Πολύ μου άρεσε αυτός ο χαρακτηρισμός. Υπάρχουν κάτι άνδρες, (άνδρες! τέλοσπάντων) που είναι απο καλές οικογένειες, με τα γαλλικά και τα πιάνα τους, που μάλλον δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους (για πραγματική δουλειά μιλάω, όχι στέλεχος επιχειρήσεων) με τα ροζ τρυφηλά χεράκια τους που γίνονται υπουργοί, βουλευτές με σκοπό να σώσουν την χώρα. Που πας ρε καραμήτρο όταν την πραγματική ζωή ούτε απο τηλεσκόπιο δεν την έχεις δει?? Αν η χώρα περιμένει το σώσιμο απο σένα, ζήτω που καήκαμε!
Με το μπαρντόν για να μιλήσω και την γλώσσα σας!
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Μας πάνε γαμ...ντας και κατευθείαν στην κόλαση.
Που μας πάνε; Εδώ.
Spoiler: Highlight to view
Είναι ντοκυμανταίρ μίας και μισής ώρας σε διάρκεια, αξίζει να το δείτε έστω και αν ορισμένοι οικονομικοί όροι είναι δυσνόητοι, η ουσία είναι άλλη και είναι προφανής.
Καληνύχτα μας
Τελευταία τροποποίηση από voltmod — Τετ, 30/03/2011 - 00:20.
Χάπι time.
Δεν ανήκω σε αυτούς που μετά βδελυγμίας αποκυρήσσουν τα φάρμακα, αλλά είμαι απο αυτούς που τα πέρνουν με πολλή συστολή και δύσκολα, καθώς πιστεύω πως τα περισσότερα πράγματα πριν φτάσουν στο όριο της θεραπείας, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε καταλήξει να παίρνουμε βαριά φάρμακα για ψήλου πήδημα, οταν θα μπουρούσαμε να τα αποφύγουμε. Πιστεύω πως όποιος υπερφορτώνει τον οργανισμό του με χημείες (ξαναλέω όταν δεν υπάρχει σοβαρός ιατρικός, παθολογικός λόγος) απλά "κρύβεται" στα χάπια. Αφορμή για αυτη μου την τοποθέτηση ήταν ένα περιστατικό που έμαθα σήμερα και κατάλαβα πως μάλλον η προσωπική "φυγή" βρήκε έδαφος σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Δεν βρίσκω λόγο ένα νέο κορίτσι να πρέπει να αντιμετωπίσει ένα μηδαμινό πρόβλημα (αλήθεια περί τούτου πρόκειται) γιατί απλά δεν μπορεί να χειριστεί άλλες καταστάσεις.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Φοράμε ρούχα που καλύπτουν τις ατέλειες μας, (αυτό έλειπε) οι γυναίκες βαφόμαστε για να καλύπτουμε τις ατέλειες μας (επίσης καλά κάνουμε) καταχωνιάζουμε ή πετάμε φωτογραφίες που δεν μας κολακεύουν, στο facebook επιλέγουμε την καλύτερη εξιδανικευμένη πλευρά του εαυτού μας, στην αρχή των σχέσεων μας δείχνουμε μόνο την καλύτερη πτυχή του χαρακτήρα μας και μετά απο όλα τα παραπάνω θέλουμε να μας αγαπάνε για τον πραγματικό μας εαυτό.
Παράλογο? Δεν απαντά. Αρα λογικό.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Eνοχη εγώ. Μόνο αυτό μπορώ να πω. Ενοχη η κοινωνία μου. Αποτυχημένη η κάθε είδους παγκόσμια πολιτική. Σαπισμένη κάθε φιλανθρωπία που ποτέ δεν αρκεί και ποτέ δεν θα τα καταφέρει.
Ενοχη για πάντα.
Περίπατοι στη "λήθη".
Την Κυριακή έκανα μια βόλτα στις γειτονιές των φοιτητικών μου χρόνων. Αγαπώ ιδιαίτερα τα Ιλίσια (το πρώτο μου σπίτι) την Ζωγράφου, την Καισαριανή. Για κάποιο "περίεργο" λόγο τα χρόνια τα φοιτητικά είναι ιερά στην μνήμη μας. Και συνήθως αγαπάμε και εκείνα τα μικρά απειροελάχιστα πρώτα φοιτητικά μας σπίτια. Που έχουν απειροελάχιστο φως, δεν αερίζονται καλά, έχουν φωταγωγό και χωράνε με δυσκολία έναν άνθρωπο. Αγαπάμε και καταφεύγουμε στους δρόμους που σουλατσάραμε τότε και θέλουμε να γυρνάμε έστω και για λίγο στη γειτονιά να δούμε πόσες γάτες συνοστίζονται για φαί στην κυρία του πρώτου ορόφου που τους πέταγε τον κεφτέ απο το παράθυρο.
