους παρααρέσει αρκεί όταν επιχειρήσουν να χαιδέψουν το μάγουλο να μην πάρουν μαζί τους και ένα τόνο κονσίλερ και make up. To μακιγιάζ είναι για να αναδείκνύει και ουχί για να κρύβει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αυτό που λένε πως " μην παίρνεις το όχι μιας γυναίκας σαν αρνητική απάντηση οπωσδήποτε "
ισχύει τελικά;

Ναι ισχύει. Αν τα μάτια της πετάνε φλόγες ισχύει, αν όχι και ακκίζεται και χαιδεύεται σημαίνει προσπάθησε λίγο παραπάνω για να πω το ναί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Και ποιός είναι ο λόγος που το κάνουν αυτό;
Γιατί το παίζουν δύσκολες επί του συγκεκριμένου;

Αναφέρεσαι στο ερωτικό κομμάτι?
Αν ναι, γιατί θεωρούμε πως ένα πιο σοβαρό προφίλ είναι υπέρ μας (και ισχύει).
Αν αναφέρεσαι γιατί το κάνουμε γενικώς, γιατί το είδος μου κουβαλάει ενοχές και απο προηγούμενες γενιές και πολλές φορές η μη ομολογία μιας επιθυμίας ή μιας σκέψης μοιάζει στα μάτια μας και μόνο ως η καλύτερη τακτική. Παράλογο, δεν απάντά, άρα λογικό!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μη ξεχναμε πως οι γυναικες κουβαλανε και το βαρος? της μητροτητας. Για να επιλεξουν καποιος συντροφο τον περνανε απο 35 σκαναρισματα και 500 αξιολογησεις...και καλα κανουν, δεν θα παρουν και γουρουνι στο σακι. Γι'αυτο πιστευω οτι ειναι "δυσκολες" ή το παιζουν "δυσκολες", γιατι εστω και υποσυνειδητα δεν μπορουν να πουν "ναι" με τη μια.

Aρη μέγα μύθος. Και η πιο πολυχρησιμοποιημένη και παπαριά καραμέλα για μένα. Ε και? μητρότητα. Δεν το λέω υποτιμητικά προς την γυναικεία φύση, αντίθετα είναι μεγάλο δώρο αλλά φτάνει πια! Αν υποτίθεται δίναμε τόσο βάρος στον άντρα που θα πανρευτούμε και θα κάνουμε παιδί μαζί του, τότε οι επιλογές μας θα έπρεπε να είναι πολύ καλύτερες! Οι γυναίκες ψάχνουν μια ζωή έναν γκόμενο που δεν υπάρχει γιατί ζεί στην φαντασία μας και μόνο και οι πιο δύσκολες "περιπτώσεις" ψάχνουν τον πατέρα τους. Μετά επειδή οι γυναίκες είμαστε χειριστικές (με την κακή έννοια) αυτό που παντρευόμαστε θέλουμε να το αλλάξουμε γιατί κάτι στράβωσε στο κεφάλι μας και ξαφνικά δεν μας αρέσει ο άλλος. Ναι και η γυναίκα και ο άντρας οφείλει να μην πάρει γουρούνι στο σακί αλλά basta πια με την μητρότητα. Εχει να κάνει με τις ξεκάθερες επιλογές και τα ξεκάθαρα συναισθήματα, αν θυμάσαι καλά το ίδιο ίσχυει και για την ομορφιά που είχαμε συζητήσει! Καθαρά πράγματα!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Τι τέλειες εξηγήσεις
Και κάτι άλλο, γιατί δεν είναι 100% αξιόπιστες;

Τι εννοείς αξιοπιστία?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Aπό το χρονικό στήσιμο στο ραντεβού μέχρι και στην σιγουριά που θα σου δίνει μέσα στην σχέση, μεγάλο το εύρος αλλά αυτό εννοώ.

