Εγώ κλισέ, εσύ κλισέ?

Στα κακά και αδιάφορα θρίλερ (δηλαδή στα περισσότερα) όλοι έχουν μια διαίσθηση πως ο δολοφόνος είναι ακριβώς απο πίσω τους και πάντα αποφασίζουν να χωριστούν για να τον ψάξουν και πάντα μα πάντα μπαίνουν στο μοναδικό υπόγειο του σπιτιού χωρίς ηλεκτρικό φως με μόνο όπλο ή έναν αναπτήρα ή ένα κερί.
Ο δολοφόνος ποτέ δεν σκοτώνεται με την μία. Προηγείται πάλη και υπάρχει πάντα μια κρίση συνείδησης του θύματος του τύπου: "οχι δεν σε σκοτόνω θα σε αφήσω στα χέρια της δικαιοσύνης" ποιά χέρια της δικαιοσύνης βρε πανίβλακα όταν αυτός είναι ψυχάκιας, φοράει φούστα του μπαλέτου και βγάζει αφρούς απο το στόμα? Αφού είχε την ευκαιρία να τον σκοτώσει και δεν το κάνει πάντα δίπλα στον δολοφόνο βρίσκεται αιχθημό αντικείμενο ακόμα και όταν η σκηνή εξελίσεται σε αποθήκη με μπαμπάκια.
Οι δολοφόνοι ποτέ δεν τρέχουν και παρόλα αυτά προφταίνουν το θύμα που έχει κάνει τα 100 μέτρα σε 3,89 δευτερόλεπτα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ερωτα, αχ έρωτα (τραγουδιστικά) και νερό. Ουχί εμφιαλωμένο, αλλά ή της βροχής ή της θαλασσίτσας.
Κάθε καλή ταινία ή σίριαλ σε μια ρομαντική σκηνή κρίσης του ζευγαριού πάντα βγάζει τους πρωταγωνιστές για ένα τρεχαλητό στην βροχή χωρίς ομπρέλα. Γιατί οι ομπρέλες είναι εργαλεία του σατανά. Κάθονται ως βρεγμένες γάτες, ενώ η βρόχα έπιπτε στρειτ θρου, που έλεγε και ο Ζαμπέτας για να εξομολογηθούν στην αιώνια αγαπούλα τους, πόσο λάθος έκαναν ή πόσο τους θέλουν πίσω.
Η θάλασσα επισής έχει μεγάλο σουξέ. Προσοχή-προσοχή όχι η ακρογαλιά (εκεί πάνε να κλάψουν αφού έχουν χωρίσει) αλλά η θάλασσα. Μέσα στην αλμύρα λοιπόν γίνονται ζευγάρια μιλιούνια απο πρωταγωνιστές είτε αναπαριστώντας για νιοστή φορά την διάσημη σκηνή του φιλιού απο το όσο υπάρχουν άνθρωποι με τον Μπάρτ Λάνκαστερ και την Ντέμπορα Κέρ ή πλατσουρίζοντας έξω έξω να φαίνονται και οι γυμνασμενοι τετρακέφαλοι του πρωταγωνιστή, καθώς αγκαλιάζει την ομορφούλα πρωταγωνίστρια.
Απ'οτι καταλάβατε ο everlasting love θέλει το παπάριασμα των δαχτύλων μας.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Σίριαλ και ταινίες part 2.
Στις σκηνές που το ζευγάρι είναι στο κρεβάτι ή κάνοντας σεξ ή ένας-ενας μόνος του, πάντα σκεπάζονται με ένα σεντονάκι ακόμα και αν έξω έχει -30. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την εμμονή των σκηνοθετών να μην κουκουλώνουν τους πρωταγωνιστές με παπλώματα και κουβέρτες, εντάξει δεν είπα να ξαπλώνουν με τις κάλτσες, αλλά το πανοσέντονο μόνο του τι να σου κάνει???
Οταν μαλώνουν ή χωρίζουν κλείνοντας βίαια τις πόρτες πίσω τους σούρνονται ο καθένας απο την μεριά της πόρτας που βρίσκεται και μένουν κολλημένοι, πάλι πάνω στην πόρτα αντικρυστά, έτσι για να τονιστεί το faraway so close.
Hθελα να ήξερα υπάρχει άνθρωπος που τα κάνει όλα αυτά???? Εγώ ψηφίζω όχι, αλλα τι στον κόρακα, κάπου θα το έχουν δει για να το ξεπατικώνουν όλοι.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Και οταν σπαραζουν στο κλαμα, οι... μιξουλες ειναι ανυπαρκτες...

