Οι φυλές της Αθήνας

Ανθρωποι που εκτελούν την ελληνική γλώσσα.
Αναφέρομαι σε όλους αυτούς που δεν μπορούν να εκφραστούν σωστά, αλλά έχουν και το κόμπλεξ του να φανώ οτι ξέρω. Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν και έχουν το σθένος (γιατί περί σθένους πρόκειται) να το παραδεχτούν να να ζητήσουν βοήθεια.
Αφορμή για αυτή την φυλή, δόθηκε απο μια επίσκεψη μου στο μανάβικο. Ψωνίζω εγώ, όλα ωραία και καλά και είναι στο ταμείο μια κυρία και συνομιλεί με τον μανάβη. Το τι, αποανέκαθεν άκουσα, το τι μετοχές στραπατσαρισμένες, τι επιρρήματα που με στείλαν αδιάβαστη δεν λέγεται. Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Οποιος δεν γνωρίζει το καθήμενος, μπορεί να το πει κάθομαι, όποιος δεν γνωρίζει την οδό και πως κλίνεται (δεν λέω έχουμε και μια απο τις δυσκολότερες γραμματικές στον κόσμο) ας το πει δρόμο, όποιος δεν γνωρίζει το φερέγγυος ας μην το λέει φελέγγυος αλλά αξιόπιστος. Και μετά απο την εμπειρία μου ανάμεσα στα κουνουπίδια και στα χόρτα, σήμερα μια κυρία ζήταγε στο φούρνο τυρόπιτα γκουρού! Πάρτην κάτω την Εύη!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ο, καλα εισαι. Θα μπορουσαμε να γραφουμε σελιδες επι σελιδων γι'αυτο.

ROFL @ Τυρόπιτα γκουρου!!! χα0χα0αχ0

Να αγιάσει ο στόμας σου.

Spoiler: Highlight to view

πάει πακέτο με την αμασχάλη, το ζοματάει και πολλά άλλα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Γυναίκες με μαύρα νύχια, μαύρα μάτια, (μαύρα μακριά μαλλιά). Το τελευταίο δεν είναι υποχρεωτικό αλλά όλα τα άλλα μου φαίνεται πως είναι. Α μην ξεχάσω και τα μποτίνια μέχρι τον αστράγαλο και ανοιχτά μπροστά. Είναι της μοδός φέτος. Πόσο μαλάκας παίζει να είσαι να φοράς χειμώνα μποτίνι και ανοιχτό μπροστά? Τα κρυοπαγήματα τα έχεις στο τσεπάκι σου. Ολες αυτές τις κυριές πολύ τις κάνω γούστο. Βάφουν μαύρα νύχια περνάνε και φούμο απο το μάτι και κοτσάρουν και το ανοιχτό μποτίνι και πάνε! Που πας ωρέ στην παγωνιά?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Τραπεζικοί υπάλληλοι. Λίγο πιο πάνω στην κατάταξη απο τα ασπόνδυλα.
Ποτέ δεν σου λένε καλημέρα, απλά είναι αποροφημένοι στην εργασία τους, Οι κυρίες και οι νέες κοπέλες που δεν κάθονται στα ταμεία, είναι μέσα στην φούρια μεταφέροντας χαρτιά και δυσανασχετούν με την κυρία που τους ρωτάει κάτι για την σύνταξη της, λές και ο κάθε συνταξιούχος πρέπει να έχει βγάλει την ΑΣΟΕ. Το 90% όλων αυτών των κυρίων είναι με 20 κιλά παραπάνω, οι μεγαλύτερες φοράνε πουκάμισο σε παλ χρωματάκια και απο κάτω ένα αδιαφορο μαύρο παντελόνι σε ίσια γραμμή. Νομίζω πως οι εταιρίες ρούχων πρέπει να λανσάρουν ξεχωριστή σειρά για τραπεζικούς υπαλλήλους. Οι νεαρότερες επίσης χοντρές, τολμούν και φοράνε λίγο χρώμα παραπάνω έτσι για να σπάει το δημοσιουπαλληλίκι. Αλλά όσο εμπριμέ και να βάλεις, δυστυχώς "χρώμα" πάνω σου δεν πιάνεις. Οταν δεν έχουν πολύ δουλειά επαναφέρουν απο το κάτω (υποθέτω) συρτάρι το κουτί με τα βουτήματα (έτσι φαρδαίνει ο κώλος) και όταν βλέπουν μαζικές επιδρομές απο πελάτες με γρήγορες κινήσεις κρύβουν πάλι το κουτί, για να ανασυρθεί σε περιόδους κρίσής. (σαν τον βασιλιά Αρθούρο ένα πράγμα)