Αυτά τα χρόνια οι διακοπές μας και μερικές άλλες στιγμές είναι τα διαμάντια των αναμνήσεων μας. Μέσα σε έναν μυαλό και ένα ψυχισμό που βάλλονται καθημερινά απο ασχήμιες, μικροπρέπιες και κάθε είδους κακίες, όσα διαμάντια έχει κάποιος τόσο ευκολότερα αντιμετωπίζει την καθημερινότητα του.
Οσοι είναι φοιτητές τους εύχομαι να το γλεντήσουν, οσοι πέρασαν απο αυτά τα χρόνια ελπίζω να τους θύμισα κάτι καλό.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Eίναι πολύ της μοδός τώρα τελευταία να πηγαίνουν οι άνθρωποι στον ψυχαναλυτή. Αν έχουν θεματάκια κάλα κάνουν. Τι γίνεται όμως όταν πηγαίνουν για "κουβεντούλα" και τίποτα δεν λύνεται? Ο κακός χαρακτήρας και η ζήλια (ουχί η ερωτική, η άλλη που υποφέρει η ύπαρξη σου) απο την ολίγη πείρα μου δεν θεραπεύονται με τίποτα. Με κακό χαρακτήρα γεννιέσαι και με τη ζήλια, κάτι γίνεται και την κουβαλάς για όλη σου την ζωή. Χωρίς να μπορείς να την μετριάσεις, χωρίς να μπορείς να την κοντρολάρεις, χωρίς να μπορείς να την κρύψεις. Τον ίδιο τον Γιούνγκ κάποιος να νεκραναστήσει, αν έχει για προίκα αυτά τα παραπάνω δεν πρόκειται να θεραπευτεί.
Αφιερωμένο σε μια "φίλη" που έχει χρυσώσει όλη την ψυχιατρική σχολή αθηνών και άνθρωπος δεν έγινε. Ούτε πρόκειται.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Ο "αερας" είναι ένα πολύ δυνατό στοιχείο.
Μερικές φορές αντιπαθούμε κάποιον με την πρώτη ματιά, με ένα απλό χαίρω πολύ, χωρίς να μας έχει κάνει τίποτα και χωρίς να έχουμε στενή επαφή. Είναι αυτό το κάτι που περιφέρεται στον αέρα, άλλοι το ονομάζουν αύρα και μας χαλάει πολύ. Είσαι σίγουρος οτι σε αντιπαθεί και αυτός (γιατί τέτοιου είδους συναισθήματα είναι πάντα αμοιβαία) και παραδόξως είσαι σίγουρος χωρίς αποδείξεις και ενδείξεις για την αλήθεια των συναισθημάτων που κυκλοφορούν ολούθε.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Μη φιλιέστε με "αγνώστους".
Ανάσταση οσονούπω, θα δώσουμε το φιλί της αγάπης και του Ιούδα. Το φιλί είναι μεγάλη υπόθεση και για μένα δίνεται συνοδεία αγκαλιάς πάντα, στους ανθρώπους που θέλω, όλα τα άλλα φιλιά είναι λίγο πολύ διεκπεραιωτικά. Ενα φιλί φανερώνει αυτά που κουβαλάμε και θα πρέπει να δίνεται μόνο όταν το θέλουμε. Αποφύγετε αυτούς που δεν θέλετε με μια θερμή χειραψία (όχι τον χαιρετισμό του ψαριού, μην είμαστε και αγενείς) το κακό σόι με ένα τυπικό φιλί πεταχτό και όλους τους άλλους που επιθυμείτε με φιλούρες.
Φιλάαααακια.
