Τα ψηλά βουνά.

@ z3et
"O πιο ευτυχισμένος βλάκας είναι ο ειδικός. Η εποχή της απόλυτης εξειδίκευσης είναι το ιδανικό εργασιακό περιβάλλον του μάπα, είναι παρατηρημένο οτι όσο πιο ηλίθια τα άτομα τόσο περισσότερο λατρεύουν τη ρουτίνα και την επανάληψη των ίδιων πράξεων. Ο στενοκέφαλος ειδικός μπορεί επαναλαμβάνοντας διαρκώς τα ίδια πράγματα να φτάσει ψηλά. Κατά τον Μπέρναρν Σο μόνο ένας στενόμυαλος βλάκας γίνεται πολύ καλός ειδικός. ....
Ο μονοσήμαντος ειδικός είναι πανηγύρι. Ετσι και αλλιώς πάσχει απο γενική τύφλωση καθώς έχει συγκεντρώσει ένα μεγάλο όγκο γνώσεων, επι ενός απολύτως περιορισμένου πεδίου και αγνοεί τα υπόλοιπα. Είναι απείρως πιο εύκολο να δημιουργήσεις το προσωπικό σου σύμπαν, απο το να αποκτήσεις κάποια ικανοποιητική θεώρηση και επι άλλων πεδίων για τους αναγκαίους συσχετισμούς"

Διονύσης Χαριτόπουλος.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αχα, αρα μαλλον δεν ειμαι (ευτυχισμένος) βλακας....ακομα...

Σεργκέι Αιζενστάιν. Ρώσος σκηνοθέτης απο τους μεγαλύτερους ever και απο τους λίγους που η καθιέρωση του δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Εχω δει μόνο δυο έργα του το θωρηκτό Ποτέμκιν και τον Αλέξανδρο Νιέφσκι αλλά ήταν αρκετά για να συγκαταλέγομαι εσαεί στους θαυμαστές του. Μελετητής της οποιαδήποτε σκηνής και λεπτολόγος ακόμα και εκεί που μάλλον δεν χρειάζοταν, ο Αιζενστάιν ζωγράφιζε την κάθε σκηνή σε χαρτί γιατί έτσι αποκτούσε καθαρότερη εικόνα αυτού που επιθυμούσε, μια συνήθεια που νομίζω την είχε και ο Κουροσάβα. Ο Αιζενστάιν καθιέρωσε και τον Τσερκάσοφ ως έναν απο τους σπουδαιότερους ηθοποιούς και οι ερμηνείες του μάλλον αξίζουν ξεχωριστής θέσης στα ψηλά βουνά. Απο οτι καταλάβατε σήμερα τα βουνά είναι ρώσικα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ντείβιντ Μπάουι. Απο τις μεγαλύτερες φωνές, με μια καριέρα αξιοζήλευτη, με επιλογές απο ριψοκίνδυνες μέχρι μεγάλα ερωτηματικά. Ενα είναι σίγουρο, όλα όσα έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος