Εγώ κλισέ, εσύ κλισέ?

Οι γκομενες οταν πανε σε internet cafe πανε για εναν και μονο λογο: Facebook, ουτε καν MSN λεμε...

Υπαρχει και ενα πολυ μικρο ποσοστο βεβαια που δεν παει, μονο, γι'αυτο (μπαινει zoo.gr ή παιζει και κανενα flash game)

Πφφφ

Τις άγιες ετούτες ημέρες οι αυλές σουβλίζουν και τα κασετόφωνα παίζουν. Οι άντρες σηκώνονται να χορέψουν φυσικά με το ζειμπέκικο της ευδοκίας και οι γυναίκες με νησιώτικα, λες και είναι καταγεγραμμένο στο κύτταρο μας το ντιριντάχτα απο την πρώτη νότα. Οι άντρες σηκώνονται πιο πρωί, μετά το χθεσινό τσιμπούσι για να ετοιμάσουν το αρνί και τη σούβλα και κατά τις 11 ακολουθούν οι γυναίκες νυσταγμένες με έναν καφέ στο χέρι και πατικωμένη την κόμμωση απο το χθεσινό ξάσιμο.
Την Κυριακή του Πάσχα ανακαλύπτεις πόσο μεγάλο στομάχι έχεις. Μετά απο 1 αρνί, σαλάτα, αυγά, πολλές φορές πατάτες για να μην είναι ορφανό το αρνί, ψωμί, αμαρτία δεν είναι να μην φάς λίγο παγωτό? Και τσουρεκάκι? Φυσικά θα φάς, απλά περιμένεις λίγο να "κάτσουν" όλα αυτά και το τσουρέκι το συνοδεύεις με καφέ. Προσοχή προσοχή δεν συνοδεύεις τον καφέ με τσουρέκι αλλά το αντίθετο, δηλαδή μισό τσουρέκι να αντιστοιχεί στον καθένα. Υπάρχει περίπτωση να μπορείς να βρείς χώρο για φρούτο.
Μετά απο την σημερινή μέρα μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας μας γιατί είμαστε ο πιο χοντρός λαός στην Ευρώπη και μάλλον ο δεύτερος στον κόσμο.
Αντε και του χρόνου σύντεκνοι. Να ζήσουμε να το θυμόμαστε

Spoiler: Highlight to view

το αρνί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Την ημερα της ανάστασης όλοι πάνε 11:50 και φέγγουν 12:05

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Πολύ λες και όλοι μετά βουρ για μαγειρίτσα. Θυμάμαι πολλές φορές μετά το χριστός ανέστη που γινόμασταν όλοι σπίντι γκονζάλες, ο παπάς να ενημερώνει τον κόσμο πως υπάρχει λειτουργεία μέχρι το πρωί.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

και πολύ έβαλες...

"...Deep into that darkness peering, long I stood there, wondering, fearing, doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before..."

Οταν σε ελληνικες ταινιες/σειρες δειχνουν αστυνομικο τμημα, ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ θα υπαρχει και ενας πολιτικος χαρτης (της Ελλαδας) πισω απο καθε γραφειο

Δεν το είχα προσέξει!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Με εκπλήξει διαπιστώνεις ότι το λεωφορείο που θα σε μεταφέρει (ΚΤΕΛ) θα είναι άδειο και θα μπορείς να απλωθείς όπου θέλεις.Όλο χαρά ανεβαίνεις στο λεωφορείο και κάθεσαι στην πρώτη θέση που θα γεμίσει το μάτι ( γαλαρία=νάνι).Την στιγμή που έχεις απλωθεί έχεις βάλει ακουστικά, έχεις βγάλει βιβλίο , μπουφάν κτλ εμφανίζεται μπροστά σου μια γριούλα και σου λέει ΕΔΏ ΕΊΝΑΙ Η ΘΈΣΗ ΜΟΥ.Tο μισό λεωφορείο είναι άδειο παρεπιπτόντως. Την στιγμή εκείνη αρχίζεις και ψέλνεις από μέσα σου χριστιανικά εμβατήρια

