Τα άνθη του κακού

Το ξανθό αγγελούδι, ο ξανθός άγγελος και ότι σε άγγελικό υπάρχει για να περιγραφεί το 4χρονο κορίτσι που ζούσε με τους Ρομά. Αντιπαθώ οτιδήποτε βιβλικό σε αναφορά και οτιδήποτε δείχνει "φυλετική" προτίμηση. Δεν άκουσα ποτέ να λέμε ένα αφροαμερικανάκι, μαύρο άγγελο ή ένα ινδάκι, μελαμψό θεούλη. Πάντα ο αγγελικός προσδιορισμός αφορά πράσινα ή μπλε μάτια και ξανθά μαλλιά. Κάθε παιδί είναι ιερό. Οπου και αν ανήκει, οτι χρώμα και αν έχει. Εκτός απο βαρετά δημοσιογραφικό κλισέ να λες ξανθό αγγελούδι, υποδηλώνει και μια προτίμηση και του κόσμου και αυτού που το προφέρει σε μία χρωματική απόχρωση. Κάνει λίγο ρατσισμό ή μου φαίνεται. Κάνει, κάνει...

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Χρυσό μου.
Εκτίμηση.
Με το ζύγι, όχι αστεία.
Εκεί που κάθεσαι και ξύνεις, έχεις έναν γνωστό που "σκοτώνει" κοσμηματάκια. Ερχεται κάθε ένας και αρχίζεις το μπίρι μπίρι για το πως μπορεί κάποιος να διώξει άχρηστα ή αγαπημένα, για μερικά ευρόπουλα παραπάνω. Και όλα αυτά ανάμεσα σε καφέδες και κουτσομπολιά. Και αφού έκανες τον εκτιμητή πολύτιμων πετρών μετά τάζεις θέσεις εργασίας για μια ψήφο. Δεν λέω, είναι "τάλαντο" να το παίζεις λιδία λίθος και επίσης ακόμα μεγαλύτερο να είσαι σκιώδης σφουγγοκωλάριος. Αλλά ρε παιδί μου!!! αν είσαι όλα τα παραπάνω δεν έχεις υπόσταση...
Τρίχες.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

Το ξανθό αγγελούδι, ο ξανθός άγγελος και ότι σε άγγελικό υπάρχει για να περιγραφεί το 4χρονο κορίτσι που ζούσε με τους Ρομά. Αντιπαθώ οτιδήποτε βιβλικό σε αναφορά και οτιδήποτε δείχνει "φυλετική" προτίμηση. Δεν άκουσα ποτέ να λέμε ένα αφροαμερικανάκι, μαύρο άγγελο ή ένα ινδάκι, μελαμψό θεούλη. Πάντα ο αγγελικός προσδιορισμός αφορά πράσινα ή μπλε μάτια και ξανθά μαλλιά. Κάθε παιδί είναι ιερό. Οπου και αν ανήκει, οτι χρώμα και αν έχει. Εκτός απο βαρετά δημοσιογραφικό κλισέ να λες ξανθό αγγελούδι, υποδηλώνει και μια προτίμηση και του κόσμου και αυτού που το προφέρει σε μία χρωματική απόχρωση. Κάνει λίγο ρατσισμό ή μου φαίνεται. Κάνει, κάνει...

να ηταν μονο αυτο...
αυτο που γινεται ειναι ξεκαθαρα σταχτη στα ματια μας.πχ για αυτο δεν εγινε οσος ντορος γινεται για ενα,μονο ενα κοριτσακι.
λιγο χρυση αυγη,λιγο η φυλακιση διαφορων παλαιων παππουδοπολιτικων...εμας τα σπιτια μας κρεμονται απο μια κλωστη με τους φορους κτλ. για να βαλουμε και αλλους ευρυτερους και κοινωνικους προβληματισμους..

ξερουν οι ρουφιανοι πως να σε εχουν απασχολημενο.ισχυροτατο οπλο των καιρων η "ειδησεογραφικη επικαιροτητα"...

what the hell am i doing here ?
i don't belong here..

Αχου τα μωρέ τα γλυκούλια μου. Τα έχεις με έναν του δημοτικού. Οκ μαγκιά σου, εν μέρει, κάνεις πρεμιέρα (?) και καλείς την αγαπούλα να σου κάνει ποδαρικό και να μιλήσει περί ανέμων και υδάτων αλλά εντωμεταξύ πέφτει και το πιπεράτο λίγο, για να μην βαρεθεί ο τηλεθεατής απο την πολύ "ενημέρωση".
Ακούστε σύντεκνοι, όταν βγάζεις την ψυχούλα σου όξω (με διακατέχει το πνεύμα του Ανδρέα Μικρούτσικου τώρα) και επιδεικνύεις θρασύτατα την ιλουστρασιόν ευτυχία σου, μην παραπονιέσαι μετά για το πως δεν σε σέβονται τα μέσα, πόσο κακοί είναι οι δημοσιογράφοι και πως βλέπεις κάθε βδομάδα να σου χρεώνουν νεό γκομενάκι. Καπίτο???

