Εγώ κλισέ, εσύ κλισέ?

To άλλο πιο ενοχλητικό: Απο τηλέφωνο. Πρέπει να μιλήσουμε για την σχέση μας.
Και το ακόμα πιο σπαστικό: θέλω χρόνο για τον εαυτό μου ή χρόνο για να σκεφτώ!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

"Θα ήθελα να κάνω μία κράτηση για δύο άτομα για την Παρασκευή το βράδυ στις 9."
-"Για πόσα άτομα είπατε;"
-"Δύο"
-"Για Παρασκευή βράδυ;"
-"Nαι"
-"Για τις 9;"
-"Nαι"
-"Ο.Κ.Λοιπόν, μία κράτηση για δύο άτομα για Παρασκευή το βράδυ στις 9."
-"Μάλιστα"
-"Θα μου δώσετε το τηλεφωνάκι σας για να το επιβεβαιώσουμε;"
-"Μάλιστα,697........ "
-"Η κράτηση σας θα ισχύει μέχρι τις 9 μετά θα αναγκαστούμε να δώσουμε το τραπέζι σας".
-"Εντάξει"

Πας στις 9 και το μαγαζί είναι άδειο.

Spoiler: Highlight to view

Τις περισσότερες φορές, μετά από δύο λεπτά θα προφασιστώ κάποιο επείγον περιστατικό και θα πεταχτώ έξω να αναπνεύσω και να αναζητήσω κάτι άλλο

"Να χιονίσει για να δούμε μιά άσπρη μέρα".
Έλεος πια, 30 φορές το έχω ακούσει από το πρωί από όλες τις ραδιοφωνικές εκπομπές.

Μπροστά στον καθρέφτη οι γυναίκες παίζουμε με τα μαλλιά μας, τα χείλια μας και παίρνουμε πόζες.
Οταν βάζουμε μάσκαρα ανοίγουμε το στόμα λες και με κλειστό δεν βάφονται.
Εχουμε όλες οι γυναίκες ειδικά εσώρουχα για εκείνες τις μέρες του μήνα. Είναι γιαγιαδίστικα και πιάνουν απο αμυγδαλές μέχρι τα γόνατα.
Εχουμε παλιά ληγμένα καλλυντικά που αρνούμαστε να πετάξουμε, απλά πιάνουν χώρο στο νεσεσέρ.

Οσα αφτερ σέιβ κάνουν δώρο σε έναν άντρα, αυτός πάντα έχει μια αδυναμία στο balm της nivea. Μέ τέτοια επιμονή όλο και κάποιο δίκιο θα έχουν.
Οταν ξυρίζονται πάντα αφήνουν το νερό να τρέχει.
Πάντα φωνάζουν όταν τους κλέβουμε το ξυραφάκι και εμείς πάντα το αρνούμαστε.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πόσο κλισέ μπορεί να είναι το:" Τι είναι σιωπή; Το τελικό σύνορο που καμμιά
γυναίκα δεν έχει πάει ποτέ."

Αυτη τη συνηθεια την εχω κοψει πλεον, ευτυχως...

Εγώ όταν πλένω τα δόντια μου, ξεχνάω την βρύση. Πρέπει να το κόψω.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

z3et wrote:

Αυτη τη συνηθεια την εχω κοψει πλεον, ευτυχως...

Σταμάτησες να ξυρίζεσαι?

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

DEATH wrote:

z3et wrote:

Αυτη τη συνηθεια την εχω κοψει πλεον, ευτυχως...

Σταμάτησες να ξυρίζεσαι?

xa00ax0xa0xa0xa0ax0xax0a

Οι φράσεις του ταρίφα που "ψαρεύει" πελάτες και έχει αναμμένο το ελεύθερο:
Πάω για κλείσιμο ή πάω για αλλαγή.

Για κάλτσες ο λόγος.