Επισης κλαινε χωρις μορφασμους, τα ματια γαριδες και ομως το δακρυ, ποταμι!

Τς τς τς μιξούλες? οι πρωταγωνιστές? Ποτέ!!!! αυτοί την μόνη χρήση για το χαρτομάντηλο την ξέρουν για να σκουπίζουν τα δάκρυα τους.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Σε αστυνομικες ταινιες κλπ που "παιζει" καταδιωξη, κατα 99% θα υπαρξει και σκηνη σε κουζινα με κινεζους style

Επισης, μπαινοβγαινοντας απο διαφορα καταστηματα (καταδιωξη on foot) ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ θα υπαρχει και μια "εξοδος κινδυνο" που οδηγει στον πισω δρομο (ακομα και αν ειναι κομμωτηριο το εν λογο καταστημα). Ποτε δεν θα ειναι καποια τουαλετα ή αποθηκη πχ...

Στην καταδιωξη λοιπον, και ενω εχει σκαρφαλωσει σε δεντρα, σπιτια, φραχτες, αυτοκινητα κλπ, ενω εχει συρθει σε δαση, υπονομους κουλουπου, οταν κανει μπανιο (σε καποιο motel στην ερημο) δεν θα εχει ιχνος γρατζουνιας/μωλωπα ή οτι αλλο. Σενιος και αερατος...

Ποδι/χερι κλπ ΔΕΝ σπανε ΠΟΤΕ. Μπορει να παθει κανα στραμπουληγμα το πολυ-πολυ κ'αυτο μονο απο υψος 15 μετρων.

Tα λεωφορια των νηπιαγωγιων ειναι κατα 99% τα μικρα, παλια mini bus της Mercedes (με αυτη τη μουρη κυριως), χρωματος καναρινι παντα.

Τα αυτοκινητα των οικοδομων ειναι καποια μεσου μεγεθους, τυπου sedan και μαρκας Toyota/Honda/Opel δεκαετιας 90. Βρωμικα (μεσα-εξω με λασπες κλπ) και η πισω ροδες εχουν "κατσει" λογο βαρους εργαλειων/υλικων.

Σήμερα την τιμητική τους έχουν τα κομμωτήρια και τα νυχάδικα μιας και οι γυναίκες "στριμώχνουν" νύχια και μαλλιά σε διαδικασίες beaute. To γιορτινό ένδυμα έχει ήδη αγοραστεί εδώ και μερικές μέρες και το φθηνό λίκρα με το ολίγον γιορτινό γουνάκι είναι έτοιμο να υποδεχθεί το στραφταλιζέ σώμα απο τους τόνους γλίτερ.
Οι άνδρες ταλαιπωρούνται απο την γκρίνια ή των γυναικών τους, ή των μανάδων τους καθώς η απόπειρα να βάλουν ένα απλο τζιν και ένα μπλουζάκι έπεσε στο κενό και οδηγήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες στην ντουλάπα, για το λίγο πιο γιορτινό κουστουμάκι τους. Και μετά τις τόσο δραματικές προετοιμασίες όλοι είμαστε έτοιμοι να ρεβεγιονάρουμε με ανθρώπους που συνήθως δεν εκτιμούμε και πολύ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Στις ξενες σειρες/εκπομπες, οταν υπαρχει καποια "βοηθητικη" χορωδια (σε εκλησια, συναυλια κλπ) κατα 99% οι τραγουδιστριες (πολυ σπανια εχει αντρες) ειναι made in africa...