Μιλάς με ένα άνθρωπο που είναι αγγλίδα στα ραντεβού της. Εμένα αυτό με τρελαίνει ακόμα και αν περιμένω το λεοφωρείο! Δεν το καταλαβαίνω. Αν και το πρόβλημα με την ώρα το έχετε περισσότερο οι άντρες. Στα ραντεβού αργούμε γιατί αν δεν μας αρέσει το μακιγιάζ το ξανακάνουμε απο την αρχή και αλλάζουμε 7 φορές ρούχα. Υποσυνείδητα πάντα ξέρουμε τι θα βάλουμε, αλλά είναι και το περίμενε με λίγο γιατί αξίζω. Λες και η αξία κάποιου μετρά με τα δευτερόλεπτα. Αν και αυτό ισχύει μόνο αν είσαι κρασί ή ουίσκι!
Οι γυναίκες πιστεύουν, πως με το να παρουσιάζονται αναξιόπιστες έχει σχέση με το μυστηριο. Ειλικρινά δεν ξέρω απο που μας έρχεται αυτό ή αν το διαβάσαμε κάπου, αλλά είναι τελείως λάθος. Τίποτα δεν είναι πιο όμορφο σε έναν άνθρωπο απο το είναι βράχος. Και όταν δεν είναι, να εξηγεί τους λόγους που είναι αέρας.

Spoiler: Highlight to view

ελπίζω να μην κουράζω με τις συνεχείς τοποθετήσεις μου και να μην τις λαμβάνετε ως ξερολίαση. Είναι απόψεις δικές μου και για οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη οφείλετε να μου την "πείτε"

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Α, ναι? Και τοτε γιατι στο τελος καταληγετε (γενικα οι γυναικες) με "παιδι για σπιτι" και οχι με ενα ρεμαλι εξ'αρχης? Δεν εννοω τις εφημερες/παροδικες σχεσεις με "ρεμαλια". Εννοω με αυτον που θα επιλεξεται στο τελος? για να παντρευτητε (ή οχι) να ανοιξεται σπιτι και να κανετε (ή οχι) παιδια.

Γιατι ΠΑΝΤΑ αυτος ο αντρας ειναι που λεμε "για σπιτι"? Που να εργαζεται, να εχει εναν κανονικο μισθο (αυτα παντα στην αρχη, μην αρχισουμε τωρα πως μπορει να καταληξουν), να ειναι σοβαρος (σε θεματα που πρεπει) κλπ κλπ? Μηπως γιατι σας αρεσει? Ή μηπως σχεδον ΠΑΝΤΑ αυτος ο τυπους του ανδρα ΚΑΝΕΙ (κατα κυριο λογο), ωστε να μεγαλωσει ενα παιδι?

Απ'αυτα που εχω δει, εχω συζητησει και εχω καταλαβει... σε αυτα καταληγω (και οχι μονο εγω). Τωρα περι μητροτητας + γυναικας, οπως και να το κανουμε πανε μαζι. Ουτε καραμελα ειναι, ουτε κλισε ουτε τιποτα.

Γιατί είναι το καταλληλότερο "πρότυπο" για την οικογένεια που θέλεις να δημιουργήσεις. Πόσες γυναίκες ξέρεις (ας το τοποθετήσουμε εκεί στο φύλο) που ερωτεύονται το καλό παιδί όταν είναι περισσότερο ανάγκη επιλογής? Φυσικά υπάρχουν και οι γυναίκες που ερωτεύονται αυτό το μοντέλο. Ο Ασκητής έχει πει πως οι γυναίκες (αρχικά τουλάχιστον ελπίζω) ποθούν αυτόν που τις ποθεί. Ο άντρας ερωτεύεται. Είναι θέμα διαφορετικής ψυχοσύνθεσης. Επίσης οι γυναίκες αποζητάμε την ασφάλεια σε κάθε τομέα, οπότε οδηγούμαστε, ειδικά μετά απο κάποια ηλικία, (μπλιάχ) σε ασφαλείς επιλογές αλλά συναισθηματικά εντελώς ανασφαλείς. Αν θές την γνώμη μου, το μοντέλο του καλού παιδιού, εγώ το κοιτάω με μισό μάτι γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως θεωρούν πως ένας συγκεκριμένος τύπος ανθρώπου είναι καλός για κάποια πράγματα και κάποιος άλλος λίγο πιο ροκαμπίλης όχι. Δεν πάνε με μάνιουαλ τέτοια πράγματα και φυσικά ούτε η μητρότητα. Επίσης οι γυναίκες σε κάποια ηλικία "ερωτευόμαστε" ρόλους και ουχί ανθρώπους. Εξηγώ, τον μπάρμαν, τον άτακτο συμμαθητή αλλητεία, τον τύπο με την μηχανή. Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως ασφαλείς επιλογές δεν υπάρχουν και τι νόημα έχει να πράττεις με την σιγουριά του δίχτυ ασφαλείας όταν πέσεις και στο μυαλό σου να τον έχεις ήδη απορρίψει έναν τύπο που σου προσφέρει μαξιλάρί για να μην πέσεις?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Να συμπληρώσω πως αν μια γυναίκα επιλέξει ένα μοντέλο λίγο διαφορετικό απο την εικόνα της κοινωνίας για την τελειότητα, πρέπει να λογοδοτήσει στον θείο, στον μπάρμα, στην θεία, στους γονείς βεβαίως βεβαίως, στις φίλες, στην γειτονιά, στον δήμαρχο, τον παπά, τον δάσκαλο. Και αυτό απαιτεί γενναιότητα, αν την έχεις είσαι μεγάλη μούρη και φυσικά δεν λογοτοδείς σε κανέναν, αν όχι μόνο και μόνο η σκέψη της αιτιολόγησης σε κουράζει οπότε...