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Βγήκε στην αγορά το iphone 5c και ένας μανατζαραίος? ένας διευθυντής πωλήσεων? ένας κάτι, τελωσπάντων μιλούσε με στοργή για το πουλέν τους και πόσο ενθουσιασμένος είναι, πόσο ευτυχισμένος, πόσο γενικώς. Και το ποσό της ευτυχίας αποτιμάται στα 639 ευρόπουλα. Μέχρι εδώ καλά. Αυτό που με έστειλε για γόβες ήταν όταν είπε ο μεσιέ πως απευθύνεται σε πιο νεανικό κοινό και για αυτό τον λόγο προτίμησαν φλούο χρώματα. Ναι. Μάλιστα. 639 ευρό για πιο νεανικό κοινό. Δηλαδή να το κάνω πιο λιανά, ξυπνάει το 13χρονο και μαζί με το μίλκο και την τυρόπιτα γκρινιάζει για το καινούργιο κινητούλι. Σε φλούο χρωματάκια για τα νεανικά κοινά. Με 639 ευρό. "Παιδιά" (στους μανατζαραίους) απευθύνομαι, αυτό λέγεται νταβατζιλίκι.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αμ εγώ τα λέω. Αλλη καριέρα ήθελαν να ακολουθήσουν οι καημένες, αλλά είπαν να πηδήξουν το τραγούδι πρώτα. Ετσι λοιπόν κάθησαν τα κορίτσια και σκέφτηκαν. Χμμμμ τι να κάνω στη ζωή μου? Θα γίνω τραγουδιάρα. Αφού έγιναν και απέκτησαν δόξα και φράγκα και δεν είχαν πια τον φόβο της οργής του πατερούλη, άρχισαν να ξεβρακώνονται. Πράγμα θεμιτό και δεκτό και προς χειροκρότημα ενίοτε, αν είσαι στριπτιτζού. Αν είσαι τραγουδίστρια όμως είναι για φτύσιμο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Που κατάντησα! να υπερασπίζομαι την Μακρυπούλια. Ελεος πια με το πότε κάποια θα κάνει παιδί και πότε θα ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας. Τι ζόρι τραβάνε? Αυτή η δικτατορία της μανούλας είναι πολύ αισχρή και εντελώς μα εντελώς υποκριτική μερικές φορές. Συμφωνώ πως εκεί γύρω στα 30 αρχίζει μια γυναίκα και αναρωτιέται εγώ πότε θα γίνω μάνα, και λίγες είναι πραγματικά αυτές που είναι εντελώς συνειδητά αποφασισμένες οτι δεν θέλουν τέκνο στη ζωή τους. Μαγκιά τους και αν περάσουν τον σκόπελο των 45 και είναι άτεκνες τότε πραγματικά πέρασαν όλες τις μικροαστικές επιθυμίες της κάθε κατινίτσας της γειτονιάς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη στη ζωή απο αυτήν για το παιδί σου, αλλά οφείλουμε να σεβόμαστε το οτι κάποια δεν μπορεί, δεν γουστάρει, δεν θέλει ακόμα, δεν θέλει γενικώς.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Oι άνδρες σκοτώνουν όταν τσατίζονται. Ετσι τσαντίστηκε και ο Ρουπακιάς, έτσι φαίνεται τσαντίστηκαν ή τους έβαλαν να τσαντιστούν κάποιοι άλλοι και σκότωσαν τους δυο χρυσαυγίτες. Οταν απο την τσατίλα σηκώνονται όπλα και η κοινωνία απέτυχε και οι πολίτες της και η παιδεία και ο φημισμένος πολιτισμός μας. Τα νεκρά σώματα απαιτούν σεβασμό ανεξάρτητα απο ιδεολογίες και στάσεις ζωής. Γιατί πολύ απλά οποιος σηκώνει την πιστόλα φοβάται πολύ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Kάπως έτσι είναι οι ψηφοφόροι της χρυσής αυγής και κάπως έτσι είναι ίσως το μεγαλύτερο μέρος αυτής της χώρας. Χειροκροτητές κάποιου αμόρφωτου που λέει να ούμε, γουστάρω, σκατά στους πολιτικούς και λαικίζει χωρίς καμία πολιτική γνώση και κυρίως χωρίς καμία γνώση πολιτισμού. Ακόμα και αν βάζει τον παρθενώνα σαν wall paper στα κακόφωνα άσματα του. Που αν είχαν επίγνωση τα μάρμαρα τι κοσμούσαν, θα σπάγανε οικειωθελώς σε χίλια κομμάτια. Με τέτοιες εικόνες παρακμής πνεύματος θλίβομαι, οχι γιατί θεωρώ πως με καθορίζουν, αλλά γιατί πολύ απλά υπογραμμίζει την πλειοψηφία, που όσο και αν θέλουμε παραβλέπουμε, λειτουργεί ως ο απόλυτος τιμητής πολλών πραγμάτων.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της Κωνσταντίνας Σπυροπούλου.
Ενα κενό κεφάλι πάνω σε δυο ώμους ομιλεί. Μπλα μπλα μπλα μπλα και πάει λέγοντας. Την έβαλαν να μάθει και τι σημαίνει αρωγή και ευδοκίμηση και το νέο πουλέν είναι έτοιμο. Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν το φιλοχρήματο χέρι του μεσιέ Κοντομηνά ξεκουράζεται τα βράδια στην τρυφερή της μέση, απλά δεν μπορώ να μου επιβάλλουν με το στανιό, μια όμορφη που δεν έχει να "προτείνει" τίποτα τηλεοπτικά. Το θεματάκι (το τηλεοπτικό) κλωτσάει, και μια προσωπικότητα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας (πάντα τηλεοπτικά ομιλώ) που κάνει θόρυβο για τον θόρυβο που δεν προκαλεί. Πρέπει να είναι τρομακτικά ψυχοφθόρο για τους τιμητές της δεσποσύνης να βλέπουν την ηχώ ενός τίποτα. Απλά "παλικάρια", όπως τόνισε και ένας επικοινωνιολόγος αμερικανός (που είναι γάτες με πέταλα οι συγκεκριμένοι) η τελεβιζιόν δημιουργεί ήθη και συμπεριφορές. Το νού σας λοιπόν...

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"