Καθε φορα στις γιορτες, μερικοι, το υπερ-παρακανουν με τον στολισμο του μπαλκονιου/βεραντας. Χιλιαδες λαμπιονια, διαφορων χρωματων και "ρυθμων", αστερια, δεντρα, καλτσες, βασιληδες κλπ. Περαν το οτι καινε ενα καρο ρευμα, χαλανε και το οικοσυστημα της περιοχης. Τα αφηνουν ανοιχτα ολο το βραδυ και ακους στις 3:30 το βραδυ πουλια να... τα λενε (προφανως νομιζουν οτι ξημερωσε)!!

Χαλαμε 3ς καρτες (ε των 10 ευρο μη το παρακανουμε) για Χρονια Πολλα και τα συναφη, με τον ιδια ενταση και σε chat, facebook, twitter κλπ.

Στην TV παιζουν οι ταινιες του στυλ "Μονος στο σπιτι", διαφορες χαζοχαρουμενες με κοκκινους μπουλιδες και παιζουν το χιλιο παιγμενο (ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ) "Last Christams" .

Επισης ακους μηχανακια και αυτοκινητα μεχρι πολυ αργα το βραδυ.

Τρωμε του σκασμου βεβαια, κυριως +-2 μερες απο τα Χριστουγεννα και την Πρωτοχρονια και παιρνουμε σβαρνα τα μαγαζια (ηλεκτρονικα ή μη) μπας και αγορασουμε κατι καλο σε προσφορα...

Μου φαινεται πως κατι πρεπει να κανουμε για να το αλλαξουμε ολο αυτο, ολο τα ιδια και τα ιδια καθε χρονο

Πρώτον είναι κίτς να βάζεις στο μπαλκόνι και φωτάκια που αναβοσβήνουν και αγιο Βασίλη που ανεβαίνει στο μπαλκόνι σου και ταρανδο ή άστρο ή γκι πάλι με φωτάκια. Εγώ κάθε χρόνο στην γειτονιά ψηφίζω το πιο κιτς σπίτι.
Ασε που είναι εντελώς αμερικανιά και έθιμο να υπερστολίζουμε το σπίτι. Κανείς στην Ελλάδα δεν το έκανε αυτό πριν 7-8 χρόνια. Εδώ θέλουν να μας πείσουν πως η γαλοπούλα είναι νόστιμο πουλί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μονο κιτς, μολις βρω ευκαιρια (αν περασω απο εκει) θα βγαλω μια φωτογραφια να δεις πως το εχει κανει ενας εδω διπλα. Μιλαμε για πολυ χαλι. Πρεπει να πηρε οτι υπηρχε στο καταστημα με τα χριστουγεννιατικα.

ΥΓ: Θα συμφωνησω με την γαλοπουλα, πολυ μετρια. Εμεις κοκκορα φαγαμε...

Το πιο όμορφο κατέ με, για να στολίσεις το μπαλκόνι σου είναι να βάλεις φωτάκια αυτά που "πέφτουν" που είναι σαν βροχή. ΜΟΝΟ αυτα, ολα τα άλλα τα βρίσκω υπερβολή.

ΥΓ Μια χαρά το κοκοράκι κικιρικικι εμείς χοιρινό και αρνί. Μα είναι ποτέ δυνατόν ένα χαζόπουλο που το τρελαίνεις στην γέμιση μπας και νοστιμέψει λίγο, να το τρώς με ευχαρίστηση? Βέβαια περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα, αλλά είναι άνοστο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Σε κάθε γιορτή, χριστούγεννα, πάσχα, γενέθλια, γιορτές, όταν οι κάθε λογής θείτσες, μπαρμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες ετοιμάζουν το κολαριστό χαρτζιλίκι εμείς είμαστε μες στην ευγένεια, οχι δεν πρέπει/δεν είναι ανάγκη/μα δεν είναι σωστό αλλά φυσικά (και καλά κάνουμε) έχουμε ανοίξει ήδη το πορτοφόλι, την τσέπη, την παλάμη για να "φωλιάσει" μέσα το λατρευτό δώρο.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Οταν καποιος ταξιδεψει με αεροπλανο, στην βαλιτσα του κολλανε διαφορες "ταυτοτητες", σε δυο-τρεις μεριες (για να μη ψαχνουν την βαλιτσα αργοτερα). Αυτα τα καρτελακια λοιπον, δεν θα βγουν ΠΟΤΕ ξανα απο την βαλιτσα. Θα μεινουν εκει για παντα, σαν ενθυμιο? Σαν ενδειξη "εγω εχω ταξιδεψει σε ολο τον κοσμο"? Κατι τετοιο...