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εγω για παντρεια μιλησα. Με τον ανθρωπο που σκοπευεις να περασεις το υπολοιπο της ζωης σου δεν νομιζω να τον θες μονο turbo στο κρεβατι, αστειο, εξυπνακια (και οχι εξυπνο). Προσπαθεις να αναζητησεις και αλλα πραγματα πανω του, που ρε παιδι μου θα πεις οτι ναι μπορει να στηριξει μια οικογενεια.

Παντα. Και δεν ειναι μονο ο Ασκητης ειναι ο καθε γιατρος. Γιατι? Γιατι ετσι ειμαι "κατασκευασμενοι". Εχει να κανει με το πως αλληλεπιδρουν τα ημισφαιρια στον εγκεφαλο μας.

Εκει θελω καταληγω και εγω. Στην ασφαλεια που αποζητειται απο τον συντροφο. ΓΙΑΤΙ? Για να μην καει το μαλι? Για να μη χωθει το γοβακι σε καποια γριλια και δεν βγαινει? Για να κυκλοφορειτε με ανεση σε σκοτεινα δρομακια? Τσουκου...

Μητροτητα

Καποια πραγματα ειναι standard Ευη. Δεν ειπα πως ο ροκας ή ο μεταλας ή ο μηχανοβιος δεν κανει για γονιος. Αλλα αν τα μυαλα ειναι στα καγκελα και τρεχει σε συναυλιες την στιγμη που το παιδι εχει εστω και ενα απλο συναχι? ΟΧΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ. Καποια πραγματα πρεπει να ειναι εντος μετρου, εντος "προτυπων"... εντος οριων.

Μπορει να μη το σκεφτεσαι ετσι (ισως γιατι δεν εχεις μπει στην διαδικασια να το δεις ετσι)... αλλα πολλα (ή ολα?) εχουν κανουν με τα γονιδια... και δεν εννοω του μπαμπα ή της μαμας, αλλα μερικων "συγγενων" μας που ζουσαν 15-20.000 χρονια πριν

Αρη η ασφάλεια ισχύει και για τον άντρα. Θα επιλέξει ένα καλό κορίτσι για παντρειά έτσι για να έχει το κεφάλι του "ήσυχο" όπως λένε ακόμα. Μια τέτοιου είδους ασφάλεια έχει να κάνει για μένα με κοίμιση συναισθήματος ή αποφυγή θυμήσης. Θα σου κάνω δωράκι ένα ρητό.

Οι γενναίοι φεύγουν απο τα εύκολα
οι ήρωες νωρίς
οι τρελλοί απο τους άλλους
τα αγόρια απο τα κορίτσια
τα κορίτσια απο τα αγόρια.