Καλύτερα η ουτοπία παρα η μουγκoπία

Κλισέ βιβλία.
Οι γυναίκες όταν διαβάζουν ελαφριά "κουλτούρα" και κυρίως μετά απο χωρισμούς επιλέγουν βιβλία του τύπου: πως να τον ξανακερδίσετε με 3 κινήσεις, τώρα ξύνεστε μόνη σας, ή πως να τον διαγράψετε εντελώς. Οταν έχουν τα τα down τους, η ψυχολογία του κώλου πάει και έρχεται με τίτλους, ψυχαναλείστε μόνες σας τον εαυτό σας, η κατάθλιψη σε 5 βήματα, αυτοίαση και μυστικά. Υπάρχει νομίζω και ένα κλασικό του είδους, άντρες απο τον Αρη, γυναίκες απο την Αφροδίτη. Τελαυταία πάταγο έχει κάνει ένα βιβλίο που λέγεται το μυστικό και έχει διστιχάκια και μικρές προτάσεις που νομίζεις πως αν τα κάνεις κατέχεις τα μυστικά του σύμπαντος.
Οι άντρες όταν διαβάζουν, ή επιλέγουν επιστημονικής φαντασίας, ή αστυνομικά ή οι πολλοί πορωμένοι αυτοβιοβραφίες του Ντόναλτ Τράμπ ή κανονός άλλου πλούσιου, για το πως θα κατακτήσουν γρήγορα την παγκόσμια αγορά. Συνήθως τα βιβλία του τύπου αυτοβοήθειας κρύβονται όταν μπει κάποιος στο σπίτι για να μην περάσει τον κάτοχο του για μεγάλη κατίνα. Σαν τα άρλεκιν που τα έχουν διαβάσει οι πάντες, αλλά ποτέ σε κανένα σπίτι δεν θα τα βρείς. Σαν αστικός θρύλος ένα πράγμα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

"Μόνο 1.999 ευρώ"

Μανούλες και παιδιά και κλισέ
Οταν είμαστε μακριά τα "παιδιά" είναι ικανές να τηλεφωνούν για ψήλου πήδημα για να ρωτήσουν το άσχετο (η αγωνία τους τρώει αν είμαστε καλά) και η ερώτηση τους αρχίζει έφαγες? τι τρώς τώρα που είσαι μόνος/η σου?
οταν είμαστε ακόμα στο πατρικό σπίτι, με το που μπαίνουμε μέσα και αρχίζουμε να αφαιρούμε μπουφάν, παπούτσια, παντελόνια, με έναν μαγικό τρόπο ακόμα και αν σκαλίζουν τον κήπο, τσουπ ξαφνικά μπροστά μας, να μαζεύουν αυτά που πετάμε.
Μας εφοδιάζουν με κάθες είδους βιταμίνη c (πορτοκάλια, μανταρίνια, φράουλες) και πάσης φύσεως βιταμίνη και αφού εμείς τα έχουμε αφήσει προς καλλιέργεια μικρών μυγακίων πάντα όταν μας ρωτάνε αν τα φάγαμε απαντάμε ναι.
Οταν είμαστε στεναχωρημένοι, συνήθως απο γκομενοδουλειά, που σημαίνει δεν ανoιγουμε το ρημάδι μας να εξομολογηθούμε σε κανέναν, αρχίζουν με την εξής φράση: δεν θα πεις τι σε απασχολεί στην μανούλα?

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αστα... δραμα... και αυτο δεν γινεται μονο στο πατρικο σπιτι.

Πηγε λαικη, πηγε σουπερμαρκετ, πηγε κρεοπωλειο, πηγε φουρνο... γεμισε το σπιτι λεμε. Ενω μαγειρευει, ετοιμαζει το πλυντηριο ΚΑΙ ξεσκονιζει τα ντουλαπια...ταυτοχρονα...

Ειμαι αυπνος, λυπηθειτε με!!!

έτσι έτσι, άσπρος σίφουνας αζαξ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

xaaxaxaxaxaxaxax!

