Cine... tube

Marx brothers - Doctor είναι απλά εκπληκτικοί

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

the money pit. Ευχάριστη κωμωδία. Απο εκείνες που τα κανάλια τις βάζουν συνήθως μεσημέρια Κυριακής και εσύ περνάς πολύ καλά βλέπωντας τες μετά το φαί. Το Τομ Χάνκς μου αρέσει περισσότερο σε κωμικούς ρόλους.

braveheart. Την έχω δεί καμία 10αριά φορές. Ο Μέλ Γκίμπσον έχει αποδειχθεί πως ξέρει να γυρίζει ταινίες ιδιαίτερου περιεχομένου.

life of brian. Aγγλικό χιούμορ, μετά το τσάι και το κακό φαί τους, είναι το τρίτο πράγμα που τους κάνει γνωστούς.

Ο λαβύρινθος του Πάνα. Εξαιρετική ταινία. Αν και το τέλος σε απογοητεύει λίγο, ισοφαρίζεται το αίσθημα του κενού με την δικαίωση πως η κακή "ρίζα" δεν θα συνεχιστεί.

Bαβέλ. Σπονδυλωτή ταινία άρα και δύσκολη να αποτυπωθεί καλά. Τα καταφέρνει όμως με τον καλύτερο τρόπο, κρατώντας τον θεατή σε αγωνία, χωρίς να αδικεί καμία ιστορία, δίνωντας το καλύτερο δυνατό τέλος σε κάθε μία απο αυτές.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ποτέ την Κυριακή. Η Μελίνα Μερκούρη δεν ήταν βέβαια Κατίνα Παξινού αλλά είχε ένα εκτόπισμα ως γυναίκα και ηθοποιός που "γέμιζε" όλη την σκηνή είτε θεατρική είτε κινηματογραφική. Είναι αυτό που πολλοί αποκαλούν λάμψη αν και εγώ αποφεύγω αυτή την λέξη.

streetcar named desire. Ταινία πληγωμένη συναισθηματικά και αδιέξοδη. Ηταν απο τον Τένεσι Γουίλιαμς που η ζωή του ήταν παρόμοια με την ταινία. Ο ρόλος της Βίβιαν Λι ήταν γραμμένος πάνω στην προβληματική αδελφή του συγγραφέα ονόματι Λόρα.

Για ποίον χτυπά η καμπάνα. Είπα Κατίνα Παξινού και να το πρώτο και μάλλον μοναδικό μας όσκαρ υποκριτικής.

To παιχνίδι των λυγμών. Σε βάζει να σκεφτείς τις έννοιες "φυσιολογικός" έρωτας, προκατάληψη, ρόλους, κοινωνία. Μου αρέσουν αυτές οι ταινίες που σου δίνουν και μια άλλη οπτική.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Δείπνο ηλιθίων. Καταπληκτική. Αν και δεν μου αρέσουν οι γαλλικές ταινίες εδώ οι γάλλοι ζωγράφισαν. Μια παρέα αντρών το έχει σαν χόμπι ο καθένας να βρίσκει έναν βλάκα, να τον καλεί σε γεύμα και οι "εξυπνοι" να γελάνε εις βάρος του. Το θέμα είναι πως, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.

Κόκκινος δράκος. To πρίν της σιωπής των αμνών αποδείχθηκε πολύ καλύτερο απο την παρωδία του hannibal. Καλό θρίλερ που πλαισιωνόταν απο ένα υπέροχο κάστ.

zodiac. Moυ άρεσε, αν και υπήρχαν στιγμές που κυλούσε αργά και βασανιστικά. Οι serial killers είναι αγαπημένο θέμα των στούντιο και των σκηνοθετών (και δικό μου) αλλά μέχρι στιγμής η μεταφορά στον κινηματογράφο είναι εξαιρετικά δύσκολη.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Η δε γυνή ινα φοβήται τον άνδρα. Τον Γιώργο Κωνσταντίνου τον θεωρούσα πάντα τον Πίτερ Σέλλερς της Ελλάδας. Η ταινία είναι πλέον κλασσική λόγω της ημέρας, της ζέστης, τα λόγια του παπά.

Μανταλένα. Η Βιουγιουκλάκη μου άρεσε μόνο σε 3-4 ταινίες, δεν άνηκε ποτέ στις αγαπημένες μου αλλά της αναγνωρίζω, πως στο είδος της ενζενί και στο σκέρτσο δεν την νικούσε καμία.