Τελικά φοβόμαστε τον άλλον και αυτά που θα μας προκαλέσει. Γιατί? δεν ξέρω, το σκέφτομαι.
Μάλλον δεν θέλουμε να βγαίνουμε απο την ζώνη ασφάλειας μας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως δεν ζούμε. Και αυτό μετά έχει ως συνέπεια ψυχικές παρεκτροπές (πολλές φορές ως σωματοποιήσεις) που, ώ τι κρότος, οι περισσότερες εμφανίζονται μετά τον γάμο. (παρατήρησε το αυτό)
Για μένα σημασία έχουν οι επιλογές μας γιατί αυτές είναι η πιο ισχυρή άποψη μας.
Το θέμα είναι να έχουμε καλούς φίλους που να μας αγαπάνε, και γκόμενα ή γκόμενο παντρεμένοι ή άνευ στεφανιού, με τον οποίο θα περνάμε καλά, θα γελάμε και θα μαλώνουμε και μια φορά στο τόσο έτσι για να απελευθερωνόμαστε. Ολα τα άλλα δεν με αφορούν. Και όταν τα βλέπω ως συμπεριφορές δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους, άντε μόνο για παρατήρηση!

Spoiler: Highlight to view

Κοίτα που απέκτησα και ένα φίλο διαδικτυακό. Γεία σου ρε Αρη!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Γιατι σε ποιον αρεσει να του κανουνε κακο (ψυχικο)? Και ιδικά απο ατομα που αγαπάει/ουσε? και νομιζε οτι τον αγαπανε και αυτα?

eve wrote:

Μάλλον δεν θέλουμε να βγαίνουμε απο την ζώνη ασφάλειας μας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως δεν ζούμε. Και αυτό μετά έχει ως συνέπεια ψυχικές παρεκτροπές (πολλές φορές ως σωματοποιήσεις) που, ώ τι κρότος, οι περισσότερες εμφανίζονται μετά τον γάμο. (παρατήρησε το αυτό)
Για μένα σημασία έχουν οι επιλογές μας γιατί αυτές είναι η πιο ισχυρή άποψη μας.
Το θέμα είναι να έχουμε καλούς φίλους που να μας αγαπάνε, και γκόμενα ή γκόμενο παντρεμένοι ή άνευ στεφανιού, με τον οποίο θα περνάμε καλά, θα γελάμε και θα μαλώνουμε και μια φορά στο τόσο έτσι για να απελευθερωνόμαστε. Ολα τα άλλα δεν με αφορούν. Και όταν τα βλέπω ως συμπεριφορές δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί τους, άντε μόνο για παρατήρηση!

Θα'λεγα πως αυτο εχει την μεγαλυτερη σημασια απ'ολα. Οκ, το να "αφηνεις" απογονους ειναι και αυτο σημαντικο (πολυ ή λιγο δεν ξερω, θα σας πω σε καμια 15αρια χρονια), αλλα πιο το οφελος μετα να καταληξεις με μια μουρη μεχρι κατω μονο και μονο επειδη εχεις περασει τα πανδεινα για να κανεις αυτο το πλασμα να σταθει στα ποδια του ? Αξιζει? Dunno...

Spoiler: Highlight to view

Ειδες? Υπαρχει ΚΑΙ αυτη η πλευρα του Διαδικτυου! Ευχαριστω παντως

Σε πληροφορώ σε πάρρα πολλούς. Και εγώ στην αρχή υπήρξα διστακτική αλλά τελικά είναι πολλοί. Υπάρχει και ειδικός όρος στην ψυχιατρική ως αντιρρύθμιση κακότητας. Την έχω διαβάσει λίγο, γιατί δυσκολεύομαι και να την βρώ και να την διαβάσω.
Επίσης να σε πληροφορήσω πως δεν πιστεύω στην έννοια θυσία. Ανατριχίαζω. Κάνεις το καλό, το ορθό, το ηθικό αν θες, παιδί και δεν θυσιάζεις τίποτα. Ούτε νιάτα, ούτε νεύρα, ούτε τρυφερότητα. Τα κάνεις όλα γιατί γουστάρεις και μόνο, και όποιος τολμήσει να μου πει για θυσίες τον έχει πάρει ο διάολος. Αν είσαι με την μούρη μέχρι το πάτωμα και δεν σου αρέσει, ή το αλλάζεις ή δεν περιφέρεις την πονεμένη σου φάτσα σε συζητήσεις με φιλενάδες ή κολλητούς. Κοινώς τα λούζεσαι!