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Η κουλτούρα πάει με τα κιλά.
Για να θεωρηθείς κουλτουριάρης με το όλα σου, πρέπει να είσαι άνω των 120 κιλών. Βλέπω μπροστά μου έξω απο την Λυρική 1 τσούρμο κουλτουριάρηδες. Το αγαπημένο μου θέμα. Όλοι μαζί πρέπει να ήταν 4.975 κιλά (6 ήταν) με μάλλινα πανοφώρια ακόμα μεγαλύτερα απο τους ίδιους που τα βρήκαν ήθελα να ήξερα, περίεργα γυαλιά μυωπίας πολύχρωμα σαν του Θανάση Λάλα και ιδιάιτερα παπούτσια κατά προτίμηση σε κόκκινο χρώμα. Οι κουλτουριάρηδες επίσης έχουν μια έφεση στα καπέλα. Μιλούσαν γρήγορα, με τέμπο και θόρυβο, αχτενιστοι πάντα, ελπίζω όμως παρά την γνώση στον Νερούντα να γνωρίζουν οτι έχει ανακαλυφθεί και το σαπούνι. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω ολο αυτό το ταμπούρωμα σε ταμπελίτσες και το ανάλογο ντύσιμο. Οι και καλά κουλτουριάρηδες να κυκλοφορούν σαν σικ ρακοσυλέκτες που δεν τους ενδιαφέρει το σώμα τους και η μόδα και αυτό να το θεωρούν όμορφο. Μάλλον αν είσαι στα φυσιολογικά κιλά για το σώμα σου, και ντύνεσαι σαν άνθρωπος να μην μπορείς να αγγίξεις την υπέρτατη γνώση και την πολυτέλεια των απολαύσεων.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Γιατι οχι? Οταν εισαι φαση confuzio και ψαχνεις, και ξανα ψαχνεις... ουτε σωμα προσεχεις ουτε τιποτα.

Δεν νομιζω να ειναι πιο εξυπνοι, αλλα σιγουρα εχουν χαθει μες τα μυαλα τους.

Δεν μιλαω φυσικα απαραιτητα να ειναι 150 κιλα (που σημαινει πως προσεχουν πιο πολυ το φαι απ'την σκεψη).

Δες τον Αινσταιν, το μαλι ηταν τελειως Off καθε φορα, ποτε δεν ειχε γυμνασμενο σωμα, αντιθετος ειχε κοιλια απο τα 20 κατι του κλπ (σε κατι φωτο του τα προσεξει αυτα). Δεν το θεωρω παραλογο λοιπον που ολοι αυτοι εχουν τα μαυρα τους τα χαλια (εξωτερικα).