είναι κομμάτια απολύτως επιτυχημένα αυτού που είναι σήμερα. Ο Ντέιβιντ Μπάουι είναι ένας καλλιτέχνης και σταρ μαζί, απο αυτούς που δεν σε σου "επιτρέπουν" να τους χτυπήσεις φιλικά στην πλάτη, ούτε να τους φωνάξεις με το μικρό τους όνομα. Είναι απο αυτούς που σου εμπνέουν σεβασμό και τους κοιτάς κάπως αλλιώς. Είναι ίσως αυτό το ταλέντο που ποτέ δεν είχες εσύ, δεν αποκτιέται, δεν λοιδορείται και δεν κατασκευάζεται και είναι τελικά αυτό που σου υπαγορεύει να τον κοιτάς πάντα με θαυμασμό.
Respect!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Καιρός τα βουνά να ντυθούνε λίγο καλά.
Ο λόγος για τον Τόμ Φόρντ, αν και θα περιμένατε τώρα που αυτοκτόνησε ο Μακκουίν να βάλω αυτόν. Μπα! δεν με καλύπτει. Πολύ θάνατος για τα γούστα μου.
Ο Τομ Φόρντ απο το Τέξας ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε να αλλάξει τον αδόξαστο στην μόδα. Απο τις υπέροχες δημιουργίες του Κριστιάν Λα Κρουά που όμως δεν φοριούνται έξω, απο τις λιμνάζουσες κοπτικές του Ζαν Πολ Γκωτιέ, και τις επαναλαμβανόμενες δημιουργίες ενός πεθαμένου μεγάλου δημιουργού (Βερσάτσε) που προσπαθεί να τις ξανακάνει φορέματα η αδελφή του, ο ταλαντούχος κύριος Φορντ ήταν ότι χρειαζόταν ο κόσμος της μόδας. Αφού νεκρανάστησε τον οίκο Γκούτσι και Ιβ σεν Λοράν, αποσύρθηκε την κατάλληλη στιγμή, δημιούργησε δική του σειρά με αξεσουάρ και φέτος μας επιφύλαξε την μεγαλύτερη έκπληξη. Σκηνοθέτησε την ταινία a single man που όλοι χειροκροτούν. Μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι για μεγάλα πράγματα και για πολλά. Πολλοί λίγοι και ο Τόμ Φόρντ είναι ένας απο αυτούς, που καταφέρνουν να μεγαλουργούν σε ότι κάνουν. Πραγματικά σπάνιο. Σχεδόν ιδιοφυές.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Μερικές φορές η επιτυχία κάποιου, μεταφράζεται στις αντιγραφές του και στους ανθρώπους τους οποίους επηρέασε. Αν κάποιος έχει επηρεάσει τον Γ. Σεφέρη τότε η θέση του κραυγάζει απο μόνη της. Τ.Σ Ελιοτ. Λιτός, χωρίς λογοτεχνικά "στολίδια" απόλυτα δωρικός.

