Φυσικά και μοιραζόμαστε τις λύπες δεν γίνεται αλλιώς, αλλά πιστεύω πως στην μεγάλη χαρά φαίνονται τα πραγματικά συναισθήματα του άλλου, όπως π.χ είναι 2 φίλοι και ο ένας περνάει ιατρική στην Αθήνα με το μεγαλύτερο βαθμό στην ιστορία των πανελλάδικών και ο άλλος όχι, και έρχεται η στιγμή των αποτελεσμάτων και ο ένας πάει τρέχοντας να πει στον άλλον την μεγάλη του χαρά και η χαρά που περιμένει να δει απο τον φίλο του είναι κάτι άλλο σχεδόν "χαρά". Οι λύπες πολλές φορές βρίσκουν για μένα έδαφος για να αναπτυχθεί ένα συναίσθημα του τύπου, πάω να του συμπαρασταθώ γιατί στο βάθος βάθος χαίρομαι για το κακό που τον βρήκε. Τροφοδοτεί αυτό το ύπουλο πράσινο τέρας της ζήλειας. Και για μένα αν ζηλεύεις τον φίλο σου δεν τον αγαπάς.
Τελευταία τροποποίηση από eve — Κυρ, 27/06/2010 - 17:49.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Άλλο φίλος, άλλο γνωστός, άλλο "κάνω παρέα", άλλο συνάδελφος...
Ο φίλος, μπορεί να σημαίνει περισσότερα και από αδερφός που λένε.
Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να υπάρξει τέτοιος δεσμός, και όταν συνειδητοποιήσεις, ότι υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος στη ζωή σου, ένας τέτοιος δεσμός, πρέπει να τον διαφυλάξεις, γιατί είναι πολύτιμος.
Ο φίλος, είναι δίπλα σου παντού, εφόσον το θελήσεις, στις χαρές και στις λύπες. Επίσης, μπορεί και να απουσιάζει από τις χαρές ή και τις λύπες, επειδή το επέλεξες, αλλά ο πραγματικός φίλος δεν θα σου θυμώσει.
Πάντα χαίρεται όταν σε βλέπει.
Αυτος που θα το κανει αυτο οταν δεν εισαι καλα το καταλαβαινεις και δεν το πας παραπερα οποτε no moar friendship. Στην χαρα (και το εχω βιωσει) μπορει να σου πει 3δις μπραβο αλλα μετα να μαθεις οτι σε κοντευε να σε φτασει στο κεντρο της γης αποτο θαψιμο.
Είμαι απο τους ανθρώπους που πιστεύουν πως οι φίλοι φαίνονται στις χαρές και όχι στις λύπες, η λύπη προσελκύει και άλλου "είδους" συναισθήματα και με κάνουν λίγο καχύποπτη, η χαρά όμως είναι χαρά.
Την ίδια άποψη έχουμε στο θέμα φιλιας eve, nice . Είναι δύσκολο να χαρείς στην χαρά του αλλου, εκεί πέφτουν η μάσκες δεν μπορείς να κρυφτείς
Απο την μία όταν συμβαίνει αυτό, κατακεραυνώνεσαι, αλλά όταν περνάς απο τον "κεραυνό", λυτρώνεσαι για το ποιος πραγματικά ήταν αυτός που θεωρούσες φίλος. Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο απλά πραγματικότητα.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Αν κάποιος έχει ταλέντο ο,τι και να κάνει θα φανεί. Χάζευα αυτή την εκπομπή στην Ετ3 με τον ζωγράφο με τα φουντωτά μαλλιά που ζωγραφίζει συνήθως τοπία και όλα μα όλα τα παρουσιάζει πολύ απλά, απλούστατα. Αν πάρω εγώ ένα καβαλέτο και νερομπογιές θα κάνω μια σαχλαμπούρδα, δεν πάει να μου δείχνει ο ίδιος ο Βαν Γκόγκ το δικό μου μια μπουρδίτσα θα βγεί.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Καφρέφτη, καφρεφτάκι μου ποιά είναι η πιο όμορφη εγώ ή η άλλη?
Ο καθρέφτης μας λέει πάντα την αλήθεια εμείς κάνουμε πως δεν τον ακούμε, κρίνοντας ποιά είναι η ομορφότερη απο το πόσα καλλυντικά στοιβάζονται στα ντουλαπάκια του μπάνιου. Μερικές φορές νομίζω πως οι γυναίκες ψωνίζουν καλλυντικά μόνο και μόνο για να τα δεί η άλλη και να πει ουαουυυ κοίτα πόσα έχει! Ειχα πάει σήμερα στο φαρμακείο να πάρω στοματικό διάλλυμα και χάζευα τα καλλυντικά (by the way μου αρέσουν τα φαρμακεία) και παρατηρούσα κρέμα σώματος after sun με άρωμα μαστίχα, άλλο after sun με γκλίτερ ειδική κρέμα για τις πατούσες (σκασμένες φτέρνες) ειδικό ματζαφλαράκι για να μακραίνουν οι βλεφαρίδες, και χίλια μίρια όσα, όλα ειδικά. Η καλύτερη κρέμα για μετά την θάλασσα είναι η αθάνατη bepanthol αν πάθεις έγκαυμα (είσαι μαλάκας) το καλύτερο είναι το γιαούρτι, η καλύτερη κρέμα για πολύ ξηρές περιοχές και σκληρές είναι η nivea η κλασική η μπλέ, αυτή που όλοι έχουμε σπίτι μας και η βαζελίνη. Για να χειριστείς την ομορφαδα σου το κάνεις με 5 βασικά πράγματα που κάνουν άριστη δουλειά (έχω πάρει όλα τα άχρηστα ανά περιόδους) και φυσικά τα κατάλληλα προιόντα. Κοινώς με 10 βαφτικά, και 5 κρέμες βάζω και της μάπας μέσα καθάρισες. Αλλά οι γυναίκες είμαστε πολύ ματαιόδοξες για να αρκεστούμε σε λίγα, άλλωστε πως θα κάνουμε το κομμάτι μας?
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Γλουπ ξεροκατάπια! είπαμε να μην είμαστε και μπεεε αλλά σαπούνι και νερό μου κάθεται πολύ λίγο!