Δεν υπάρχει περίπτωση μια γυναίκα σε όλη της την οικοκυρική καριέρα να μην έχει χάσει κάλτσα στο πλυντήριο. 2-2 τις βάζουμε μονές τις βρίσκουμε. Είναι απο τα ερωτήματα που πλανώνται εσαεί στο σύμπαν. Τι γίνονται οι κάλτσες.
Επίσης και το άλλο. Εχεις βάλει πλυντήριο το απογευματάκι, βγαίνεις να απλώσεις (δεν έχει πολύ φως) και πέφτει μια κάλτσα, ποτέ και οι δυο μαζί. Την βλέπεις που πέφτει, λες οτι θα την πάρεις αύριο γιατί έχει και ψύχρα και βαριέσαι να κατέβεις κάτω. Φυσικά την επόμενη μέρα δεν υπάρχει καμία κάλτσα να αερίζεται στην πιλοτή ή στον ακάλυπτο.
Για κάποιον περίεργο λόγο δεν πετάμε το υπόλοιπο του ζευγαριού αλλά διατηρούμε μια απίστευτη συλλογή απο μονές κάλτσες. Λες και θα πάρουν αξία. Και κάποια στιγμή που φτιάχνεις τα συρτάρια αποφασίζεις να τις κάνεις ξεσκονόπανα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

0AX0AX0XA0XA0AX0A0XA0XAX0A0X0A0A0

Αυτο το γελιο ηταν μια προσφορα της μανα μους, που διαβασε το απο πανω κειμενο

Spoiler: Highlight to view

Δεν εχει τι να κανει σημερα (τελειωσε με την φασινα) και μου εχει κολλησει απο πανω

Στα τηλεσαπούνια ποτέ δεν κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι τους με παντόφλες. Είναι αρματωμένοι με μπότες, γόβες, και σκαρπίνια. (Ανθυγιεινή η δουλειά του ηθοποιού τόση ώρα πάνω σε στιλέτο). Επίσης όταν ξυπνάνε, πάντα φοράνε υπέροχες ρόμπες μεταξωτές και χρυσοποίκιλτες ποτέ παλιά φανελάκια και απλές πυτζάμες, αλλά πάντα σικ πιζάμες. Μια εποχή στα σίριαλ ηταν τρέντ να φοράνε οι γυναίκες τις ρόμπες τους και απο κάτω αθλητικές χοντρές κάλτσες (πάντα σικ) κατεβασμένες στο ύψος του μέσου της γάμπας. Επίσης τα μαλλιά τους ήταν πάντα επιμελώς ατημέλητα σε υπέροχους κότσους. Ακριβώς όπως σηκωνόμαστε το πρωί όλοι εμείς!
Με τυφλό σύστημα μέχρι την καφετιέρα και την τουαλέτα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Επισης σε σαπουνια και ταινιες οταν καποιος οδηγει αντε να κοιταει 5 sec μαζεμενα κατα την διαρκεια ολης της διαδρομης τον δρομο, παντα θα εναι γυρισμενος και θα μιλαει στον/στην διπλανο του/της κλπ.

Επισης, ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ κλειδωνουν το αμαξι οταν το παρκαρουν και φευγουν. Τα επιπεδα τον ληστειων στην Αμερικη πρεπει να ειναι μηδαμινα μαλλον...

Στις ταινίες επίσης ενώ δεν κλειδώνουν το αυτοκίνητο, όταν ο δολοφόνος είναι ακριβώς απο πίσω τους, πάντα μπερδεύονται με το κλειδί του αυτοκινήτου. Το κίτρινο είναι τρομάρα σου, το κίτρινο μπροστά σου!

Spoiler: Highlight to view

και ένα κλισέ που νομίζω το κάνουμε σχεδόν όλοι, ειδικά τα κλειδιά τα βγάζουμε πριν φτάσουμε σπίτι 3 τετράγωνα πίσω.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

τώρα θυμήθηκα και το άλλο. Αν τύχει και στο δρόμο βρούμε νεράτζι παίζουμε ποδόσφαιρο με το νεράτζι μέχρι να αποσυντεθεί. Αν πάει κάπου και το χάσουμε βάζουμε το πόδι πίσω απο την ρόδα του αυτοκινήτου, το βρίσκουμε και συνεχίζουμε τα τάκλιν. Αφού έχουμε καταφέρει να φτάσουμε έξω απο το σπίτι και το νεράτζι ακόμα αντέχει ετοιμάζουμε το καλό μας αριστερό (εγώ με το αρίστερο σουτάρω καλύτερα) και το γκόλ προς το αόρατο τέρμα έχει επιτευχθεί. Απλά δεν πανυγηρίζουμε γιατί μας βλέπουν και μικρά παιδιά!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οταν συζητουν δυο ατομα και σχολιαζουν την συμπεριφορα καποιου τριτου προσωπου επικριτικα και κανεις την παρατηρηση ,οτι και αυτοι το ιδιο κανουν και μαλιστα πολυ συχνα σου απαντουν,΄΄αλλο εγω'.Ετσι μου απαντα συνηθως μια γνωστη μου.
Η μαμα ,που εχει παιδακι στο δημοτικο,οταν γυριζει το καψερο απο το σχολειο χαρουμενο που πηρε αριστα στην ορθογραφια ,αντι να το επαινεσει το κοιτα κατσουφιασμενη και το ρωτα ΄΄'ο Κωστακης ο διπλανος σου τι πηρε ε για πες μου τι πηρε''.