Μέρος του ποιήματος Κούφιοι Ανθρωποι.

"Μεταξύ ιδέας
Και πραγματικότητας
Μεταξύ κίνησης
Και δράσης
Πέφτει η Σκιά
Διοτι δικό σου είναι το Βασίλειο
Μεταξύ αντίληψης
Και δημιουργίας
Μεταξύ κίνησης
Και απάντησης
Πέφτει η Σκιά
Η Ζωή είναι πολύ μακριά
Μετάξυ πόθου
Και σπασμού
Μεταξύ δύναμης
Και ύπαρξης
Μεταξύ ουσίας
Και πτώσης
Πέφτει η Σκιά
Διοτι δικό σου είναι το Βασίλειο
Διοτι δική σου είναι
Ζωή είναι
Διοτι δική σου είναι η
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει
Οχι με έναν πάταγο αλλά με έναν λυγμό".

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Stan Lee. Ο δημιουργός των περισσότερων χαρακτήρων της Marvel. Στην Αμερική φαντάζει θρύλος στα μάτια (και στα εφηβικά δωμάτια) των 16ρηδων. Ενας άνθρωπος με ανεξάντλητη φαντασία και εκπληκτικό χέρι. Για μένα είναι ιδιαίτερα αγαπητός γιατί έχει ζωγραφίσει μερικούς απο τους πιο αγαπημένους μου ήρωες. Χάρτινους βέβαια αλλά με έναν ιδιαίτερο τρόπο "υπαρκτούς" . Αν και νομίζω πως τελικά οι χάρτινοι ήρωες είναι αυτοί που δεν ξεθωριάζουν ποτέ.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Και μιας και πιάσαμε το χαρτί... ΑΡΚΑΣ. Με κεφαλαία γράμματα. Τολμώ να τον συγκαταλέξω ανάμεσα στους κορυφαίους σκιτσογράφους παγκοσμίως. Ο ΑΡΚΑΣ μπορεί να μην κάνει αμιγώς πολιτικό σχόλιο, αλλά τι να το κάνεις? Κάνει όλα τα άλλα. Το σημαντικότερο για έναν δημιουργό είναι να μπορεί να σε κάνει να γελάς μόνος σου. Είτε απο την τηλεόραση, είτε μέσα απο μια εφημερίδα, είτε με τα σκίτσα του. Με τον ΑΡΚΑ έχω γελάσει πάρα πολυ και φυσικά έχω πάρει τηλέφωνο άλλους ανθρώπους για να τους κάνω να γελάσουν και αυτοί. Και όσο ψυχρό είναι να μεταφέρεις κάτι τηλεφωνικά, χωρίς να μπορεί να δει ο άλλος τις φιγούρες ο ΑΡΚΑΣ τα έχει καταφέρει.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Αφού έντυσα τα βουνά θα ήταν άδικο να τα αφήσω ξυπόλητα. Mανόλο Μπλάνικ. Ισπανός σχεδιαστής παπουτσιών και απο τους λίγους σχεδιαστές πια, που αγαπάνε την γυναίκα και τα δημιουργήματα τους. Απόλυτα κομψός, φίνος, με υψηλή αισθητική και μάλλον αυτάρκης στο κομμάτι της δημοσιότητας. Αφορμή για το τελευταίο, στάθηκε μια δήλωση του: " δεν θέλώ να υπάρχουν παπούτσια μου στην ταινία sex and the city γιατί μια τέτοιου είδους διαφήμιση δεν με ενδιαφέρει καθόλου". Σε μια εποχή που τα 15 λεπτά δημοσιότητας φαντάζουν πολύ λίγα για τον καθένα, ο Μανόλο Μπλανίκ αποστασιοποιείται, γιατί ξέρει πως τα παπούτσια του πλέον, έχουν περάσει εδώ και χρόνια σε μια άλλη σφαίρα που δεν έχει ανάγκη διαφήμισης και αυτό για έναν σχεδιαστή είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Isaac Asimov

Threats to Humanity Part 1

The Answer for Humanity

" Είμαι άθεος πέρα για πέρα. Μου πήρε πολλά χρόνια να το πω. Πάντα ήμουν άθεος, αλλά κάπως αισθανόμουν ότι θα ήταν διανοητικά ασεβές να το παραδεχτώ, επειδή κάτι τέτοιο ενδεχομένως να προϋπέθετε γνώση που δεν είχα. Θεωρούσα ότι ήταν καλύτερο για κάποιον να λέει ότι είναι ανθρωπιστής ή αγνωστικιστής. Αν και δεν μπορώ να αποδείξω ότι δεν υπάρχει Θεός, διαισθάνομαι πολύ έντονα ότι δεν υπάρχει και δεν θέλω να χάνω τον χρόνο μου με αυτό το θέμα ! "