Spoiler: Highlight to view
δεν το ήξερα, δηλαδή αν έχει καεί όλη η πλάτη θα χαλάσεις 5 μασούρια οδοντόκρεμα? άσε που μετά όπου ακουμπήσεις θα γίνεσαι ψηφιδωτό, όλο και κάτι θα κολλά πάνω σου, το καλό είναι πως θα έχει καθαρή αναπνοή.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Διακοπές με παρέα. Απο 4άδα και πάνω. Οταν πας αζευγάρωτος με πολλά άτομα πάλι θα τσουρομαδηθείς αλλά το καταπίνεις, οταν πας με άλλο ζευγάρι είναι κίνδυνος θάνατος και πρέπει να κάνεις κολλητή παρέα και να ξέρεις τα χνώτα του άλλου για να μην στραβώσεις. Είμαι ιδιαίτερα ανεξάρτητος άνθρωπος, που σημαίνει πως μπορώ να κάνω πολλά πράγματα μόνη μου, χωρίς να απαιτώ απο τον άλλον να έρθει παρέα μου, μπορεί να βαριέται, μπορεί να μην γουστάρει, μπορεί οτιδήποτε, αυτό σημαίνει πως δέχομαι οποιαδήποτε εξήγηση φτάνει να μου την εκφράσεις, ξέρεις βρε Εύη δεν γουστάρω για αυτό και για αυτόν τον λόγο, να δούμε αν πρέπει να συμπλέυσω εγώ για να μην χαλάσω το κέφι ή εσύ. Αυτό που μου την δίνει είναι τα κατεβασμένα μούτρα. Αντε στο καλό τότε και περνά ο καθένας μας καλύτερα όπως γουστάρει. Μη χαλιόμαστε και άδικα καλοκαιριάτικα.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Και ήρθε η ώρα να ακούσει απο κοντά τα σχολιανά του. Αργησε λίγο, αλλά ευτυχώς τα ακούει, μπορεί να είμαστε λαός με πολύ κοντή μνήμη, αλλά για αυτήν την γιούχα πολύ χαίρομαι. Οτιδήποτε ζαβό, μη κατάλληλο, κακό το ξερνάει η φύση, ο κόσμος, η κοινωνία για να αποσυρθεί μέχρι το τέλος της θητείας του ολοκληρωμένης ή μη στα άδυτα του Συντάγματος περικυκλωμένος απο ένστολους, να νομίζει πως κυβερνά, αλλά στην πραγματικότητα να φοβάται να βγεί έξω και να περπατήσει όπως έκανε παλιά χωρίς μπάτσους, πεζός στην Βαλαωρίτου και στην Ακαδημίας με τον φόβο μιας ροχάλας. bye, bye Γιωργάκι.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Ανευ περιεχομένου.
Ξεφυλλίζω ένα περιοδικό και υπάρχει άρθρο γιατί χώρισαν ο Μαρακάκης (αυτός ο αχώνευτος δικηγόρος) με την Ελενα Ράπτη. (την βουλευτή της Ν.Δ) Τα περιοδικά έτσι όπως έχουν καταντήσει δεν γράφουν ούτε πια ειδήσεις, ούτε αλήθειες, ούτε λόγους για το οτιδήποτε, κάνουν δημόσιες σχέσεις, γλύφωντας απο δω και απο κει, όπου μπορέσουν. Ο.κ δεν είπα να ξεκατινάζεσαι ιλουστρασιόν γιατί χώρισες με την κάθε αγαπούλα, αλλά γιατί επιλέγουν περιοδικά να αφιερώνουν χώρο, στο να λένε αρλούμπες και αστείρευτες γενικότητες είναι ένα ερώτημα. Δεν θέλω να μάθω και δεν με ενδιαφέρει ο κάθε Μαρακάκης με την κάθε Ράπτη.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Κάτι άλλο?
Ειχα μια συζήτηση χθες και καταλήξαμε πως γενικά οι άνθρωποι μια ζωή πασχίζουν να αποδείξουν στους άλλους κυρίως και μετά στον εαυτό τους, πως είναι κάτι άλλο απο αυτό που πραγματικά είναι. Δεν μπορώ να εντοπίσω απόλυτα απο που πηγάζει όλο αυτό το κατασκεύασμα, αλλά η έλλειψη εμπιστοσύνης νομίζω πως είναι καθοριστική. Ενα παράδειγμα μάλιστα το έχω πολύ ζωντανό, καθώς η επίδειξη χλιδής και παράλογου πλουτισμού για τα μέχρι τότε δεδομένα έμοιαζε εντελώς διαστρευλωμένη. Και επειδή τέτοια οικοδομήματα συνήθως, αργά ή γρήγορα καταρρέουν (και το συγκεκριμένο που αναφέρω όχι απλά κατέρρευσε, αλλά σχεδόν καταστράφηκε)αυτό που άφησε πίσω του ήταν άλλη μια εικόνα παραπλάνησης. Εμείς ποτέ δεν φταίμε, φταίει ο κακός μας ο καιρός, το ριζικό, η στιγμή, οι συνθήκες. Εμείς μένουμε οχυρωμένοι πίσω απο έναν εαυτό. Τον χειρότερο μας.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Ναι ο.κ όλοι καλύπτουμε αυτά τα οποία θεωρούμε οτι μας θίγουν (μέχρι ένα λογικό όριο βέβαια) αλλά να παρουσιάζεις εντελώς διαφορετική εικόνα για κάποια πράγματα απ'οτι είναι στα αλήθεια, τότε είναι παραμορφωτικός καθρέφτης.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Ολοι οι εργάτες πλέον στην Ελλάδα είναι αλλοδαποί. Οι Ελληνες είναι όλοι τους αφεντικά. Παίρνω τηλέφωνο χθες για να έρθει υδραυλικός σπίτι, εμφανίζεται ένα αμούστακο, το πολύ 18, μάλλον Ρουμάνος, γρήγορος, αποτελεσματικός, συμπαθέστατος, στην ώρα του (γιατί με υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους περιμένεις ένα τρίμηνο το λιγότερο) έκανε την δουλειά του ως κύριος και έφυγε. Το ίδιο παρατηρώ και στις οικοδομές, ο εργολάβος είναι ελληνάρας, με κοιλιά, παρκαρισμένη μπέμπα (bmw) 4 κινητά και 10 άτομα στις σκαλωσιές φυσικά αλλοδαπούς. Ναι είναι φθηνότεροι, ναι δεν τους καίει η ασφάλιση μιας και δεν ξέρουνε πόσο θα κάτσουν στην Ελλάδα, αλλά μαράζι το έχω να δώ έναν πιτσιρικά να βοηθάει τον πατέρα/θείο/μπάρμπα του σε τέτοιες δουλειές. Αλλά τι λέω συνήθως οι γιοί όλων αυτών των επαγγελμάτων δουλεύουν μπάρμαν ή σερβιτόροι σε καφετέριες, γιατί το πιλοφόρι και το μυστρί είναι μπας-κλας. Αυτά θα μας φάνε. Δυστυχώς. Αντε πουλακι μου δούλεψε μέχρι να γίνουν τα τρυφιλά σου χεράκια αντρικά και σφίξουν τα μπρατσάκια γιατί δεν σε βλέπω καλά.
Τελευταία τροποποίηση από eve — Σαβ, 24/07/2010 - 09:46.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Οι σχέσεις φαίνονται απο τα κιλά τους.