Spoiler: Highlight to view

Ενα παράδειγμα αντιρρύθμισης κακότητας είναι η υπερπροστασία. Οποιος υπερπροστατεύει διακατέχεται απο κρυμμένη επιθετικότητα. Είναι πολύ tricky ως έννοια και θέλει μελέτη για' αυτό και δεν σου αναφέρω περισσότερα.

Spoiler: Highlight to view

και τώρα πήγαινε για ύπνο. Είναι διαταγή! Φιλική πάντα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αναφερομαι στον φοβο που μας προκαλει την διστακτικοτητα. Κανεις δεν το θελει αυτο (τον φοβο). Απλα, τελικα το κανουμε αλλιως γιατι στο κατω κατω ειναι αρκετα καλυτερα να εισαι με καποιον παρα να ζεις alone μονο και μονο επειδη φοβασε το "μηπως και..."

Και ερχεται ο κακος ο Αρης..... που λεει οτι ΝΑΙ ειναι θυσια. Γιατι το λεει ομως αυτο? Εχει παιδια? Οχι (απ'όσο ξερει τουλαχιστον λολ). Εχει μεγαλωσει παιδια? Παλι Οχι.

Ζει με τους γονεις του? Ναι...

Να σου πω την αληθεια δεν ειναι με τα μουτρα μεχρι κατω. Αλλα καταλαβαινω οτι (μιας και εχουν ορεξη μεσα τους, φενεται) θα μπορουσαν να εχουν κανει 1 δις πραγματα, που ομως δεν τα εκαναν γιατι ειχαν εμενα (και θα με εχουν για αρκετουτσια χρονια ακομα) και πριν απο εμενα το αδερφο μου.

Τι θυσιασαν? Φιλους (χαθηκε η επαφη μιας και ηρθαν Αθηνα), γονεις (Το ιδιο με πριν)... αντικειμενα (οκ αυτο ειναι το λιγοτερο). Αν δεν ειχαν "εμας να τους ξεζουμιζουμε θα ειχαν παρει ισως μεγαλυτερο σπιτι, ακριβοτερο αυτοκινητο, θα πηγαιναν συχνα ταξιδια (οπως ειπα εχουν ενεργεια μεσα τους) θα ειχαν απο κοντα τους γονεις τους (μιας και που τους βλεπουν στην καλυτερη 2 φορες τον χρονο) και τους φιλους στους (μιας και απ'οτι θυμαμαι ειχαν κοινους φιλους... στην παρεα).

Ι call them θυσιες. You?

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη...ο Δεκέμβρης.

Ενός Δεκέμβρη ... μύριοι έπονται.

Με μια χρονοκαθυστέρηση, εγώ δεν τα αποκαλώ θυσίες. Όταν κάνω παιδι γυρίσω και του πώ, ποσες θυσίες εκανα για να το μεγαλώσσω να με κάψει ζωντανή. Αν η μάνα μου και ο πατέρας μου, μου πούν επίσης πόσες θυσίες έκαναν για να με μεγαλώσουν θα τους πετάξω στη θάλασσα. Είμαι της άποψης οτι αν αγαπάς δεν κάνεις ποτέ θυσίες, βρίσκεις τον τρόπο στερώντας απο τον εαυτό σου ομολογουμένως κάποια πράγματα να βάλεις τον άλλον πρώτα. Και αυτό για μένα δεν είναι θυσία. Είναι βάζω τον άλλον είτε παιδί, είναι είτε άντρας, είτε γιονιός, είτε φίλος, λίγο πάνω απο μένα. Χωρίς γκρίνια, χωρίς "κρατούμενα" χωρίς ανταμοιβές, χωρίς θα τα βρούμε στο τέλος. Αν λειτουργούσα με ένα "τεφτέρι" καρφωμένο στον εγκέφαλο μου δεν θα ήμουν και πολύ καλά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Επεμβαίνω, το ξέρω! Και ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη αν σε προσβάλλω κατά κάποιο τρόπο με αυτά που θα σε ρωτήσω. Αλλά από που βγάζεις το συμπέρασμα ότι οι γονείς σου θεώρησαν "θυσίες" όλα αυτά που αναφέρεις? Τους έχεις ρωτήσει? Αυτά τα ρωτάω όντας καινούριος πατέρας, που θεωρεί ότι τίποτα δεν είναι αρκετό για την κόρη του! Σίγουρα δεν έχω περάσει (ακόμα ίσως) όλους αυτούς τους σκόπελους που πέρασε η οικογένειά μου για να μεγαλώσει εμένα και τον αδερφό μου (...και ήταν πολλοί) αλλά ουδέποτε μου έδωσαν το δικαίωμα να σκεφτώ πως ότι έκαναν δε το έκαναν με την καρδιά τους. Και κάτι επιπλέον μη προσπαθείς να σκεφτείς σαν γονιός πριν γίνεις, ακόμα και αν έχεις νοιώσει την ανάγκη να γίνεις. Πίστεψέ με αλλάζουν πολλά μέσα σου και είναι τόσα πολλά που δε μπορείς να τα συνειδητοποιήσεις παρά μόνο όταν φτάσει η σειρά σου. Για έναν γονέα που αγαπάει το παιδί του δεν υπάρχουν θυσίες.