Ολο αυτό το θέαμα το θεωρώ οχύρωση και υστερική φωνή, που θέλει ντε και καλά να ξεχωρίζει. Αν ξεχωρίζεις για το μέσα σου, θα φανει χωρίς να χρειάζεται να κυκλοφορείς με κουρελούδες. Αυτό ισχύει βέβαια και απο την ανάποδη. Ομορφοι άνθρωποι που υπερτονίζουν την ομορφάδα τους για να τους προσέξουν όλοι. Τώρα για ανθρώπους επιπέδου Αινστάιν με εξωφρενικό δείκτη εφυίας, συγχωρούνται πολλά πράγματα. Για όλους αυτούς δεν ξέρω που αναμασούν Αινστάιν χωρίς να δημιουργούν τίποτα ή να προσθέτουν, μάλλον όταν δεν χτενίζονται πλησιάζουν τα ινδάλματα τους.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αντρες με αυτοκίνητα μουσικά κουτιά.
Ηταν της μοδός πριν μερικά χρόνια, απ'οτι βλέπω η φρικτή αυτή μόδα επανήλθε. Παίρνουν ένα αυτοκίνητο με 10 χιλιάρικα, και του βάζουν πάνω, ηχοσύστημα για μαγαζί της παραλιακής και το κωλοφτιάχτουν μέχρι που το αυτοκίνητο γίνεται αγνώριστο. Και αφού έχουν φτάσει ένα νορμάλ αυτοκινητάκι που κόστιζε 10 χιλιάρικα να κοστίζει 125 χιλιάρικα κυκλοφορούν με τσίτα την μουσική, έτσι για να την ακούει όλο το οικοδομικό τετράγωνο. Απο το ντάμπα ντούμπα των μπάσων κουνιέται όλο το μέσα σου και απο την φρικτή σκυλάδικη μουσική (έμαθα πρόσφατα οτι υπάρχουν 2 τραγουδιστές ο ένας ονομάζεται Ματθαίος και ο άλλος Γιαννούλης, νόμιζα πως ήταν ένας) σου έρχεται για αντίποινα να βάλεις στη διαπασών το κάρμινα μπουράνα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οι λούμπεν.
Σήμερα στο τρόλει κάθησε απέναντι μου μια γυναίκα, ναυάγιο της ζωής. Λούμπεν μέχρι το κόκκαλο, με παρατημένη προσωπική υγιεινή, απροσάρμοστα ρούχα, βλέμα να περιφέρεται και να προσπαθεί να πιάσει συζήτηση με την κυρία δίπλα της. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι χαμένοι στον προσωπικό τους μονόλογο μου δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα. Απο την μία τους λυπάμαι, απο την άλλη μου δημιουργείται μια αποστροφή και καταλήγω να μην μπορώ να τοποθετηθώ συναισθηματικά απέναντι τους. Την μία δείχνουν ευτυχισμένοι στην δική τους πραγματικότητα και την αμέσως επόμενη στιγμή κραυγάζουν για μια ανθρώπινη επικοινωνία. Οπως και να είναι είναι άδιες αγκαλιές. Και μάλλον αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μικροπωλητές.
Απο χώρες της Αφρικής. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι τα σώματα τους. Αδύνατα αλλά όχι αδύναμα, νευρώδη με μια απίστευτη κίνηση και σβελτάδα. Η απάντηση γιατί πάντα οι δρομείς είτε μακρινών είτε κοντινών αποστάσεων είναι απο χώρες της Αφρικής, μάλλον βρίσκεται στο εκπληκτικό αυτό σώμα. Αλλοι λένε πως για τις πρωτιές τους, φταίει ένας παραπάνω μύονας που έχουν τα μαύρα κορμιά. Μπορεί ναι μπορεί όχι, δεν ξέρω κατά πόσο επιστημονικά αποδεδειγμένο είναι η ύπαρξη μιας κάποιας κυτταρικής μνήμης ή το ασταμάτητο τρέξιμο τους για τις αυτονόητες για μάς συνήθειες, αλλά είναι πραγματικά ξεχωριστό να βλέπεις γαζέλες στην Πανεπιστημίου, στην Σταδίου, στην Ερμού, στην Πατησίων.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οικιακοί βοηθοί συνήθως απο τις Φιλλιπίνες.
Εχει γεμίσει το Κολωνάκι μικροσκοπικές οικιακές βοηθούς (σαν τους ούμπα λούμπα απο τον τσάρλι και το εργοστάσιο της σοκολάτας) με χιλιάδες σακούλες ανα χείρας, 2 σκυλιά ράτσας βεβαίως βεβαίως να τα βγάζουν βόλτα, και ρούχα απο το καθαριστήριο για τον κύριο και την κυρία τους. Και αναρωτιέμαι, δουλειές τους σπιτιού, κάνουν αυτές, τα σκυλιά τα βγάζουν βόλτα αυτές, το παιδί απο το σχολείο το παίρνουν αυτές, σιδερώνουν αυτές, μαγειρεύουν αυτές, είναι μακριά απο το σπίτι τους, πιθανόν και απο τα παιδιά τους, απο τους συγγενείς τους, άραγε τους χαμογελάει κανείς?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οι σκυλοι