Σε σταθερές σχέσεις, οι σχέσεις σου με την ζυγαριά είναι ανοδικές πάντα. Οταν είσαι στην αρχή μέσα στα μέλια όλο έξω για ποτό πας, τσιμπάτε κάτι πριν, κατά την διάρκεια και μετά, την αφήνεις σπίτι της και το επόμενο βράδυ ξαναβγαίνετε για ποτό. Αν το ζευγάρι μενει μαζί βγαίνει μόνο για μασαμπούκα, εφοδιάζεται ως κατοχικός απο το σούπερ μάρκετ για να έχει γαριδοσοκολατάκιαπαγωτίνια μπροστά στην τηλεόραση και για ποτό βγαίνει μόνο χωριστά μια φορά το τρίχρονο. Τους ξηρούς καρπούς τους ανακαλύπτεις μετά απο ένα τρίχρονο σχέσης και πάντα τα μπολάκια με τις χιλιάδες θερμίδες είναι πρόθυμα να σου ζεστάνουν τις κρύες πατούσες τα χειμωνιάτικα βράδια, γιατί ο καλός σου κάθε φορά που τολμάς να ζεστάνεις τα πόδια σου πάνω του (οι γυναικες το κάνουμε αυτό ) σε καντηλιάζει μέσα απο δόντια (sic) ενώ πριν έβρισκε δροσιστικές τις πατουσίτσες σου τώρα τις θεωρεί χοντρές και παγάκια.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Ο κύκλος είναι το πιο ολοκληρωμένο σχήμα και τελικά το αλάνθαστο.
Μια ζωή διαγράφουμε κύκλους, μερικές φορές μοιάζει σαν να κυνηγάμε την ουρά μας μέχρι την τελική καταστάλαξη μας. Εχω παρατηρήσει είτε απο διαβάσματα μου, είτε απο παρατηρήσεις μου, πως μερικοί άνθρωποι (κυριώς πλούσιοι έως πάμπλουτοι) μετά απο μια πορεία μέσα στο πολύ χρήμα και στην πολύ χλιδή, αναζητούν μια πολύ απλή ζωή, ίσως λίγο αποτραβηγμένη απο τα πολλά μεγαλεία του παρελθόντος. Συνήθως θέλουν ένα σπίτι, όσο πιο απλό γίνεται (δεν μιλώ για καλύβα) με μεγάλη αυλή και μέσα στην αυλή να μπορούν να καλλιεργούν διάφορα, να πηγαίνουν για ψάρεμα, να κάνουν το δικό τους κρασί, γενικά να ασχολούνται με "αγροτικές" χειρονακτικές εργασίες και να ενδιαφέρονται με οτιδήποτε άλλο, απο το στοιχείο του πλουτισμού τους που συνήθως το έχουν αναλάβει άλλοι. Δεν ξέρω αν αυτή η στάση είναι μια πραγματική καταστάλαξη στα ουσιώδη εν τέλει, ή κάτι άλλο, αλλά η ασφάλεια του χρήματος μοιάζει μερικές φορές σε μερικούς ανθρώπους να τους αφορά ως θυρίδα στην τράπεζα. Τελικά για μερικούς ανθρώπους η ευτυχία είναι να βλέπεις τις ντομάτες σου να μεγαλώνουν και έναν ωκεανό στο πόδια σου.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Ειχα χθες την τηλεόραση να παίζει μόνη της στο mtv, ρίχνω καποια στιγμή ένα βλέφαρο γιατί το τραγούδι που άκουγα ήταν φρικτό. Μια τραγουδίστρια με ένα υπέροχο κορμί να χαργιεντίζεται με κοντό φουστάκι? μπουστάκι? κάτι που άφηνε σε κοινή θέα όλο το δημιούργημα του γυμναστηρίου. Τα τελευταία χρόνια η κακή ποπ μουσική βγάζει όλο και λιγότερο ντυμένες τις τραγουδιάρες του, να δημιουργούν εντυπώσεις του κώλου (κυριολεκτικά) με κάκιστο στίχο, μουσική και μια όμορφη να μορφάζει την σεξοβόμβα. Τα προσεγμένα τραγούδια ποτέ δεν χρημιμοποιούν φθηνά ελαφρώς ντυμένα κολπάκια, για να προμοτάρουν το προιόν τους, αντίθετα ότι πιο πρόχειρο (μουσικά) κυκλοφορεί με τα νεγκλιζέ του, γιατί τελικά αυτό πουλάει, εσώρουχα συνοδεία τραγουδίστριας ως μοντέλα σε περιοδικά για έφηβες. Το τραγούδι απλά συνοδεύει την μπούκλα.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Cannibalism.
Και γονεικές σχέσεις. Μερικές φορές και μετά απο ένα σημερινό περιστατικό που μου αφηγήθηκαν, καταλήγω σε αυτό το ανθρωποφαγικό συμπέρασμα. Οι δύσκολες σχέσεις αρχικά οι οικογενειακές, αργότερα όλες οι υπόλοιπες καταλήγουν σε τρελό "φαγοπότι". Τα πληγωμένα παιδιά, όχι για αστεία πράγματα, αναπτύσουν έναν μηχανισμό άκρως εκδικητικό και πέρα για πέρα τραυματικό. Δεν θέλω να μπω σε διαδικασίας ποιός φταίει περισσότερο, αλλά στις σχέσεις που μας έχουν πληγώσει πολύ, δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε, αλλά συνεχίζουμε να χτυπάμε (πολύ) αυτό που μας έχει δημιουργήσει την πηγή όλων μας των προβλημάτων. Αν το αποτέλεσμα ήταν απελευθερωτικό θα έλεγα παει στο διάολο, αλλά αυτή η σαρκοφαγία μου προκαλεί ερωτηματικά και συγχύσεις.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Να δείς πως θα καταντήσουν οι πάγοι να έχουν τόσες "αναγνώσεις" όσες και ο καφές. Για φέτος ο καφές κάνει καλό, για πέρσι όχι, για του χρόνου, όποιος πίνει 2 κούπες θα ζει μέχρι τα 150, του αντίχρονου όποιος πίνει δυομιση κούπες θα πεθαίνει στα 60.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Τον τελευταίο καιρό ξαναπήγα σχολείο. Βλέπω και παρατηρώ και βέβαια μαθαίνω πράγματα και θάματα που πάντα υπήρχαν γύρω μου, αλλά δεν τα έβλεπα.
Άνθρωπος της γαστρονομίας είμαι, του μαγειρέματος. Πάντα νόμιζα ότι το φαγητό προετοιμάζεται για να προσφέρει μια από τις ανθρώπινες ηδονές. Μήπως έκανα λάθος; Ή πιο απλά, μήπως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στο φαγητό που ξεπερνούν την ηδονή; Ναι, φυσικά. Απλώς αυτό το βάλαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και το ξεχάσαμε.
Το φαγητό κυρίως και απολύτως είναι ζωή.