Οι γριες, και ΠΑΝΤΑ οι γριες καθονται στην αριστερη μερια στις κυλιομενες σκαλες που εχουμε σε μετρο κλπ. Εξκιουζμι λεϊντι (γκουχ) ΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ!

Σαββατοκυριακο σε πλατεια. Χαχα. Βλεπεις τα ακρα. Παππουδες+γιαγιαδες με τα εγγονια τους.
Αν πετυχεις ατομο κατω απο 60 ετων ή πανω απο 10 εισαι τυχερος. Η νεολαια ή κοιμαται (απο χθεσινα λιωσιματα) ή εχουν παει για ψωνια/καφε.

Γενικά με αυτό εκνευρίζομαι πολύ. Μα δεν καταλαβαίνουν πως όποιος δεν βιάζεται κάθεται στα δεξιά???

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Στις ταινίες όπου υπάρχει βόμβα, ο μπρατσαράς (κυριώς) πρωταγωνιστής την αφοπίζει στο 0,1 δευτερόλεπτο πριν την μεγάλη πυρηνική έκρηξη που θα καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα. Σχεδόν πάντα, μια δυο σταγόνες ιδρώτα θα τρέξουν στο μέτωπο του έτσι για να δείξουν πόοοοοσο ταραγμένος είναι, ενώ εμείς οι θεατές είμαστε σίγουροι για την σωτηρία της ανθρωπότητας.
Επίσης στις σκηνές μάχης (των φθηνοπαραγωγών κυρίως) ο καλός πρωταγωνιστής αποφασίζει να μην σκοτώσει με το σούπερ όπλο του, τον κάκιστο αντίπαλο του, αλλά να δώσουν μια μάχη σώμα με σώμα (γιατί έτσι πολεμάνε ορέ τα παλικάρια ) που θα τσαλακωθούνε έκαστος απο τα μπουνίδια (χωρίς φυσικά ίχνος μώλωπα και γρατζουνιάς) να τον αφήσει (τον κακότατο) ημιλυπόθυμο, ο κακότατος να βρεί ένα όπλο στην παραζάλη του να σηκωθεί, να στοχεύσει (πάλι ο κακότατος ) αλλά ο σούπερ ουάουυυυ πρωταγωνιστής να τον ξαποστήλει με μια σφαίρα.
Αυτό δηλαδή που έπρεπε να είχε κάνει απο την αρχή.
Αλλά πως θα βασανίζουν εμάς μετά???

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Καλα να παθεις, να μαθεις αλλη φορα να βλεπεις low-budget ταινιες δρασης

Εχω μια έφεση στις μπαρουφίτσες.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Είμαι περίεργη να δω, πότε δεν θα νικήσει Κύπριος ή Κυπρία σε κάποιο μουσικό ριάλιτι. Καταντά πλέον κουραστικό. Δεν λέω, φωνάρα ο νικητής.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πασχα.

Η τηλεοραση ξεθαβει οτι εχει να κανει με χριστιανισμο (σειρες, εκπομπες, ειδησεις του στυλ "η παναγια εκλαψε", καποιοι καμμενοι σταυρωνονται κλπ). Τα ζαχαροπλαστεια/σουπερμιουρκετς εχουν γεμισει με πασχαλιατικα πραγματακια. Κουνελια, λαγοι, προβατακια κλπ απο σοκολατα, τσουρεκια (με το αβγο) κλπ κλπ.