Ενας φίλος μου, με "κατηγορεί" για την παραπάνω φράση. Εγώ με την σειρά μου "κατηγορώ" άλλους με την ίδια. Είχα μια συζήτηση το βράδυ του Σαββάτου για αυτήν την προτασούλα. Τελικά ο,τι και να λέμε δεν γίνεται να μην κρίνουμε σύμφωνα με τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Αυτό που ίσως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε, είναι να κατανοούμε τα κίνητρα του άλλου και όσο μπορούσε αντικειμενικά, να βγάζουμε τα συμπεράσματα μας. Τώρα κατά πόσο αυτό γίνεται είναι άλλο θέμα.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Μιλήστε γιατί χανόμαστε.
Εβλεπα χθες την εκπομπή του Θοδωράκη στο ψυχιατρείο και κάποια στιγμή η ψυχίατρος Φωτεινή Τσαλίκογλου τόνισε πως σε μερικά χρόνια η κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη νόσος που πλήττει το ανθρώπινο γένος.
Τι γίνεται ρε παιδιά γιατί βασανιζόμαστε έτσι??? Νομίζω φταίει ο τρόπος που ζούμε, δεν μιλάμε πια (ειλικρινά) υποκρινόμαστε πως το κάνουμε, δεν ανοιγόμαστε πια ως χαρακτήρες σε νέα πράγματα, δεν χαιρόμαστε πια, δεν γενικώς. Για να αναθεωρήσουμε ολίγον τι, γιατί μου φαίνεται θα προβάρουμε σε λίγο την άσπρη "μπλουζίτσα" που δένει πίσω.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Φυσικα θα φερω ως παραδειγμα τις μεγαλουπολεις. Η συγκριση μεταξυ Λαρισας (η οποια δεν ειναι και κανενα χωριο) με την Αθηνα σε θεματα επικοινωνιας ειναι η μερα με τη νυχτα. Στην Αθηνα ξερεις 5 ατομα σε ολοκληρη τη γειτονια και εδω ξερεις σε 5 γειτονιες, αν εχεις και μια προδιαθεση ως προς την κοινονικοτητα, βαριεσαι να λες καλημερες τα πρωινα. Η φραση "να τα παρατησω και να παω στο χωριο" δεν ειναι καθολου τυχαια...", πιστευω.
Τεσπα, τωρα που ειπες για τους Πρωταγωνιστες, ειδα χθες δυο επεισοδια, που ειχα χασει. Το ενα ειχε να κανει με την αντιμετωπιση του θανατου και το αλλο με το συμβαν στην Marfin (και αυτο με θανατο δηλαδη).
Γιναμε λιγο emo, αλλα οκ, αξιζουν και τα δυο (οπως παντα)
Καλά εγώ που κατάγομαι και απο χωριό ζήτημα είναι να χαιρετώ 3-4 ανθρώπους καθώς δεν είμαι καθόλου κοινωνική. Εως αντικοινωνική θα έλεγα.
Αλλά ήμαρτον! 2 νόσος παγκοσμίως η κατάθλιψη σε λίγα χρόνια? Μαύρο φίδι που μας έφαγε. Η μέσα μας μαυρίλα ολοένα και μεγαλώνει. Αντε να την χρωματίσουμε λίγο, με τον γείτονα, τον φίλο, τον γκόμενο, την γκόμενα, με ότι γουστάρει ο καθένας.
Nαι όλες του οι εκπομπές είναι άψογες. Την άλλη Κυριακή θα πάει σε φυλακές ανηλίκων. Πρεπει να το δώ.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Την θες την ζαχαρίτσα σου.
Τα τελευταία χρόνια όσο πιο χοντρός είναι ενας λαός, τόσο υπάρχουν διαιτολόγοι και γυμναστές που θέλουν να μας ωθήσουν στο δρόμο της απώλειας. Κιλών. Μέχρι εδώ καλά. Με αυτό που γελάω μέχρι δακρύων είναι πως μας δίνουν συμβουλές αν σου έρθει η υπογλυκαιμια καπέλο τι να κάνεις. Να φας ένα δαμάσκηνο, ένα μήλο, ένα σταφύλι, ένα τέταρτο μπανάνας, δυο ψίχες απο ψωμί. Καλοί μου άνθρωποι, οταν ο οργανισμός φωνάζει να ζάχαρη, τι να σου κάνει ένα δαμάκσηνο? Εσύ, ή όλη την δαμασκηνιά θες να φας, ή ένα ψυγείο της ΕΒΓΑ. Αν κάποιος κάνει δίαιτα αυστηρή μόνο οφείλει να κρατηθεί, αλλιώς το οφελος που παίρνεις απο την ευχαρίστηση της ζάχαρης, της τηγανιτής πατάτας, ή μιας παπάρας είναι αναμφισβήτητο. Απλά αν προβείς σε τέτοιες ενέργειες και προσέχεις την διατροφή σου, θα πρέπει να "μαζευτείς" λίγο την επόμενη μέρα. Εγώ αυτό που ξέρω είναι όποιος στερεί απο τον εαυτό του απολαύσεις, τότε έχει "θέματα" να λύσει και σιγά πια! μην ποινικοποιήσουμε την σαντιγί και την ζάχαρη. Ολα με μέτρο.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Tσ τσ τσ είναι πράγματα αυτά? Δεν πίστεψαν τους ολυμπιονίκες μας? τους ανθρώπους που μας έκαναν εθνικά υπερήφανους αφού είχαν πάρει αναβολικά για 10 άλογα, αφού ο προπονηταράς τους έχει πάρει μάστερ στην χημεία? Δεν πείστηκαν για την ολισθηρότητα του δρόμου και για το πως "σκόνταψε" η μηχανή τους?