Τραγικη(οι)

εμένα ξέρεις τι με τρέλαινε πάντα? που σου λένε για χιλιοστή φορά που έχουν βολέψει το κάθε τάπερ. Στο ντουλάπι σου έχω το τάδε, τάδε, τάδε, στο ψυγείο το κρέας, να το φάς έτσι? και το άλλο ταπεράκι με τα ντολμαδάκια είναι κάτω απο το ταπεράκι με το τυρί. Χιλιάδες φορές. Λες και δεν τα βλέπεις!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

"Άγνωστοι λήστεψαν ή άγνωστοι αφαίρεσαν ή άγνωστοι έκλεψαν ή άγνωστοι επιτέθηκαν ...."
Μα ήταν γνωστοί δεν θα τους έπιαναν;

Στις ταινίες όταν πρέπει να πυροβοληθεί κάποιος τη λάθος ώρα, έχει απέναντι του ένα τάγμα απο sniper και καμία σφαίρα δεν τον πετυχαίνει, ακούγονται μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές, αλλά ο πρωταγωνιστής στη χειρότερη των περιπτώσεων, την γλιτώνει με ένα ξύσιμο απο σφαίρα στο μπράτσο ή στο μηρό, αν υπάρχει γλυκούλα πρωταγωνίστρια δίπλα, σκίζει κάτι απο τα ιμάτια της και δένει το πονεμένο μπράτσο του loverboy.
Aν το σενάριο θέλει ντε και καλά νεκρό στο τέλος τον κωλόφαρδο (μέχρι τώρα) πρωταγωνιστή, μια σφαίρα θα τον βρεί ή στο δόξα πατρί ή στην καρδιά και όλα αυτά αφού έχει περάσει (η σφαίρα) μέσα απο ένα περίπτερο, ξυστά απο ένα βαρέλι με εκρηκτικά, πάνω απο τα κεφάλια όλων των άλλων του κάστ, και κάτω απο την μύτη της ξανθούλας πρωταγωνίστριας. Μετά απο τόσο μεγάλη ταλαιπωρία (πάλι για την σφαίρα) ο πρωταγωνιστής πεθαίνει στην αγκαλιά της κοκόνας και εμείς χειροκροτούμε. (την σφαίρα)

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

"...και εγιναν καπνος"

Η σχέση με το ψυγείο μας. Και η χαμένη ψύξη.
Οταν είμαστε αναποφάσιστοι για το τι θέλουμε να μασαμπουκιάσουμε και αρχίζει και καλοκαιριάζει πάμε μια βόλτα μέχρι το ψυγείο. Ανοίγουμε την πορτούλα και κοιτάμε σαν χάπατα τι περιέχει μέσα. Εξερευνούμε για κανένα πεντάλεπτο. Κλείνουμε την πορτούλα.
Οδηγούμαστε σε ότι κάναμε πριν.
Ξαναπάμε στο ψυγείο. Ανοίγουμε πάλι την πορτούλα. Αυτή τη φορά σκαλίζουμε λίγο και τα σακουλάκια, βλέπουμε πίσω απο τα ταπεροειδή τι έχουμε και μετά απο 10 λεπτά με ανοιχτή την ρημαδοπορτούλα κάτι μασουλάμε.
Αφήνουμε λίγο το ψυγείο να ξεκουραστεί.
Αυτές οι μικρές εξερευνήσεις μας αφήνουν με ένα ψυγείο να βογγάει απο το άνοιξε-κλείσε και εμάς να παραπονιόμαστε πως το νερό αργεί να παγώσει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Mπου α χα χα
και για να μην ξεχνιόμαστε!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Καθε χριστουγεννα (εκεινη την περιοδο τεσπα) τα τηλεπαιχνιδια καλουν επωνυμους και διαθετουν τα "επαθλα" σε ιδρυματα κλπ.

Τις υπολοιπες 364 μερες, ουτε λογος. Τεσπα... τουλαχιστον υπαρχει και αυτη η μια φορα.