Νομίζω πως για πολλά "τραύματα" ευθύνεται ο διπλανός κωστάκης, η διπλανή ελενίτσα, η πιο διπλανός νικολάκης και η ποπίτσα του τελευταίου θρανίου.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Επίσης όταν επισημαίνει κάποιος την ίδια συμπεριφορά (την κατακριτέα) σε μας (που πράττουμε) όλοι "άλλο εγώ" είμαστε.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Διάλογοι απο μέσα μας.
Συνήθως τους κάνουμε όταν πρόκειται να ψηθεί η κατάσταση για καινούργιο γκόμενο, γκόμενα, όταν έχεις τσουραμαδηθεί με τους παραπάνω και κυρίως όταν μαλώνεις στη δουλειά.
Οταν μαλώνεις με το αφεντικό ή με συναδέλφους ετοιμάζεις πάντα απο μέσα σου ολόκληρες συζητήσεις και απαντήσεις για το τι πρέπει να πεις, πως θα το πεις, με τι ύφος και κυρίως με τη κατάληξη που πάντα ευνοεί εσένα, βέβαια το 99% των φανταστικών διαλόγων δεν καταλήγει με το έτοιμο ερωτηματολόγιο του μυαλού μας, αλλά με κάτι εντελώς διαφορετικό. Επίσης πάντα μα πάντα μετά απο ένα κανονικό διάλογο και ουχί στο μυαλό μας, φεύγουμε με την σκέψη πως εκείνη την στιγμή έπρεπε να πω αυτό.
Οι καβγάδες για γκομενικά έχουνε περισσότερη πλάκα, αν υπάρχει πλάκα σε τέτοια θέματα, γιατί ξέρεις τον άλλον κομματάκι παραπάνω και υποτίθεται βαδίζεις με περισσότερα σίγουρα, αλλά επίσης πάλι το 99% καταλήγεις με απαντήσεις που δεν είχες πάρει χαμπάρι οτι μπορούσαν να διατυπωθούν.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Oι άντρες όταν ακούνε την μουσική που τους αρέσει παίζουν στον αέρα κιθάρα και ντράμς. Συνήθως αυτό γίνεται με ροκ ή χαρντ ροκ κομμάτια. Ιδιαίτερα αγαπημένη στιγμή είναι όταν μπορούν να συνδιάσουν το "αεράτο" αυτό παίξιμο με headbanging. Και δεν τους φτάνει που κάνουν τα παραπάνω, αλλά ενώ ακούνε τη μουσική, ενώ παίζουν όργανα στον αέρα, ενώ ανεβοκατεβάζουν την κεφάλα, ακούγεται και ένα παρατεταμένο τζιβντουβ απο τον ήχο των ντράμς και ένα ίιιιιιιιι απο την κιθάρα. Είναι η δική τους φωνητική προσθήκη σε αυτή του cd.

Spoiler: Highlight to view

φσιτ μπόινγκ, η δική μου φωνητική προσθήκη

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

Oι άντρες όταν ακούνε την μουσική που τους αρέσει παίζουν στον αέρα κιθάρα και ντράμς. Συνήθως αυτό γίνεται με ροκ ή χαρντ ροκ κομμάτια. Ιδιαίτερα αγαπημένη στιγμή είναι όταν μπορούν να συνδιάσουν το "αεράτο" αυτό παίξιμο με headbanging. Και δεν τους φτάνει που κάνουν τα παραπάνω, αλλά ενώ ακούνε τη μουσική, ενώ παίζουν όργανα στον αέρα, ενώ ανεβοκατεβάζουν την κεφάλα, ακούγεται και ένα παρατεταμένο τζιβντουβ απο τον ήχο των ντράμς και ένα ίιιιιιιιι απο την κιθάρα. Είναι η δική τους φωνητική προσθήκη σε αυτή του cd.