Εδώ που τα λέμε και λίγο τους έριξαν.
Τελευταία τροποποίηση από eve — Τετ, 11/05/2011 - 09:00.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
H νέα Μαρία Μαγδαληνή της μουσικής σκηνής κατέφθασε για να αντικαταστήσει την παλιά. Νομίζω πως τα καταφέρνει. Βέβαια ο δρόμος της θρησκευτικής πρόκλησης είναι ο ευκολότερος για να διασφαλίσει στο "Μαράκι" την εσαεί παντοκρατορία της στο μουσικό στερέωμα. Που δεν θα κρατήσει και για πάντα φυσικά. Το αποτέλεσμα του βιντεακίου είναι μετριότατο, ως προς την αισθητική πλευρά και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χτυπιούνται όλες τόσο πολύ με τα θρησκευτικά κείμενα όταν προσπαθούν να τα χλευάσουν. Α! το βρήκα! είναι γιατί όταν προσπαθείς να λοιδορήσεις κάτι τόσο έντονα, είναι γιατί ζητάς τόσο πολύ την αποδοχή του. Είναι σαν τα μικρά αγοράκια του δημοτικού που ξεμαλιάζουν και χτυπάνε τα κοριτσάκια που τους αρέσουν. Μυστήριο πράγμα η αποδοχή τελικά.
Επίσης επιτέλους πότε θα βρακωθεί το "μαράκι"??? Μπάστα πια με τα μπικίνια και τα εσώρουχα. Το έχουμε εμπεδώσει είναι πια ΑΔΥΝΑΤΗ.
____
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
marooned — Σαβ, 26/03/2011 - 11:01
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Στο πρώτο έχω άγνοια...στο δεύτερο θα συμφωνήσω απόλυτα όμως!
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
eve — Σαβ, 26/03/2011 - 11:09
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Γεννεές γυναικών ευχαριστούνε τους εφευρέτες τους. Αλήθεια ποιοί να είναι??
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Σαβ, 26/03/2011 - 11:29
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Πολύ μου άρεσε αυτός ο χαρακτηρισμός.
Υπάρχουν κάτι άνδρες, (άνδρες! τέλοσπάντων) που είναι απο καλές οικογένειες, με τα γαλλικά και τα πιάνα τους, που μάλλον δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους (για πραγματική δουλειά μιλάω, όχι στέλεχος επιχειρήσεων) με τα ροζ τρυφηλά χεράκια τους 
που γίνονται υπουργοί, βουλευτές με σκοπό να σώσουν την χώρα. Που πας ρε καραμήτρο όταν την πραγματική ζωή ούτε απο τηλεσκόπιο δεν την έχεις δει?? Αν η χώρα περιμένει το σώσιμο απο σένα, ζήτω που καήκαμε!
Με το μπαρντόν για να μιλήσω και την γλώσσα σας!
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
voltmod — Τετ, 30/03/2011 - 00:19
Κατάσταση:
Εγγραφή: Δεκ 2008
Καταχωρήσεις: 2764
Μας πάνε γαμ...ντας και κατευθείαν στην κόλαση.
Που μας πάνε; Εδώ.
Καληνύχτα μας
Γιώργος Ιωσηφίδης
marooned — Τετ, 30/03/2011 - 12:56
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
Θα λιώσω στα ντοκυμαντέρ σήμερα...