Εγώ εκνευρίζομαι με αυτό! Λες και τις άλλες μέρες δεν έχουν ανάγκες, δεν πεινάνε, δεν πονάνε, δεν χρειάζονται συμπαράσταση. Μου κάνει σας τις υποσχέσεις του νέου έτους που όλοι κόβουν το τσιγάρο απο αύριο, 1/1 και αρχίζουν δίαιτα και την επόμενη μέρα τρώνε 5 σοκολάτες συνοδεία τσιγάρου.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ο χρόνος είναι πολύ σχετικό πράγμα. Το είπε ο μεσιέ Αινστάιν, τα σέβη μου, εγώ είπα να το κλισαρίσω λίγο.
Οταν ταξιδεύουμε είτε με πλοίο, είτε με αεροπλάνο βαριόμαστε ασταμάτητα και αν κάνουμε το λάθος και πάρουμε μαζί μας μικρό βιβλίο και ενδιαφέρον, την πατήσαμε, γιατί μέσα σε 3 ώρες το έχουμε τελειώσει. Μετά περνάμε στα περιοδικά και στις εφημερίδες που και αυτά τελειώνουν ακόμα γρηγορότερα. Μετά διαβάζουμε που βρίσκεται το εργοστάσιο παρασκευής ξηρών καρπών που τρώμε εκείνη την ώρα, (ξέρετε πάνω στο σακουλάκι) και για την ασφάλεια του ειδικού αφρού σε περίπτωση πυρκαγιάς (πάλι πάνω στον πυροσβεστήρα) και αρχίζουμε μια άνευ προηγουμένου χαζοσυζήτηση με τον διπλανό μας για αυτά τα εργοστάσια. Μετά η συζήτηση επεκτείνεται σε σχέδια διάσωσης και ξαφνικά βρίσκεσαι να μιλάς με τον συνεπιβάτη σου για τα συνδικάτα των εργοστασίων, τις χαμένες εργατοώρες και να κοιτάς τις εξόδους έκτακτης ανάγκης.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Oσκαρ και κλισέ.
Που φέρνουν το χρυσό πολυπόθητο αγαλματάκι σπίτι.
Αν υπάρχει ρόλος βιογραφικός και πονεμένος οι υπόλοιποι υποψήφιοι μπορούν να μην βρίσκονται στις θέσεις του γιατί ο/η ηθοποιός που παίζει την τραυματισμένη βιογραφία έχει ήδη ετοιμάσει στο σπίτι του την θέση για το όσκαρ.
Οι ρόλοι με παραπληγικούς και σύνδρομα ντάουν είναι σχεδόν σίγουρο πως κερδίζουν, μπορεί ο ανταγωνιστής να έχει κάνει παπάδες με την ερμηνεία του και επειδή ο άλλος κούναγε τα αυτιά του να κερδίσει.
Για να πάρουν όσκαρ οι όμορφες γυναίκες ηθοποιοί πρέπει να τις κάνουν τέρατα απο το μακιγιάζ, τα ψεύτικα ή αληθινά κιλά που θα της προσθέσουν και να κυκλοφορεί ως ρακοσυλέτρια στην ταινία, λες και αν φοράει μάσκαρα ξεχνάει να παίζει.
Οι κωμικοί ρόλοι σχεδόν ποτέ δεν κερδίζουν όσκαρ (οι μόνοι που μπορώ να θυμηθώ τώρα είναι η Γούπι Γκόλμπεργκ στο ghost και ο Κούμπα Κούντινγκ Τζούνιορ σε αυτή την σαχλή κομεντί με τον Θωμάκο) αυτό με το γέλιο που το έχουν βάλει τιμωρία στο χόλιγουντ πολύ με ενοχλεί.
Οταν ανεβαίνουν οι νικητές για να κρατήσουν στα χέρια τους τον θείο οσκαρ, ευχαριστούν την οικογένεια τους που τους βοήθησε μέχρι εκεί, και τον θεό που τους προστάτευε.
Αν υπάρχει γκόμενος/α στο κοινό που καμαρώνει στέλνουν και ένα φιλί προς το μέρος του/της.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