Spoiler: Highlight to view

φσιτ μπόινγκ, η δική μου φωνητική προσθήκη

tu-pa tu-pa tu-pa
είναι ο κλασικός ρυθμός τις punk i like it

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Οταν ένας άντρας ξέρει να μαγειρεύει, το κάνει καλύτερα απο μια γυναίκα γιατί το βλέπει σαν διασκέδαση και ουχί σαν το φαί της ημέρας, διεκπαιρεωτικά. Επίσης είναι ικανός να μαγειρέψει κρυφές συνταγές των Μάγια και των Αζτέκων που τις βρήκε σε έναν πάππυρο που του τις έδωσε ο προπαππους του προππάπου του παππού. Βέβαια όταν ένας άντρας μπαίνει στην κουζίνα μετά η κουζίνα για να συνέλθει χρειάζεται τις 2 κυρίες στο Σκάι που καθαρίζουν σπίτια. Boμβαρδισμένο τοπίο απο σάλτσες, χορταρικά, λάδια και ότι άλλο υπάρχει στο ψυγείο.

Αλλάζω κατηγορία
Γυναίκες σε αποστολή.
Οι γυναίκες όταν βαριόμαστε και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε μέσα στο σπίτι με 2 πράγματα ασχολούμαστε, με τα φρύδια μας και τη μάπα μας. Οταν βαριόμαστε να κάνουμε δοκιμαστικά μακιγιάζ για να δούμε πως είμαστε, πέρνουμε το τσιμπιδάκι για τα φρύδια και τότε γινόμαστε ο τρόμος στο δρομο με τις τρίχες. Πάντα μα πάντα τα σκατώνουμε και στην προσπάθεια να διορθώσουμε το τραγικό, καταλήγουμε με φρύδια τύπου Μάρλεν Ντίντριχ. (ελάχιστα δηλαδή)
Αφού εκνευριστήκαμε που τα σκατώσαμε, για να εκτονωθούμε σειρά έχει η μάπα μας. Παίρνουμε 2 χαρτομάντηλα και το παίζουμε μέγα αισθητικοί γιατί εκείνος ο πόρος που φαίνεται μόνο με το τη βοήθεια του humble αποφασίσαμε πως είναι πολύ ενοχλητικός. Και αφού καταλήξαμε με μια μούρη ναυμαχία (ά! το βύθισα και αυτό) κατακόκκινες και εκνευρισμένες με τα φρύδια περισπωμένη και τη μούρη αναψοκοκκινισμένη καταλήγουμε να τρώμε μια σοκολάτα στον καναπέ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

Oι άντρες όταν ακούνε την μουσική που τους αρέσει παίζουν στον αέρα κιθάρα και ντράμς. Συνήθως αυτό γίνεται με ροκ ή χαρντ ροκ κομμάτια. Ιδιαίτερα αγαπημένη στιγμή είναι όταν μπορούν να συνδιάσουν το "αεράτο" αυτό παίξιμο με headbanging. Και δεν τους φτάνει που κάνουν τα παραπάνω, αλλά ενώ ακούνε τη μουσική, ενώ παίζουν όργανα στον αέρα, ενώ ανεβοκατεβάζουν την κεφάλα, ακούγεται και ένα παρατεταμένο τζιβντουβ απο τον ήχο των ντράμς και ένα ίιιιιιιιι απο την κιθάρα. Είναι η δική τους φωνητική προσθήκη σε αυτή του cd.

Spoiler: Highlight to view

φσιτ μπόινγκ, η δική μου φωνητική προσθήκη

Και για να μη παιζουμε λοιπόν κιθάρα στον αέρα και μας τη λές, δημιουργήσαμε το Guitar Hero.

Από όσα "μετράνε"δεν μπορούν να μετρηθούν όλα, και από όσα μπορούν να μετρηθούν "δεν μετράνε" όλα.