Δεσποινίς διευθυντής Μόνο με την παρακάτω ατάκα μπήκε στο κλάμπ των αιώνιων αγαπημένων.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Το ποντίκι που βρυχάται. Εξαιρετική κωμωδία με έναν ακόμα καλύτερο Πίτερ Σέλερς. Σημείωση: ο Πίτερ Σέλερς παίζει και τον ρόλο της βασίλισσας! Νομίζω πως στους διπλούς ρόλους ήταν άπιαστος.

Dr Strangelove Αλλος ένας Πίτερ Σέλλερς σε ένα τριπλό ρόλο στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου Αμερικής-Ρωσίας. Αν και δεν μου αρέσει ο Κιούμπρικ αναγνωρίζω το μέγεθος του.

Big Fish Ο Τιμ Μπάρτον κάνει πιο σκοτεινά παραμύθια, εδώ απέδειξε πως μπορει να κάνει ότι γουστάρει, χρησιμοποιώντας χρώματα που δεν είχε βάλει ποτέ σε ταινίες του.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Το χορτο του θεού. Καταπληκτική. Και αυτή είναι η αγαπημένη μου σκηνή. Οι δύο κυριούλες έχουν μαστουρώσει απο φύλλα κάνναβης που βάλανε στο τσάι τους. Χωρίς να ξέρουνε περι τίνος πρόκειται.

raging bull. Eνας Ρομπερτ ντε νίρο στα καλύτερα του, όταν "δίδασκε" υποκριτική γιατί τώρα δεν παίζει βαριέται στο πανί.

Μαθήματα αμερικάνικης ιστορίας. Αλλος ένας ηθοποιός ο Εντουαρτ Νόρτον που κάνει ότι θέλει με το πρόσωπο του υποκριτικά. Η φωνή του είναι λίγο σπαστική αλλά με τόσο ταλέντο συγχωρείται. Είχα νευριάσει όταν δεν είχε πάρει το όσκαρ.

natural born killers. Ο Ολιβερ Στόουν έχει χρόνια να κάνει καλή ταινία. Νομίζω αυτή ήταν η τελευταία. Εξαιρετικό σάουντρακ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ιπτάμενα στιλέτα. Απο τα ωραιότερα πρωταγωνιστικά ζεύγη στον κινηματογράφο. Και μετά σου λέει ο άλλος Τζούλια Ρόμπερτς Ρίτσαρντ Γκίρ. Τρίχες.

Και μια και την θυμήθηκα, η μόνη ταινία που μου άρεσε με αυτήν πρωταγωνίστρια ήταν το Νότινιγκ Χίλ, αλλά κυρίως του ιδιόρυθμου φίλου του Χιού Γκράντ, Σπάικ. (Ρις Ιφανς)

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πράσινες τηγανιτές ντομάτες. Ανθρώπινες σχέσεις με πολύ όμορφο τρόπο δοσμένες στο κοινό.

Σχέσεις στοργής. Ταινία που όλοι κλαίνε. Με μία εκπληκτική Σίρλει Μακ Λέιν και έναν όπως πάντα άψογο Τζάκ Νίκολσον.

O καλύτερος Τζόκερ. Αλλά ότι και να παίζει του δίνει μια πινελιά που μόνο ο Τζάκ Νίκολσον μπορεί να κάνει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Απλά και μόνο να προσθέσω
Τελευταίος πειρασμός
Απέραντο γαλάζιο
Ο θρύλος του 1900 (!!!!)
Δε βλέπω τίποτα δεν ακούω τίποτα. Όσες φορές και να το δακρύζω… από το γέλιο.

-λουι, βγες απο κει, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο. -σας είπα να πατε να γ!μ!θ!τε. (!!!!!!!)

Psycho. Η ταινία αυτή αποτέλεσε για μένα το εναρκτήριο λάκτισμα για την "ενασχόληση" μου με τους δολοφόνους κατά συρροή και τους psycho γενικά. Είναι κλασσική ταινία πλέον και κλασσικός φόβος.

Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού. Eδώ εκτίμησα τον Τζίμ Κάρει γιατί απέδειξε πως μπορεί να παίξει και χωρίς να κάνει μούτες. Η Κέιτ Γουίνσλετ είναι αγαπημένη μου έτσι και αλλιώς.