Από όσα "μετράνε"δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν "δεν μετράνε" όλα.

Να πω πως, οχι δεν μου εχουν δωσει δικαιωματα με "μπηχτες" του τυπου "χαλασα τα καλυτερα χρονια μου για σενα και τετοια συναφη" (αν ελεγαν κατι τετοιο ναι Eve θα τους πεταγα στην Θαλασσα ), ουτε καν εχουν αναφερθει στο θεμα περι νοσταλγιας κλπ κλπ.

Μονος μου εβγαλα αυτο το συμπερασμα... (ξυλο...)

Και δεν εννοω μονο για τους δικους μου γονεις, για τον καθε γονιο ειναι θυσιες.

Απο την στιγμη που σταματας να κανεις πραματα για εσενα, στερησε διαφορα πραγματα για να τα προσφερεις απλοχερα στο παιδι σου θυσια δεν ειναι? Η ΠΡΑΞΗ!

Δεν λεγεται Αγαπη, λεγεται Θυσιες (για μενα). Η Αγαπη απλα σε οδηγει να κανεις αυτες τις θυσιες (/me παιζει με τις λεξεις).

Μπορει ο γονεας να μην το βλεπεις ετσι και ΣΩΣΤΑ ΔΕΝ πρεπει να το βλεπει ετσι. Αλλα αυτο που κανει, για εμενα ετσι λεγεται....

Spoiler: Highlight to view

georker, καλα κανεις και επεμβαινεις, αλιμονο! Επισης να σου ζησει η κορολου σου
Eve, θα καω στα καζανια τις κολασεως, i know

z3et, δεν πειράζει που το βλέπεις έτσι. Πάντα και εγώ έτσι το έβλεπα το θέμα όσο αφορά στους γονείς, έτσι συνεχίζω να το βλέπω . Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς .

Γιώργος Ιωσηφίδης

Kαλημέρα z3et, ελπίζω να ξεκουράστηκες.
Εχουμε διαφορετική αντίληψη και το συγκεκριμένο θέμα, αλλά εμένα πάντα μου άρεσε να μιλάω με ανθρώπους έξυπνους, που σε πολλά θέματα μπορεί να διαφωνώ. Μπορείς να δείς μια άλλη οπτική έτσι, απλά εγώ με τα συναισθήματα δεν θέλω να έχω καμία σχέση με ψυχαναγκασμούς και πρέπει, γιατί με κουράζουν και με κυκλώνουν με ένα τρόπο που δεν θέλω. Ειδικά τις γονικές σχέσεις τις θεωρώ καθοριστικότατες και έχω δεί να διαπράτονται "εγκλήματα" στο όνομα μιας τέτοιας αγάπης. Ελευθερία να είναι να αγαπάς το παιδί σου, τον φίλο σου, την γυναίκα σου, τον άντρα σου, χωρίς μισόκλειστο μάτι στην γωνία και να έχεις στο μυαλό σου το θα τα πούμε μετά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οταν ένα ζευγάρι πάει π.χ σε μια καφετέρια μέχρι να ρημαδοκάτσουνε η κοπέλα δεν χρειάζεται να ασπαστεί και να χαιρετήσει απο τον μπουφετζή μέχρι τον λαχειοπώλη. Δεν είναι sic καθόλου. Δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι με τα μούτρα μέχρι κάτω, αλλά αν μη τι άλλο οφείλεις να σκέφτεσαι και την λανθασμένη ή μη (δεν θα το συζητήσουμε τώρα) κτητικότητα του άντρα.