Η θρέψη, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου:
- αυτό είναι θρεπτικό
- αυτό είναι δυσκοίλιο
- αυτό είναι ευστόμαχο
Μια εκδήλωση αγάπης του καθημερινού ανθρώπου, άντρα, γυναίκας, παιδιού ή γέρου εκδηλώνεται προσφέροντας τροφή στον άλλον. Η μάνα προτείνει το φουσκωμένο από γάλα στήθος της στο μωρό της, η πάπια ταΐζει το παπάκι στο στόμα, η λέαινα καθοδηγεί το λεονταράκι να βρει και να μασήσει μόνο του την τροφή, η μάνα πελεκάνος αν δεν βρει τροφή να θρέψει τα μικρά της κατασπαράζει μόνη της τα σπλάχνα της για να ταΐσει τα μικρά της με τη σάρκα της και το αίμα της.
Αυτό είναι η θρέψη, ανώτερη από τη γαστρονομία. Οι μανάδες θρέφουν τα παιδιά τους, τους δίνουν ζωή ή ακόμα καλύτερα δύναμη για ζωή. Γι’ αυτό όλοι εμείς γιοί και κόρες αγαπάμε τις μανάδες μας γιατί μας έθρεψαν. Κι όμως εγώ τον πήρα τον δρόμο της γαστρονομίας. Φαφλατάδικος δρόμος, φιγουρατζίδικος, με φωνές και τυμπανοκρουσίες, αλλά ότι κι αν πεις εύκολος δρόμος.
Δύο εξτραβαγκάντσες, ένα εξωτικό μπαχαρικό, λίγος αφρός και οι γαστρονόμοι έμειναν εκστασιασμένοι και ατενίζοντας στο υπερπέραν καταμετρούν την υφή του μπαρμπουνιού, το άρωμα της κολοκύθας, τη γεύση του αγγουριού.
Έλεος, άνθρωποί μου, η μαγκιά του μάγειρα είναι να φτιάξει τρεις μπουκίτσες φαγητό για ένα πονεμένο σώμα και την ψυχή που κρύβει μέσα του. Να τον πείσει να φάει. Να γίνει μάγειρας της θρέψης και όχι της γαστρονομίας. Να νιώσει ότι έδωσε λίγη ζωή, λίγο κουράγιο. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ο σούπερ μάγειρας για να το κάνεις αυτό, αρκεί να αγαπάς, να φροντίζεις, να σκέπτεσαι.
Αυτό το σχολείο πέρασα τον τελευταίο καιρό, εγώ ο άγαρμπος μαγειράκος, να θρέψω δηλαδή, να δώσω ζωή στην αγαπημένη μου. Αρνιόταν πεισματικά να ζήσει, μόνο λίγα ροδάκινα της άρεσαν σε ήπια θερμοκρασία, ούτε ζεστά ούτε κρύα. Εγώ μέσα στην κουζίνα έφτιαχνα τυροπιτάκια, έβραζα χυλωμένη φακή χωρίς μπαχαρικά για να μην την ενοχλούν, έφτιαχνα σαλάτα φατούς που της άρεσε, έβραζα κολοκυθάκια, άτμιζα μια φρέσκια γλώσσα. Ήθελα να θρέψω την καλή μου, το ήθελα μα αυτή αρνήθηκε. Βλέπετε είχε ξεκινήσει από καιρό έναν άλλο μακρύ και άγνωστο δρόμο... Ποιος θα τα φάει όλα αυτά που μαγείρεψα;
Θα παλαιώσουν μέσα στις πιατέλες, μέχρι που κάποιος θα τα πετάξει. Τα φαγητά μου δεν έθρεψαν κανέναν, ούτε καν εμένα. Θα ήθελα κάτι να κάνω, μα είμαι ανήμπορος, δεν ξέρω τίποτα άλλο να θρέφω ανθρώπους και ενίοτε τις ψυχές τους. Γιατί θέλω να ξέρετε ότι η ανθρώπινη ψυχή κατοικοεδρεύει στο στομαχάκι μας.
Υ.Γ. Στις 29 Αυγούστου στις 11.15 το βράδυ η αγαπημένη μου γυναίκα Στέλλα έφυγε από αυτό τον κόσμο αφού έδωσε μια τιτάνια μάχη με την καταραμένη αρρώστια. Ήθελε να ζήσει όσο κανένας άλλος. Πίστευε ότι καλυτέρευε, ενώ η αλήθεια ήταν διαφορετική. Την αγαπούσα πάρα πολύ και θα την αγαπώ.
Δεν ξέρω ποιο συστατικό κάνει καλό έναν μάγειρα, τον καταττάσει ανάμεσα σε κορυφαίους, του χαρίζει αστέρια Μισελέν και χρυσούς σκούφους, δεν ξέρω καν αν υπάρχει σωστή συνταγή και δοσολογία. Αυτό που ξέρω είναι πως οτιδήποτε χρειάζεται να βάλεις τα χέρια σου μέσα σε ζύμες, σε κλωστές, σε χώματα, παίρνει λίγο απο σένα. Απο το προιόν σου σαν άνθρωπος, απο την καλοσύνη σου, την αγάπη σου, την τρυφερότητα σου, και τότε, μόνο τότε είσαι ο καλύτερος στο επάγγελμα που διάλεξες. Σε έναν κορυφαίο μαγειράκο (έτσι όπως αποκαλεί ο ίδιος τον ευατό του) και σε έναν ανυπέρβλητο τροφό θα έλεγα εγώ. Να είσαι καλά άνθρωπε μου.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 27/06/2010 - 17:47
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Φυσικά και μοιραζόμαστε τις λύπες δεν γίνεται αλλιώς, αλλά πιστεύω πως στην μεγάλη χαρά φαίνονται τα πραγματικά συναισθήματα του άλλου, όπως π.χ είναι 2 φίλοι και ο ένας περνάει ιατρική στην Αθήνα με το μεγαλύτερο βαθμό στην ιστορία των πανελλάδικών και ο άλλος όχι, και έρχεται η στιγμή των αποτελεσμάτων και ο ένας πάει τρέχοντας να πει στον άλλον την μεγάλη του χαρά και η χαρά που περιμένει να δει απο τον φίλο του είναι κάτι άλλο σχεδόν "χαρά". Οι λύπες πολλές φορές βρίσκουν για μένα έδαφος για να αναπτυχθεί ένα συναίσθημα του τύπου, πάω να του συμπαρασταθώ γιατί στο βάθος βάθος χαίρομαι για το κακό που τον βρήκε. Τροφοδοτεί αυτό το ύπουλο πράσινο τέρας της ζήλειας. Και για μένα αν ζηλεύεις τον φίλο σου δεν τον αγαπάς.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
voltmod — Κυρ, 27/06/2010 - 18:14
Κατάσταση:
Εγγραφή: Δεκ 2008
Καταχωρήσεις: 2764
Άλλο φίλος, άλλο γνωστός, άλλο "κάνω παρέα", άλλο συνάδελφος...