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
eve — Τετ, 30/03/2011 - 15:12
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Χάπι time.
Δεν ανήκω σε αυτούς που μετά βδελυγμίας αποκυρήσσουν τα φάρμακα, αλλά είμαι απο αυτούς που τα πέρνουν με πολλή συστολή και δύσκολα, καθώς πιστεύω πως τα περισσότερα πράγματα πριν φτάσουν στο όριο της θεραπείας, μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε καταλήξει να παίρνουμε βαριά φάρμακα για ψήλου πήδημα, οταν θα μπουρούσαμε να τα αποφύγουμε. Πιστεύω πως όποιος υπερφορτώνει τον οργανισμό του με χημείες (ξαναλέω όταν δεν υπάρχει σοβαρός ιατρικός, παθολογικός λόγος) απλά "κρύβεται" στα χάπια. Αφορμή για αυτη μου την τοποθέτηση ήταν ένα περιστατικό που έμαθα σήμερα και κατάλαβα πως μάλλον η προσωπική "φυγή" βρήκε έδαφος σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Δεν βρίσκω λόγο ένα νέο κορίτσι να πρέπει να αντιμετωπίσει ένα μηδαμινό πρόβλημα (αλήθεια περί τούτου πρόκειται) γιατί απλά δεν μπορεί να χειριστεί άλλες καταστάσεις.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Παρ, 01/04/2011 - 15:37
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Φοράμε ρούχα που καλύπτουν τις ατέλειες μας, (αυτό έλειπε) οι γυναίκες βαφόμαστε για να καλύπτουμε τις ατέλειες μας (επίσης καλά κάνουμε) καταχωνιάζουμε ή πετάμε φωτογραφίες που δεν μας κολακεύουν, στο facebook επιλέγουμε την καλύτερη εξιδανικευμένη πλευρά του εαυτού μας, στην αρχή των σχέσεων μας δείχνουμε μόνο την καλύτερη πτυχή του χαρακτήρα μας και μετά απο όλα τα παραπάνω θέλουμε να μας αγαπάνε για τον πραγματικό μας εαυτό.
Παράλογο? Δεν απαντά. Αρα λογικό.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
marooned — Σαβ, 02/04/2011 - 12:16
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 9028
"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."
eve — Δευ, 04/04/2011 - 07:42
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Eνοχη εγώ. Μόνο αυτό μπορώ να πω. Ενοχη η κοινωνία μου. Αποτυχημένη η κάθε είδους παγκόσμια πολιτική. Σαπισμένη κάθε φιλανθρωπία που ποτέ δεν αρκεί και ποτέ δεν θα τα καταφέρει.
Ενοχη για πάντα.
Η φωτογραφία από το NewsIT.
Καλημέρα μας ανεπτυγμένοι.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Δευ, 04/04/2011 - 08:50
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Ο Άρης Χατζηστεφάνου για την απόλυση του από τον ΣΚΑΪ
eve — Τρι, 05/04/2011 - 12:41
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Περίπατοι στη "λήθη".
Την Κυριακή έκανα μια βόλτα στις γειτονιές των φοιτητικών μου χρόνων. Αγαπώ ιδιαίτερα τα Ιλίσια (το πρώτο μου σπίτι) την Ζωγράφου, την Καισαριανή. Για κάποιο "περίεργο" λόγο τα χρόνια τα φοιτητικά είναι ιερά στην μνήμη μας. Και συνήθως αγαπάμε και εκείνα τα μικρά απειροελάχιστα πρώτα φοιτητικά μας σπίτια. Που έχουν απειροελάχιστο φως, δεν αερίζονται καλά, έχουν φωταγωγό και χωράνε με δυσκολία έναν άνθρωπο. Αγαπάμε και καταφεύγουμε στους δρόμους που σουλατσάραμε τότε και θέλουμε να γυρνάμε έστω και για λίγο στη γειτονιά να δούμε πόσες γάτες συνοστίζονται για φαί στην κυρία του πρώτου ορόφου που τους πέταγε τον κεφτέ απο το παράθυρο.
Αυτά τα χρόνια οι διακοπές μας και μερικές άλλες στιγμές είναι τα διαμάντια των αναμνήσεων μας. Μέσα σε έναν μυαλό και ένα ψυχισμό που βάλλονται καθημερινά απο ασχήμιες, μικροπρέπιες και κάθε είδους κακίες, όσα διαμάντια έχει κάποιος τόσο ευκολότερα αντιμετωπίζει την καθημερινότητα του.