Ενα εξαιρετικό βιβλίο είναι του Ρίτσαρντ Ντόκινς η περί θεού αυταπάτη. Μεγάλος επιστήμονας και έχει θέσει τον εαυτό του στο μεγάλο κυνήγι, του να αποδείξει πως εκεί έξω δεν υπάρχει τίποτα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Εχει και δύσκολο όνομα. Σουηδός σκηνοθέτης. Για μένα ο ψυχίατρος-σκηνοθέτης, οχι τόσο για τα θέματα των έργων του, καθώς πάρα πολλοί σκηνοθέτες καταπιάνονται με τα ίδια "δύσκολα" προσεγγίσιμα θέματα, αλλά γιατί δεν προβάλει σε αυτά αδυναμίες και τα κόμπλεξ δικά του. Είναι σαν να σου δίνει το θέμα και το έργο να σε πάει μόνο του σε μονοπάτια που μπορείς να εξερευνήσεις εσύ με την δική σου ματιά. Είναι απο αυτούς που θεωρούνται δύσκολοι και μόνο με το όνομα Μπέργκμαν μπορεί κάποιος να απορρίψει ταινία του, αλλά αν δεις μια, είσαι για πάντα δέσμιος μιας άλλης οπτικής και μιας μεγάλης σκηνοθετικής προσωπικότητας.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Mέριλ Σρίπ. Η μεγαλύτερη ηθοποιός όλων των εποχών. Το λέω, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Τι και αν δεν κέρδισε το όσκαρ φέτος, έχει προταθεί για 16 φορές, περισσότερο απο όλους. Εχει καταφέρει τα πάντα και άριστα. Στην περίπτωση της οι αλλες πρωταγωνίστριες που προτείνονται για όσκαρ, θεωρούν πιο σημαντικό να είναι συνυποψήφιες με το ιερό τέρας και να είναι διπλα-δίπλα στις θέσεις του κόντακ θίατερ, παρά να κρατήσουν τον θείο όσκαρ στα χέρια τους. Αν είσαι βουνό, μόνο υποκλίνονται στην σκιά σου, άλλοι τολμούν να ξεκουραστούν σε αυτήν, άλλοι να αναμετρηθούν και άλλοι απλά να την θαυμάσουν γιατί ξέρουν πως ποτέ δεν θα γίνουν τόσο μεγάλοι όσο αυτή.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Τζάκ Νίκολσον. Bigger than life σε όλα του και ο απόλυτα μπλαζέ, συνδιασμός που σκοτώνει. Είναι μερικοί άνθρωποι χαρισματικοί, που τους συγχωρείς τα πάντα, καταχρήσεις, κολωχαρακτήρα, τζόγο, τρελές απαιτήσεις και μόλις του στήνεις στο πανί σου δίνουν την καλύτερη ερμηνεία που θα μπορούσες να φανταστείς και να μην διανοείσαι άλλον ηθοποιό ιδανικότερο. Χρειάζονται όλοι, και οι μέτριοι ηθοποιοί και οι απόλυτοι στρατιώτες, και οι καρατερίστες και οι πολύ όμορφοι και οι Αγγλοι, όλοι, αλλά απο την άλλη όταν έχεις έναν Τζάκ Νίκολσον ή την κυρία του απο πάνω ποστ δεν χρειάζεσαι τίποτα περισσότερο απο το να μιλάνε και να κοιτάνε κάπως αλλιώς απο όλους τους υπόλοιπους.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Τζίορτζιο Αρμάνι. Less is more, αυτός το δίδαξε. Ο άνθρωπος που με 3 μόνο χρώματα και 2 γραμμές μπορεί άνετα να σου φτιάξει, χειμωνιάτικη-καλοκαιρινή κολεξιόν, μαγίο, έπιπλα, παπλοματοθήκες, παντόφλες. Ανεξάντλητος στα απλά, και δημιουργικός με υλικά, εκεί που άλλοι τα θεωρούν πολύ λίγα, αν αυτό δεν είναι ταλέντο, δεν ξέρω τι είναι. Το πιο δύσκολο είναι να κάνεις μόδα με απλές γραμμές, που να μην φαίνονται συνηθισμένες και με χρώματα που θεωρούνται κλασικά, εσύ να τους δίνεις άλλο ύφος. Και εκεί που όταν όλοι οι άλλοι προσπαθούν να κάνουν κάτι που να θυμίζει Αρμάνι καταλήγουν βαρετοί, ο μεγάλος δημιουργός να το παίρνει να στο φοράει και να καταλήγεις να είναι ο πιο καλοντυμένος άνθρωπος που περπάτησε στη γή. Respect.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ. Η πρώτη και μόνη πρύτανης πανεπιστημίου στον κόσμο. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή Αθηνών και αγρότερα μετακόμισε στη Γαλλία για μεταπτυχιακό αλλά τελικά έμεινε για να διδάξει. Ο κύριος τίτλος της είναι αυτός της Βυζαντινολόγου. Παρακολούθησα σήμερα την εκπομπή των Καμπουράκη-Οικονομέα όπου έδειξαν μια παλιότερη συζήτηση μαζί της.
Γλυκύτατη γυναίκα με έναν πολύ απλό λόγο που μπορούν να καταλαβαίνουν ακόμα και 5χρονα παιδιά. Σε θέματα που οι λίγο μεγαλύτεροι απο τα 5 αγνοούν ή προσπαθούν να μην θυμούνται. Χωρίς υστερίες, χωρίς αφορισμούς, πάντα με ένα χαμόγελο, με ηρεμία με γνώση. Μεγάλη γυναίκα, πολύ μεγάλη. Πραγματικό βουνό απο αυτά που θές να ανέβεις για να μάθεις.
Μάλλον ο ελληνας για να διαπρέψει πρέπει να φύγει έξω...