Πόλοκ. Μονο για τον Εντ Χάρις. Ενας πολύ μεγάλος ηθοποιός σε άλλη μια ερμηνεία. Ακόμα δεν έχει πάρει όσκαρ. Πουλημένοι!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εκπληκτικοί, όντως

Modern Times (Charlie Chaplin)

Γιώργος Ιωσηφίδης

Ο Μισισιπής καίγεται. Σπουδαία πολιτική ταινία, ενώ οι πολιτικές ταινίες κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν βαρετές και δεν προτιμώνται απο το κοινό, αυτή η ταινία απέδειξε τα ακριβώς αντίθετα. Είναι ο μεγάλος σκηνοθέτης.

Η δίκη της Νυρεμβέργης. Και πολιτική και δικαστική. Ακόμα χειρότερα απο την προηγούμενη. Η δίκη 4 Γερμανών δικαστικών του τρίτου Ράιχ. Μεγάλη ταινία και ακόμα μεγαλύτερες ερμηνείες. Στον ρόλο του δικαστή ο Σπένσερ Τρέισι. Νομίζω πήρε και όσκαρ για αυτό τον ρόλο.

Και μια που ανέφερα τον Σπένσερ Τρέισι, εδώ σε μία κλασσική ταινία με την σύντροφο του για πολλά χρόνια στη ζωή, Κάθριν Χέμπορν. Μάντεψε ποιός θα ρθει για δείπνο. Η λευκή κόρη του ζευγαριού, φέρνει για δείπνο τον μαύρο φίλο της. Εκπληξη!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

... O ταλαντούχος κύριος Ρίπλει. Εδώ σταρ ήταν ο Μάτ Ντέιμον, αλλά του βγήκε απο την γωνία, ο πολύ καλός Τζουντ Λο και έσκισε. Είναι όμορφος (εμένα δεν μου αρέσει) και πολύ καλός ηθοποιός. Σπάνιο. Επίσης έχει ένα χάρισμα που δεν έχει σχέση με την ομορφιά. Εχει ακτινοβολία, ξεχωρίζει απο τους υπόλοιπους που παίζει μαζί τους και κοιτάς τον Τζούντ Λο. Πολύ καλός ήταν επίσης και στον δρόμο της απώλειας.

duplex. Αγαπημένη ανάλαφρη κωμωδία. Ο Μπεν Στίλερ μου αρέσει ως κωμικός και με την Ντρού Μπάριμορ εδώ ήταν απολαυστικοί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Allonsanfan (Alora Vero )

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Παμε...

Contact του Carl Sagan. Τι αλλο να πουμε? Καθηλωτικη, πλουσια σε συναισθηματα... (H ποιοτητα και η ρεαλιστικοτητα των γραφικων ειναι το κατι αλλο... για ταινια του 1997!). Απο τα αγαπημενα μου Sci-Fi.

One Flew Over the Cuckoo's Nest O Ινδιανος Ruled

Things We Lost In the Fire. Μια γυναικα που δεν εχει συνειδητοποιησει τον θανατο του αντρα της, ενας ανδρας που δεν εχει συνειδητοποιησει οτι εχει ακομα ελπιδα για τη ζωη...
Benicio Del Toro ftw

Μεγάλη ταινία, απο τις λίγες που όλοι είναι καταπληκτητικοί, αν και το τέλος δεν είναι το καλύτερο ο ινδιάνος, ένας ρόλος αμίλητος κατάφερε να τα "πεί" όλα. Πολύ αγαπημένη ταινία.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ταινιες που ειδα προσφατα και μ'αρεσαν,

Fantastic Mr.Fox, πολυ... πολυ γελιο

True Romance, Του Ταραντίνο, φυσικα, καλη ταινια και γενικα μ'αρεσε η πλοκη της...

Φυσικά και θα την δώ. z3et έχει βγεί σε dvd?

To true romance ήταν απο τις καλές του, τα τελευταία χρόνια τον πήρε η κάτω βόλτα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ναι έχει βγει. Βέβαια δεν ξέρω αν έχει έρθει Ελλάδα. . .