Οσοι είναι φοιτητές τους εύχομαι να το γλεντήσουν, οσοι πέρασαν απο αυτά τα χρόνια ελπίζω να τους θύμισα κάτι καλό.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 10/04/2011 - 10:32
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Eίναι πολύ της μοδός τώρα τελευταία να πηγαίνουν οι άνθρωποι στον ψυχαναλυτή. Αν έχουν θεματάκια κάλα κάνουν. Τι γίνεται όμως όταν πηγαίνουν για "κουβεντούλα" και τίποτα δεν λύνεται? Ο κακός χαρακτήρας και η ζήλια (ουχί η ερωτική, η άλλη που υποφέρει η ύπαρξη σου) απο την ολίγη πείρα μου δεν θεραπεύονται με τίποτα. Με κακό χαρακτήρα γεννιέσαι και με τη ζήλια, κάτι γίνεται και την κουβαλάς για όλη σου την ζωή. Χωρίς να μπορείς να την μετριάσεις, χωρίς να μπορείς να την κοντρολάρεις, χωρίς να μπορείς να την κρύψεις. Τον ίδιο τον Γιούνγκ κάποιος να νεκραναστήσει, αν έχει για προίκα αυτά τα παραπάνω δεν πρόκειται να θεραπευτεί.
Αφιερωμένο σε μια "φίλη" που έχει χρυσώσει όλη την ψυχιατρική σχολή αθηνών και άνθρωπος δεν έγινε. Ούτε πρόκειται.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Κυρ, 17/04/2011 - 16:24
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Ο "αερας" είναι ένα πολύ δυνατό στοιχείο.
Μερικές φορές αντιπαθούμε κάποιον με την πρώτη ματιά, με ένα απλό χαίρω πολύ, χωρίς να μας έχει κάνει τίποτα και χωρίς να έχουμε στενή επαφή. Είναι αυτό το κάτι που περιφέρεται στον αέρα, άλλοι το ονομάζουν αύρα και μας χαλάει πολύ. Είσαι σίγουρος οτι σε αντιπαθεί και αυτός (γιατί τέτοιου είδους συναισθήματα είναι πάντα αμοιβαία) και παραδόξως είσαι σίγουρος χωρίς αποδείξεις και ενδείξεις για την αλήθεια των συναισθημάτων που κυκλοφορούν ολούθε.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Πεμ, 21/04/2011 - 08:45
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Μη φιλιέστε με "αγνώστους".
Ανάσταση οσονούπω, θα δώσουμε το φιλί της αγάπης και του Ιούδα. Το φιλί είναι μεγάλη υπόθεση και για μένα δίνεται συνοδεία αγκαλιάς πάντα, στους ανθρώπους που θέλω, όλα τα άλλα φιλιά είναι λίγο πολύ διεκπεραιωτικά. Ενα φιλί φανερώνει αυτά που κουβαλάμε και θα πρέπει να δίνεται μόνο όταν το θέλουμε. Αποφύγετε αυτούς που δεν θέλετε με μια θερμή χειραψία (όχι τον χαιρετισμό του ψαριού, μην είμαστε και αγενείς) το κακό σόι με ένα τυπικό φιλί πεταχτό και όλους τους άλλους που επιθυμείτε με φιλούρες.
Φιλάαααακια.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Δευ, 25/04/2011 - 16:18
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Μην κρίνεις εξ'ιδίων τα αλλότρια.
Ενας φίλος μου, με "κατηγορεί" για την παραπάνω φράση. Εγώ με την σειρά μου "κατηγορώ" άλλους με την ίδια. Είχα μια συζήτηση το βράδυ του Σαββάτου για αυτήν την προτασούλα. Τελικά ο,τι και να λέμε δεν γίνεται να μην κρίνουμε σύμφωνα με τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Αυτό που ίσως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε, είναι να κατανοούμε τα κίνητρα του άλλου και όσο μπορούσε αντικειμενικά, να βγάζουμε τα συμπεράσματα μας. Τώρα κατά πόσο αυτό γίνεται είναι άλλο θέμα.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Πεμ, 05/05/2011 - 00:02
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
eve — Δευ, 09/05/2011 - 07:43
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Μιλήστε γιατί χανόμαστε.