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Thaaat's better...

Πάλι καλά που υπάρχουν 2-3 άνθρωποι σαν την Αρβελέρ και τον Νανόπουλο και μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Eνα βουνό με αριθμούς. Το όνομα του Grigory Perelman Aρνήθηκε μεγάλο χρηματικό ποσό συνοδεία βραβείου, γιατί επέλεξε μια απομόνωση που στα μάτια οποιουδήποτε άλλου φαντάζει τρέλα. Υπάρχει η άποψη πως η σκληρή μαθηματική σκέψη της απόλυτης λογικής δεν χαιδευεται καθόλου απο το συναίσθημα. Το συναίσθημα όμως σε αυτόν τον άνθρωπο και η τρομακτική αίσθηση ευθύνης της ιδιοφυίας του, τον κατατάσει πάνω απο αριθμούς και συναισθήματα βουτηγμένα σε καιροσκοπισμούς, υστεροφημίες, δόξες και ποσά. Κοντά στην τρέλα για πολλούς? Κοντά στην απόλυτη συνειδητοποίηση του εαυτό του θα έλεγα εγώ. Η έννοια του τυχερού και του καλού μερικές φορές κρύβονται κάτω απο διαιρέσεις και κλάσματα. Μέγας.

Το link στάλθηκε απο τον Lacrimosa.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Πασκάλ Μπρικνέρ. Γαλλος συγγραφέας. Τον Μπρικνέρ ή τον αγαπάς ή δεν θές να τον ακούσεις. Μοναδικός στο να δημιουργεί ευαλωτες σχέσεις και ιδιαίτερες εξαρτήσεις που παραπαίουν ανάμεσα στην αγάπη στην αντιπάθεια, στην ανέχεια και στο μίσος. Ολα αυτά δεν τα προσεγγίζει με την ματιά ενός γιατρού τύπου Γιάλομ αλλά με την ματιά ενός ανθρώπου που παρατηρεί και έτσι σου τα παραδίδει χωρίς δασκαλίστικες αναφορές και ιατρικές υποδείξεις. Ολα έχουν ακολουθία, συναίσθημα που δεν σε πνίγει και δεν σε αποπρασανατολίζει και κορύφωση που είτε συμφωνείς, είτε όχι, είτε δεν το περιμένεις. Και εκεί είναι το μεγαλείο του, σε αιφνιδιάζει με κάτι που δεν είχες σκεφτεί ποτέ οτι θα μπορούσε να είναι το κατάλληλο τέλος. Γιατί οι άνθρωποι έχουμε μάθει στα καλά και στα κακά τέλη, ποτέ στα κατάλληλα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Δημήτρης Χορν. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ένας τραγουδιστικός ορισμός την έννοιας του ηθοποιού απο τον Δημήτρη Χόρν? Διαφορετική πάστα ηθοποιού απο τους λίγο πιο εμπορικούς και αγαπημένους Αυλωνίτη, Φωτόπουλο, Βέγγο... ο Χόρν ήταν μπριλαντέ και με ένα τρέμουλο των βλεφάρων του δημιουργούσε υποκριτικές εντυπώσεις. Απόλυτη αρμονία αμήχανης κίνησης, φωνητικού εύρους πάντα την κατάλληλη στιγμή και βλέματος και όλα αυτά χωρίς το αποτέλεσμα να είναι ρομποτικό και αποστειρωμένο. Ο ίδιος παρέδωσε το "δαχτυλίδι" στον Κιμούλη χρίζοντας τον συνεχιστή του. Πόσο δικιο είχε, πόσο μεγάλος αποδείχθηκε αναγνωρίζοντας έναν πραγματικά μεγάλο ηθοποιο ίσως και ισάξιο του σαν διάδοχο. Φόβος? κανένας.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Η ταινία που λές είναι αυτή που έβαλα, μια ζωή την έχουμε. Ηταν ταμίας σε τράπεζα και αντιλαμβάνεται λογιστικό λάθος το περίφημο 1 εκατομμύριο, εκατόν μία χιλιάδες εκατόν μία και δέκα, παίρνει το πλεόνασμα, τα φτιάχνει με την καλλονή κοκόνα του αφεντικού που πάντα ποθούσε, τρώει όλα τα λεφτά και καταλήγει στη φυλακή, γιατί απο την τράπεζα βρήκαν το λάθος και την κατάσχεση. Αποφυλακίζεται στο τέλος και αποφασίζει να πάει στην Αμερική για το αν θα ακουλουθήσει η θρυλική Μπιμπί (έτσι την λέγανε) το αφήνει λίγο φλου, αλλά μάλλον θα πήγαινε.