εκεί καταλήγω και εγώ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ροκάδες σε αναζήτηση
Το περασμένο Σάββατο βρέθηκα στην Σφεντόνα γιατί έπαιζε κιθάρα ένας γνωστός. Νόμιζα πως βρισκόμουν σε χρονοκάψουλα καθώς όλοι γύρω μου ήταν κολλημένοι στα τέλη 80 αρχές 90. Κολλητά παντελόνια, πολύ μακρύ μαλλί, φανελάκια σκισμένα στους ώμους, και χοντροπάπουτσα. Αγόρια-κορίτσια. Οταν ακόμα είσαι σε αναζήτηση προσωπικού στίγματος ότι και να φοράς φαίνεται πως είναι "δανεικό". Τα αγόρια με τους ώμους διστακτικά μπροστά, χωρίς αυτοπεποίθηση του σώματος τους, αγωνιούσαν να πλασάρουν τον ρόκ εαυτό τους, τα κορίστια πιο "άγρια" απο τα αγόρια, παρά την αγριάδα που επιδίωκαν, όλο και έριχναν κλεφτές ματιές στην "στολή" τους. Οι άνθρωποι που καταλήγουν σε αυτό που θέλουν να εκπροσωπούν είναι σίγουροι, με ώμους στο ύψος του υπόλοιπου σώματος και χωρίς ματιές επίβλεψης. Ολα τα άλλα, που επιλέγουμε για να κρυφτούμε κάποια στιγμή, τα αποχωριζόμαστε για να φορέσουμε τα ρούχα που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά μέσα σε αυτά. Μπορεί να είναι, ροκ, πανκ, σικ, υψυλή ραπτική, ρετάλια, όταν είναι όμως συνειδητοποιημένα, είναι τα καλύτερα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Mανικιουρίστες και κομμώτριες επαρχιακών κυρίως πόλεων.
Ολες με ξανθό βαμμένο μαλί τύπου Μενεγάκη, οι μανικουρίστες με ψεύτικα τεράστια νύχια και διακοσμημένα με πάσης φύσεως κρυσταλάκια και σχεδιάκια. Οποιαδήποτε πρόταση τους, έχει μπροστά την λέξη αγάπη μου και γλυκιά μου. Μια ώρα μαζί τους είναι δωρεάν μαθήματα κατινάζ για κάθε θέμα και κάθε πρόσωπο. Συνήθως δολοφονούν την ελληνική γλώσσα με τα ελλειπή τους ελληνικά. Αλλά όλα αυτά έρχονται και δένουν καλά. Γιατί δεν έχουν πρόβλημα οι ίδιες με τον εαυτό τους. Ούτε με τον λαικό τρόπο προσέγγισης κάθε θέματος, ούτε με το όλο στήσιμο τους. Γιατί είναι πολύ πιο ειλικρινές να βλέπεις τέτοιου είδους κορίτσια με οξυζεναρισμένο μαλλί, παρά να πηγαίνεις κολωνάκι κομμωτήριο και να σε ισιώνει μια Λίτσα απο τα Λιόσια που με το που πατήσει στην Ακαδημίας να γίνεται Λάουρα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

Ροκάδες σε αναζήτηση
Το περασμένο Σάββατο βρέθηκα στην Σφεντόνα γιατί έπαιζε κιθάρα ένας γνωστός. Νόμιζα πως βρισκόμουν σε χρονοκάψουλα καθώς όλοι γύρω μου ήταν κολλημένοι στα τέλη 80 αρχές 90. Κολλητά παντελόνια, πολύ μακρύ μαλλί, φανελάκια σκισμένα στους ώμους, και χοντροπάπουτσα. Αγόρια-κορίτσια. Οταν ακόμα είσαι σε αναζήτηση προσωπικού στίγματος ότι και να φοράς φαίνεται πως είναι "δανεικό". Τα αγόρια με τους ώμους διστακτικά μπροστά, χωρίς αυτοπεποίθηση του σώματος τους, αγωνιούσαν να πλασάρουν τον ρόκ εαυτό τους, τα κορίστια πιο "άγρια" απο τα αγόρια, παρά την αγριάδα που επιδίωκαν, όλο και έριχναν κλεφτές ματιές στην "στολή" τους. Οι άνθρωποι που καταλήγουν σε αυτό που θέλουν να εκπροσωπούν είναι σίγουροι, με ώμους στο ύψος του υπόλοιπου σώματος και χωρίς ματιές επίβλεψης. Ολα τα άλλα, που επιλέγουμε για να κρυφτούμε κάποια στιγμή, τα αποχωριζόμαστε για να φορέσουμε τα ρούχα που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά μέσα σε αυτά. Μπορεί να είναι, ροκ, πανκ, σικ, υψυλή ραπτική, ρετάλια, όταν είναι όμως συνειδητοποιημένα, είναι τα καλύτερα.