Ο φίλος, μπορεί να σημαίνει περισσότερα και από αδερφός που λένε.
Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να υπάρξει τέτοιος δεσμός, και όταν συνειδητοποιήσεις, ότι υπάρχει ένας τέτοιος άνθρωπος στη ζωή σου, ένας τέτοιος δεσμός, πρέπει να τον διαφυλάξεις, γιατί είναι πολύτιμος.
Ο φίλος, είναι δίπλα σου παντού, εφόσον το θελήσεις, στις χαρές και στις λύπες. Επίσης, μπορεί και να απουσιάζει από τις χαρές ή και τις λύπες, επειδή το επέλεξες, αλλά ο πραγματικός φίλος δεν θα σου θυμώσει.
Πάντα χαίρεται όταν σε βλέπει.
Γιώργος Ιωσηφίδης
z3et — Κυρ, 27/06/2010 - 18:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Too much thinking...
Αυτος που θα το κανει αυτο οταν δεν εισαι καλα το καταλαβαινεις και δεν το πας παραπερα οποτε no moar friendship. Στην χαρα (και το εχω βιωσει) μπορει να σου πει 3δις μπραβο αλλα μετα να μαθεις οτι σε κοντευε να σε φτασει στο κεντρο της γης αποτο θαψιμο.
Τεσπα...
eve — Κυρ, 27/06/2010 - 21:00
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Πάντα χαίρεται όταν σε βλέπει.
Να υποθέσω πως και εσύ δίνεις βάρος στην χαρά?
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 27/06/2010 - 21:05
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Νομίζω κανείς δεν "χρειάζεται" τέτοιους "φίλους", απλα όσο γρηγορότερα τους καταλαβαίνεις τόσο εύκολα τους τοποθετείς στην θέση που τους αξίζει.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
DEATH — Κυρ, 27/06/2010 - 21:11
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 2219
Την ίδια άποψη έχουμε στο θέμα φιλιας eve, nice
. Είναι δύσκολο να χαρείς στην χαρά του αλλου, εκεί πέφτουν η μάσκες δεν μπορείς να κρυφτείς
Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία
eve — Κυρ, 27/06/2010 - 21:20
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Απο την μία όταν συμβαίνει αυτό, κατακεραυνώνεσαι, αλλά όταν περνάς απο τον "κεραυνό", λυτρώνεσαι για το ποιος πραγματικά ήταν αυτός που θεωρούσες φίλος. Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο απλά πραγματικότητα.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Πεμ, 01/07/2010 - 15:11
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Αν κάποιος έχει ταλέντο ο,τι και να κάνει θα φανεί. Χάζευα αυτή την εκπομπή στην Ετ3 με τον ζωγράφο με τα φουντωτά μαλλιά που ζωγραφίζει συνήθως τοπία και όλα μα όλα τα παρουσιάζει πολύ απλά, απλούστατα. Αν πάρω εγώ ένα καβαλέτο και νερομπογιές θα κάνω μια σαχλαμπούρδα, δεν πάει να μου δείχνει ο ίδιος ο Βαν Γκόγκ το δικό μου μια μπουρδίτσα θα βγεί.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Δευ, 05/07/2010 - 14:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Καφρέφτη, καφρεφτάκι μου ποιά είναι η πιο όμορφη εγώ ή η άλλη?
ειδική κρέμα για τις πατούσες (σκασμένες φτέρνες) ειδικό ματζαφλαράκι για να μακραίνουν οι βλεφαρίδες, και χίλια μίρια όσα, όλα ειδικά. 
Η καλύτερη κρέμα για μετά την θάλασσα είναι η αθάνατη bepanthol αν πάθεις έγκαυμα (είσαι μαλάκας) το καλύτερο είναι το γιαούρτι, η καλύτερη κρέμα για πολύ ξηρές περιοχές και σκληρές είναι η nivea η κλασική η μπλέ, αυτή που όλοι έχουμε σπίτι μας και η βαζελίνη. Για να χειριστείς την ομορφαδα σου το κάνεις με 5 βασικά πράγματα που κάνουν άριστη δουλειά (έχω πάρει όλα τα άχρηστα ανά περιόδους) και φυσικά τα κατάλληλα προιόντα. Κοινώς με 10 βαφτικά, και 5 κρέμες βάζω και της μάπας μέσα καθάρισες. Αλλά οι γυναίκες είμαστε πολύ ματαιόδοξες για να αρκεστούμε σε λίγα, άλλωστε πως θα κάνουμε το κομμάτι μας? 
Ο καθρέφτης μας λέει πάντα την αλήθεια εμείς κάνουμε πως δεν τον ακούμε, κρίνοντας ποιά είναι η ομορφότερη απο το πόσα καλλυντικά στοιβάζονται στα ντουλαπάκια του μπάνιου. Μερικές φορές νομίζω πως οι γυναίκες ψωνίζουν καλλυντικά μόνο και μόνο για να τα δεί η άλλη και να πει ουαουυυ κοίτα πόσα έχει! Ειχα πάει σήμερα στο φαρμακείο να πάρω στοματικό διάλλυμα και χάζευα τα καλλυντικά (by the way μου αρέσουν τα φαρμακεία) και παρατηρούσα κρέμα σώματος after sun με άρωμα μαστίχα, άλλο after sun με γκλίτερ
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Δευ, 05/07/2010 - 15:12
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Καταναλωτικος οργασμος, ου ρε! Σαπουνι και πολυ σας ειναι...
eve — Δευ, 05/07/2010 - 15:21
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Γλουπ ξεροκατάπια!
είπαμε να μην είμαστε και μπεεε αλλά σαπούνι και νερό μου κάθεται πολύ λίγο! 
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Δευ, 05/07/2010 - 15:25
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Αντε και μια "λοσιον" προσωπου, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ
eve — Δευ, 05/07/2010 - 15:36
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Βάλε κάτι ακόμα!
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Τρι, 06/07/2010 - 14:52
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Διακοπές με παρέα. Απο 4άδα και πάνω. Οταν πας αζευγάρωτος με πολλά άτομα πάλι θα τσουρομαδηθείς αλλά το καταπίνεις, οταν πας με άλλο ζευγάρι είναι κίνδυνος θάνατος και πρέπει να κάνεις κολλητή παρέα και να ξέρεις τα χνώτα του άλλου για να μην στραβώσεις. Είμαι ιδιαίτερα ανεξάρτητος άνθρωπος, που σημαίνει πως μπορώ να κάνω πολλά πράγματα μόνη μου, χωρίς να απαιτώ απο τον άλλον να έρθει παρέα μου, μπορεί να βαριέται, μπορεί να μην γουστάρει, μπορεί οτιδήποτε, αυτό σημαίνει πως δέχομαι οποιαδήποτε εξήγηση φτάνει να μου την εκφράσεις, ξέρεις βρε Εύη δεν γουστάρω για αυτό και για αυτόν τον λόγο, να δούμε αν πρέπει να συμπλέυσω εγώ για να μην χαλάσω το κέφι ή εσύ. Αυτό που μου την δίνει είναι τα κατεβασμένα μούτρα. Αντε στο καλό τότε και περνά ο καθένας μας καλύτερα όπως γουστάρει. Μη χαλιόμαστε και άδικα καλοκαιριάτικα.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Mind of Loop — Πεμ, 08/07/2010 - 21:34
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2010
Καταχωρήσεις: 149
http://www.youtube.com/watch?v=mGpacpEZl60
Πολλές αλήθειες από μία ΣΟΦΙΑ.