Επίσης όταν ένας άντρας συνοδεύει μια γυναίκα ότι και να είναι αυτή και αδελφή του, ξαδέλφη του, φίλη του, είναι ανεπίτρεπτο να χαλβαδιάζει ότι γκόμενα περνάει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ακόμα και στο κατούρημα έχουμε στόχους και μπορούμε να είμαστε αθόρυβοι...όταν θέλουμε.

Το μόνο βιολογικό ρολόι που γνωρίζουμε,είναι αυτό που μας ειδοποιεί ότι αρχίζει...το Champions League.

Η εκάστοτε τσατίλα μας δεν οφείλεται σε μια αόριστη ορμονική τσιγκολελέτα, που εκφράζεται με τη δικαιολογία-πασπαρτού «έχω περίοδο».

Είμαστε τόσο απλοί και ειλικρινείς, ώστε να έχει σημαδέψει τη ζωή μας ένα σπάσιμο της μέσης του Νίκου Γκάλη μπροστά στον Τσατσένκο, ένα ψαλιδάκι του Αναστόπουλου στο ενενήντα ή το τελευταίο καλάθι του Μάικλ Τζόρνταν. Δηλαδή, έχουμε ήρωες και δεν έχουμε πρόβλημα να το παραδεxτούμε. Ενώ οι γυναίκες έχουν μόνο ανταγωνίστριες. Και τον κομμωτή τους ως ό,τι πιο κοντινό στην έννοια «ήρωας».

O γάμος δεν είναι η υψηλότερη στιγμή της καριέρας μας. Και -μεταξύ μας- δεν πολυκαταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να συζητάμε επί έξι μήνες (πριν) και έξι (μετά) αυτό το μισάωρο ορθοστασίας δίπλα σε μια ντυμένη μπομπονιέρα (νύφη), ενώ οι υπόλοιποι βρίσκουν πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι τους έχουμε γυρισμένη την πλάτη κι ετοιμάζονται για ριζοπόλεμο
Ποτέ δεν γυρίστηκε ταινία με τίτλο «Oι εντιμότατες φίλες μου». Προφανές για ποιο λόγο.

Όσο υπάρχει ζωή σ'αυτό το πλανήτη, θα υπάρχει πάντα μια Σούλα πρόθυμη ν'αποτελέσει την "εναλλακτική" μας λύση.
Μπορούμε, εκ του ασφαλούς, να υποστηρίζουμε τις θεωρίες περί ισότητας, αφού στο κάτω-κάτω δεν κοστίζει τίποτα. Ενώ κατά βάθος ξέρουμε καλά ότι ο άντρας ήταν αυτός που ανακάλυψε τα προκαταρκτικά στο σεξ και μάλιστα τα ονόμασε «μπύρα».

Oι ποικιλίες νέων μοντέλων, σε αυτοκίνητα και γυναίκες, ανανεώνονται συνεχώς.

Ένα λευκό πουκάμισο με κολλαρισμένο γιακά κι ένα ζευγάρι σοβαρά παπούτσια ήταν, είναι και θα είναι αρκετά.

Δεν χρειάζεται ν' ανησυχούμε αν θα φύγει κάποιος πόντος στο καλσόν. Εκτός αν είμαστε εύζωνες.

Ένας άντρας δεν φοβάται να παραδεχτεί ότι έκανε μαλακία. Αντίθετα, μια γυναίκα θα επικαλεστεί είτε «τον πόλεμο που της γίνεται επειδή ζει σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο» είτε ότι «είχε περίοδο» είτε ακόμα και «τον Κρόνο που περνούσε χτες πάνω από τον Αχλαδόκαμπο» προκειμένου ν' αποδείξει ότι, τελικά, δεν φταίει αυτή.