Εβλεπα χθες την εκπομπή του Θοδωράκη στο ψυχιατρείο και κάποια στιγμή η ψυχίατρος Φωτεινή Τσαλίκογλου τόνισε πως σε μερικά χρόνια η κατάθλιψη θα είναι η δεύτερη νόσος που πλήττει το ανθρώπινο γένος.
Τι γίνεται ρε παιδιά γιατί βασανιζόμαστε έτσι??? Νομίζω φταίει ο τρόπος που ζούμε, δεν μιλάμε πια (ειλικρινά) υποκρινόμαστε πως το κάνουμε, δεν ανοιγόμαστε πια ως χαρακτήρες σε νέα πράγματα, δεν χαιρόμαστε πια, δεν γενικώς. Για να αναθεωρήσουμε ολίγον τι, γιατί μου φαίνεται θα προβάρουμε σε λίγο την άσπρη "μπλουζίτσα" που δένει πίσω.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Δευ, 09/05/2011 - 07:53
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Φυσικα θα φερω ως παραδειγμα τις μεγαλουπολεις. Η συγκριση μεταξυ Λαρισας (η οποια δεν ειναι και κανενα χωριο) με την Αθηνα σε θεματα επικοινωνιας ειναι η μερα με τη νυχτα. Στην Αθηνα ξερεις 5 ατομα σε ολοκληρη τη γειτονια και εδω ξερεις σε 5 γειτονιες, αν εχεις και μια προδιαθεση ως προς την κοινονικοτητα, βαριεσαι να λες καλημερες τα πρωινα. Η φραση "να τα παρατησω και να παω στο χωριο" δεν ειναι καθολου τυχαια...", πιστευω.
Τεσπα, τωρα που ειπες για τους Πρωταγωνιστες, ειδα χθες δυο επεισοδια, που ειχα χασει. Το ενα ειχε να κανει με την αντιμετωπιση του θανατου και το αλλο με το συμβαν στην Marfin (και αυτο με θανατο δηλαδη).
Γιναμε λιγο emo, αλλα οκ, αξιζουν και τα δυο (οπως παντα)
eve — Δευ, 09/05/2011 - 07:59
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Καλά εγώ που κατάγομαι και απο χωριό ζήτημα είναι να χαιρετώ 3-4 ανθρώπους καθώς δεν είμαι καθόλου κοινωνική.
Εως αντικοινωνική θα έλεγα. 
Αλλά ήμαρτον! 2 νόσος παγκοσμίως η κατάθλιψη σε λίγα χρόνια? Μαύρο φίδι που μας έφαγε. Η μέσα μας μαυρίλα ολοένα και μεγαλώνει. Αντε να την χρωματίσουμε λίγο, με τον γείτονα, τον φίλο, τον γκόμενο, την γκόμενα, με ότι γουστάρει ο καθένας.
Nαι όλες του οι εκπομπές είναι άψογες. Την άλλη Κυριακή θα πάει σε φυλακές ανηλίκων. Πρεπει να το δώ.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Δευ, 09/05/2011 - 08:03
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Ειδες? Σε χαλασε η πολη
Ελπιζω να το θυμηθω να τη δω και εγω...
eve — Δευ, 09/05/2011 - 08:08
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Λες????
Μπα!!!
Ναι και εγώ, γιατί το ξεχνάω, ή κοιμάμαι.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
Lacrimosa_daemon — Δευ, 09/05/2011 - 14:33
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 2113
Άν είσαι κοινωνικός χαρακτήρας, κάνεις γνωριμίες όπου και αν βρίσκεσαι , όσο αντικοινωνικοί και αν είναι οι άλλοι.
eve — Τρι, 10/05/2011 - 10:24
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Την θες την ζαχαρίτσα σου.
είναι πως μας δίνουν συμβουλές αν σου έρθει η υπογλυκαιμια καπέλο τι να κάνεις. Να φας ένα δαμάσκηνο, 
ένα μήλο, 
ένα σταφύλι, 
ένα τέταρτο μπανάνας, 
δυο ψίχες απο ψωμί. 