"σαπίλα ρε "

αν είναι να το σκεφτούν 500 φορες ποιο σκισμένο τζιν θα φορέσουν αστο να πάει στο διάολο
αν κάνουν 2 ώρες να σηκώσουν την μοϊκάνα μια από τα ίδια

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Τ.β.π

Η αλλιώς τεκνά βορείων προαστίων. Ειδα σήμερα 2 νεαρούς δίπλα μου σκέτα κοκόνια. Με τα παντοφλέ παπουτσάκια τους, με τα παντελονάκια τους με την τσάκιση, με τις πουκαμισιές τους τις μεταξωτές με τις πανάκριβες τους τσάντες να δοκιμάζουν αρώματα. Χωρίς να θέλω να φανώ ρατσιστική δεν έλεγες και ουαουυυυυ! Αφού ψώνισαν όσο 15 άνθρωποι μαζί (ήταν πριν απο μένα στο ταμείο) με τους ακριβοπληρωμένους τρόπους τους, ευχαρίστησαν την κοπέλα που τους εξυπηρέτησε και της υποσχέθηκαν πως θα ψωνίζουν μονάχα απο αυτήν (η κοπέλα ακόμα πρέπει να χοροπηδάει με την προμήθεια που πήρε ) τα tods βήματα τους, τους οδήγησαν έξω απο το κατάστημα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

"Πανακριβες τσαντες"? What?

louis vuitton σε δέρμα που σημαίνει πάνω απο 1.000 ευρώπουλα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ναι, αλλα... αντρικες τσαντες?

(Μηπως ηταν πορτοφολια? )

α all and all εδώ με προσβάλεις. Ο ένας κουβαλούσε μια τσάντα "ταχυδρόμου" που φοριέται λοξά και ο άλλος ένα μικρότερο τσαντάκι πάλι λοξά. Και ειδικά τέτοιες τσάντες (της συγκεκριμένης μάρκας ή άλλων αντίστοιχων) σε άντρες χτυπάνε άσχημα.

Πάρε παράδειγμα, αυτή που κρατάει αυτό το ακριβοπληρωμένο αντιπαθέστατο κοκόνι (είναι gucci) είναι εικόνα αυτή για άντρα???????

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αααα...

Του Ροναλτο, μηπως ηταν καποιας φιλης του, που δεν μπορουσε να την κρατησει η ιδια?

ναι μαζί με το κολιέ και τα σκουλαρίκια.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

ναι μαζί με το κολιέ και τα σκουλαρίκια.

Λες να την χαλαρώνει την βαλβίδα;

NOBODY expects the Spanish Inquisition! Our chief weapon is suprise...surprise and fear...fear and surprise....

Δεν ξέρω τι κάνει, αλλά ο συγκεκριμένος είναι ένα αντιπαθέστατο βλαχαδερό χωρίς γούστο με λαδωμένο μαλί και τίνγκα στο διαμαντικό.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Δικηγόροι. Τους καταλαβαίνω απο χιλιόμετρα. Φοράνε πάντα κουστουμιές οι άντρες και ταγεράκια οι γυναίκες. Διαφέρουν απο τους ανώτερους τραπεζικούς υπαλλήλους που ντύνονται και αυτοί με κουστουμιές, γιατί φροντίζουν τα κουστούμια τους να "φωνάζουν" απο μακριά. Οι γυναίκες έχουν τουλάχιστον 3 τσάντες, 1 κανονική (δηλαδή με κραγιόνια μέσα, άρωμα, πορτοφόλι, τσίχλες και απολυμαντικά μαντηλάκια) 1 χαρτοφύλακα και άλλη μια με διάφορα χαρτιά που δεν χωράει ο χαρτοφύλακας. Περπατάνε πάντα αγχωτικά μιλώντας στο κινητό λες και εκπροσωπούν τον Αλ Καπόνε και όλα αυτά για να φτάσουν σε καφετέρια του Κολωνακίου να μιλήσουν πάλι για δικόγραφα και κουτσομπολιά της Ευελπίδων. Οι γιατροί και οι δικηγόροι πάντα παντεύονται αναμετάξυ τους και συνήθως είναι οι πιο βαρετοί άνθρωποι, καθώς ή για εγχειρήσεις θα ακούς ή για εφέσεις.
Προσοχή προσοχή, δικηγόροι και γιατροί αν βγάλουν την "στολή" δεν αναγνωρίζονται ως άνθρωποι. Παρακαλείστε αν γνωρίζετε έστω και έναν να τον καταγράψετε.

Spoiler: Highlight to view

η θειούλα μου, δεν το λέω επειδή είναι δικιά μου, είναι όντως φυσιολογικός άνθρωπος.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ξεχασες τους ασφαλιστες, προσωπικα δηλαδη, δεν εχω δει καποιον που να μη φοραει κουστουμι, bluetooth στο αυτι και ενα χαρτοφυλακα ΝΑ

Ναι τώρα που το λές, έχεις δίκιο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"