Την ευθύνη ανέλαβε ο Διεθνής Νομισματικός Ταμείος.
eve — Τρι, 13/07/2010 - 09:16
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Και ήρθε η ώρα να ακούσει απο κοντά τα σχολιανά του. Αργησε λίγο, αλλά ευτυχώς τα ακούει, μπορεί να είμαστε λαός με πολύ κοντή μνήμη, αλλά για αυτήν την γιούχα πολύ χαίρομαι. Οτιδήποτε ζαβό, μη κατάλληλο, κακό το ξερνάει η φύση, ο κόσμος, η κοινωνία για να αποσυρθεί μέχρι το τέλος της θητείας του ολοκληρωμένης ή μη στα άδυτα του Συντάγματος περικυκλωμένος απο ένστολους, να νομίζει πως κυβερνά, αλλά στην πραγματικότητα να φοβάται να βγεί έξω και να περπατήσει όπως έκανε παλιά χωρίς μπάτσους, πεζός στην Βαλαωρίτου και στην Ακαδημίας με τον φόβο μιας ροχάλας. bye, bye Γιωργάκι.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 18/07/2010 - 15:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ανευ περιεχομένου.
γιατί χώρισαν ο Μαρακάκης (αυτός ο αχώνευτος δικηγόρος) με την Ελενα Ράπτη. (την βουλευτή της Ν.Δ) Τα περιοδικά έτσι όπως έχουν καταντήσει δεν γράφουν ούτε πια ειδήσεις, ούτε αλήθειες, ούτε λόγους για το οτιδήποτε, κάνουν δημόσιες σχέσεις, γλύφωντας απο δω και απο κει, όπου μπορέσουν. Ο.κ δεν είπα να ξεκατινάζεσαι ιλουστρασιόν γιατί χώρισες με την κάθε αγαπούλα, αλλά γιατί επιλέγουν περιοδικά να αφιερώνουν χώρο, στο να λένε αρλούμπες και αστείρευτες γενικότητες είναι ένα ερώτημα. Δεν θέλω να μάθω και δεν με ενδιαφέρει ο κάθε Μαρακάκης με την κάθε Ράπτη.
Ξεφυλλίζω ένα περιοδικό και υπάρχει άρθρο
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Τρι, 20/07/2010 - 14:32
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Κάτι άλλο?
Ειχα μια συζήτηση χθες και καταλήξαμε πως γενικά οι άνθρωποι μια ζωή πασχίζουν να αποδείξουν στους άλλους κυρίως και μετά στον εαυτό τους, πως είναι κάτι άλλο απο αυτό που πραγματικά είναι. Δεν μπορώ να εντοπίσω απόλυτα απο που πηγάζει όλο αυτό το κατασκεύασμα, αλλά η έλλειψη εμπιστοσύνης νομίζω πως είναι καθοριστική. Ενα παράδειγμα μάλιστα το έχω πολύ ζωντανό, καθώς η επίδειξη χλιδής και παράλογου πλουτισμού για τα μέχρι τότε δεδομένα έμοιαζε εντελώς διαστρευλωμένη. Και επειδή τέτοια οικοδομήματα συνήθως, αργά ή γρήγορα καταρρέουν (και το συγκεκριμένο που αναφέρω όχι απλά κατέρρευσε, αλλά σχεδόν καταστράφηκε)αυτό που άφησε πίσω του ήταν άλλη μια εικόνα παραπλάνησης. Εμείς ποτέ δεν φταίμε, φταίει ο κακός μας ο καιρός, το ριζικό, η στιγμή, οι συνθήκες. Εμείς μένουμε οχυρωμένοι πίσω απο έναν εαυτό. Τον χειρότερο μας.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Τρι, 20/07/2010 - 18:37
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Μα, ξερεις κανενα που να θελει να βγαλει τα "απλυτα" του, τις κακες του συνηθιες κλπ κλπ στην φορα? Δεν νομιζω...
Και ετσι, συνηθως, πλαθουμε εναν κοσμο που δεν υφισταται βεβαιως και οταν ερχεται η μερα της αποκαλυψης:
Δεν νομιζω να εχει να κανει τοσο πολυ με την εμπιστοσυνη...
eve — Τρι, 20/07/2010 - 21:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ναι ο.κ όλοι καλύπτουμε αυτά τα οποία θεωρούμε οτι μας θίγουν (μέχρι ένα λογικό όριο βέβαια) αλλά να παρουσιάζεις εντελώς διαφορετική εικόνα για κάποια πράγματα απ'οτι είναι στα αλήθεια, τότε είναι παραμορφωτικός καθρέφτης.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Σαβ, 24/07/2010 - 09:44
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ολοι οι εργάτες πλέον στην Ελλάδα είναι αλλοδαποί. Οι Ελληνες είναι όλοι τους αφεντικά.
Παίρνω τηλέφωνο χθες για να έρθει υδραυλικός σπίτι, εμφανίζεται ένα αμούστακο, το πολύ 18, μάλλον Ρουμάνος, γρήγορος, αποτελεσματικός, συμπαθέστατος, στην ώρα του (γιατί με υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους περιμένεις ένα τρίμηνο το λιγότερο) έκανε την δουλειά του ως κύριος και έφυγε. Το ίδιο παρατηρώ και στις οικοδομές, ο εργολάβος είναι ελληνάρας, με κοιλιά, παρκαρισμένη μπέμπα (bmw) 4 κινητά και 10 άτομα στις σκαλωσιές φυσικά αλλοδαπούς. Ναι είναι φθηνότεροι, ναι δεν τους καίει η ασφάλιση μιας και δεν ξέρουνε πόσο θα κάτσουν στην Ελλάδα, αλλά μαράζι το έχω να δώ έναν πιτσιρικά να βοηθάει τον πατέρα/θείο/μπάρμπα του σε τέτοιες δουλειές. Αλλά τι λέω συνήθως οι γιοί όλων αυτών των επαγγελμάτων δουλεύουν μπάρμαν ή σερβιτόροι σε καφετέριες, γιατί το πιλοφόρι και το μυστρί είναι μπας-κλας. Αυτά θα μας φάνε. Δυστυχώς. Αντε πουλακι μου δούλεψε μέχρι να γίνουν τα τρυφιλά σου χεράκια αντρικά και σφίξουν τα μπρατσάκια γιατί δεν σε βλέπω καλά. 