Καλοί μου άνθρωποι, οταν ο οργανισμός φωνάζει να ζάχαρη, τι να σου κάνει ένα δαμάκσηνο? Εσύ, ή όλη την δαμασκηνιά θες να φας, ή ένα ψυγείο της ΕΒΓΑ. Αν κάποιος κάνει δίαιτα αυστηρή μόνο οφείλει να κρατηθεί, αλλιώς το οφελος που παίρνεις απο την ευχαρίστηση της ζάχαρης, της τηγανιτής πατάτας, ή μιας παπάρας είναι αναμφισβήτητο. Απλά αν προβείς σε τέτοιες ενέργειες και προσέχεις την διατροφή σου, θα πρέπει να "μαζευτείς" λίγο την επόμενη μέρα. Εγώ αυτό που ξέρω είναι όποιος στερεί απο τον εαυτό του απολαύσεις, τότε έχει "θέματα" να λύσει και σιγά πια! μην ποινικοποιήσουμε την σαντιγί και την ζάχαρη. Ολα με μέτρο. 
Τα τελευταία χρόνια όσο πιο χοντρός είναι ενας λαός, τόσο υπάρχουν διαιτολόγοι και γυμναστές που θέλουν να μας ωθήσουν στο δρόμο της απώλειας. Κιλών. Μέχρι εδώ καλά. Με αυτό που γελάω μέχρι δακρύων
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Τετ, 11/05/2011 - 01:35
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
http://starxidiamas.tumblr.com/
Μπηκε στα bookmarks
eve — Τετ, 11/05/2011 - 08:47
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Μπηκε στα bookmarks
Αντε καλημέρα μας.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Τετ, 11/05/2011 - 08:59
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
Tσ τσ τσ είναι πράγματα αυτά? Δεν πίστεψαν τους ολυμπιονίκες μας? τους ανθρώπους που μας έκαναν εθνικά υπερήφανους αφού είχαν πάρει αναβολικά για 10 άλογα, αφού ο προπονηταράς τους έχει πάρει μάστερ στην χημεία? Δεν πείστηκαν για την ολισθηρότητα του δρόμου και για το πως "σκόνταψε" η μηχανή τους?
Εδώ που τα λέμε και λίγο τους έριξαν.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
z3et — Τετ, 11/05/2011 - 09:09
Κατάσταση:
Εγγραφή: Μαρ 2009
Καταχωρήσεις: 8488
Με αναστολη? Πφφφφ
Τουλαχιστον, μετα απο 7 χρονια (και μονο που το διαβαζεις γελας), η δικαιοσυνη θριαμβευσε (λεμε τωρα).
eve — Πεμ, 12/05/2011 - 10:09
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
H νέα Μαρία Μαγδαληνή της μουσικής σκηνής κατέφθασε για να αντικαταστήσει την παλιά. Νομίζω πως τα καταφέρνει. Βέβαια ο δρόμος της θρησκευτικής πρόκλησης είναι ο ευκολότερος για να διασφαλίσει στο "Μαράκι" την εσαεί παντοκρατορία της στο μουσικό στερέωμα. Που δεν θα κρατήσει και για πάντα φυσικά. Το αποτέλεσμα του βιντεακίου είναι μετριότατο, ως προς την αισθητική πλευρά και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χτυπιούνται όλες τόσο πολύ με τα θρησκευτικά κείμενα όταν προσπαθούν να τα χλευάσουν. Α! το βρήκα! είναι γιατί όταν προσπαθείς να λοιδορήσεις κάτι τόσο έντονα, είναι γιατί ζητάς τόσο πολύ την αποδοχή του. Είναι σαν τα μικρά αγοράκια του δημοτικού που ξεμαλιάζουν και χτυπάνε τα κοριτσάκια που τους αρέσουν. Μυστήριο πράγμα η αποδοχή τελικά.
Επίσης επιτέλους πότε θα βρακωθεί το "μαράκι"??? Μπάστα πια με τα μπικίνια και τα εσώρουχα. Το έχουμε εμπεδώσει είναι πια ΑΔΥΝΑΤΗ.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Σαβ, 04/06/2011 - 07:31
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
"Oι μικρές αλήθειες έχουν ανάγκη απο προστασία, τις μεγάλες τις προστατεύει η κοινωνική δυσπιστία".
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"
eve — Δευ, 13/06/2011 - 20:09
Κατάσταση:
Εγγραφή: Ιαν 2009
Καταχωρήσεις: 8449
O Γιώργος Μπόμπολας δεν χάνει ποτέ του και τίποτα. Οχι ο γιός του, ο Φώτης, ο πατέρας. Μιλάμε για πολύ σκληρό άνθρωπο.
"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"