H "πορεία" μιας εξόδου.
Οταν είναι κάποιος στην εφηβεία βγαίνει μόνο για καφέ. Είναι ικανός να κάθεται 5 ώρες με τον ίδιο καφέ χαχανίζοντας και σχολιάζοντας τις γκόμενες που περνάνε και τους συμμαθητές. Γύρω στα 20 γνωρίζεται με τα ταβερνάκια (φθηνά) λόγω έλλειψης περισσότερων χρημάτων, καθώς η φοιτητική ζωή σε καλωσορίζει σε κάθε είδους οικονομία. Η κάθε φοιτητική παρέα σε ταβερνάκι, το λιγότερο περιλαμβάνει 20 άτομα και "ενοχλεί" όλο το υπόλοιπο μαγαζί απο άλλες 20αδες φοιτητών.
Μετά τα 30 και μέχρι τα 55 που συνήθως αυξάνεται και ο προυπολογισμός, σειρά παίρνουν οι λιγο πιο σικάτες ταβέρνες και τα λιγο πιο και καλά μπαράκια. Σε αυτές τις ηλικίες κυκλοφορείς ανα δυάδα και το πολύ πολύ τετράδα.
Μετά τα 60 μία είναι η έξοδος ζαχαροπλαστείο. Οποιος δεν έχει ζάχαρο τρώει παγωτό και υποβρύχιο ημιβυθισμένο και όποιος έχει, κοιτάει τις άλλες γριές που ξερογλύφονται με τα χωνάκια και βρίζει απο μέσα του καθώς πίνει το ανθρακούχο του.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μπα, εχουν αλλαξει τα πραγματα... (στην εφηβικη ηλικια). Τωρα αν λες για παιδια 1ς, 2ας γυμνασιου παω πασο.

Μπαρακια, Ρεστοραν (και δεν φαγαμε πορτα οταν μερικοι ηρθαν με... φορμες!), metal καφριλες σε underground χωρους κλπ. Αυτα τα οφειλουμε σε ενα παιδι βεβαια, που ελεγε παντα "ελατε μωρε παμε, πλακα θα'χει, σιγα!"

Τωρα η παρεα το γυρισε καπως οπως μαθαινω... μουσεια, αρχαιολογικοι χωροι, αναδασωσεις, "extreme" sports κλπ... οτι να'ναι αλλα οκ

Για πρώτη-δευτέρα Γυμνασίου έλεγα. Ολα τα starbucks τίνγκα στο πιτσιρίκι είναι. Πριν 2 χρόνια που ήταν ακόμα τα emo πάω starbucks να πάρω καφέ και βλέπω ένα μαγαζί μέσα στην λακ, τον φιόγκο, τα μαύρια νύχια και μαλλιά. Ηθελα να τα βάλω όλα κάτω να τα πλύνω!
Οσο για αυτό που είπες, οτι πηγαίνουν σε μουσεία και καθαρίζουν και καμία παραλία μια χαρά το βλέπω.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

To παρακάτω νομίζω είναι κλισέ και μάλλον βεβαιότητα. Αντρες και κριτική σε προπονητές. Κυρίως ποδοσφαίρου.
Ολοι οι άντρες λένε πως ο τάδε προπονητής τα σκατώνει και πως αν έβαζε εκείνον τον παίκτη που παίζει δεξί μπακ στην καταπληκτική ομάδα της Κολοπετινίτσας θα κάλυπτε εκείνο το κενό. Το σύστημα 4-4-2 δεν υποστηρίζεται καλά απο την αριστερή πλευρά και εκεί βρίσκει τρύπα ο αντίπαλος να μας νικάει. Ολοι οι προπονητές που μάθανε να κοουτσάρουνε! και γιατί βάζει αλλαγή στο 34ο λεπτό αυτόν τον παίκτη αφού τον είχε στον πάγκο όλο τον χρόνο. Επίσης αν ο προπονητής χάσει παιχνίδι τον παιρνουν με τις λεμονόκουπες (το λιγότερο) και αν την αμέσως επόμενη μέρα νικήσει, τον υποδέχονται κλαμμένοι οπαδοι κάτω απο το αεροπλάνο και ας βρέχονται απο τους κρουνούς της πυροσβεστικής.

Spoiler: Highlight to view

ολε!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Σκηνικο:

Καθομαστε σε καναπε/κρεβατι και βλεπουμε τηλεοραση/διαβαζουμε βιβλιο/ακουμε μουσικη/you name it.

Σκαει μυτη η μανα με κουβα και σφουγκαριστρα και αρχιζει να καθαριζει ολον τον χωρο γυρω γυρω.

ΜΟΛΙΣ τελειωσει, μολις ομως, εσυ θες να φυγεις απο εκει. Μα για κατουρημα, για νερο, γιατι χτυπαει το κινητο, αλλα ειναι ακομα "νοπα" κατω.

Ε, αν σηκωθεις και πατησεις στα βρεγμενα εισαι dead οποτε... καθεσε εκει που εισαι...σε αναμενα καρβουνα, μεχρι να στεγνωσει