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 25/07/2010 - 21:48
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Οι σχέσεις φαίνονται απο τα κιλά τους.
) σε καντηλιάζει μέσα απο δόντια (sic) ενώ πριν έβρισκε δροσιστικές τις πατουσίτσες σου τώρα τις θεωρεί χοντρές και παγάκια.
Σε σταθερές σχέσεις, οι σχέσεις σου με την ζυγαριά είναι ανοδικές πάντα. Οταν είσαι στην αρχή μέσα στα μέλια όλο έξω για ποτό πας, τσιμπάτε κάτι πριν, κατά την διάρκεια και μετά, την αφήνεις σπίτι της και το επόμενο βράδυ ξαναβγαίνετε για ποτό. Αν το ζευγάρι μενει μαζί βγαίνει μόνο για μασαμπούκα, εφοδιάζεται ως κατοχικός απο το σούπερ μάρκετ για να έχει γαριδοσοκολατάκιαπαγωτίνια μπροστά στην τηλεόραση και για ποτό βγαίνει μόνο χωριστά μια φορά το τρίχρονο. Τους ξηρούς καρπούς τους ανακαλύπτεις μετά απο ένα τρίχρονο σχέσης και πάντα τα μπολάκια με τις χιλιάδες θερμίδες είναι πρόθυμα να σου ζεστάνουν τις κρύες πατούσες τα χειμωνιάτικα βράδια, γιατί ο καλός σου κάθε φορά που τολμάς να ζεστάνεις τα πόδια σου πάνω του (οι γυναικες το κάνουμε αυτό
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Πεμ, 29/07/2010 - 13:16
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ο κύκλος είναι το πιο ολοκληρωμένο σχήμα και τελικά το αλάνθαστο.
μέχρι την τελική καταστάλαξη μας. Εχω παρατηρήσει είτε απο διαβάσματα μου, είτε απο παρατηρήσεις μου, πως μερικοί άνθρωποι (κυριώς πλούσιοι έως πάμπλουτοι) μετά απο μια πορεία μέσα στο πολύ χρήμα και στην πολύ χλιδή, αναζητούν μια πολύ απλή ζωή, ίσως λίγο αποτραβηγμένη απο τα πολλά μεγαλεία του παρελθόντος. Συνήθως θέλουν ένα σπίτι, όσο πιο απλό γίνεται (δεν μιλώ για καλύβα) με μεγάλη αυλή και μέσα στην αυλή να μπορούν να καλλιεργούν διάφορα, να πηγαίνουν για ψάρεμα, να κάνουν το δικό τους κρασί, γενικά να ασχολούνται με "αγροτικές" χειρονακτικές εργασίες και να ενδιαφέρονται με οτιδήποτε άλλο, απο το στοιχείο του πλουτισμού τους που συνήθως το έχουν αναλάβει άλλοι. Δεν ξέρω αν αυτή η στάση είναι μια πραγματική καταστάλαξη στα ουσιώδη εν τέλει, ή κάτι άλλο, αλλά η ασφάλεια του χρήματος μοιάζει μερικές φορές σε μερικούς ανθρώπους να τους αφορά ως θυρίδα στην τράπεζα. Τελικά για μερικούς ανθρώπους η ευτυχία είναι να βλέπεις τις ντομάτες σου να μεγαλώνουν και έναν ωκεανό στο πόδια σου. 
Μια ζωή διαγράφουμε κύκλους, μερικές φορές μοιάζει σαν να κυνηγάμε την ουρά μας
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Τρι, 03/08/2010 - 08:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ειχα χθες την τηλεόραση να παίζει μόνη της στο mtv, ρίχνω καποια στιγμή ένα βλέφαρο γιατί το τραγούδι που άκουγα ήταν φρικτό.
Μια τραγουδίστρια με ένα υπέροχο κορμί να χαργιεντίζεται με κοντό φουστάκι? μπουστάκι? κάτι που άφηνε σε κοινή θέα όλο το δημιούργημα του γυμναστηρίου. Τα τελευταία χρόνια η κακή ποπ μουσική βγάζει όλο και λιγότερο ντυμένες τις τραγουδιάρες του, να δημιουργούν εντυπώσεις του κώλου (κυριολεκτικά) με κάκιστο στίχο, μουσική και μια όμορφη να μορφάζει την σεξοβόμβα. Τα προσεγμένα τραγούδια ποτέ δεν χρημιμοποιούν φθηνά ελαφρώς ντυμένα κολπάκια, για να προμοτάρουν το προιόν τους, αντίθετα ότι πιο πρόχειρο (μουσικά) κυκλοφορεί με τα νεγκλιζέ του, γιατί τελικά αυτό πουλάει, εσώρουχα συνοδεία τραγουδίστριας ως μοντέλα σε περιοδικά για έφηβες. Το τραγούδι απλά συνοδεύει την μπούκλα. 
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Τετ, 18/08/2010 - 15:29
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Cannibalism.
Και γονεικές σχέσεις. Μερικές φορές και μετά απο ένα σημερινό περιστατικό που μου αφηγήθηκαν, καταλήγω σε αυτό το ανθρωποφαγικό συμπέρασμα. Οι δύσκολες σχέσεις αρχικά οι οικογενειακές, αργότερα όλες οι υπόλοιπες καταλήγουν σε τρελό "φαγοπότι". Τα πληγωμένα παιδιά, όχι για αστεία πράγματα, αναπτύσουν έναν μηχανισμό άκρως εκδικητικό και πέρα για πέρα τραυματικό. Δεν θέλω να μπω σε διαδικασίας ποιός φταίει περισσότερο, αλλά στις σχέσεις που μας έχουν πληγώσει πολύ, δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε, αλλά συνεχίζουμε να χτυπάμε (πολύ) αυτό που μας έχει δημιουργήσει την πηγή όλων μας των προβλημάτων. Αν το αποτέλεσμα ήταν απελευθερωτικό θα έλεγα παει στο διάολο, αλλά αυτή η σαρκοφαγία μου προκαλεί ερωτηματικά και συγχύσεις.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Τετ, 08/09/2010 - 16:32
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Οι πάγοι λιώνουν με βραδύτερους ρυθμούς
"Η αμερικανο-ολλανδική μελέτη ανέλυσε τα δεδομένα..."
Και μονο απ'αυτο εχω αμφιβολιες για την ερευνα.
eve — Τετ, 08/09/2010 - 16:37
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Να δείς πως θα καταντήσουν οι πάγοι να έχουν τόσες "αναγνώσεις" όσες και ο καφές. Για φέτος ο καφές κάνει καλό, για πέρσι όχι, για του χρόνου, όποιος πίνει 2 κούπες θα ζει μέχρι τα 150, του αντίχρονου όποιος πίνει δυομιση κούπες θα πεθαίνει στα 60.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 12/09/2010 - 16:00
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
To παρακάτω άρθρο είναι απο εδώ.