Τώρα κατέβα ένα ένα τα σκαλάκια...

Spoiler: Highlight to view

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Βλάσης Μάρας. Αυτός ο μεγάλος αθλητής για πέμπτη φορά κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο μονόζυγο και γίνεται ο πρώτος στην ιστορία της ευρωπαικής γυμναστικής που πετυχαίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν αθλητές που συχνά πυκνά δηλώνουν τραυματίες, που παραπονιούνται για παράγκες του αθλητισμού, για λίγα (ομολογουμένως) χρήματα που δίνονται σε ορισμένα αθλήματα και έρχεται ενας τεράστιος Βλάσης Μάρας που δεν παραπονιέται ποτέ και για τίποτα, που δεν κυκλοφορεί με μοντελάκια πάσης φύσεως, δεν παρκάρει ποτέ καμία φεράρι και δεν τσαμπουκαλεύεται κανέναν δηλώνοντας αρσενικό. Δίνει μόνο χαρά και μας θυμίζει πως πρέπει να είναι τα πράγματα. Για 5η φορά, η τελευταία χθες στο Μπέρμιγχαμ. Είσαι πολύ μεγάλος αγόρι μου. Και με συγκινείς βαθιά.

Δεύτερος στο δίζυγο κατατάχτηκε ο Βασίλης Τσολακίδης και ο Λευτέρης Κοσμίδης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους. Ολε!

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Κώστας Χατζηχρήστος, μόνο και μόνο που έπαιζε τον Ζήκο έμεινε στην ιστορία. Μεγάλος ηθοποιός, αν και τυποποιήθηκε στον ρόλο του βλάχου, τα υποκριτικά του ταλέντα θα μπορούσουν κινηματογραφικά να μας χαρίσουν και άλλους ρόλους. Ο Ζήκος είναι κλασική ταινία, cult, γελάς πάντα ακόμα και μετά απο 35 φορές που θα την δείς και κατάφερε να δώσει τον πιο αγνό, βλάχο, λαικό, αδαή, κουτοπόνηρο χαρακτήρα στην ελληνική κινηματογραφική ιστορία. Είναι απο εκείνους τους ρόλους που κάνει σκόνη τους ζεν πρεμιέρ, τους Κούρκουλους και τους γκριζομάλληδες διευθυντές της Βουγιουκλάκη. Πως? Φορώντας μια ποδιά και αναμένωντας ολίγον τι, .