Ε, ναι λοιπόν! Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε ποτήρι για να πιούμε νερό απ' το μπουκάλι του ψυγείου.

Έχουμε «λόγο τιμής».

Δεν είναι μυστικό ότι αυνανιζόμαστε.

Κατά βάθος, είναι πολύ πιο υγιές ο καλύτερος φίλος μας να λέγεται Αζόρ και να κάνει «γουφ», από το να λέγεται «μονόπετρο» και να κάνει ενάμισι εκατομμύριο. Τουλάχιστον, σ' αυτόν που μας χάρισε τον Αζόρ δεν χρειάζεται να του κάτσουμε

Δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε συνέχεια.

Τα δικά μας κριτήρια συνοψίζονται στην απλή εξίσωση «έχει ωραίο κώλο, άρα γουστάρω». Εκείνες, προκειμένου ν' αποφασίσουν, πρέπει να ξέρουν «πόσα βγάζει», «πόσο επιτυχημένος είναι», «τι αμάξι οδηγεί», «αν έχει πισίνα» και«αν είναι παντρεμένος». Πολλή κούραση...

Όσα «executive», «manager» και «director» και να γράφονται στην carte-visite μας, μπορούμε πάντα να χρησιμοποιούμε τη φράση «τσίμπα ένα αρχίδι», όταν μαζί με μερικούς άλλους σαν εμάς κερδίζουμε κάποιους άλλους,σαν κι εμάς, στο mini-soccer.

Σε τελική ανάλυση, αν δεν μας αρέσει, έχουμε πάντα την επιλογή να κάνουμε εγχείρηση αλλαγής φύλου.

Όταν σφίξουν τα πράγματα, υπάρχει πάντα ένα Άγιο Όρος. Και μόνο που το ξέρουμε, αρκεί.

Γιατί οι γυναίκες βρίσκουν μετά από ένα χωρισμό παρηγοριά μιας φίλης τους ενώ οι άντρες στην αγκαλιά μιας γκόμενας.

Βρίσκουμε δουλειά με την αξία μας και όχι βάζοντας ένα μίνι και βγάζοντας έξω όλη την γύμνια μας.

Το διάβασα εδώ http://souitavip.blogspot.com/2010/01/blog-post_2768.html μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.

Αν η προσπάθεια που καταβάλαμε για να κατανοήσουμε τη γυναικεία ψυχοσύνθεση πήγαινε στη διαστημική έρευνα, τώρα θα πουλάγαμε χοτ-ντογκ στο φεγγάρι.

κοίτα σήμερα που το έχει η μέρα και έκανα ειδική μνεία στην μνήμη μου. Το site απο το οποίο το πήρες καλά θα κάνει να αναρτεί την πηγή της υποτιθέμενης έμπνευσης του. Αυτό το κείμενο ανήκει στον Ανδρέα Ρουμελιώτη απο την καθημερινή του στήλη στην Ελευθεροτυπία. Το είχε γράψει εδώ και περίπου 3 μήνες.

Spoiler: Highlight to view

κλέφτες

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αλλη μια ατάκα της λατρεμένης Ντένης Μαρκορά. "Ποίος είναι ο καλύτερος φίλος του άνδρα? ο σκυλος. Ποίος είναι ο καλύτερος φίλος της γυναίκας? τα διαμάντια. Ποιό είναι λοιπόν το πιο έξυπνο φύλο?"

Spoiler: Highlight to view

και εγώ αζόρ ψηφίζω βεβαίως βεβαίως!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ο λόγος για avatar. Συνήθως οι γυναίκες επιλέγουμε φρου φρου και αρώματα για να μας εκπροσωπήσουν. Ενα λουλουδάκι απο δώ, μια κορδελίτσα απο κεί, ένα ζωάκι παραδίπλα μέσα στην γλύκα και στο τερτίπι. Οι άντρες απο την άλλη έχουν πάρει διδακτορικό στους υπερήρωες και στα όπλα, αν το avatar συνδιάζει και τα δυο ακόμα καλύτερα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"