Θρέψη.
Τον τελευταίο καιρό ξαναπήγα σχολείο. Βλέπω και παρατηρώ και βέβαια μαθαίνω πράγματα και θάματα που πάντα υπήρχαν γύρω μου, αλλά δεν τα έβλεπα.
Άνθρωπος της γαστρονομίας είμαι, του μαγειρέματος. Πάντα νόμιζα ότι το φαγητό προετοιμάζεται για να προσφέρει μια από τις ανθρώπινες ηδονές. Μήπως έκανα λάθος; Ή πιο απλά, μήπως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες στο φαγητό που ξεπερνούν την ηδονή; Ναι, φυσικά. Απλώς αυτό το βάλαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και το ξεχάσαμε.
Το φαγητό κυρίως και απολύτως είναι ζωή.
Η θρέψη, όπως θα έλεγε η γιαγιά μου:
- αυτό είναι θρεπτικό
- αυτό είναι δυσκοίλιο
- αυτό είναι ευστόμαχο
Μια εκδήλωση αγάπης του καθημερινού ανθρώπου, άντρα, γυναίκας, παιδιού ή γέρου εκδηλώνεται προσφέροντας τροφή στον άλλον. Η μάνα προτείνει το φουσκωμένο από γάλα στήθος της στο μωρό της, η πάπια ταΐζει το παπάκι στο στόμα, η λέαινα καθοδηγεί το λεονταράκι να βρει και να μασήσει μόνο του την τροφή, η μάνα πελεκάνος αν δεν βρει τροφή να θρέψει τα μικρά της κατασπαράζει μόνη της τα σπλάχνα της για να ταΐσει τα μικρά της με τη σάρκα της και το αίμα της.
Αυτό είναι η θρέψη, ανώτερη από τη γαστρονομία. Οι μανάδες θρέφουν τα παιδιά τους, τους δίνουν ζωή ή ακόμα καλύτερα δύναμη για ζωή. Γι’ αυτό όλοι εμείς γιοί και κόρες αγαπάμε τις μανάδες μας γιατί μας έθρεψαν. Κι όμως εγώ τον πήρα τον δρόμο της γαστρονομίας. Φαφλατάδικος δρόμος, φιγουρατζίδικος, με φωνές και τυμπανοκρουσίες, αλλά ότι κι αν πεις εύκολος δρόμος.
Δύο εξτραβαγκάντσες, ένα εξωτικό μπαχαρικό, λίγος αφρός και οι γαστρονόμοι έμειναν εκστασιασμένοι και ατενίζοντας στο υπερπέραν καταμετρούν την υφή του μπαρμπουνιού, το άρωμα της κολοκύθας, τη γεύση του αγγουριού.
Έλεος, άνθρωποί μου, η μαγκιά του μάγειρα είναι να φτιάξει τρεις μπουκίτσες φαγητό για ένα πονεμένο σώμα και την ψυχή που κρύβει μέσα του. Να τον πείσει να φάει. Να γίνει μάγειρας της θρέψης και όχι της γαστρονομίας. Να νιώσει ότι έδωσε λίγη ζωή, λίγο κουράγιο. Δεν είναι ανάγκη να είσαι ο σούπερ μάγειρας για να το κάνεις αυτό, αρκεί να αγαπάς, να φροντίζεις, να σκέπτεσαι.
Αυτό το σχολείο πέρασα τον τελευταίο καιρό, εγώ ο άγαρμπος μαγειράκος, να θρέψω δηλαδή, να δώσω ζωή στην αγαπημένη μου. Αρνιόταν πεισματικά να ζήσει, μόνο λίγα ροδάκινα της άρεσαν σε ήπια θερμοκρασία, ούτε ζεστά ούτε κρύα. Εγώ μέσα στην κουζίνα έφτιαχνα τυροπιτάκια, έβραζα χυλωμένη φακή χωρίς μπαχαρικά για να μην την ενοχλούν, έφτιαχνα σαλάτα φατούς που της άρεσε, έβραζα κολοκυθάκια, άτμιζα μια φρέσκια γλώσσα. Ήθελα να θρέψω την καλή μου, το ήθελα μα αυτή αρνήθηκε. Βλέπετε είχε ξεκινήσει από καιρό έναν άλλο μακρύ και άγνωστο δρόμο... Ποιος θα τα φάει όλα αυτά που μαγείρεψα;
Θα παλαιώσουν μέσα στις πιατέλες, μέχρι που κάποιος θα τα πετάξει. Τα φαγητά μου δεν έθρεψαν κανέναν, ούτε καν εμένα. Θα ήθελα κάτι να κάνω, μα είμαι ανήμπορος, δεν ξέρω τίποτα άλλο να θρέφω ανθρώπους και ενίοτε τις ψυχές τους. Γιατί θέλω να ξέρετε ότι η ανθρώπινη ψυχή κατοικοεδρεύει στο στομαχάκι μας.
Υ.Γ. Στις 29 Αυγούστου στις 11.15 το βράδυ η αγαπημένη μου γυναίκα Στέλλα έφυγε από αυτό τον κόσμο αφού έδωσε μια τιτάνια μάχη με την καταραμένη αρρώστια. Ήθελε να ζήσει όσο κανένας άλλος. Πίστευε ότι καλυτέρευε, ενώ η αλήθεια ήταν διαφορετική. Την αγαπούσα πάρα πολύ και θα την αγαπώ.
Δεν ξέρω ποιο συστατικό κάνει καλό έναν μάγειρα, τον καταττάσει ανάμεσα σε κορυφαίους, του χαρίζει αστέρια Μισελέν και χρυσούς σκούφους, δεν ξέρω καν αν υπάρχει σωστή συνταγή και δοσολογία. Αυτό που ξέρω είναι πως οτιδήποτε χρειάζεται να βάλεις τα χέρια σου μέσα σε ζύμες, σε κλωστές, σε χώματα, παίρνει λίγο απο σένα. Απο το προιόν σου σαν άνθρωπος, απο την καλοσύνη σου, την αγάπη σου, την τρυφερότητα σου, και τότε, μόνο τότε είσαι ο καλύτερος στο επάγγελμα που διάλεξες. Σε έναν κορυφαίο μαγειράκο (έτσι όπως αποκαλεί ο ίδιος τον ευατό του) και σε έναν ανυπέρβλητο τροφό θα έλεγα εγώ. Να είσαι καλά άνθρωπε μου.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Κυρ, 12/09/2010 - 16:08
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
eve — Κυρ, 12/09/2010 - 16:18
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ασε και εγώ έτσι είμαι.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"