Τα περιοδικα/εφημεριδες ερχονται ΠΑΝΤΑ με θεματα/ενθετα που εχουν να κανουν με συνταγες της περιοδου (πως να βρασετε τα αβγα, πως να κανετε την μαγειριτσα, πως να αλατοπιπερωσετε το αρνι κλπ).

Le summer.

Ο θεοι της διαιτας, καντε το θαυμα σας μπας και μπορεσουμε να βγουμε εστω και με (ολοσωμο) μαγιο στη παραλια. Well οι θεοι δεν ξερω αν θα κανουν κατι, παντως τα αρθα για γρηγορο αδυνατισμα δινουν και παιρνουν σε ολα τα μεσα. Φυσικα δεν λειπουν και οι συμβουλες περι ηλιου/φαγητου @ beach.

ΥΓ: Α, τα πρωιναδικα (~10:00) εχουν ξεχυθει σε uber-lux, 5* ξενοδοχεια και εκπεμπουν απο εκει.

Aφού έχεις προκαλέσει οικολογική καταστροφή ένα χειμωνα απο το μασούλημα, τώρα 10 μέρες πριν την παραλία μπορείς να χάσεις 12 κιλά!
Επίσης αφού έχεις γκαγκανιάσει απο τον ήλιο με τα σούπερ ντούπερ αντιηλιακά για μαύρισμα, απο φθινόπωρο δίνουν και παίρνουν τα άρθρα για γρήγορη επαναφορά και ίαση απο τις ηλιακές ακτίνες. Και να οι μάσκες ενυδάτωσης, να οι κρέμες μαλλιών, να τα μυστικά αποκατάστασης. Δηλαδή έχουμε και λέμε, απο Μάιο σου δίνουν συμβουλές δίαιτας και μαυρίσματος και απο Σεπτέβρη εσύ ξανατρώς και γιατρεύεις! Παράλογο? δεν απαντά, άρα λογικό!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Oλες οι γριές κρατιούνται απο τις χειρολαβές στα αυτακίνητα με το που θα κάτσουν στην θέση, πριν ακόμα μπει το κλειδί στην μηχανή.
Φοράνε όλες επίσης ίδιες ρομπίτσες λουλουδάτες (με μικρά λουλούδια) και κουμπιά μπροστά.

Ολοι μας μισούμε να κάνουμε τις εξής δουλειές. Να βάλουμε νερό στις παγοκύστες, να βγάλουμε τα σκουπίδια και να τοποθετήσουμε την παστίλια για τα κουνούπια στο μηχανάκι του. Και ενώ πάντα παραπονούμαστε όταν δεν έχουμε παγάκια, όταν με τα σκουπίδια στήνεις πυργάκια και όταν τα κουνούπια σχηματίζουν φάλαγγες αέρος, εμείς συνεχίζουμε να αναβάλουμε τα παραπάνω.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Για τις γριές έχω να πώ , ότι δε με νοιάζει καθόλου μιας και οι μοτοσυκλέτες δεν έχουν χειρολαβές

Όσο για τα υπόλοιπα , κ εμένα μ'ενοχλούν , ειδικά τα παγάκια.

Αν οι γριές ανέβουν σε μηχανή πάντα θα κάτσουν στο πλάι με τα πόδια σταυρωτά απο τις γάμπες και κάτω (αυτή η γελοιότητα απορώ πως τις βολεύει) και αν θέλουν χειρολαβές στις μοτοσυκλέτες, μην ανυσηχείς έχουν αυτιά οι οδηγοί τους.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Sad...but true

Να ποτίζουμε τα λουλούδια στις γλάστρες.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Να καθαρίζω την άμμο της Dummy...

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

...και σε δευτερόλεπτα να την ξαναλερώνει.

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Να πλένουμε το ποτηράκι απο την φραπεδιέρα και να βγάζουμε την χάρτινη συσκευασία απο τα γιαούρτια πριν τα βάλουμε στο ψυγείο. Συνήθως ή λήγουν τα γιαούρτια με την χάρτινη συσκευασία και τα πετάμε, ή κάαααποια στιγμή μέσα στην αναλαμπή προκοπής, βγάζουμε επιτέλους το χαρτί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"