Οι γριές το κέικ το λένε κεκ. Δεν ξέρω για ποιό λόγο, αφού δεν είναι ούτε δύσκολο να το προφέρουν ούτε μεγάλη λέξη.
Οταν πάνε κομμωτήριο και βρέχει όλες έχουν μια σακούλα του σούπερμάρκετ στην τσάντα και την φοράνε στο κεφάλι για να προφυλάξουν αυτό που με τόσο κόπο έξανε η κομμώτρια. Ετσι με σκλαβενίτη, βερόπουλο και βασιλόπουλο, κυκλοφοράνε σαν γλάστρες που προφυλάσονται απο την παγωνιά.
Δεν βγάζουν ποτέ τα δαχτυλίδια που φοράνε, αν βρείτε κανένα μαργαριτάρι μέσα στην σπανακόπιτα δεν πρόκειται για θαύμα, αλλά για απώλεια της προπροηγούμενης γενιάς.
Η επίσκεψη στο φαρμακείο είναι σαν να πηγαίνουν στο hondos, αγοράζουν φάρκαμα βεβαίως βεβαίως, ανατομικά παπούτσια και τρελαίνονται να βλέπουν πιεσόμετρα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Στα τηλεσαπούνια όταν οι πρωταγωνίστριες κλαίνε (γιατί οι άντρες δεν κλαίνε ποτέ) ποτέ δεν έχουν μύξες, αλλά αρχίζουν με ένα δάκρυ που κυλάει υπέροχα πάνω στο μάγουλο και συνεχίζουν με άλλα 2-3 που απλά τους βρέχουν το πρόσωπο. Ούτε συσπάται η μάπα απο το κλάμα ούτε τίποτα, για την μάσκαρα να μην το σχολιάσω καλύτερα, στο ύψος της!
Οταν ο πρωταγωνιστής (κυρίως άντρας) πονάει απο έρωτα, πονόδοντο, παρανυχίδα, κολικό, πάει να κλάψει στην θάλασσα (αυτό με την θάλασσα πρέπει να το προσέξουν!) αφήνει μια κραυγή (δυνατή ) να βγεί απο το στέρνο του και μετά καταλήγει στα γόνατα του με την κεφάλα κατεβασμένη (απο την οδύνη) να κλαίει. Εμείς βέβαια δεν τον βλέπουμε ποτέ, (να κλαίει) απλά μόλις σηκωθεί απο τα χαλίκια σκουπίζει βιαστικά το πρόσωπο του με τα χέρια του και μπαίνει στο πανάκριβο αυτοκίνητο του πάλι βιαστικά, για να συνεχίσει να διοικεί τον κόσμο. Γιατί στα σίριαλ έτσι πονάνε οι άντρες. Πρώτα κραυγή, μετά πέφτουν στα γόνατα, μετά αυτοκίνητο και μετά μαστίγιο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Στις γυναίκες αρέσουν πολύ τα κεριά. Ολα τα κεριά όλων των μεγεθών όλων των αρωμάτων. Είμαστε ικανές να έχουμε 152 κεριά ολούθε, να μην τα ανάβουμε γιατί δεν θέλουμε να χαλάσουν και όταν τα ανάβουμε (και καλά για ρομαντική ατμόσφαιρα) να τα ανάβουμε όλα και να μυρίζει ένα σπίτι, βανίλια μαζί με φράουλα, μαζί με ροδάκινο, μαζί με φρασκοστάφυλο, μαζί με τριαντάφυλλο και όλα αυτό να βγάζει σε κάτι που δεν μυρίζει ωραία. Οταν πάρεις την γενναία απόφαση να τα σβήσεις, με η χωρίς sex να πιάνεται η ανάσα σου απο του φου-φου-φου και να οδηγείσαι με απόλυτη ακρίβεια προς τους ηλεκτρικούς διακόπτες και την ρεαλιστικότητα ενός διπλού σουβλακίου με απολα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οταν μπαινουμε σε εναν χωρο που ειναι σφουγκαρισμενος, αν μας βλεπουν εκεινη την ωρα θα περπατησουμε με τις μυτες, αν οχι θα προχωρησουμε κανονικα...

χα χα χα και περπατάμε (όταν μας βλέπουν) με μεγάλους δρασκελισμούς στο πλακάκι που φαίνεται να έχει στεγνώσει λίγο παραπάνω απο όλα τα υπόλοιπα. Σαν τον Ιντιάνα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"