The cell με την Τζένιφερ Λόπεζ ως ομορφότερη Κλαρίς σε μια άλλη σιωπή των αμνών επιχειρώντας να μπει στο μυαλό (κυριολεκτικά) ενός δολοφόνου για να σώσει την όμηρο του απο βέβαιο θάνατο. Ο παράτολμος σκηνοθέτης παίζει με αρχέτυπα και persones και παραδόξως τα καταφέρνει. Ακρως βιντεοκλιπίστικο, με πολλά χρώματα, προσπάθησε να δώσει κάτι άλλο στον χώρο των ταινιών με δολοφόνους κατά συρροή. Σχεδόν κάλτ. Και τα κατάφερε. Ενας Βίνσεντ Ντ'ονόφριο πολύ καλός. Αλλά αυτός πάντα καλός είναι. Κρίμα που έχει χαθεί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Εμένα μου έχει μείνει η αρχή της ταινίας Paris,Texas του Wenders. Υπέροχο τοπίο, μουσική που αρμόζει στη σκηνή και ο πρωταγωνιστής φατσάρα...

Να βάλω και μια κορδέλα στην συλλογή. Λευκή. Πρέπει να είσαι πολύ μάγκας για να κάνεις μια ταινία που τα σοβαρότερα θέματα κινούνται υπόγεια, να μην την κάνεις βαρετή, αλλά σωστά αργή, οι χρόνοι της να είναι μετρημένοι μέχρι το ελάχιστο και να τα θίγεις με τέτοιο τρόπο που το συναίσθημα σου να σε οδηγεί και όχι η όραση.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πραγματικά πολύ καλή ταινία η λευκή κορδέλα!!

@ gemini αν σου άρεσε η λευκή κορδέλα και δεν έχεις δει το funny games του ιδίου, πρέπει να το δείς. Προτείνω την ταινία του 97 και όχι αυτή του 2007, αν και αυτή είναι επίσης υπέροχη, η πρώτη έχει αυτό το κάτι, το διαφορετικό.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Eve σ' ευχαριστώ! Θα ψάξω να την βρω και θα σου πω!

Γενικότερα έχω βαρεθεί τις αμερικανιές και τις υποτιθέμενες κωμωδίες ελληνικές και ξένες που παίζουν οι πολυκινηματογράφοι!!

Αν και μου αρέσουν και οι αμερικανιές και οι βλακείες πρέπει να βλέπουμε και διαφορετικές ταινίες για να μην κολλάει ο εγκέφαλος σε ένα μόνο είδος. Είναι δύσκολη ταινία ως προς τα συναισθήματα που σου δημιουργεί, σε κρατάει στην τσίτα απο την αρχή μέχρι το τέλος και είναι θρίλερ με την πραγματική έννοια της λέξεως, ούτε βαρέλια αίματος πετάγονται στους τοίχους, ούτε τίποτα τέτοιο. Μεγάλη ταινία.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Το ημερολόγια της Μπρίτζετ Τζόουνς. Εκτός απο το οτι μου αρέσει η Ζελβέγκερ, εκτός του οτι απο αμερικάνα τεξανή κατάφερε εξωφρενικά καλά την αγγλικη προφορά, μου αρέσει πολύ ως ηθοποιός ο Κολιν Φίρθ και ο χαρακτήρας του στην ταινία με είχε ενθουσιάσει! Είναι απο τις ταινίες που τις βλέπω πολύ ευχάριστα και 5 και 6 φορές.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Eίχα εκνευριστεί όταν δεν είχε πάρει όσκαρ ο Ρόμπιν Γουίλιαμς στον κυκλο των χαμένων ποιητών και το πήρε στο καλούτσικο, ο ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ. Νομίζω πως ο κύκλος των χαμένων ποιητών είναι μια ταινία που σηματοδότησε μια εποχή. Αν και πραγματικός πρωταγωνιστής ήταν ο Ιθαν Χοκ, το σενάριο σε μπέρδευε λίγο, αλλά σε δικαίωνε με ένα πρωταγωνιστή που ανεβαίνει πάνω στο θρανίο του, καλωσορίζοντας τον εαυτό του στην ενιλικίωση και στην υπερηφάνεια. Καταπληκτική σκηνή, απο τις πιο δυνατές και απελευθερωτικές.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

The Truman Show. Η ζωή ενός ανθρώπου κάτω απο το μάτι του "μεγάλου αδελφού" να γίνεται θέαμα εν αγνοία του σε μάτια εκατομμυρίων. Μέχρι που καταλαβαίνει την απάτη και αποφασίζει να σπάσει τα δεσμά του. Προτότυπο σενάριο με μια εξαιρετική Λόρα Λίνει και έναν επίσης καταπληκτικό Εντ Χάρις.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"