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Δεν με καλύπτουν οι 2 σειρές στην αρχή για έναν θρύλο. Ο Φρέντι Μέρκιουρι μαζί με τους κουίν αποτέλεσε ένα απο τα μεγαλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών. Εχουν χαρακτηριστεί πολύ "έξυπνο" (μουσικά) συγκρότημα καθώς οι μελωδίες τους είναι άκρως μελετημένες, και άρτιες απο άποψη οργάνων. Αυτά όμως εμένα δεν με πολυενδιαφέρουν, καθώς φωνή σαν του Μέρκιουρι δεν συναντάς συχνά, μάλλον σπάνια. Για τα τραγούδια του, δεν θα μιλήσω θα "καταφύγω" στην ασφάλεια της μαζικής αποδοχής που μου προσφέρουν, όταν αυτά τραγουδιούνται απο ολόκληρα στάδια. Ενα πράγμα πάντα με εκνεύριζε, όταν κάποιος προέβαλε σε μένα, σαν δικαιολογία της αντιπάθειας του, τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Φρέντι Μέρκιουρι. Αυτό σαν αιτιολογία, φτηνή, πάντα μου υπογράμμιζε την αδυναμία πραγματικής επιχειρηματολογίας. Πραγματικά μεγιστος, "καιγόταν" πάνω στην σκηνή, για να ξαναγεννηθεί στην επόμενη. Καλλιτέχνης, σε μια εποχή που οι περισσότεροι διεκδικητές, φοβούνται τα σπίρτα.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Michael Jackson. Τελεία. Μια μικρή τελεία, μπήκε με τον θάνατο του στην ποπ μουσική. Οταν ένας άνθρωπος που φεύγει, δημιουργεί αυτά τα μικρά σημαδάκια σημαίνει πως το κενό του δεν αναπληρώνεται. Μέγας καλλιτέχνης, χορευτής, persona που δημιουργούσε εντυπώσεις, μουσικά και ενδυματολογικά ρεύματα και μετεδιδε τις εξωφρενικές χορευτικές του ικανότητες σε εφηβικά δωμάτια για να γίνουν πρόβα στον καθρέφτη. Ο Michael Jackson ακόμα και μετά το θάνατο του δημιουργεί, μιμητές, θαυμαστές, αντιπάλους, αιώνια πιστούς, αναμασήματα ως πειραματισμούς και το μέγεθος του φαίνεται εκεί, που ενώ υπάρχει μια τελεία η θύμηση του και το ταλέντο του να συνεχίζουν να δημιουργούν.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

Γιάννης Αγγελάκας. Η ποίηση χρησιμοποιείται συνήθως όταν μεταφέρουμε στιχάκια σε χαρτί για να τα δώσουμε κάπου και τότε είναι ερωτικού περιεχομένου. Μια άλλη χρήση της είναι όταν την "κακοποιουν" πολιτικά στόματα για να λογοτεχνίσουν την γλώσσα τους. Είναι δύσκολο είδος και δεν προτιμάται εύκολα. Και έρχεται ο Γιάννης Αγγελάκας και την κάνει τραγούδια που τραγουδιούνται απο στόματα 16ρικων μέχρι όσο πάει. Και όλα τα παραπάνω στεγανά καταργούνται και ξεδιπλώνεται ένας νέο "είδος" ποίησης, που γράφεται σε τοίχους, σε τσάντες, που σιγομουρμουρίζεται, άλλοτε φωνάζει, μας θλίβει, μας χαροποιεί. Γιατί η καλή ποίηση μας "ξυπνά". Αν είναι αδιάφορη απλά έχει αποτύχει. Τόσα απλά ο Γιάννης Αγγελάκας πέρασε την λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει την αποτυχία απο την πραγματική ποίηση.

"Οι άνθρωποι που δεν συμπαθούν τις γάτες, στην προηγούμενη ζωή τους, μάλλον ήταν ποντίκια"

eve wrote:

Γιάννης Αγγελάκας.Γιατί η καλή ποίηση μας "ξυπνά". Αν είναι αδιάφορη απλά έχει αποτύχει. Τόσα απλά ο Γιάννης Αγγελάκας πέρασε την λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει την αποτυχία απο την πραγματική ποίηση.

Θα συμφωνήσω απολύτως. Και για μένα, ο Αγγελάκας είναι ένας άνθρωπος που βρίσκεται στα ψηλά βουνά, ως καλλιτέχνης, ως ποιητής, ως μουσικός, ως τραγουδοποιός, αλλά κυρίως ως ποιητής.

Ντοκιμαντέρ.

Γιώργος Ιωσηφίδης

Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω
δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
δεν μ' ανατριχιάζουν πια

γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία

δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει

θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω

Τρύπες - Αμνησία

Γιώργος Ιωσηφίδης